در ابتدا یک سؤال، آیا شک دارید که یک عصب تحت فشار در گردن شما دلیل سردردهایتان است؟ عصب تحت فشار گردنی هنگامی رخ می‌دهد که ریشه یک عصب در ناحیه‌ای مانند گردن تحت فشار یا تحریک قرار می‌گیرد. در پزشکی به این وضعیت رادیکولوپاتی گردنی می‌گویند. این وضعیت در مردان شایعتر است و بیشتر در افراد ۵۰ تا ۵۴ سال شیوع دارد و با چند علامت قابل تشخیص است.

علائم عصب تحت فشار گردنی

گرچه غالباً اولین علامتی نیست که توصیف می‌شود، اما بسیاری از افرادی که به اختلال عصب تحت فشار گردنی مبتلا هستند از سردرد رنج می‌برند. هنگامی که ریشه‌های عصب فوقانی درگیر می‌شوند، سردرد به عنوان سردرد سرویکوژنیک توصیف می‌شود. با این حال، سردردهای ناشی از اعصاب پایین گردن شایع‌تر هستند.

معمولاً احساس درد در همان طرفی است که ریشه عصب آسیب دیده قرار دارد و همان محل معمولاً به عنوان منبع درد توصیف می‌شود. غالباً، سردرد از پشت سر به سمت پیشانی تیر می‌کشد و هنگامی که عضلات گردن در همان طرف عصب فشرده را فشار می‌دهید، آرامش خاصی حس می‌کنید.

همچنین علائم دیگر عصب تحت فشار گردن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اسپاسم عضلات
• درد هنگام حرکت گردن
• درد یک طرفه شانه و بازو
• بی حسی و گزگز
• ضعف

لازم به ذکر است علائمی مانند تب، کاهش ناگهانی وزن، دردی که مخصوصاً در شب شدیدتر است یا داشتن سابقه سرطان یا سیستم ایمنی سرکوب شده (همراه با این درد جدید) نیاز به مراقبت فوری پزشکی و مراجعه به اورژانس دارد.

شرایط خاص پزشکی مانند سرطان، آبسه ستون فقرات یا بیماری به نام میلوپاتی گردنی نیز می‌تواند باعث علائمی بسیار شبیه به درد گردن رادیکولیت باشد.

علت ایجاد عصب تحت فشار گردنی

به طور کلی، عصب گیره شده در گردن تحت یکی از شرایط زیر ایجاد می‌شود:

• فتق دیسک: بیرون زدگی دیسک واقع در بین مهره‌های ستون فقرات
• تنگی کانال نخاع گردنی: باریک شدن کانال نخاع
• بیماری دژنراتیو دیسک: ایجاد خارش یا تحریک عصب توسط خارهای استخوان در اثر گسترش آرتروز به ستون فقرات (شایع‌ترین علت)

عصب تحت فشار گردنی چگونه تشخیص داده می شود؟

معاینه جسمی کامل توسط پزشک، ممکن است تمام چیزی باشد که شما برای تشخیص عصب تحت فشار گردنی نیاز دارید. همچنین پزشک احتمالاً رفلکس‌های شما را نیز بررسی می‌کند، چراکه ممکن است رفلکس‌های عمقی تاندون (بخصوص از ناحیه سه سر) وجود داشته باشد.

یک آزمایش تشخیصی مانور  Spurling نامیده می‌شود که در آن دکتر و یا متخصص سر شما را در حالی که به طرف آسیب دیده خم شده به سمت بالا یا پایین فشار می‌دهد ۳ اگر این فشار رو به پایین علائم با تولید علائم مذکور همراه بود (مانند درد، بی حسی یا گزگز) پس می‌توان تشخیص داد که شما مبتلا به عصب تحت فشار هستید.

تصاویر عکسبرداری مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، تصویر توموگرافی کامپیوتری ستون فقرات (CT ستون فقرات گردنی)، یا میلوگرافی توموگرافی کامپیوتری (CT میلوگرافی) نیز می‌توانند تشخیص عصب تحت فشار گردنی را را تأیید کند. اما همیشه لازم نیستند. ۳

از تصویربرداری بیشتر برای رد کردن بیماری‌های جدی یا حتی تهدید کننده زندگی که به درد گردن مربوط می‌شود استفاده می‌کنند؛ مانند فشردگی نخاع، عفونت، سکته مغزی یا حتی سرطان و یا ترومای شدید در صورت ضربه (مانند بعد از تصادف اتومبیل)

در پایان، اگر فکر می‌کنید سردرد شما یکی از علائم احتمالی عصب تحت فشار است، لطفاً به پزشک مراجعه کنید تا مورد ارزیابی صحیح قرار بگیرید.

درمان عصب تحت فشار گردنی

ضد التهاب‌های غیر استروئیدی NSAIDs)) به طور کلی برای تسکین درد حاد از یک عصب تحت فشار گردنی تجویز می‌شوند. گاهی نیز از استروئیدهای خوراکی استفاده می‌شود، اما به دلیل عوارض جانبی بالقوه باید از مصرف طولانی مدت آن اجتناب شود.

مثل همیشه، لطفاً قبل از مصرف هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید، زیرا همه آنها اثرات جانبی بالقوه‌ای دارند. به عنوان مثال، شل کننده‌های عضلانی ممکن است باعث آرامش شوند و NSAID ها می‌توانند باعث زخم معده و خونریزی، مشکلات کلیوی و واکنش آلرژیک در برخی از افراد شوند.

فیزیوتراپی نیز یک درمان مکمل است که می‌تواند داروهای رادیکولوپاتی عصب گردن را همراهی کند. ۳ بلوک عصبی که در آن استروئیدها به عصب آسیب دیده تزریق می‌شوند تا التهاب را تسکین دهند، همچنین یک عمل است که در صورتی که فرد با وجود مصرف دارو و فیزیوتراپی به درد خود ادامه دهد، گاهی اوقات استفاده می‌شود.

اگر علایم افرادی که تحت رادیکولوپاتی گردنی قرار دارند با وجود درمان‌های فوق (معمولاً چهار تا شش هفته) همچنان ادامه داشته باشد، آن‌ها اغلب برای تصویربرداری و جراحی ستون فقرات ارجاع داده می‌شوند.

عصب تحت فشار چگونه درمان می‌شود

هنگامی که با «درد رادیکول»  در گردن به پزشک مراجعه می‌کنید، پزشک ابتدا علائم خطرناک دیگر را مورد ارزیابی و بررسی قرار می‌دهد. برای مثال:

• مشکل در راه رفتن یا ضعف پا
• اختلال در عملکرد روده یا مثانه
• سابقه تب، کاهش وزن، سرطان یا ضعف سیستم ایمنی بدن
• سن کمتر از ۲۰ سال یا بالاتر از ۵۰ سال
• شروع درد شدید و ناگهانی (این می‌تواند نشان دهنده تشریح شریان گردنی باشد)
• سایر علائم عصبی مانند مشکل در گفتار یا بلع (این می‌تواند نشان دهنده سکته مغزی باشد)

در صورت وجود علائم خطرناک، پزشک آزمایش خون، تصویربرداری از سر یا گردن را تجویز می‌کند، شما را به متخصص ارجاع می‌دهد یا احتمالاً شما را به اورژانس می‌فرستد. همه چیز بستگی به تشخیص آنها و فوریت شرایط دارد.

اگر نگرانی‌ها بابت علائم خطرناک دیگر رفع شد و پزشک شما «عصب تحت فشار گردنی» یا رادیکولوپاتی گردنی را تشخیص دهد، احتمالاً مدیریت محافظه کارانه را برای تقریباً دو تا هشت هفته توصیه می‌کند.

منظور از مدیریت محافظه کارانه چیست؟

مدیریت محافظه کارانه به روش‌های غیر تهاجمی اشاره دارد که می‌تواند تا زمان رفع تحریک و فشرده سازی عصب، باعث تسکین ناراحتی شما شود (معمولاً ترکیبی از داروها و فیزیوتراپی)

• یک ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا Aleve (ناپروکسن)
• اگر درد شدید داشته باشید یک استروئید خوراکی مانند پردنیزولون

از نظر تمرین و فعالیت ورزشی، بهتر است فعالیت بدنی که موجب تشدید درد می‌شود نداشته باشید. البته دقت کنید که خوابیدن در رختخواب به مدت طولانی و بی تحرکی می‌تواند بهبودی شما را به تأخیر بیندازد. بهترین شرایط برای شما این است که به کارهای روزمره خود ادامه دهید و فعالیت‌های اذیت کننده و تشدید کننده درد را محدود کنید.

هنگامی که درد حاد با دارو بهبود یافت، پزشک شما فیزیوتراپی را برای کمک به شما در حفظ و گسترش دامنه حرکت گردن و همچنین تقویت عضلات گردن / کمر / شانه توصیه می‌کند. از دیگر روش‌های درمانی که پزشک ممکن است برای عصب تحت فشار پیشنهاد کند، استفاده از گردن بند طبی یا بالش یا تراکشن گردن است.

اگر علائم عصب تحت فشار از بین نرود چه؟

اگر بعد از شش تا دوازده هفته، علائم شما ادامه داشت، پزشک احتمالاً ارزیابی جهت فرآیند تشخیص مجدد را آغاز می‌کند. برای مثال احتمالاً تصویر برداری MRI یا CT اسکن از قسمت فوقانی ستون فقرات را تجویز می‌کند. ۱ همچنین ممکن است یک مطالعه هدایت عصب (NCS) و الکترومیوگرافی (EMG) را نیز توصیه کند. گاهی اوقات تشخیص شما پیچیده‌تر است و برای درک بیشتر منبع درد شما نیاز به مراقبت توسط یک متخصص ستون فقرات هستید.

با وجود رادیکولوپاتی مداوم گردنی، علیرغم روشهای درمانی محافظ کارانه، گزینه‌های درمانی دیگری نیز وجود دارد که عبارتند از:

• بلوک عصبی اپیدورال – یک آستروئید به فضای نزدیک ستون فقرات تزریق می‌شود و روی ریشه عصب آسیب دیده پخش می‌شود و باعث آرامش می‌شود
• عمل جراحی

جراحی عصب تحت فشار گردن

اگر رادیکولوپاتی گردنی شما با مدیریت محافظه کارانه بهبود نیافته و یا دچار ضعف شدیدتر شوید، مانند اختلال در بلند کردن بازو و سخت شدن حرکت دادن آن، جراحی یک روش منطقی است. ۱ همچنین اگر کوچکترین اثری از درگیری گردن مبنی بر میلوپاتی در تصویر برداری از نخاع وجود داشته باشد، پزشک با یک جراح جهت انجام عمل جراحی مشورت می‌کند. تعیین نیاز به جراحی موضوعی است که باید با دقت در مورد آن صحبت کنید تا اطمینان حاصل شود که مزایای آن بیشتر از آسیب‌های احتمالی است.

سخن آخر

خبر خوب این است که اکثریت غالب مردم مبتلا به عصب تحت فشار گردنی، به طور مطلوبی از طریق مدیریت محافظه کارانه بهبود می‌یابند. ۱ گفته شد، برخی از آنها عود می‌کنند و باید پروسه قبلی خود را که شامل دارو و یا فیزیوتراپی می‌شد تکرار کنند. مهم است که برنامه تشخیص و درمان خود را با پزشک مرور کنید تا بهبود و راحتی شما به حداکثر برسد.

دیسک بین مهره‌ای به موازات بالا رفتن سن، مایع خود را از دست می‌دهد و خشک می‌شود. در نتیجه فشردگی دیسک رخ می‌دهد که به نوبه خود می‌تواند به تخریب و تلاشی حلقه‌ی خارجی محکم دیسک بیانجامد و به این ترتیب هسته یا داخل حلقه امکان بیرون زدن از جایگاه خود و برجسته شدن را می‌یابد؛ به این عارضه بیرون زدگی دیسک کمر می‌گویند. متاسفانه دیسک کمر عارضه ای است که بسیاری از مردم را درگیر کرده و خیلی اذیت کننده است. روش های درمان دیسک کمر زیاد بوده که در ادامه تمام آن ها را با هم بررسی خواهیم کرد.

چگونه دیسک کمر را درمان کنیم؟

به طور کلی درمان دیسک کمر در ۳ دسته انجام می شود. انتخاب نوع و نحوه انجام آن ها صد در صد بر عهده پزشک متخصص بوده و با بررسی وضعیت بیمار بهترین انتخاب را خواهد کرد.

۱) درمان دیسک کمر با دارو

یک روش درمان دیسک کمر بدون جراحی، بهره گیری از دارو درمانی است.

• داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن می‌تواند درد و تورم را کاهش دهد
• شل کننده عضلات مانند سایکلوبنزاپرین، اسپاسم عضلات را برطرف می‌کند. خواب آلودگی از عوارض جانبی این دارو است.
• داروهای آسیب دیدگی عصب‌ها (دردهای نوروپاتیک) که شامل پرگابالین، گاباپنتین و دولوکستین می‌شود. سرگیجه، احساس خستگی و خواب آلودگی از عوارض جانبی این داروها هستند.
• نارکوتیک ها مانند اکسی کدون و هیدروکودون برای کاهش دردهای شدید و درمان دیسک کمر به کار می‌روند. یبوست و حالت تهوع از عوارض جانبی این داروها است.

۲) درمان دیسک کمر با فیزیوتراپی

فیزیوتراپی کمر با روش‌های غیر تهاجمی متعدد به شما کمک می‌کند کمر درد ناشی از بیرون زدگی دیسک خود را بدون نیاز به عمل‌های جراحی و پرداخت هزینه‌های گزاف درمان کنید. روش‌های درمان دیسک کمر که در فیزیوتراپی استفاده می‌شوند عبارتند از:

تحریکات الکتریکی

دستگاه TENS از یک جریان الکتریکی برای تحریک عضلات استفاده می‌کند. به نظر می‌رسد که روش شدیدی باشد؛ ولی اصلاً دردناک نیست. الکترودهای چسبانده شده به پوست، جریانات الکتریکی بسیار ضعیفی را به نقاط کلیدی بر روی گذرگاه‌های عصبی می‌فرستند. TENS گرفتگی عضلانی را کاهش داده و تصور می‌شود که بتواند میزان اندورفین خون که مسکن طبیعی بدن برای درد است را افزایش دهد.

اولتراسوند

اولتراسوند تراپی یا امواج فراصوت، فرکانس‌هایی در حدود چند مگاهرتز هستند که برای درمان دیسک کمر استفاده می‌شود. عمق نفوذ این امواج ۳/۳ تا ۶/۶ سانتی‌متر است. اولتراسوند تراپی با دو مکانیزم عمل می‌کند که شامل موارد زیر است:

1. اثرات گرمایی
2. اثرات مکانیکی

کیسه‌های گرم یا سرد

گرما یا سرما درمانی یکی از روش‌های رایج در فیزیوتراپی می‌باشد که با اهداف مختلف استفاده می‌شود. اینکه شما از کدام روش گرما یا سرما درمانی نتیجه بهتری می‌گیرید، بستگی به نوع آسیب و سایر بیماری‌های شما دارد.

لیزرتراپی

لیزرها امواج الکترومغناطیسی تقویت شده‌ای هستند که می‌توانند پرتو متمرکزی را از خود ساطع کنند. لیزر درمانی روشی مدرن است که به دو صورت در کلینیک‌های فیزیوتراپی برای درمان دیسک کمر انجام می‌شود.

1. لیزرهای کم توان یا سرد
2. لیزرهای پرتوان یا سوپر لیزرها یا لیزرهای گرم

تکارتراپی

تکارتراپی یا آر اف (RF) تراپی طیفی از امواج رادیوفرکانس است که با هدف انتقال انرژی به بدن انجام می‌شود. انرژی وارد شده به بدن باعث افزایش تبادلات سلولی، بهبود جریان لنف و خون می‌شود.

تکار تراپی با افزایش گرمای عمقی در بافت‌ها سرعت متابولیسم و بازسازی بافت‌های عضلانی، تاندون‌ها، لیگامان‌ها، بافت‌های همبند و استخوان‌های آسیب دیده را افزایش می‌دهد و باعث تحریک آزادسازی هورمون‌های تسکین دهنده درد می‌شود و همچنین باعث کاهش ادم و تورم، افزایش اکسیژن و انرژی در بافت‌های آسیب دیده، افزایش دامنه حرکتی مفاصل، کاهش دوره نقاهت می‌شود.

طول موج‌های رادیوفرکانس برای بافت‌های بدن بدون خطر هستند و عوارض جانبی به جای نمی‌گذارند. زمانی که امواج رادیو فرکانسی به بافت وارد می‌شود، انرژی خود را از طریق ایجاد جریان الکترومغناطیسی منتقل می‌کند.

مگنت تراپی

مگنت تراپی که با اسم مغناطیس درمانی هم شناخته می‌شود، یک روش غیرتهاجمی است که با قرار گرفتن بیمار در داخل میدان‌های مغناطیسی ثابت، یون‌هایی را که در بدن ما وجود دارند به جنبش در می‌آیند و جریان خون به محل مورد نظر زیاد می‌شود و با انتقال بیشتر مواد مغذی به محل آسیب و دفع مواد زائد از ناحیه باعث تحریک رشد و ترمیم، کاهش التهاب و تورم بافت‌های عضله، لیگامان، تاندون و استخوان‌ها و اعصاب می‌شود.

مگنت تراپی با افزایش میزان هورمون اندورفین بدن به کاهش درد هم کمک می‌کند. همچنین در مناطقی که شکستگی‌های جوش نخورده یا پوکی استخوان وجود دارد، مگنت تراپی باعث افزایش جذب کلسیم به ناحیه و بهبودی می‌شود.

سوزن خشک

روشی که بسیاری از افراد آن را با طب سوزنی اشتباه می‌گیرند. در هر دو تکنیک از سوزن استفاده می‌شود، اما محل‌های درمان و مکانیسم عملکردشان با هم بسیار متفاوت می‌باشد. طب سوزنی با چند هزار سال قدمت بر اساس طب سنتی چینی عمل می‌کند، اما سوزن خشک یک روش پرکاربرد در فیزیوتراپی است که براساس نورو فیزیولوژی و آناتومی انجام می‌شود.

در هر دو، سوزن را بدون تزریق هیچگونه ماده‌ای به داخل بدن فرو می‌برند. در طب سوزنی هدف بازگرداندن تعادل و انرژی به بدن می‌باشد، اما هدف از زدن سوزن خشک، تسکین دردهای عضلانی و رفع اختلالات عضلانی مثل سفتی یا کوتاهی عضلات می‎باشد.

در روش سوزن خشک در برخی موارد حتی ممکن است سوزن‌ها را برای اثرگذاری بیشتر به دستگاه تحریک الکتریکی وصل کنند. سوزن خشک تنها توسط فیزیوتراپیست آموزش دیده انجام می‌شود.

درمان های دستی

درمان‌های دستی که به وسیله متخصص طب فیزیکی و توانبخشی انجام می‌شود به کاهش درد و تسریع روند درمان دیسک کمر کمک می‌کند. اگر درد شدید بود یا علائم بین ۲ تا ۴ هفته هنوز باقی بود، انجام درمان‌های دستی برای استخوان‌ها ضروری است.

ماساژ

برای بعضی از انواع التهاب دیسک کمر و درمان دیسک کمر می توان از تکنیک های ماساژ به صورت بی خطر استفاده کرد. هنگامی که بدن بیمار به صورت منظم ماساژ داده شود، می توان کاهش درد کمر را به خاطر رفع التهاب دیسک در بیمار مشاهده کرد. تکنیک های ماساژ در این حالت شامل ضربه زدن، مالش، و حرکت دادن دست بر روی عضلات کمر است.

 این حرکت ها می تواند باعث افزایش جریان خون شود و به این ترتیب اکسیژن و مواد غذایی بیشتری در اختیار عضلات قرار می گیرد. علاوه بر این افزایش جریان خون می تواند باعث پاک شدن مواد زائدی شود که در طول زمان در سلول ها انباشته شده است.

آب درمانی

همان‌طور که از اسمش پیداست، هیدروتراپی با کمک آب انجام می‌شود. به‌عنوان یک روش درمانی انفعالی، ممکن است آب‌درمانی تنها به معنی نشستن در یک حوض آب و یا زیر دوش آب گرم باشد. این روش به‌آرامی عضلات را شل کرده و موجب کاهش درد می‌شود.

۳) درمان دیسک کمر با جراحی

روش های جراحی بسته برای درمان دیسک کمر به شرح زیر هستند:

تزریق در ناحیه اپیدورال (ترانسفورمینال)

تزریق استروئید حاوی کورتیکواستروئید به ناحیه اپیدورال می تواند تاثیر ضد التهاب در این ناحیه داشته و درد بیمار در نتیجه وارد شدن فشار به عصب را به سرعت برطرف کند. در این حالت تزریق استروئید در فضای عصب اپیدورال انجام می شود.

هنگامی که تزریق اپیدورال کمر انجام شد، بیمار می تواند کاهش درد را در خود را مشاهده کند، اما تاثیرگذاری این تزریق می تواند گاهی اوقات به چند روز زمان نیاز داشته باشد. این شیوه درمان دیسک کمر با هدایت سونوگرافی هم قابل انجام است. به هر حال توجه داشته باشید که از این روش درمان دیسک کمر معمولاً بیش از ۳ بار در طول یک سال نباید استفاده کرد.

جراحی بسته دیسک کمر با لیزر

روش درمانی جراحی بیرون زدگی دیسک کمر با لیزر (PLDD) به صورت سرپایی و با استفاده از بی حسی موضعی بر روی بیمار انجام می شود. در طول این روش درمان دیسک کمر، یک سوزن نازک به دیسک دچار فتق با کمک گرفتن از عکس رادیولوژی وارد می شود. سپس یک فیبر نوری از طریق سوزن به دیسک وارد شده و انرژی لیزر از طریق این فیبر به محل تابانده می شود.

 به این ترتیب می توان بخش کوچکی از هسته دیسک را تبخیر کرد. انجام این کار می تواند تا حدودی باعث ایجاد فضای خالی در محل دیسک شود که فشار سطح متورم دیسک بر روی ریشه عصب را کاهش داده و باعث تسکین درد بیمار می شود. تاثیر این روش درمانی معمولاً بلافاصله در بیمار قابل مشاهده است.

تزریق اوزون

اوزون یک گاز است که در حقیقت نوع قوی تر گاز اکسیژن می باشد که با فرمول O3 شناخته می شود. به نظر می رسد تزریق گاز اوزون می تواند باعث تحریک و فعال کردن آنزیم هایی شود که نقش موثر در فعالیت پراکسید و رادیکال های آزاد دارند. به این ترتیب تزریق اوزون می تواند وضعیت سیستم ایمنی بدن را بهبود بخشیده و به درمان دیسک کمر کمک موثر کند.

در این حالت بیمار مبتلا به دیسک کمر به یک اتاق مخصوص برده شده و بر روی شکم در حالتی دراز می کشد که یک بالش زیر شکم وی قرار داشته باشد. در ادامه ناحیه تحت درمان آماده شده و با یک شیوه استریل پوشانده می شود. تزریق اوزون معمولاً تحت بی حسی موضعی با استفاده از داروهای ضد تشویش در داخل رگ انجام می شود.

انجام این تزریق معمولاً با کمک دستگاه سی آرم انجام می شود. در این حالت سوزن به دیسک دارای مشکل با استفاده از دید تونلی و با توجه به تصویر فلوروسکوپی وارد می شود. در این حالت می توان از مقدار کمی رنگ های مات رادیویی (اومنی پاک) به محل تزریق کرد تا بتوان از محل تحت درمان دیسکوگرام تهیه کرد. در نهایت ۳ تا ۱۰ سی سی مخلوط گاز اکسیژن و اوزون به محل دیسک تزریق می شود تا به این ترتیب مشکل بیمار از بین برود.

جراحی باز دیسک کمر

در صورت ملایم بودن علائم و عدم احتمال تشدید شدن علائم نیاز به جراحی نخواهد بود. با این حال اگر نشانه‌ها حاکی از افزایش فشار روی اعصاب نخاعی باشد، چاره‌ای جز انجام جراحی، آن هم به صورت فوری، نخواهد بود.

درمان جراحی فتق دیسک کمری یا بیرون زدگی دیسک کمر شامل روش‌های زیر می‌شود:

دیسککتومی:

جراح بخشی از دیسک آسیب دیده یا تمام آن را برمی‌دارد تا فشار از روی عصب‌های نخاعی برداشته شود. عمل دیسککتومی را می‌توان به روش باز یا بسته (میکرودیسککتومی) با حداقل تهاجم انجام داد.

لامینکتومی:

 جراح بخش‌هایی از مهره، موسوم به لامینا را برمی‌دارد تا فضای بیشتری در اختیار عصب‌های ستون فقرات قرار بگیرد و با رفع فشار از روی عصب‌ها، درد نیز از بین برود.

فیوژن ستون فقرات:

 جراح دیسک را برمی‌دارد، سپس مهره‌ها را به هم جوش می‌دهد تا حرکت ستون فقرات کمتر شود. فیوژن ستون فقرات یا خشک کردن مهره‌ها ستون فقرات را پایدار می‌کند و فشار روی عصب‌های نخاعی را برطرف می‌کند.

کمردردتان از کدام نوع است؟ کمر درد غیر اختصاصی و مکانیکال یا جدی؟

کمردرد غیر اختصاصی نوعی کمردرد است که نه شما و نه حتی پزشکتان نمی توانید به طور قطعی و دقیق به ریشه آن پی ببرید. به عبارت دیگر ، این اختلال به بیماری خاص و قابل تشخیص مربوط نمی شود. گاهی اوقات به عنوان مثال در کشیدگی عضله کمر به دلیل آسیب دیدگی ورزشی یا ضربه خوردن دلیل عارضه مشخص است.

کمر درد غیر اختصاصی به طور معمول ماهیتی مکانیکی دارد ، به این معنی که هنگام حرکت ستون فقرات بروز می کند و احساس میشود. عدم تعادل عضلات و ساییدگی و پارگی مفاصل با گذشت زمان ممکن است به درد مکانیکی منجر شود .

از آنجا که علت درد غیر اختصاصی کمر مشخص نیست ، درمان معمولاً شامل مجموعه ای از اقدامات شامل مراقبت محافظه کارانه است. همچینین ورزش نیز ممکن است بیشتر اوقات به عنوان بخشی از فیزیوتراپی توصیه شود.

معمولاً در موارد کمردرد غیر اختصاصی از جراحی و سایر روشهای تهاجمی استفاده نمی شود.

در انتهای دیگر طیف شرایط خاص پزشکی مربوط به ستون فقرات ، کمردرد هایی است که مربوط به یک بیماری با روند خاص است که در بدن شما ادامه می یابد.

به عنوان مثال ، کمردرد ناشی از تحریک ریشه عصب نخاعی ، خواه این تحریک مربوط به آرتروز باشد یا به دلیل دیسک فتق و یا علت های دیگر

لازم به ذکر است که ریشه های تحریک شده عصب نخاعی می توانند باعث کمردرد شوند ، اما اصلی ترین چیزی که احتمالاً با آن درگیر خواهید شد بیماری رادیکولوپاتی است. علائم رادیکولوپاتی به صورت درد ، احساس برق گرفتگی و بی‌حسی و ضعف است که به سمت پایین و یکی از پاهای شما کشیده میشود.

اگرچه دیسک فتق شایعترین علت رادیکولوپاتی است ، اما تنها علت آن نیست. دلایل دیگری نیز شامل تنگی ستون فقرات ، ضخیم شدن رباط های ستون فقرات یا کیست هایی که به بافت عصبی ظریف تشکیل دهنده ریشه فشار وارد می کنند وجود دارد.

به ندرت ، بعضی شرایط بهداشتی سیستمیک مانند عفونت یا وجود تومور باعث ایجاد کمر درد میشوند که آنها نیز جز دسته بندی مکانیکی یا غیر اختصاصی طبقه بندی نمیشوند. برای درمان این موارد ، لازم است مراحل تسکین درد و بهبود عملکرد جسمی به کمک پزشک و یا فیزیوتراپیست ( بسته به علت دقیق آن ) طی شود.

مقایسه کمر درد غیر اختصاصی و کمر دردهای جدی

کمر درد از رگ گردن به شما نزدیک تر است! این جمله به این معناست که تقریباً برای هر کسی ممکن است اتفاق بیفتد ، از جمله شما.

مطالعه منتشر شده در The Lancet گزارش می دهد که تا ۸۴ درصد از همه افراد در دوره ای از زندگی خود دچار کمردرد می شوند. محققان می گویند ، تقریباً ۲۵ درصد از افراد با کمر درد مزمن زندگی می کنند و ۱۱ درصد نیز به دلیل آن از کار افتاده میشوند.

با توجه به این ، مهم است که به طور کلی درک مناسبی از این شرایط داشته باشیم. به این ترتیب ، اگر شما یا یکی از عزیزانتان تحت تأثیر علائم بیماری های مربوط به ستون فقرات قرار بگیرید ، به شما این امکان داده میشود که اقدامات مناسب را به موقع انجام دهید.

به طور کلی ، اولین چیزی که باید در مورد کمر درد بدانید این است که به صورت خود به خودی و یا با استراحت می تواند کمی تسکین یابد ؛ چراکه بیشتر موارد کمردرد واقعا جدی نیستند.

لورن فیشمن ، MD ، متخصص طب فیزیکی و توانبخشی که در نیویورک ، کمر درد “جدی” را ( درمقابل کمر درد غیر جدی) به عنوان دردی تشخیص می دهد که میزان تحرک شما را تهدید می کند ، باعث از دست دادن کنترل روده یا مثانه می شود و یا آنقدر دردناک است که نمیتوان با راحتی آنرا کنترل کرد.

فیشمن ، که یوگا را به عنوان جزئی از فرآیند درمانی به مراجعین خود آموزش می دهد ، داده های مطالعه Lancet را تائید میکند و بیان میکند که تقریباً ۹۰ درصد از کمر درد ها ریشه عضلانی اسکلتی دارد.

کمردرد از نوع غیر خاص یا مکانیکی به طور کلی ماهیت اسکلتی- عضلانی دارد.

فیشمن با ذکر اینکه این درد چقد رمیتواند مخرب باشد اضافه میکند که کمردرد ناشی از سیستم اسکلتی عضلانی اثرات شدیدی را که در بالا ذکر شد تحمیل نمی کند.

فیشمن همچنین با بیان اینکه یک متخصص تشخیص باید بفهمد آیا درد از بافت نرم و استخوان ناشی می شود یا از اعصاب ، تفاوت بین انواع کمردرد غیر اختصاصی و جدی را روشنتر می کند. وی می گوید: “درد عصب معمولاً جدی تر است.” اما اغلب پزشکان متاسفانه نمیتواننو این تمایز را قائل شوند و یا حداقل قبل از انجام یک عمل تهاجمی آنرا تشخیص دهند.

فیشمن پیشنهاد می دهد: “پرونده آقای جونز را در نظر بگیرید.” “این بیمار قبل از دیدن من به ۲۱ پزشک مراجعه کرده و سه بار تحت عمل جراحی کمر قرار گرفته است.”

فیشمن می گوید ، پس از گذشت شش سال و نیم از این ماجراجویی ها ، آقای جونز گزارش کرد که هیچ تغییری نسبت به زمان شروع این ماجرا ها نداشته است.

فیشمن یک آزمایش ساده انجام داد که سرعت رفلکس تاندون آشیل آقای جونز را در هنگام کشش در برابر عصب سیاتیک موجود در آن ناحیه اندازه گیری می کند. تاندون آشیل نواری محکم از بافت فیبری است که عضله ساق پا را به پاشنه پا متصل می کند و بزرگترین تاندون بدن است.

این آزمایش یک تاخیر چشمگیر در سرعت رفلکس را نشان داد ، که به فیشمن این اجازه را میداد که مقصر را سفت و سخت بودن عضله ساق پا قلمداد کند.

درمان آقای جونز شامل تزریق بوتاکس به عضله ساق پا به همراه توصیه هایی برای یک هفته استراحت و انتظار برای مشاهده نتیجه درمان بود . فیشمن خاطرنشان کرد: “تقریباً تا روز موعود ، آقای جونز بهبود چشمگیری یافت.”

خبر خوب دیگر در مورد کمردرد این است که بسیار تمایل دارد خود به خود برطرف شود که به آن خود محدودکننده یا سلف لیمیت میگویند.

اما خبر بد اینکه ، کمردردی که به خودی خود برطرف می شود ، احتمالاً بازگشت خواهد داشت و عود میکند. مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ در ژورنال Spine منتشر شد ، نشان داد که اولین تجربه کمردرد مهمترین نشانه و علامت خطر برای ابتلا به کمردرد در آینده است.

به عبارت دیگر ، هنگامی که کمردرد را تجربه کردید ، احتمالاً دوباره به آن مبتلا خواهید شد.

نشانه های کمردرد مکانیکال

حتی اگر کمردرد شما تمامی نشانه های مبنی بر خوش خیم بودن و جدی نبودن این مسئله را دارا باشد ، بازهم احتمالا پزشک شما تمامی گزینه های نادر مبنی بر اینکه این درد ناشی از وجود یک بیماری است را بررسی می کند. در این حالت ، وی ممکن است به دنبال اصطلاحا تابلو های خطر و پرچم های قرمز باشد ، بدین معنی که به دنبال نشانه هایی از وجود یک بیماری بسیار جدی در علائم شما است.

یکی از نمونه های پرچم های قرمز که به پزشک هشدار می دهد و ممکن است وجود یک آزمایش کامل تشخیصی مناسب را لازم بداند ، سن شما در هنگام شروع درد کمر است . یا مثلا از دیگر موارد ممکن میتوان به موارد زیر اشاره گرد :

آیا قبل از شروع درد ضربه جدی دیده اید؟ ، آیا اخیراً بدون رژیم لاغر شده اید و یا در حال دستیابی به تجربه ای مشابه هستید؟ و یا آیا اخیراً اختلالات عصبی یا نقص در عصب را تجربه کرده اید؟

نکات تشخیصی کمر درد غیر اختصاصی

همانطور که در بالا ذکر شد ، گاهی اوقات کمر درد های جدی ریشه در فرآیندهای یک بیماری خاص دارند که در ستون فقرات ادامه می یابد ، این در حالی است که اغلب اوقات ، علت آن بیشتر سیستمیک است.

دلایل جدی کمردرد مربوط به ستون فقرات شامل موارد زیر است:

 شکستگی کمر

 یعنی شکستگی استخوان نخاع در کمرتان. شکستگی ستون فقرات ممکن است به دلیل پوکی استخوان باشد ، اما این تنها دلیل ممکن نیست. ضربه ، زمین خوردن و یا آسیب ناشی از سانحه نیز ممکن است منجر به این عارضه شود. دقت کنید شکستگی ستون فقرات فقط به مهره های کمر محدود نمی شود و می توانند در گردن و سایر قسمت های ستون فقرات ایجاد شوند.

تغییر شکل ساختاری کمر

 مانند کیفوز ، لوردوز و یا اسکولیوز ، ممکن است باعث کمردرد شود. جدی بودن این شرایط و کمردردی که ممکن است ایجاد کنند به عوامل مختلفی از جمله سن شما ، میزان انحراف از ترازبندی ایده آل و موارد دیگر بستگی دارد.

رادیکولوپاتی یا سندرم رادیکولار

این اصطلاحات به مجموعه علائمی گفته می شود که هنگام فشرده شدن یا تحریک ریشه عصب نخاعی توسط ساختار های مجاور رخ می دهد. رادیکولوپاتی ممکن است توسط دیسک فتق ، تنگی ستون فقرات یا بیماری های دیگری که ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می دهد ، ایجاد شود.

تنگی ستون فقرات

 اغلب ، نه همیشه ، به پیری مربوط می شود و ممکن است باعث کمردرد ، رادیکولوپاتی و یا گرفتگی عضلات شود. گرفتگی در پاها هنگام ایستادن ، که نوروژنیک کلودیکیشن نامیده می شود ، از علائم رایج تنگی کانال نخاع است.

ورم مفاصل

 نوعی آرتروز است که قسمت پشت ستون فقرات را درگیر می کند. در این شرایط ، تحلیل رفتن طولانی مدت مفصل منجر به فرسایش غضروف می شود. غضروف ماده ای عایق و جاذب ضربه است که به شما کمک می کند تا حرکات ستون فقرات با درد همراه نباشد . با کاهش غضروف ها ، تماس میان استخوان ها بیشتر میشود و ممکن است درنتیجه آن مفاصل ملتهب شوند و همین امر موجب ایجاد درد میشود.

آرتروز التهابی

آرتروز یک بیماری مزمن و ناتوان کننده که مفاصل را تحت تأثیر قرار می دهد و ممکن است باعث کمردرد شود. در ستون فقرات ، ممکن است انواع مختلفی داشته باشد ، از جمله اسپوندیلیت آنکیلوزان. اسپوندیلیت را اسپوندیلوآرتریت یا اسپوندیلو آرتروپاتی نیز می نامند.

سندرم Cauda equine

 یک بیماری پزشکی بسیار جدی است که دسته اعصاب واقع در پایه ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می دهد. برخی از رایج ترین علائم شامل از دست دادن عملکرد روده یا مثانه ، درد پا و یا ضعف یا بی حسی است که به مرور رو به وخامت میگذارد و احساس در قسمت پایین و نشیمنگاه کاهش می یابد. اگر این علائم را دارید بلافاصله به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. در غیر این صورت ، ممکن است دچار آسیب های عصبی دائمی و جبران ناپذیز شوید . سندرم Cauda equina ممکن است در اثر پارگی شدید دیسک ، تنگی ستون فقرات ، نقص مادرزادی ، آسیب یا ضربه یا تومور یا کیست باشد که بر روی اعصاب آن ناحیه فشار وارد میکند. عفونت ، التهاب و شکستگی از دلایل دیگر این سندرم است.

آیا انجام عمل جراحی ضروری است؟

در هر صورت برای رفع علائم و تعیین روند درمان در آینده مهم است که با ارائه دهنده خدمات پزشکی و متخصص و فیزیوتراپیست خود همراه باشید ، اما خوشبختانه همیشه به عمل جراحی نیاز نیست.

دکتر فیشمن داستان دیگری از یکی از بیماران اخیر خود را به اشتراک می گذارد ، زنی با “کمردرد آزار دهنده”. که مجموعه شکایات وی حاکی از آن بود که کمر درد او از نوع مکانیکی یا غیر خاص باشد.

اما فیشمن می گوید ، یک قسمت از معمای تشخیص بیمار که با ارزیابی های او از کمر درد مکانیکی متناسب نبوده این است که انگشت شست پای چپ بیمار بی حس شده است.

دکتر فیشمن دستور MRI داد.

چند ساعت بعد ، پاسخ آزمایش MRI رسید و نتایج فتق دیسک بزرگی را نشان میداد که ریشه عصب نخاعی را تحت فشار قرار داده بود . در همان زمان ، بیمار از آمبولانس با پزشک تماس گرفت و از درد غیر قابل تحمل شکایت کرد. فیشمن می گوید دوره درمانی او در بخش اورژانش عمدتاً شامل نسخه ای از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی ضعیف بود و کمک زیادی به تسکین این درد کرد.

هنگامی که با شرایط مشابهی روبرو می شوند ، بسیاری از افراد جراحی دیسککتومی را انتخاب می کنند ، با این حال مطالعات نشان می دهد که اکثریت قریب به اتفاق بیماران مبتلا به فتق دیسک کمر طی چند هفته اول بهبود می یابد. در حقیقت ، تقریباً ۹۰ درصد از افراد مبتلا به فتق دیسک در ستون فقرات کمر ، تنها با گذراندن زمان بهبود می یابند.

پس از مرخص شدن از اتاق اورژانس ، بیمار بلافاصله به مطب دکتر فیشمن بازگشت و در آنجا چند روش خاص یوگا درمانی را اعمال کرد. به گفته فیشمن ، در حالی که او هنوز در مطب و تحت ویزیت بود ، حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد از درد او برطرف شد.

فیشمن گزارش داد ، در عرض یک هفته درد تقریباً به طور کامل از بین رفت.

مشکلات اساسی جدی کمر درد

کمر درد به عنوان یک مشکل جدی و زمینه ای گاهی اوقات فقط یکی از چندین علائم همراه با یک بیماری است. به عنوان مثال ، علائم سنگ کلیه شامل : درد یا سوزش هنگام ادرار ، نیاز فوری به ادرار ، خون در ادرار ، ادرار کدر یا بدبو و… و البته درد شدید در سمت راست ناحیه پشتی شما است.

سایر بیماری های سیستمیک که به عنوان یکی از علائم ممکن است کمردرد داشته باشند عبارتند از:

•  عفونتی که هر یک از ساختارهای ستون فقرات را تحت تأثیر قرار دهد. به عفونت مهره ای ، استئومیلیت گفته می شود. عفونت دیسک را دیسکیت می نامند. ساکروایلیتیس نامی است که به مفصل عفونی و ملتهب ساکروایلیاک یا SI داده شده است . این اصطلاح در موارد آرتروز التهابی مفصل SI نیز به کار می رود.
• اگرچه نادر است ، اما ممکن است تومور باعث کمر درد جدی شود. که معمولاً نتیجه سرطان هایی هستند که از سایر نقاط بدن به ستون فقرات متاستاز داده اند.
• همانطور که در قسمت بالا ذکر شد ، سنگ کلیه نیز ممکن است همراه با تعدادی از علائم دیگر باعث کمردرد در سمت راست شود.
• آنوریسم آئورت شکمی وقتی رخ میدهد که آئورت ، بزرگترین شریان بدن ، بیش از اندازه بزرگ میشود . در این حالت ، کمر درد ممکن است نشانه بزرگ شدن و آنوریسم باشد. در این حالت ، مهم است که هر چه زودتر برای ارزیابی ، و احتمالاً جلوگیری از پارگی آئورت ، به پزشک مراجعه کنید.
• همراه با علل سیستمیک و ناحیه ای درد جدی کمر ، شرایط خاصی ممکن است شما را مستعد کمر درد های جدی کند. این عوامل شامل:
• پوکی استخوان ، بیماری که همانطور که از اسم آن پیداست در آن استخوان ها به مرور ضعیف می شوند و ممکن است به شکستگی ستون فقرات و یا سایر عارضه هایی که سلامتی شما را درگیر میکند منجر شود . کاهش تراکم استخوان ها پیش درآمد استئوپورز یا پوکی استخوان است.
• در زنان ، با تجمع بافت رحم در خارج از رحم ، ممکن است یک بیماری به نام آندومتریوزیس ایجاد شود که یکی از علائم آن کمر درد است.
• فیبرومیالژیا ، یک بیماری مزمن و دردناک است که با خستگی و درد عضلانی در سراسر بدن خود را نشان میدهد  و یکی دیگر از دلایل احتمالی کمر درد جدی است.

وقتی صحبت از علل جدی کمر درد که از ستون فقرات نشئت نمیگیرد می شود ، مهم است که مراجعه به پزشک را به تعویق نیندازید و مطمئن شوید که قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه چه کاری انجام دهید ، به طور کامل همه گزینه های درمانی خود را بررسی می کنید و با پزشک خود در این بازه مشورت میکنید.

برای پیشگیری از دیسک کمر ابتدا باید به طور کامل و دقیق چیستی دیسک کمر را بررسی کرد.

دیسک بین مهره‌ای به موازات بالا رفتن سن، مایع خود را از دست می‌دهد و خشک می‌شود. در نتیجه فشردگی دیسک رخ می‌دهد که به نوبه خود می‌تواند به تخریب و تلاشی حلقه‌ی خارجی محکم دیسک بیانجامد و به این ترتیب هسته یا داخل حلقه امکان بیرون زدن از جایگاه خود و برجسته شدن را می‌یابد؛ به این عارضه بیرون زدگی دیسک کمر می‌گویند.

قسمت مرکزی داخلی دیسک کمر همگام با استمرار تخریب دیسک یا وارد آمدن فشار مداوم بر ستون فقرات عملاً بخش محیطی را پاره می‌کند و از آن خارج می‌شود؛ این عارضه را پارگی دیسک یا فتق دیسک می‌خوانند.

سپس اجزای ماده‌ی دیسک به ریشه‌های عصبی قرار گرفته در پشت فضای دیسک فشار می‌آورند. این امر به بروز درد، ضعف، کرختی یا تغییر حواس می‌انجامد. اکثر موارد بیرون زدگی دیسک کمر در مهره‌های پایین کمری، به ویژه در سطح‌های دیسک بین مهره های L4-L5 و دیسک بین مهره های L5-S1 رخ می‌دهند.

در ادامه بهترین راه ها برای پیشگیری از دیسک کمر را به شما معرفی خواهیم کرد تا با یک روش زندگی سالم، خود را از خطر دچار به دیسک کمر حفظ کنید.

علل ابتلا به دیسک کمر

از علل  دیسک کمر می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• افزایش سن
• وزن بالای بدن
• وضعیت بد بدن در زمان نشستن، ایستاده و…
• بلند کردن اشیا در حالات نامناسب
• افزایش ناگهانی فشار بر ستون فقرات (حتی فشارهای کم)
• سیگار کشیدن
• ورزش های غیر اصولی و سنگین مثل فوتبال، کشتی، ورزش های رزمی و…
• رانندگی به ویژه در مسافت های طولانی و با ماشین های سنگین یا دارای صندلی نامناسب
• ایستادن و یا نشستن طولانی مدت
• خم و راست شدن زیاد
• لرزش کل بدن (مثلاً هنگام کار کردن با تراکتور و…)

بهترین راه ها برای پیشگیری از دیسک کمر

بلند کردن اجسام به روش صحیح:

هیچ کس از آسیب‌دیدگی کمر در امان نیست و برای پیشگیری از دیسک کمر باید در ریزترین نکات هم دقت کرد؛ نکاتی از جمله بلند کردن اجسام به روش صحیح. در هنگام بلند کردن اجسام به ویژه اجسام سنگین به نکات زیر برای پیشگیری از دیسک کمر توجه کنید:

• از بلند کردن ناگهانی اجسام سبک و سنگین خودداری کنید.
• بهترین روش را برای بلند کردن اجسامی که در مقابل شما قرار می‌گیرند در ذهن خود بررسی کنید. از جمله این کارها، کمک خواستن از افراد دیگر است.
• به آرامی و با دقت اجسام را بلند کرده و حرکت دهید.

 چگونه می‌توان اجسام را بدون وارد کردن آسیب به کمر بلند کرد؟

نکات مهم زیر را برای محافظت از کمر خود و پیشگیری از دیسک کمر، در هنگام بلند کردن اجسام مورد توجه قرار دهید:

• سطح اتکا خود روی زمین را عریض کنید. پاهای خود را به اندازه عرض شانه‌ها باز کرده و یک پا را کمی جلوتر از پای دیگر قرار دهید (مانند حالت ایستادن در کاراته)
• زانو زده و فقط از ناحیه لگن و زانو خم شوید. در صورت نیاز یک زانوی خود را روی زمین و زانوی دیگر را در مقابل خود قرار داده و با زاویه قائم خم شوید.
• وضعیت درست بدن خود را حفظ کنید. مستقیم به جلو نگاه کنید و کمر خود را صاف نگه دارید، سینه را جلو داده و شانه‌ها را به سمت عقب بکشید. این کار باعث می‌شود که قسمت بالای کمر شما صاف بماند و قوس پایین کمر حفظ شود.
• به آرامی شی‌ء مورد نظر را با صاف کردن لگن و زانوها بلند کنید (نه با کمر). کمر خود را صاف نگه دارید و در هنگام بلند شدن نچرخید.
• بار را تا می‌توانید نزدیک به خود و در سطح ناف نگه دارید
• از پاهای خود برای تغییر جهت استفاده کنید و قدم‌های کوتاه بردارید
• جهت خود را با کمک لگن تغییر دهید. شانه‌ها و لگن شما در هنگام حرکت باید در یک خط مستقیم باشند.
• بار را با دقت روی زمین قرار دهید، زانو بزنید و فقط از زانوها و لگن خود استفاده کنید.

مصرف کلسیم و ویتامین دی برای پیشگیری از دیسک کمر:

داشتن استخوان های قوی به جلوگیری از پوکی استخوان که یکی از علل شایع کمردرد است کمک می کند، بخصوص برای زنان. در نتیجه تقویت استخوان های ستون فقرات با مصرف مقادیر زیاد کلسیم و ویتامین دی می تواند بهترین راه برای پیشگیری از دیسک کمر باشد.  شیر، ماست، سبزیجات برگ دار، مکمل های ویتامین دی را در رژیم غذایی خود داشته باشید. ماهی های چرب، زرده تخم مرغ، جگر گوساله، و پنیر نیز منابع مفید ویتامین دی هستند.

پوشیدن کفش راحت:

انتخاب کفش مناسب و به ویژه پاشنه کوتاه یکی از مهم ترین شرط برای پیشگیری از دیسک کمر است. استفاده از کفش هایی با پاشنه کمتر از یک اینچ بهترین گزینه برای زنانی است که بیشتر در حالت ایستاده روز خود را سپری می کنند.

سیگار نکشیدن برای پیشگیری از دیسک کمر:

همه ما می دانیم که سیگار خطرات جدی برای سلامت دارد اما مطالعات زیادی نشان داده اند که افراد سیگاری به احتمال زیاد بیش از افراد غیر سیگاری کمردرد و دیسک کمر را تجربه کرده اند. نیکوتین موجود در سیگار جریان خون به ستون فقرات را محدود می کند و این می تواند منجر به خشکی و یا حتی پارگی دیسک شود. سیگار کشیدن، همچنین باعث کاهش تغذیه عضلات و تاندون های در ناحیه کمر می شود. در نتیجه ترک سیگار می تواند یکی از اولویت ها در پیشگیری از دیسک کمر باشد.

حفظ وضعیت خوب نشستن:

برای حفظ سلامت ستون فقرات و در نتیجه پیشگیری از دیسک کمر لازم است که وضعیت بدنتان را هنگام نشستن های طولانی هر چند وقت یکبار تغییر بدهید؛ به علاوه این پویایی و حرکت دینامیک به بهبود گردش خون کمک می‌کند و خستگی عضلانی را کاهش می‌دهد.

 مدت طولانی نشستن در یک موقعیت ثابت در نهایت ناراحت کننده می‌شود. به عبارت دیگر یک موقعیت مشخص وجود ندارد که بهترین وضعیت ممکن برای تمام افراد در تمام زمان‌ها و حین انجام دادن هر نوع کاری باشد. بلکه دامنۀ حرکتی مطلوبی وجود دارد که برای اکثر افراد حین انجام دادن کارهای مختلف در حالت نشسته مناسب است.

 وقتی بدنتان در حالت اندامی مناسب و حمایت شده قرار می‌گیرد، می‌توانید بدون ناراحتی کار کنید، با این حال از یاد نبرید که هر چند وقت یکبار به خودتان استراحت بدهید، حالت اندامتان را تغییر بدهید، بلند شوید و کمی راه بروید.

برای پیشگیری از دیسک کمر، در هنگام نشستن نکات زیر را رعایت کنید.: مطمئن شوید که بلندی صندلی در حد مناسبی تنظیم شده است، به گونه‌ای که پاهایتان روی زمین یا سطح سختی مانند یک زیرپایی خوب قرار می‌گیرد.

• وقتی به عقب تکیه می‌دهید، پشتی صندلی باید در زاویه‌ای ۱۰۰ ـ ۱۱۰ درجه قرار بگیرد. به این ترتیب پشتی صندلی می‌تواند وزن بالاتنه را نگه دارد.
• دقت کنید که صندلی تکیه‌گاهی مناسب در شکل و اندازه متناسب با کمرتان داشته باشد. اگر تکیه‌گاه صندلی قابل تنظیم است، آن را در راحت‌ترین موقعیت ممکن قرار دهید. اگر تکیه‌گاه صندلی قابل تنظیم نیست، می‌توانید یک حوله لوله شده یا کوسن را پشت کمرتان بگذارید تا از کمرتان حمایت کند.
• دقت کنید که نشیمن صندلی اندازۀ بدنتان باشد و به پشت زانوها فشار نیاورد.
• صندلی‌ای را تهیه کنید که نشیمن آن وقتی به عقب تکیه می‌دهید، بالا نمی‌آید و به ران‌ها و پشت زانوها فشار نمی‌آورد.
• ●        اگر صندلیتان دسته دارد، دقت کنید که دسته‌ها در ارتفاع مناسبی تنظیم شده باشد تا وقتی دستهایتان را روی دسته می‌گذارید، شانه‌هایتان کاملاً راحت باشد و مجبور به قوز کردن یا بالا بردن بدن نشوید.
• ●        اگر صندلیتان تکیه‌گاهی برای سر و گردن دارد، دقت کنید که این تکیه‌گاه در وضعیت‌های مختلف نشستن قابل استفاده باشد.

راه رفتن و ایستادن برای پیشگیری از دیسک کمر:

هر نیم ساعت یکبار بلند شوید و قدری راه بروید تا به این ترتیب خطر دچار شدن به درد کمر، گردن و یا شانه در اثر پشت میز نشینی طولانی به حداقل برسد. همچنین هر زمان که احساس درد یا گرفتگی کردید، بهتر است بلند شوید و کمی راه بروید.

به علاوه اگر به توصیه‌های زیر عمل کنید، بدنی سالم‌تر و روزی پربارتر خواهید داشت:

حین کار استراحت‌های کوتاهی به خودتان بدهید، مثلاً هر یک یا دو ساعت یک بار از اتاقتون بیرون بروید، یک لیوان آب از آبسردکن بردارید، تا دستگاه کپی که در اتاق دیگری است، بروید یا تمرین‌های کششی را در اتاقتان انجام دهید. نشستن طولانی مدت عضلات کمر را ضعیف می‌کند. انجام دادن تمرین‌های کششی به مدت ۶۰ ثانیه برای خنثی کردن اثرات منفی ناشی از نشستن‌های طولانی کافی است.

پژوهشگران توصیه می‌کنند که حداقل نیمی از ساعات کاریتان را در حالت ایستاده بگذرانید. اگر میز کارتان امکان تغییر بین حالت ایستاده و نشسته را دارد، سعی کنید کارتان را به تناوب به صورت ایستاده و نشسته انجام دهید.

شکل خوابیدن صحیح:

بهترین شکل خوابیدن برای پیشگیری از دیسک کمر، خوابیدن به پهلو است. به نحوی که زانوها خم و به طرف شکم کشیده شود.

این حالت را به اصطلاح حالت جنینی می‌گویند. یک بالش کوچک بین دو زانو قرار دهید. به این ترتیب شما موقع خواب هم شکل طبیعی بدن را حفظ می‌کنید و فشاری به ستون فقرات وارد نمی‌شود.

کاهش وزن برای پیشگیری از دیسک کمر:

هر کیلو اضافه وزن فشار زیادی به ستون مهره‌ها و زانو وارد می‌کند. بخصوص اگر از ناحیه شکم چاق باشید، قوس کمر شدیدتر شده و فشار بیشتری به ستون مهره‌ها وارد می‌شود و با کوچکترین حرکتی درد عود می‌کند.

کاهش وزن و رفع چاقی یکی از بهترین روش‌ها برای پیشگیری از دیسک کمر و جلوگیری از عود بیماری است. پس هر زودتر یک برنامه رژیم غذایی برای خودتان پیدا کنید و وزن تان را کاهش دهید.

تمرینات ورزشی منظم:

تقویت عضلات کمر  بسیار مهم است. روال تمرینات قدرتی منظم که روی ماهیچه های اصلی بدن تمرکز دارد، کمردردهای ناشی از حوادث، و اسپاسم های عضلانی را کاهش می دهد. سعی کنید ترکیب فعالیت های قدرتی و تمرینات تقویت شکم را حداقل برای دو بار در هفته انجام دهید.

صاف ایستادن:

وضعیت خوب هنگام ایستادن در محافظت از ستون فقرات و حفظ عملکرد سالم آنها و در نتیجه پیشگیری از دیسک کمر مهم است. وضعیت بد ایستادن در عوض می تواند معماری ستون فقرات را تغییر دهد. هنگام ایستادن طولانی مدت از گرد کردن شانه ها و خم شدن به پهلو خودداری کنید.

دیسک کمر عارضه ای است که در اثر وارد شدن فشار زیاد یا ضعیف شدن عضلات کمر در اثر بالا رفتن سن ممکن است به وجود آید. مهمترین علامت آن درد می باشد. درد معمولا در قسمت پشت بدن و پا بروز می کند. راههای درمان دیسک کمر شامل روش های بدون جراحی و جراحی می باشد. البته درمان دیسک کمر با جراحی بسته و باز فقط در صورتی که سایر درمان ها موثر نباشد از سوی پزشک متخصص ستون فقرات تجویز می شود.

آناتومی ستون فقرات و دیسک کمر

ستون مهره‌ها یا ستون فقرات از سی و سه مهره تشکیل می‌شود که توسط دیسک‌های اسفنجی از یکدیگر جدا می‌شوند و به چهار ناحیه متمایز تقسیم بندی می‌شود. ناحیه گردنی متشکل از هفت بخش استخوانی در گردن است. مهره‌های سینه‌ای دوازده بخش استخوانی پشت بدن را تشکیل می‌دهند. مهره‌های کمری از پنج قسمت استخوانی در ناحیه کمر تشکیل می‌شوند.

 در پایین آن، بخش خاجی یا ساکروم وجود دارد که از به هم چسبیدن پنج استخوان ایجاد می‌شود و در نهایت چهار استخوان کوچک‌تر به یکدیگر اتصال می‌یابند تا استخوان دنبالچه‌ شکل بگیرد.

بیماری دیسک کمر در ناحیه کمری ستون فقرات رخ می‌دهد. لازم به ذکر است که این ناحیه و همچنین دیگر ناحیه‌های ستون فقرات از دو بخش تشکیل می‌شوند که عبارت‌اند از:

• مهره‌ ها: بخش‌های تشکیل شده از استخوان
• دیسک‌های بین مهره‌ای (که معمولاً دیسک کمر نامیده می‌شوند): این دیسک‌ها بین بخش‌های استخوانی ستون فقرات قرار دارند و مانند ضربه‌گیر عمل می‌کنند.

مهره ها در ناحیه کمری از ۱ تا ۵ شماره‌گذاری می‌شوند و دیسک‌های واقع بین دو مهره نیز بر حسب شماره مهره‌های دو طرف، برای مثال دیسک واقع در L2-3 یا بین مهره‌های کمری شماره ۲ و ۳، نامگذاری می‌شوند. دیسک بین مهره‌ای از دو قسمت تشکیل می‌شود که عبارت‌اند از:

• لایه بیرونی دیسک (آنولوس فیبروزوس): یک حلقه کلفت و محکم از بافت فیبری.
• لایه مرکزی دیسک (نوکلئوس پولپوزوس): ماده نرم یا ژلاتینی‌تر قرار گرفته داخل قسمت محیطی.

دیسک کمر چیست؟

دیسک بین مهره‌ای به موازات بالا رفتن سن، مایع خود را از دست می‌دهد و خشک می‌شود. در نتیجه فشردگی دیسک رخ می‌دهد که به نوبه خود می‌تواند به تخریب و تلاشی حلقه‌ی خارجی محکم دیسک بیانجامد و به این ترتیب هسته یا داخل حلقه امکان بیرون زدن از جایگاه خود و برجسته شدن را می‌یابد؛ به این عارضه بیرون زدگی دیسک کمر می‌گویند.

قسمت مرکزی داخلی دیسک کمر همگام با استمرار تخریب دیسک یا وارد آمدن فشار مداوم بر ستون فقرات عملاً بخش محیطی را پاره می‌کند و از آن خارج می‌شود؛ این عارضه را پارگی دیسک یا فتق دیسک می‌خوانند.

 سپس اجزای ماده‌ی دیسک به ریشه‌های عصبی قرار گرفته در پشت فضای دیسک فشار می‌آورند. این امر به بروز درد، ضعف، کرختی یا تغییر حواس می‌انجامد. اکثر موارد بیرون زدگی دیسک کمر در مهره‌های پایین کمری، به ویژه در سطح‌های دیسک بین مهره های L4-L5 و دیسک بین مهره های L5-S1 رخ می‌دهند.

انواع دیسک کمر

از لحاظ شدت، دیسک کمر به ۲ صورت زیر خود را نشان می دهد:

۱) دیسک کمر خفیف

دیسک کمر خفیف با پارگی آنولار آغاز می‌شود. در این مرحله دیسک کمر سالم است و فقط یک ترک جزئی در لایه بیرونی سخت وجود دارد. هنگامی‌که دیسک کمر شدیدتر می‌شود فرد به مرحله پرولاپس دیسک وارد شده است.

 در این حالت هسته پالپوس که دیسک بین مهره‌ای است و از مواد ژل‌مانند تشکیل ‌شده است از موقعیت طبیعی خود خارج می‌شود، اما هنوز به لایه بیرونی متصل است. در این شرایط فیزیوتراپی ستون فقرات به کنترل درد  دیسک‌های کمر خفیف کمک می‌کند.

 داروهای ضدالتهاب (NSAIDS) مانند آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند برای کنترل درد دیسک کمر خفیف استفاده شوند.

۲) دیسک کمر شدید

بیرون‌زدگی دیسک مرحله اول دیسک کمر شدید است. در این مرحله هسته نرم در لایه بیرونی سخت، که پوششی قوی است که قسمت خارج از دیسک بین مهره را تشکیل می‌دهد و از مواد نرم که در مرکز دیسک وجود دارد محافظت می‌کند، شکسته است.

هنگامی‌که دیسک کمر شدیدتر می‌شود، مرحله جداسازی دیسک شروع می‌شود، در این مرحله مواد داخلی دیسک بین مهره‌ای (هسته پالپوس) از طریق یک پارگی در دیواره بیرونی دیسک نشت می‌کنند و از دیسک جدا می‌شوند.  در بیمارانی از درد ناشی از بیماری دیسک کمر شدید رنج می‌برند، عمل جراحی لازم است.

چه افرادی بیشتر در معرض بیرون زدگی دیسک کمر هستند؟

آقایان بیشتر از خانم‌ها در معرض بیرون زدگی‌ دیسک کمر هستند. شایع ترین سن فتق دیسک کمر بین ۳۰ تا ۵۰ سال است. به این دلیل که در این سن معمولا دیسک‌ها پر آب هستند و انعطاف پذیری بیشتری دارند، لذا احتمال بیرون زدگی بیشتری وجود دارد.

اما با افزایش سن، آب دیسک کاهش یافته و احتمال کمی وجود دارد تا آب داخل دیسک به بیرون بیاید و ریشه‌های عصبی را تحت فشار قرار می‌دهد.

علل ابتلا به دیسک کمر

از علل بیرون زدگی کمر می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• افزایش سن
• وزن بالای بدن
• وضعیت بد بدن در زمان نشستن، ایستاده و…
• بلند کردن اشیا در حالات نامناسب
• افزایش ناگهانی فشار بر ستون فقرات (حتی فشارهای کم)
• سیگار کشیدن
• ورزش های غیر اصولی و سنگین مثل فوتبال، کشتی، ورزش های رزمی و…
• رانندگی به ویژه در مسافت های طولانی و با ماشین های سنگین یا دارای صندلی نامناسب
• ایستادن و یا نشستن طولانی مدت
• خم و راست شدن زیاد
• لرزش کل بدن (مثلاً هنگام کار کردن با تراکتور و…)

شایعترین علائم دیسک کمر

شایع ترین علائم بیرون زدگی کمر شامل موارد زیر می‌شود:

علائم اولیه دیسک کمر

علائم دیسک کمر بسته به میزان بیرون زدگی به صورت کمر درد ناگهانی و شدید یا درد تدریجی بروز می‌کند. درد معمولا با نشستن‌های طولانی مدت، سرفه و عطسه بیشتر می‌شود.

 ممکن است درد فقط در ساق پا باشد و در کمر دردی نداشته باشیم. درد در ساق پا بیانگر وجود فتق دیسک بزرگتری نسبت به هنگامی است که درد به تنهایی در ناحیه کمر وجود دارد.

علائم دیسک کمر خفیف

در موارد بیرون زدگی خفیف دیسک، فرد فقط درد مبهم در ناحیه کمر را تجربه می‌کند که با استراحت بهبود می‌یابد.

علائم دیسک کمر شدید یا پیشرفته

اما در بیرون زدگی های شدید علاوه بر درد کمر، درد شدید و تیزی به باسن و ساق پا هم کشیده می‌شود. درد در یک پا یا هر دو پا دیده می‌شود. حتی ممکن است بیمار برای کاهش درد به یک طرف خم شود.

علائم دیسک کمر در پاها

علائم دیسک کمر در پاها به صورت درد و بی حسی، خواب رفتگی، سوزن سوزن شدن یا سوزش دیده می‌شود. بسیاری از افراد تصور می‌کنند دردهای دیسک کمر فقط در پشت پا ظاهر می‌شود، اما این گونه نیست و بسته به ریشه عصب درگیر، درد ممکن است در قسمت داخلی ران یا قدام ران و کشاله تا زانو هم دیده شود.

علاوه بر این در معاینه رفلکس ها و قدرت عضلات پا با کاهش میزان رفلکس ها و قدرت عضلات روبرو می‌شویم.

علائم پارگی دیسک کمر

از شایعترین علامت پارگی دیسک بروز درد پایدار در ناحیه پشت است. اسپاسم شدید عضلانی، بی اختیاری ادرار و مدفوع و درد عمقی شدید و تیز در کمر و پاها که به همراه ضعف و بی حس شدن کمر نیز می‌تواند از علائم پارگی دیسک کمر باشد.

تشخیص دیسک کمر

چنانچه پزشک بر مبنای سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی پی به وجود فتق دیسک کمر ببرد، انجام آزمایش‌های دیگر ضرورتی نخواهد داشت.

فرایندهای تشخیص عوارض دیسک کمر علاوه بر معاینه فیزیکی و بررسی کامل سابقه پزشکی شامل موارد زیر می‌شوند:

پرتونگاری (اشعه ایکس):

 در این آزمایش تشخیصی از پرتوهای انرژی الکترومغناطیسی برای به دست آوردن تصویرهایی از استخوان‌ها، اندام و بافت‌های داخلی استفاده می‌شود.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI):

 در این روش تلفیقی از آهن‌رباهای بزرگ، رادیوفرکانس‌ها و رایانه جهت ایجاد تصاویر جامع از اندام‌ها و ساختارهای درون بدن مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.

میلوگرام

 در این فرایند، رنگ درون مجرای نخاع تزریق می‌شود تا تصویر کاملاً واضح و آشکاری را از ساختار در پرتونگاری به دست دهد.

مقطع‌نگاری رایانه‌ای (سی تی اسکن یا سی ای تی اسکن):

 در این روش تصویربرداری تشخیصی، ترکیبی از فن‌آوری رایانه‌ای و پرتونگاری برای تهیه تصاویر محوری یا افقی (موسوم به اسلایس‌) از بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سی تی اسکن تصاویر جامعی را از کلیه‌ی بخش‌های بدن از جمله استخوان‌ها، عضله‌ها، چربی و اندام‌ها به دست می‌دهد. جزئیات تصاویر حاصل از این روش بیشتر از تصاویر پرتونگاری اشعه ایکس است.

الکترومیوگرافی یا عضله‌نگاری برقی (EMG):

 در این آزمایش تشخیصی، واکنش عضله یا فعالیت الکتریکی در پاسخ به تحریک عصب عضله، اندازه‌گیری می‌شود.

راه‌ها و روش‌های درمان

معمولاً در ۶ هفته نخست پس از بروز علائم درمان‌ها، مدالیته‌ها و داروهای مختلف به منظور کاهش درد ناشی از فتق دیسک و ایجاد فرصت لازم برای التیام دیسک امتحان می‌شود. برآمدگی دیسک به مرور زمان از بین می‌رود و بدن این برجستگی را مجدد جذب می‌کند. فروکش کردن علائم در این بازه زمانی ۶ هفته‌ای بیانگر مفید بودن ادامه دادن درمان غیر جراحی و عمل بسته دیسک است.

درمان‌های غیرجراحی

دارو:

تجویز داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن (مورتین، ادویل) یا ناپروکسین (الیو) درمان اولیه فتق دیسک کمری محسوب می‌شود. این داروها در تسکین درد و التهاب ناشی از این عارضه موثر اند که توسط متخصص دیسک کمر تجویز می‌شوند.

برنامه‌های توانبخشی:

 برنامه‌های توانبخشی با هدف بهبود مشکلات ناشی از فتق دیسک طرح‌ریزی می‌شود.

ورزش و تمرین:

 تمرین‌های اصلاحی بخشی از برنامه درمان فتق دیسک است. به کمک این تمرین‌های پیشگیرانه و ایمن انجام دادن فعالیت‌های جسمی می‌توان درد را کاهش داد، از بروز مشکل در آینده جلوگیری کرد و سلامت کمر را در درازمدت تضمین کرد.

درمان با اوزون:

 درمان با اوزون برای تمام مشکل‌های فتق دیسک مفید است.

تراکشن یا کشش:

 کشش ستون فقرات فشار روی ستون فقرات را کاهش می‌دهد. این درمان را می‌توان با استفاده از دستگاه مخصوص تراکشن یا به صورت دستی انجام داد.

درمان‌های جایگزین:

 درمان‌های جایگزین و مکمل مانند طب سوزنی، فشار درمانی و ماساژ برای کاهش درد فتق دیسک پیشنهاد  می‌شود.

بریس یا کمربند طبی:

 پزشک گاهی از بیمار می‌خواهد تا در شروع درمان برای تسکین کمر درد از بریس یا کمربند طبی نرم و منعطف استفاده کند، اگرچه این روش فتق دیسک را التیام نمی‌دهد.

درمان‌های جراحی

جراحی بسته دیسک کمر

از میان روش‌های نام برده شده تنها سودمندی جراحی بسته در کاهش علائم به اثبات رسیده است. (مقاله عوارض جراحی دیسک کمر را بخوانید.) مطالعات انجام شده بیانگر موفقیت ۴۲ تا ۵۶ درصدی تزریق در فضای اپیدورال بر روی بیمارانی است که با بهره‌گیری از دیگر درمان‌های غیر جراحی در مدت ۶ هفته یا بیشتر بهبود نیافته‌اند.

جراحی باز دیسک کمر

در صورت ملایم بودن علائم و عدم احتمال تشدید شدن علائم نیاز به جراحی نخواهد بود. با این حال اگر نشانه‌ها حاکی از افزایش فشار روی اعصاب نخاعی باشد، چاره‌ای جز انجام جراحی، آن هم به صورت فوری، نخواهد بود.

 پزشکان پیش از اتخاذ این تصمیم وجود نشانه‌های ضعف در عضله‌های پا، درد مداوم و نقص عملکرد روده یا مثانه را بررسی می‌کنند.

درمان جراحی فتق دیسک کمری یا بیرون زدگی دیسک کمر شامل روش‌های زیر می‌شود:

• لامینکتومی و دیسککتومی
• میکرودیسککتومی
• فیوژن (خشک کردن یا الحاق) خلفی مهره‌های کمری

درد همزمان در گردن و شانه یکی از معضلات شایع در جامعه است و معمولاً در نتیجه کشیدگی یا پیچ خوردگی است. حتماً مواظب باشید چرا که در برخی موارد، گردن درد و درد شانه می‌تواند نشانه حمله قلبی یا سکته باشد. این موارد فوریت‌های پزشکی جدی هستند که نیاز به کمک فوری دارند. میزان درد می‌تواند از خفیف تا بسیار شدید متفاوت باشد و انواع آن شامل موارد زیر است:

• مور مور شدن
• دردی که تیر می‌کشد
• سفتی، سختی
• بی حسی
• اسپاسم
• درد

همچنین به ندرت می‌تواند ناشی از سنگ صفرا و یا حتی از علائم برخی از سرطان‌ها باشد.

دلایل درد در ناحیه گردن و شانه

بیشتر درد در ناحیه گردن و شانه به دلیل پیچ خوردگی و یا کشیدگی ناشی از ورزش، تمرینات نامناسب و فشار بیش از حد یا گرفتن وضعیت و پوزیشن نامناسب است.

آسیب‌های بافت نرم

گردن درد و شانه درد اغلب به دلیل آسیب دیدگی در بافت نرم شما است. بافت نرم شامل عضلات، تاندون‌ها و رباط‌ها می‌شود. این اصطلاح برای تشخیص و تفریق این بافت از بافت سخت که شامل استخوان و غضروف است استفاده می‌شود.

آسیب‌های وارده به بافت نرم می‌تواند انواع مختلفی از درد را ایجاد کند، از جمله:

• سفتی، سختی
• سردرد
• اسپاسم عضلات

پارگی روتاتور کاف یا کلاهک گرداننده

روتاتور کاف یک گروه متشکل از چهار تاندون است که استخوان بازو (هومروس) را در تیغه شانه نگه می‌دارد.

پارگی روتاتور کاف می‌تواند به دلیل ضربه و آسیب فردی (مانند سقوط) یا استرس مکرر در طول زمان ایجاد شود که می‌تواند در ورزش‌هایی که نیاز به استفاده زیاد از بازو و شانه دارد دیده شود.

پیری همچنین دیگر عاملی است که می‌تواند به پارگی روتاتور کاف کمک کند. کاهش خون رسانی می‌تواند مکانیسم طبیعی بدن را درترمیم آسیب دچار اختلال کند. دیگر علت می‌تواند خارهای استخوانی تشکیل شده در مفصل باشد که به تاندون‌های روتاتور کاف آسیب می‌زنند.

پارگی ناگهانی معمولاً باعث درد شدید در شانه و ضعف فوری در بازو می‌شود.

پارگی به دلیل استفاده مکرر ممکن است به مرور زمان باعث درد شانه و ضعف بازو شود. فعالیت‌هایی به حرکت‌هایی به سمت بالا یا پشت نیاز دارند، مانند شانه زدن موها، ممکن است دردناک باشد.

ویپلش یا شلاق زدن

ویپلش یا شلاق زدن به معنی پارگی عضلات، تاندون‌ها و رباط‌های گردن شما به دلیل یک حرکت ناگهانی گردن است. این مسئله معمولاً در تصادفات رخ می‌دهد بسته به شدت تصادف و جهت تصادف و درنتیجه جهت حرکت گردن (از جلو به عقب یا از عقب به جلو) می‌تواند متفاوت باشد.

سایر علل شایع عبارتند از:

• ورزش
• تکان خوردن
• سقوط
• ضربه به سر
• بروز علائم ممکن است ۲۴ ساعت یا بیشتر طول بکشد و شامل موارد زیر است:
• درد و سفتی گردن
• سردرد
• سرگیجه
• تاری دید
• خستگی مداوم

بیشتر افراد در طی سه ماه بهبود می‌یابند اما برخی از آنها ممکن است سالها بعد دچار درد و سردرد مزمن شوند.

اسپوندیلوز گردن (آرتروز گردن)

اسپوندیلوز گردن نامی است که به ساییدگی دیسک‌های نخاعی گردن نسبت می‌دهند و معمولاً به علت افزایش سن است. این یک بیماری بسیار شایع است و تقریباً بیش از ۸۵ درصد افراد بالای ۶۰ سال را درگیر می‌کند.

ستون فقرات شما از قسمت‌های استخوانی معروف به مهره تشکیل شده است. در بین هر مهره یک نوع ماده نرم وجود دارد که به عنوان دیسک شناخته می‌شود.

با افزایش سن، دیسک‌های شما محتوای آب خود را از دست می‌دهند و سفت می‌شوند؛ که در نتیجه آن مهره‌های شما به هم نزدیک‌تر می‌شوند و شرایطی ایجاد می‌شود که به عنوان آرتروز گردن شناخته می‌شود و در آن مفاصل تحریک می‌شوند.

به عنوان بخشی از آرتروز، می‌تواند خارهای استخوانی نیز ایجاد شود.

علائم آرتروز گردن به طور معمول شامل گردن درد و سفتی است. در موارد شدیدتر می‌تواند منجر به فشار بر روی عصب شود.

پیشنهاد مطالعه مقاله علت و درمان شکستگی مهره گردن

عصب تحت فشار (رادیکولوپاتی گردن)

عصب تحت فشار در گردن یا رادیکولوپاتی گردنی می‌تواند باعث ایجاد دردی شود که به سمت شانه شما کشیده می‌شود.

رادیکولوپاتی گردن اغلب ناشی از تغییر در ساختار ستون فقرات شما به دلیل افزایش سن یا آسیب است.

خارهای استخوانی می‌توانند باعث فشار بر روی اعصابی شوند که از فضای توخالی مهره‌ها عبور می‌کنند. این اتفاق معمولاً در ناحیه تحتانی ستون فقرات یا در نواحی بالای ستون فقرات در ناحیه گردن می‌شود. اگر این اتفاق در گردن شما بیفتد، می‌تواند باعث رادیکولوپاتی گردن شود.

علائم شامل:

• سوزن سوزن شدن یا بی حسی انگشتان یا دست
• ضعف در عضلات بازو، شانه یا دست
• فتق دیسک یا دیسک بیرون زده

وقتی دیسک‌های گردنی کوچک می‌شوند، مهره‌ها به هم نزدیک‌تر می‌شوند و گاهی اوقات می‌توانند منجر به آسیب دیدن یک یا چند دیسک شوند.

اگر قسمت داخلی نرم دیسک از قسمت خارجی سخت‌تر آن بیرون زده باشد، به آن دیسک لغزنده، فتق یا دیسک افتاده می گویند.

علائم لیز خوردن یا فتق دیسک شامل موارد زیر است:

• درد
• بی حسی
• مور مور
• درد
• احساس سوزش در گردن شما

پوزیشن و وضعیت قرارگیری و خوابیدن

نگه داشتن گردن در وضعیت ناخوشایند برای مدت طولانی می‌تواند منجر به ایجاد کشیدگی در عضلات و تاندون‌های گردن و شانه‌های شما شود.

برخی از وضعیت‌ها و فعالیت‌هایی که معمولاً به درد گردن و شانه دامن می‌زنند عبارتند از:

• خوابیدن روی بالش بلند یا یک دسته بالش
• سفت کردن دندان‌ها در طول شب
• نشستن پشت رایانه یا استفاده از تلفن همراه با گردن کشیده به جلو یا کج
• تکان دادن ناگهانی گردن در طول ورزش
• حمله قلبی
• درد ناگهانی در قفسه سینه یا بازوها ممکن است نشانه حمله قلبی باشد، درد و بی حسی در گردن، کمر یا فک نیز از علائم دیگر حمله قلبی است.
• آنژین پایدار

دقت کنید درد در شانه‌ها، گردن، کمر یا فک می‌تواند از علائم آنژین پایدار باشد. این اتفاق هنگامی رخ می‌دهد که قلب به دلیل تنگ شدن عروق کرونر (رگ‌های تغذیه کننده بافت قلب) اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند.

درد معمولاً در مرکز سینه وجود دارد و می‌تواند به بازوی چپ، شانه‌ها، گردن، پشت و فک گسترش یابد.

ایم مسئله حتماً باید به موقع تشخیص داده شود و درمان شود.

سکته مغزی یا دایسکشن شریان گردنی

گردن درد می‌تواند نشانه‌ای از یک نوع جدی سکته مغزی به نام دایسکشن شریان گردنی باشد. این شرایط نادر است اما یکی از مهمترین دلایل سکته در افراد زیر ۵۰ سال است.

علائم سکته مغزی عبارتند از:

• افتادگی صورت
• بی حسی بازو از ضعف
• دشواری در صحبت کردن یا تکلم نامفهوم
• مشکل بینایی
• مشکل در راه رفتن

ترقوه شکسته (کلاویکل)

استخوان کلاویکل (استخوان ترقوه) استخوان کمی خمیده واقع در ناحیه فوقانی سینه است که از تیغه‌های شانه شروع شده و به قفسه سینه می‌رسد.

شکستگی کلاویکول یا ترقوه اغلب هنگامی اتفاق می‌افتد که بر روی بازوی کشیده شده‌تان می افتید و علائم آن عبارتند از:

• درد شدید
• ناتوانی در بلند کردن بازو
• شانه افتاده
• کبودی، تورم و حساسیت به لمس
• استخوان کتف شکسته (اسکاپولا)
• استخوان اسکاپولا (استخوان کتف) استخوان بزرگ و مثلثی شکل است که بازوی شما را به استخوان ترقوه متصل می‌کند.

شکستگی کتف می‌تواند در آسیب دیدگی‌های شدید مانند تصادف با موتور سیکلت یا وسایل نقلیه موتوری رخ دهد.

علائم شامل درد شدید هنگام حرکت دادن بازو و تورم در پشت شانه است.

شانه یخ زده (کپسولیت چسبنده)

شانه یخ زده حالتی است که حرکت دادن شانه به طور دردناکی دشوار و محدود می‌شود. افراد بین ۴۰ تا ۶۰ سال و افراد دیابتی بیشتر در معرض خطر این عارضه هستند.

علت اصلی آن هنوز شناخته شده نیست.

علامت اصلی شانه یخ زده، یک درد مبهم یا دردناک است که معمولاً روی قسمت خارجب شانه و گاهی بازو قرار دارد.

تاندونیت شانه یا بورسیت شانه

تاندون‌ها فیبرهای قوی هستند که عضلات را به استخوان‌ها متصل می‌کنند. بورسا کیسه پر از مایعی است که از اصطکاک مفاصل جلوگیری می‌کند.

التهاب تاندون‌ها (تاندونیت) و بورسیت (التهاب بورسا) از دلایل عمده درد شانه است، اما درد می‌تواند در هر جایی که التهاب ایجاد می‌شود، حس شود.

تاندون‌ها و بورسا بویژه موارد موجود در ناحیه روتاتور کاف یا کلاهک گرداننده شما در معرض التهاب هستند و در صورت التهاب موجب ایجاد درد و سفتی در اطراف شانه شما می‌شود.

جدا شدن شانه

جدا شدن شانه یک نوع آسیب دیدگی مفصل شانه است که استخوان ترقوه در بالاترین نقطه کتف (آکرومیون) قرار می‌گیرد. این مفصل مفصل آکرومیوکلاویکولار (AC) نامیده می‌شود.

آسیب به مفصل AC معمولاً هنگامی رخ می‌دهد که مستقیماً روی شانه خود بیفتید. شدت این آسیب می‌تواند از یک پیچ خوردگی جزئی تا یک جدایی کامل باشد که به صورت یک برجستگی یا برآمدگی بزرگ در بالای شانه دیده می‌شود.

 این اتفاق موجب ایجاد درد در مناطق اطراف می‌شود.

تفاوت درد شانه و گردن

به دلیل اتصال نزدیک اعصاب آنها، درد شانه و گردن اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند.

شما ممکن است دردی از شانه احساس کنید که در واقع از گردن شما ناشی می‌شود و برعکس این مسئله نیز صادق است. به این درد ارجاعی می گویند.

برخی از علائم درد ارجاعی از گردن شما عبارتند از:

• درد سوزن سوزن زدن، سوزش یا احساسی همانند شوک الکتریسیته ساکن
• دردی که به تیغه شانه، آرنج و دست شما منتقل می‌شود
• دردی که هنگام چرخاندن گردن به سمت پایین بازوی شما کشیده می‌شود
• دردی که هنگام رسیدگی به گردن تسکین می‌یابد
• سنگ صفرا یا بزرگ شدن کیسه صفرا

درد در شانه راست می‌تواند نشانه انسداد مجاری کیسه صفرا توسط سنگ صفرا باشد. همچنین ممکن است در ناحیه پشت خود در قسمت میان دو کتف احساس درد کنید. دقت کنید درد ممکن است ناگهانی و شدید باشد.

شما ممکن است سایر علائم شایع سنگ کیسه صفرا یا التهاب کیسه صفرا را احساس کنید یا حتی این علائم را نداشته باشید، در هر صورت ذکر کردن آنها خالی از لطف نیست:

• درد ناگهانی در ناحیه فوقانی شکم
• درد در مرکز شکم، زیر استخوان جناغ
• حالت تهوع یا استفراغ
• سرطان
• در برخی موارد، درد مداوم گردن می‌تواند از علائم سرطان سر یا گردن باشد.

مهم‌ترین دلایل سرطان سر و گردن استفاده بیش از حد از الکل و دخانیات است. این‌ها ۷۵ درصد موارد Trust Source را تشکیل می‌دهند.

همچنین درد بازگشتی شانه نیز می‌تواند از علائم سرطان ریه باشد.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم

در این موارد به پزشک مراجعه کنید:

• درصورتی که دامنه حرکت شما محدود است
• درد قابل توجهی دارید
• خودتان معتقدید که یک فوریت پزشکی دارید

دقت کنید که ممکن است دچار پارگی عضله یا تاندون یا چیز جدی‌تری باشید که نیاز به درمان فوری دارد.

همچنین اگر درد ادامه یافت، بدتر شد یا پس از بهبودی دوباره به سراغ شما آمد، باید به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص درد گردن و شانه

در ابتدا توسط یک پزشک از نظر جسمی معاینه می‌شوید و سپس شرح حال پزشکی شما گرفته می‌شود. آن‌ها می‌خواهند بدانند که درد شما از چه زمانی شروع شده و چه علائمی دارید.

این معاینه ممکن است شامل تست فشار بازو باشد که منبع مطمئن برای تعیین منشأ درد است.

آن‌ها همچنین ممکن است دامنه حرکتی شما را آزمایش کنند و از شما بخواهند بازوها، شانه‌ها و گردن خود را حرکت دهید. سپس پزشک ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای تشخیص مشکل برای شما در نظر بگیرد.

سایر آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش خون
• اشعه ایکس
• اسکن CT و MRI
• الکترومیوگرافی (EMG) که با استفاده از الکترودها فعالیت الکتریکی بافت عضلانی شما را اندازه گیری می‌کند

در صورت مشکوک بودن به عفونت، پزشک ممکن است تست پونکسیون نخاعی را نیز تجویز کند.

کریپتوس به صداهایی مانند ترق و تروق و خش خش و یا صداهایی مانند ترک خوردن یا در رفتن گفته می‌شود که می‌تواند در داخل مفاصل دارای حرکت ایجاد شود. این احساس و صداها در مفاصل خشک که غضروف آنها آسیب دیده ایجاد می‌شود و توانایی استخوان‌های تشکیل دهنده مفصل را برای لغزش بر روی یکدیگر مختل می‌کند. این صداهای شبیه به ترک خوردن و دررفتگی اغلب در نتیجه حفره‌های مفصلی ایجاد می‌شود که با تشکیل حباب‌های هوا در مفاصل و سپس با حرکات سریع که موجب آزاد شدن فشار مفصلی می‌شود همراه است.

هرآنچه باید در مورد کریپتوس بدانید

در ابتدا این فرضیه مطرح شده بود که صداهای ترق و تروق داخل مفاصل ناشی از ترکیدن حباب‌های دی اکسید کربن است، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که صداهایی که با حرکت مفصل شنیده می‌شوند در واقع ناشی از تشکیل حباب‌های هوای حاوی دی اکسید کربن در داخل مفاصل و همراهی آن با حرکت سریع مفصل است.

حباب‌های هوا در مفاصل خشک در فرآیندی به نام تریبونوکلئاسیون تشکیل می‌شوند، در جایی که سطوح مخالف جدا شده توسط یک لایه نازک از مایع چسبناک سینوویال، بعد از مقاومت تا یک آستانه مشخص از هم جدا می‌شوند. مایع سینوویال مایعی چسبناک و ضخیم است که در داخل مفاصل وجود دارد و یک خاصیت روغن کاری برای کاهش اصطکاک را فراهم می‌کند و به استخوان‌ها و مفاصل کمک می‌کند تا حرکت روان داشته باشند. اگر مفاصل سفت و خشک شوند، مایع سینوویال می‌تواند فشار و مقاومت بین مفاصل را به دلیل چسبندگی افزایش دهد.

هنگامی که چسبندگی، یا کشش بین سطوح مایع مغلوب می‌شود، سطوح به سرعت از هم جدا می‌شوند و در نتیجه تغییر سریع فشار در فضای بین سطوح، یک حفره گاز ایجاد می‌کنند. این کاهش فشار مایع سینوویال اجازه می‌دهد تا گاز محلول درون مایع مفصلی آزاد شود و باعث حفره هوا یا حباب شود. وقتی سرانجام سطوح مقاوم جدا شوند، صدای همانند خرد شدن تولید می‌شود.

بعد از تشکیل حفره در مفصل، مفصل در معرض یک مرحله جبرانی قرار می‌گیرد که در آنجا صدای خرد شدن ناشی از ترکیدن حباب‌های بعدی نمی‌تواند رخ دهد تا اینکه مدتی بگذرد. این دوره جبرانی تقریباً ۲۰ دقیقه طول می‌کشد.

دلایل کریپتوس گردن

کریپتوس گردن با آسیب مفصلی یا سفتی مهره‌هایی که ستون فقرات ناحیه گردن را تشکیل می‌دهند، همراه است. آرتروز گردن که به آن اسپوندیلوز گردنی نیز گفته می‌شود، از تخریب غضروف ناشی می‌شود و با گذشت زمان با افزایش سن رخ می‌دهد. از بین رفتن غضروف از سر خوردن مهره‌های گردنی بر روی یکدیگر هنگام حرکت گردن جلوگیری می‌کند و همین امر موجب افزایش اصطکاک بین استخوان‌های مهره و احساس صداهای غیر معمول هنگام حرکت است.

سفتی گردن همچنین می‌تواند به دنبال آسیب به گردن، به ویژه در صدمات مربوط به حوادث وسایل نقلیه موتوری، مانند آسیب ویپلش، رخ دهد که باعث ضربه، التهاب و سفت شدن ساختارهای نرم گردن می‌شود. احتمال ایجاد حفره‌های مفصلی و احساس صدای ترک خوردگی در مفاصل با مقاومت بیشتر که با بافتهای پوشاننده بیشتری پوشیده شده‌اند، زیادتر است. از جمله بافت‌های پوشاننده می‌توان فاسیا، عضلات پارااسپاینال گردن و رباط‌ها را نام برد که از حرکت راحت مفصل جلوگیری می‌کنند. همچنین لازم به ذکر است پوزیشن ها و وضعیت‌های طولانی مدت نادرست نیز می‌تواند باعث سفتی گردن شود که خود می‌تواند حرکت را محدود کند و باعث ایجاد کریپتوس گردن شود.

چه موقع به دکتر مراجعه کنیم

در اغلب مواقع ایجاد کریپتوس گردن و احساس صداها هنگام حرکت گردن طبیعی است، اما ایجاد شدن صداهای بیش از حد از ناحیه گردن ممکن است نشان دهنده یک مشکل اساسی و جدی‌تر مانند بی ثباتی ستون فقرات گردنی باشد. اگر هر زمان که گردن خود را حرکت می‌دهید، احساس صداهای ترق و تروق مزمن و تکراری گردن می‌کنید و یا در حال تجربه درد قابل توجه و تورم هستید و اخیراً دچار آسیب دیدگی گردن شده‌اید ، حتماً به یک پزشک ارتوپدی مراجعه کنید.

تشخیص کریپتوس گردن

تشخیص کریپتوس گردن بر اساس علائم شما و معاینه فیزیکی برای شنیدن و احساس صداهای ترق و تروق و شبیه به خرد شدن همراه با حرکت گردن است. کرپیتوس در گردن را می‌توان با هر دو حرکت فعال گردن مشاهده کرد، اول آنکه شما سر خود را می‌چرخانید و گردن خود را خم می‌کنید، دوم حرکت منفعل است، جایی که یک پزشک، متخصص فیزیوتراپی یا متخصص عمل جراحی گردن این مفصل را از حالت استراحت خارج می‌کند و حرکت می‌دهد.

اگر کریپتوس گردن شما وارد مرحله مزمن، تکراری و دردناک شده است، ممکن است پزشک برای مشاهده ساختارهای ستون فقرات گردن جهت بررسی فرسودگی غضروف، شکستگی، برآمدگی دیسک یا فتق دیسک یا آسیب رباط، عکسبرداری اشعه ایکس یا ام آر آی گردن تجویز کند.

درمان کریپتوس گردن

از آنجا که کرپیتوس گردن غالباً در نتیجه سفتی گردن است، هدف این درمان بازگرداندن دامنه حرکتی و تحرک ستون فقرات گردنی است. کشش عضلات گردن، از جمله عضلات ذوزنقه و عضلات بالا برنده کتف و استفاده از کمپرس گرم می‌تواند به کاهش سفتی در عضلات گردن کمک کند. تقویت عضلات عمقی‌تر گردن و بهبود وضعیت بدن و اصلاح پوزیشن ها می‌تواند به حرکت مناسب و تراز بندی ستون فقرات گردنی کمک کند.

اگر گرفتگی قابل توجهی دارید، مراجعه به یک متخصص فیزیوتراپی مفید است. فیزیوتراپیست می‌تواند مهره‌های گردن و قسمت فوقانی ناحیه پشت شما را برای بهبود تحرک گردن وارد یک پروسه بهبودی و درمان کند. در موارد نادر که ستون فقرات گردنی شما ناپایدار باشد، می‌توان جراحی فیوژن ستون فقرات را برای ایجاد ثبات در مهره‌های گردن انجام داد.

آسیب های نخاعی به آسیب و صدمه وارد شده به نخاع، اشاره می‌کند. آسیب های نخاعی، نوع بسیار جدی از آسیب فیزیکی است که به احتمال زیاد، تأثیرات پایدار و قابل توجهی را بر بسیاری از جنبه‌های زندگی روزانه فرد مصدوم دارد. طناب نخاعی مجموعه‌ای از اعصاب و بافت‌های دیگر است که مهره‌های ستون فقرات از آنها محافظت می‌کند.

ستون فقرات شامل بسیاری از اعصاب است و از پایه مغز (بصل النخاع) تا نزدیک باسن ادامه دارد. نخاع مسئول ارسال پیام از مغز به تمام قسمت‌های بدن است. همچنین، نخاع پیام‌ها را از بدن، به مغز ارسال می‌کند. بدن ما قادر به درک درد و حرکت اندام‌ها، به دلیل پیام ارسال شده از طریق نخاع است.

اگر نخاع آسیب ببیند، ممکن است برخی یا همه پیام‌های ارسالی، به مقصد نرسند. نتیجه این کار، از بین رفتن احساس و تحرک کامل یا از دست دادن عملکرد درست اندام‌های بدن و مغز است.

آسیب نخاعی یکی از بدترین حالت هایی هست که می تواند برای یک انسان پیش آید در نتیجه باید با دقت از بروز آن جلوگیری کرد. در این راستا ما مقاله ای تحت معرفی راه های جلوگیری از آسیب نخاعی تهیه و منتشر کردیم تا شما برای سلامتی خود آن را مطالعه کنید.

علائم و عوارض آسیب های نخاعی

• کاهش یا از دست دادن حس در اندام های فوقانی و تحتانی
• احساس سوزش یا کرختی در اندام ها
• فلج اندام ها
• ضعف و آتروفی عضلات
• لاغر شدن اندام های فلج شد
• بی اختیاری ادرار و مدفوع در نتیجه عدم کنترل مثانه و روده
• از دست دادن تناسب عضلات
• ضعف و خستگی
• اختلال خواب
• زخم بستر
• اسپاسم غیر ارادی عضلات

دلایل آسیب های نخاعی

• شکستگی در ناحیه ستون مهره‌ ها
• ام اس
• آرتروز شدید ستون مهره ها
• عفونت‌ شدید مهره ها
• دررفتگی‌ های ستون فقرات
• شکستگی همراه با دررفتگی در ستون مهره‌ ها
• آسیب دیسک بین مهره ای
• وارد شدن ضربه شدید به مهره ها در اثر سوانح رانندگی و …
• لغزش مهره ها
• تنگی کانال نخاعی
• اختلالات عروقی

جلوگیری از آسیب های نخاعی

در واقع برای جلوگیری از آسیب نخاعی باید عوامل شایع بروز آن را شناسایی کرد و تا حد امکان مراقبت های لازم را انجام داد. در این بخش از مقاله این عوامل را به شما معرفی می کنیم تا شما نیز از خطر های موجود آگاه شده و در راستای کم کردن این خطرات اقداماتی انجام دهید.

از جمله شایع ترین علل آسیب نخاعی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تصادف:

تصادف‌های خودرویی و موتورسیکلت، عامل اصلی آسیب نخاعی است.

سقوط:

بیشتر علل آسیب نخاعی پس از ۶۵ سالگی، اغلب ناشی از سقوط  به دلیل ناتوانی در کنترل حرکات به علت کهولت سن است.

اعمال خشونت:

 حدود ۱۲ درصد از علل آسیب نخاعی، در جامعه ناشی از برخوردهای خشونت آمیز، اغلب شامل زخم‌های گلوله و چاقو است.

آسیب‌های ورزشی و تفریحی:

 فعالیت‌های ورزشی حدود ۱۰ درصد از علل آسیب نخاعی را ایجاد می‌کنند.

 مصرف الکل:

 یکی از علل آسیب نخاعی در جوامع بشری است.

بیماری‌ها:

 سرطان، آرتریت، پوکی استخوان و التهاب نخاعی نیز می‌توانند از علل آسیب نخاعی باشند.

راه های جلوگیری از آسیب های نخاعی

با دانستن خطراتی که در بالا ذکر شد، حال شما می توانید با انجام دادن اقدامات زیر در راستای جلوگیری از آسیب نخاعی گام بردارید.

جلوگیری از آسیب های نخاعی در هنگام رانندگی:

تصادفات اتومبیل یکی از شایع ترین علل آسیب نخاعی است. هر زمانی که شما سوار یک خودرو می شوید حتما کمربند ایمنی خود را بسته و از امنیت خود اطمینان حاصل کنید. به ویژه اطمینان حاصل کنید که فرزندان شما یک کمربند ایمنی یا صندلی ایمنی مناسب برای کودک و سن مناسب داشته باشند. برای محافظت از آنها از آسیب های هوایی هوا، کودکان زیر ۱۲ سال باید همیشه در صندلی عقب سوار شوند.

متاسفانه در دنیا مردم در این ذهنیت قرار دارند که تنها راننده لازم است کمربند ایمنی بسته و نیازی به سرنشینان نمی باشد. اما این طرز فکر از نادانی بوده و هر فردی در خودرو لازم دارد کمربند ایمنی خود را ببندد.

جلوگیری از آسیب های نخاعی در هنگام شیرجه زدن برای شنا و غواصی:

برای غواصی ختما مطمئن شوید که عمق آب مناسب است وگرنه ممکن است نتوانید از بروز آسیب نخاعی جلوگیری کنید. در راستای جلوگیری از آسیب نخاعی شما هرگز نباید در استخر ها و یا آب های کم عمق شیرجه بزنید.

 به یک استخر شیرجه نزنید مگر اینکه آن ۱۲ فوت (حدود ۳.۷ متر) یا عمیق تر باشد. همچنین به یک استخر سرپوشیده شیرجه نزنید و به آب دیگری نروید که عمق را نمی دانید.

سقوط:

در هنگام بالا رفتن از وسایل مختلف بیشترین دقت را داشته باشید. هر فردی در هر سنی خیلی ساده می تواند از ارتفاع افتاده و دچار آسیب نخاعی شود. درست است که احتمال سقوط در افراد مسن تر بیشتر است است اما این دلیل بر بی دقتی جوانان نخواهد بود.

افراد پیر و ناتوان باید تحت مراقبت باشند زیرا آن ها این توانایی را دارند که حتی در حال راه رفتن بر زمین خورده و دچار آسیب نخاعی شود.

جلوگیری از آسیب نخاعی در هنگام ورزش:

ورزش کردن نیاز به احتیاط های خود را دارد حتی اگر یک پیاده روی ساده باشد. انجام اشتباه در یک حرکت ورزشی می تواند یک عمر پشیمانی به دنبال داشته باشد. در انجام ورزش هایی از جمله بدنسازی حتما روش درست را از مربی فرا گرفته سپس به دنبال ورزش کردن باشید.

جلوگیری از آسیب نخاعی با عدم مصرف الکل:

در تمامی موارد ذکر شده، مصرف الکل خطر را دوبرابر کرده و تاثیر خود را خواهد گذاشت. مصرف الکل قبل از ورزش فرقی با خودکشی نداشته و آسیب نخاعی تنها بخش ساده ای از عوارض آن خواهد بود.

مصرف الکل قبل از رانندگی می تواند حوادثی جبران ناپذیر به دنبال داشته باشد. قابل توجه است که درصد زیادی از خشونت هایی که باعث آسیب نخاعی می شود به دلیل مصرف الکل رخ داده است.

بیماری ها:

شاید با خود فکر کنید که دیگر بیماری ها به شما ربطی نداشته و نمی توان از بروز آن جلوگیری کرد.اما این حرف بهانه ای بیش نیست زیرا شما در هر مرحله از زندگی باید نکات سلامت خود را رعایت کرده و با جلوگیری از بروز بیماری ها از بروز آسیب نخاعی جلوگیری کنید.

همچنین درمان به موقع بیماری ها می تواند موجب جلوگیری از آسیب نخاعی شود.

آرتروز گردن چیست؟

آرتروز گردن عبارتی است که برای توصیف تحلیل رفتگی مفاصل ناحیه گردن به کار برده می‌شود. استخوان‌های ناحیه ستون فقرات سینه همانند سایر استخوان‌های بدن با بالا رفتن سن دستخوش تغییر می‌شوند و معمولاً باعث بروز آرتروز یا تحلیل رفتگی استخوان‌های این ناحیه خواهد شد. بیش از ۸۵ درصد از افرادی که ۶۰ سال به بالا سن دارند دچار این اختلال می‌شوند. اگرچه آرتروز گردن یک مشکل شایع است به ندرت باعث فلج شدن یا ناتوانی فرد خواهد شد.

علائم آرتروز گردن

• تشدید درد گردن هنگام حرکت دادن
• احساس درد در پشت سر
• تشدید درد هنگام چرخاندن سر به اطراف
• اسپاسم و گرفتگی عضلات گردن
• تشدید درد پس از مدتی بی حرکتی
• محدود شدن حرکات گردن
• خشکی و سفتی عضلات گردن که سبب کاهش انعطاف پذیری آن می شود.
• سردرد و سرگیجه
• انتشار درد به اندام های فوقانی بخصوص شانه ها
• استخوان سازی نابجا
• بی حسی و ضعف اندام های فوقانی
• عدم توانایی انجام کارهای ظریف با دست ها در موارد حاد
• اختلال در راه رفتن و حفظ تعادل در موارد حاد

علل آرتروز گردن

با بالا رفتن سن، استخوان ها و غضروف های تشکیل دهنده ستون فقرات و گردن به تدریج دچار فرسایش می شوند و باعث ایجاد آرتروز گردن می گردد. تغییرات ایجاد شده در این حالت شامل موارد زیر است:

۱) از بین رفتن سطح آب دیسک ها:

عملکرد دیسک ها مشابه بالش هایی است که در بین مهره های ستون فقرات قرار گرفته و حرکت هموار آنها بر روی یکدیگر را امکان پذیر می کند. با رسیدن به سن ۴۰ سال، دیسک های ستون فقرات اکثر افراد به تدریج خشک شده و جمع می شوند. به این ترتیب استخوان ها در هنگام حرکت بیشتر با یکدیگر تماس داشته و به هم ساییده می شوند.

۲) برآمدگی یا فتق دیسک:

افزایش سن می تواند سطح خارجی دیسک های ستون فقرات را تحت تاثیر قرار دهد. به این ترتیب اغلب در این شرایط ترک خوردگی بر روی استخوان ها ایجاد شده و این شرایط باعث مشاهده برآمدگی (فتق) دیسک می شود. این برآمدگی گاهی اوقات می تواند به کانال نخاعی یا ریشه های عصب در ستون فقرات فشار وارد نماید.

۳) آرتروز گردن بر اثر زائده های استخوانی:

از بین رفتن دیسک اغلب باعث تولید استخوان اضافی در راستای یک تلاش نامناسب برای تقویت ستون فقرات می شود. این زائده های استخوانی گاهی اوقات کانال نخاعی یا ریشه های عصب را گاز گرفته و به آنها فشار وارد می کنند.

۴) آرتروز گردن بر اثر سفت شدن رباط ها:

رباط ها بافت های ریسمان مانند هستند که اتصال استخوان ها به یکدیگر را امکان پذیر می کنند. به هر حال، رباط های ستون فقرات می توانند با افزایش سن به تدریج سفت شده و باعث کاهش انعطاف پذیری گردن شوند.

پیشنهاد مطالعه مقاله علت و درمان شکستگی مهره گردن

عوامل تحریک کننده بروز آرتروز گردن

برخی عوامل در تشدید بروز آرتروز گردن نقش دارند. از میان آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• بالا رفتن سن و فرسودگی مهره های گردن
• شغل هایی که در آن سر در وضعیت نامناسب قرار می گیرد
• آسیب های قدیمی که در ناحیه گردن وجود دارد
• پیش زمینه ژنتیکی
• مصرف دخانیات

تشخیص آرتروز گردن

آرتروز گردن با مراجعه به یک متخصص مغز و اعصاب خوب تشخیص داده می شود. متخصص مغز و اعصاب به کمک کارهای زیر وجود آرتروز گردن را تشخیص می دهد:

• معاینه دامنه حرکتی گردن
• تست قدرت عضلات و رفلکس آن ها
• بررسی راه رفتن بیمار
• بررسی عکس رادیولوژی گردن
• آزمایش سی تی اسکن
• آزمایش ام آر آی
• میلوگرافی
• الکترومیوگرافی

درمان آرتروز گردن

راه های زیر به تشخیص پزشک برای درمان آرتروز گردن صورت می گیرند.

فیزیوتراپی:

 اولین درمان توصیه شده برای آرتروز گردن ، معمولا کشیدن و تقویت عضلات ضعیف شده و خسته، می باشد. فیزیوتراپیست شما همچنین ممکن است از کشش گردن و یا وضعیت درمانی (posture therapy) استفاده کند. برنامه های فیزیوتراپی متفاوت اند ولی معمولا بین ۶ تا ۸ هفته به طول می انجامند که در هر هفته ۲ تا ۳ جلسه برنامه ریزی شده است.

دارو های درمانی آرتروز گردن:

 در طول اولین فاز درمان آرتروز گردن معمولا چندین دارو به طور همزمان و به منظور برطرف کردن درد و التهاب استفاده می شوند.

شل کننده های عضلانی:

دارو هایی از قبیل سیکلوبنزاپرین یا کاریزوپرودول نیز می توانند در موارد اسپاسم های دردناک عضلانی، استفاده شوند.

دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs):

 غالبا، داروهای ایبوپروفن و ناپروکسن به همراه استامینوفن، اولین داروهایی هستند که برای درد مهره گردن تجویز می شوند. این دارو های برای برطرف کردن درد و التهاب کاربرد داشته و بسته به نوع مشکل، ممکن است برای چند هفته تجویز شوند. اگر فرد موارد جدی منع مصرف دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی را داشته و یا درد وی به خوبی کنترل نشود، می توان از انواع دیگر دارو های مسکن درد، کمک گرفت.

گردنبندهای طبی نرم برای درمان آرتروز گردن:

 این گردنبند ها، حرکات گردن را محدود کرده و به عضلات آن اجازه ی استراحت می دهند. استفاده از گردنبند های طبی باید کوتاه مدت باشد، چرا که استفاده ی طولانی مدت از آن ها می تواند باعث تضعیف عضلات گردن شود.

گرما، سرما و دیگر روش ها:

استفاده ی محتاطانه از یخ، گرما، ماساژ و دیگر درمان های موضعی، می تواند علائم آرتروز گردن را بهبود بخشد.

تزریق برای درمان آرتروز گردن:

بسیاری از بیماران به کمک تزریق  استروئید، به طور کوتاه مدت، از درد رهایی پیدا می کنند. انواع زیادی از این تزریقات به سادگی انجام می شوند. رایج ترین روش ها برای گردن درد عبارت اند از :

بلوک اپیدورال گردنی:

 طی این عمل، استروئید و داروی بی حسی، به درون فضای مابین نخاع و پوشش آن (فضای “اپیدورال”)، تزریق می شوند. این روش به طور معمول برای درد گردن و یا دست، که ممکن است ناشی از بیرون زدگی یک دیسک گردن باشد (رادیکولوپاتی یا “پینچ عصبی”)، انجام می شود.

بلوک مفاصل فاست گردنی:

 استروئید و دارو های بی حسی در طی این عمل، به درون کپسول مفصل فاست تزریق می شوند. مفاصل فاست در پشت گردن قرار داشته و باعث ثابت ماندن و تحرک می شوند. این مفاصل ممکن است دچار آماس شده و به درد گردن کمک کند.

بلوک شاخه ی میانی عصب با امواج رادیویی :

 این روش در برخی موارد درد مزمن استفاده می شود. از این روش می توان هم برای تشخیص و هم درمان یک مفصل دردناک ، استفاده کرد. در طی مرحله ی تشخیصی این روش، عصب مربوط به مفصل فاست به وسیله ی یک داروی بی حسی بلاک می شود. پس از آن پزشک در مورد از بین رفتن کامل درد سوال می کند، اگر این طور بوده و درد به کلی از بین رفته باشد، پزشک منشا اصلی درد گردن را مشخص کرده است. قدم بعدی، بلوک کردن عصب به طور دائمی است، به طوری که با استفاده از امواج رادیویی، به عصب آسیب وارد میشود.

توصیه هایی برای جلوگیری از آرتروز گردن

در پیشگیری و درمان دردهای گردنی رعایت اصول کلی ذیل و عمل کردن به آنها در خانه، محل کار و در فعالیتهای روزمره مانند رانندگی کردن، مطالعه و … ضروری و کاملا موثر است.

• همیشه گردن خود را چه در حالت ایستاده، نشسته، یا راه رفتن، صاف و عمود بر بدن نگه دارید. به طوری که هیچ زاویه ای با بدن نسازد. سر صاف و مستقیم، نگاه به جلو، شانه ها عقب و بالا، سینه بیرون، شکم داخل. چه در حالت ایستاده و یا راه رفتن یا نشستن.
• هرگز گردن خود را به مدت طولانی خم نکنید بلکه اگر لازم است، صندلی خود را کوتاه تر کنید. یا ارتفاع میز خود را بالاتر ببرید تا مجبور به خم کردن گردن خود نباشید. چرا که بسیاری از بیماری های گردنی ناشی از خم بودن گردن به مدت طولانی است. بنابراین حتی الامکان گردن خود را خم نکنید و اگر مجبور به این کار هستید، هر از چند گاهی گردن خود را صاف کنید.
• از نرمش ها و حرکاتی که در آنها مجبور به خم کردن و حرکات ناگهانی گردن هستید، دوری کنید.
• اگر کارتان نشسته است و مجبور به خم کردن گردن هستید، حتما با یکی از دوستانتان از وزن سرتان و فشار آن بر روی مهره های گردنی بکاهید تا کمتر دچار صدمات گردنی شوید.
• بهتر است از میزهایی استفاده کنید که شبیه میز تحریر مدارس است و پایه های جلویی آن، کمی بلندتر از پایه های عقبی است. به این ترتیب کمتر ناچار می شوید گردنتان را خم کنید.
• موقع مطالعه سعی کنید کتاب یا روزنامه را بالا نگه دارید؛ نه اینکه گردنتان را خم کنید. مدت های طولانی اینگونه مطالعه کردن ممکن است به گردن شما آسیب بزند.
• حتی الامکان هنگام خوابیدن از بالش کوتاه استفاده کنید. به طوری که سرتان در امتداد بدن قرار گیرد نه اینکه خم شود.
• در موقع رانندگی تا آنجا که می توانید به فرمان نزدیک تر بنشینید تا مجبور نباشید دستهایتان را دراز کنید و به فرمان برسانید. چرا که به طور مستقیم و غیر مستقیم ایجاد گردن درد می کند.
• صندلی که روی آن می نشینید و رانندگی می کنید، حتما بایستی دارای تکیه گاهی جهت گردن باشد. چرا که در بسیاری از حوادث رانندگی از قبیل ترمزهای شدید (که باعث حرکت شدید رو به جلوی گردن می شود) و برخورد شدید اتومبیل دیگر از پشت (که باعث حرکت شدید رو به عقب گردن می شود) سبب آسیب نخاع در اثر شکستن و جابجایی مهره ها می گردد.
• حتی الامکان طولانی مدت به نقطه جلو بطور ثابت نگاه نکنید. (رانندگی، مطالعه، نگاه کردن به مانیتور کامپیوتر و …)

۶ تمرین برای جلوگیری از آرتروز گردن

تمرین اول

دو دست را پشت سر بگذارید و به آرامی سر را پایین بیاورید. در این وضعیت عضلات گردن کشش ملایمی را تحمل می‌کنند و انقباض عامل درد برطرف می‌شود. البته کشش باید کاملا ملایم و بدون فشار باشد و در صورت بروز درد گردن، بیش از حد تحمل ادامه نیابد. گردن را در وضعیت کشش ۳۰ تا ۴۵ ثانیه نگه دارید و تمرین را سه نوبت تکرار کنید.

تمرین دوم

در حالت ایستاده یا نشسته، پشت را کاملا صاف نگه دارید و بدون این که سر خم شود، چانه را به گردن نزدیک کنید. در این وضعیت باید فشار یا درد مختصری در قسمت انتهای جمجمه و بالای گردن احساس کنید. ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید و سپس عضلات را شل کنید. این تمرین را ۱۰ بار انجام دهید.

تمرین سوم

نوک انگشتان را روی عضلات گردن نزدیک جمجمه بگذارید و فشار ملایم به سر وارد کنید. کم کم این فشار را به اطراف گردن ببرید. هر نوبت فشار را ۵ تا ۱۰ ثانیه ادامه دهید، فشار را بردارید و ۳ تا ۵ بار این کار را تکرار کنید.

تمرین چهارم

دستمالی را روی دیوار و هم راستا با پیشانی نگه دارید. طوری بایستید و پا‌ها را خم کنید که بیشترین فشار به حوله وارد شود. چانه را پایین بیاورید و پیشانی را به دستمال فشار دهید، اما نباید سر به سمت جلو خم شود. در این حالت ۱۰ ثانیه بمانید و سپس در حالت عادی قرار بگیرید. این تمرین را ۱۰ بار تکرار کنید. دستمال را روی دیوار هم راستا با سر نگه دارید. بدن را در وضعیت تمرین قبل قرار دهید، اما این بار با پشت سر به دستمال فشار بیاورید.

تمرین پنجم

روی زمین بنشینید، پا‌ها را دراز کنید و پشت را کاملا صاف نگه دارید. نوار پلاستیکی را کف پا‌ها بگذارید و با دو دست طوری آن را به سمت بیرون بدن بکشید که شانه‌ها به سمت عقب و قفسه سینه باز شود. بدن را در حالت کشش ۵ ثانیه نگه دارید و سپس رها کنید. این تمرین را ۱۵ بار ادامه دهید.

تمرین ششم

ساعد و کف دست را روی دیوار بگذارید به طوری که آرنج هم راستا با شانه باشد. بدن را به سمت جلو خم کنید تا زمانی که احساس کشش در شانه داشته باشید. در این وضعیت، سر را به جهت دیگر بچرخانید. ۳۰ ثانیه در این وضعیت بمانید. این تمرین را سه بار انجام دهید.

بر کسی پوشیده نیست که ورزش برای بدن انسان لازم و مفید است. از دیگر فواید ورزش برای بدن انسان می توان به تاثیر آن بر سیستم عصبی انسان اشاره کرد. بررسی ها نشان داده است که کمبود فعالیت فیزیکی ورزش باعث کاهش سلول های بنیادی عصبی تا ۷۰ درصد می‌شود. در این مقاله قصد داریم به معرفی و بررسی ۳ تاثیر مفید ورزش بر سیستم عصبی بپردازیم. اما قبل از آن باید کمی با سیستم عصبی انسان و وظایف آن آشنا شویم. در ادامه با ما همراه باشید.

دستگاه عصبی

سیستم عصبی یا دستگاه عصبی در بدن جانوران به هماهنگی فعالیت های ماهیچه ها می پردازد و بر اعضای گوناگون بدن نظارت می کند و باعث ایجاد و توقف ورودی های مربوط به حواس مختلف می شود. وظیفه کنترل اعمال بدن بر عهده دو سامانه عصبی و غده‌ای درونی می باشد، که از این میان، سامانه عصبی، از یاخته های عصبی و یاخته های کمکی تشکیل شده است.

به این ترتیب دستگاه عصبی، با ساختار و کار ویژه ای که دارد، در جهت ایجاد هماهنگی بین اعمال سلول‌ ها و اندام های مختلف بدن تمایز و تکامل یافته است. خواص ویژه آن عبارت اند از تاثیر پذیری نسبت به محرک های خارجی، ایجاد یک جریان عصبی که نمایانگر تاثیر محرک است، هدایت جریان عصبی از یک نقطه دستگاه به نقطه دیگر و سرانجام انتقال آن از یک واحد عصبی به یک واحد دیگر.

عملکرد اصلی سیستم عصبی انسان

عملکرد اصلی و وظایف سیستم عصبی در ۳ گزینه خلاصه می شود:

1.  دریافت پیامهای حواس
2.  ترکیب داده‌ها
3. اعمال حرکات

۱. دریافت پیامهای حواس

این مورد از وظایف سیستم عصبی عبارت است از جمع آوری اطلاعات از گیرنده های حسی که وضعیت داخل و خارج بدن را درک می‌کنند. سپس این اطلاعات به وسیله ی عصب ها و نورون های آوران و به منظور پردازش بیشتر به دستگاه عصبی مرکزی (CNS) مخابره می‌شوند.

۲. ترکیب داده ها و هماهنگی

عمل هماهنگی از جمله وظایف سیستم عصبی، نتیجه ی عبور مقادیر زیادی از اطلاعات حسی از درون دستگاه عصبی مرکزی در هر زمان می باشد. این اطلاعات بررسی شده، با یکدیگر مقایسه می شوند و سپس برای تصمیم گیری مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین ممکن است این اطلاعات در حافظه ذخیره شده و یا به دست فراموشی سپرده شوند.

این مورد از وظایف سیستم عصبی در بخش ماده ی خاکستری مغز و نخاع صورت گرفته و توسط نورون های رابط انجام می شود. تعداد زیادی از نورون های رابط همراه با هم کار کرده و شبکه های پیچیده ای را ایجاد می‌کنند که این قدرت پردازشی را ایجاد می کند.

۳. اعمال حرکات

زمانی که شبکه ی نورون های رابط در دستگاه عصبی مرکزی اطلاعات حسی را پردازش کرده و در مورد پاسخ مناسب تصمیم گرفتند، نورون‌های وابران را تحریک می کنند. نورون‌های وابران (که با نام نورون‌های حرکتی نیز شناخته می‌شوند)، سیگنال‌های عصبی را از ماده‌ی خاکستری دستگاه عصبی مرکزی و از طریق اعصاب دستگاه عصبی محیطی، به سلول‌های هدف منتقل می‌کنند. سلول‌های هدف ممکن است عضله‌ی صاف، قلبی، اسکلتی و یا بافت یک غده باشند. سپس سلول‌های هدف یک هورمون را ترشح کرده و یا بخشی از بدن را حرکت می‌دهند.

 این فعالیت‌های عصبی به طور کلی در دو جهت انجام می‌گیرند:

1. تنظیم فعالیت‌های درونی بدن و تنظیم موقعیت جانور نسبت به محیط اطراف.
2. البته در اغلب موارد، هر دو نوع تنظیم عصبی داخلی و خارجی با هم کار می‌کنند.

تاثیر مفید ورزش بر سیستم عصبی

در ادامه ۳ عدد از مهم ترین تاثیرات ورزش بر سیستم عصبی را معرفی و بررسی می کنیم.

۱. افزایش هماهنگی در سیستم عصبی:

شنیده اید که میگویند هر چه قدر از ذهن کار کشیده شود، قوی تر و با هوش تر میشود؟ تاثیر ورزش بر سیستم عصبی نیز همین گونه است به طوری که هر چه قدر بیشتر ورزش می کنید، اعضای سیستم عصبی شما فعال تر و هماهنگ تر می شوند زیرا مداوم در حال کار و قوی تر شدن هستند.

 ورزش کردن به کار موثر دستگاه عصبی نیاز دارد که در واقع ارسال کننده پیام های لازم به عضلات است. در نتیجه ورزش می تواند موجب بهبود کار سیستم عصبی و هماهنگی لازم بین اعصاب و عضلات شود.

۲. کاهش ناراحتی و افسردگی

ورزش با شور و نشاطی که برای ذهن ورزشکار به وجود می آورد، می تواند از فشارهای روانی و ناراحتی های روحی وی بکاهد. خیلی از روانشناسان برای مقابله با افسردگی بیماران خود او را به ورزش تشویق می کنند تا با فعالیت بهتر سلول های مغز و سیستم عصبی، به مرور زمان از میزان ناراحتی بیمار کاسته شود.

۳. درمان بی خوابی

ورزش یکی از مطمئن ترین و موثرترین راه های درمان بی خوابی است. خیلی از جوامع امروزی به بی خوابی و یا دیر خوابی مبتلا هستند که معایب بسیار زیادی برای افراد به ارمغان می آورد. منشا خیلی از بیماری ها از بی خوابی بوده و مسئله ای مهم است که نمی توان خیلی راحت آن را درمان کرد. ورزش یکی از موثرترین راه ها برای تقویت سیستم عصبی و در نتیجه درمان بی خوابی میباشد.

همچنین کسانی که ورزش می کنند از خوابی عمیق تر بهره مند شده و قاعدتا نیروی کافی کسب می نمایند تا فعالیت های روزانه خود را به بهترین نحو ممکن انجام دهند. ورزش از این طریق حتی می تواند باعث کاهش افسردگی و کسلی می شود.

تاثیر ورزش پاها بر سیستم عصبی

جالب است بدانید مطالعات جدید نشان داده است که ورزش پاها بر سلامت مغز و سیستم عصبی تاثیر مثبت می‌گذارد. سلامت سیستم عصبی به سیگنال‌هایی وابسته است که از عضلات بزرگ بدن مانند عضلات پاها به مغز فرستاده می شوند. این مورد را می توانید چهارمین مورد از مهم ترین تاثیرات مثبت ورزش بر سیستم عصبی بدانید.

 به نقل از سایت MNT، بررسی‌های جدید نشان داده است افرادی که ورزش نمی کنند نه تنها عضلات پاهای خود را از دست می دهند،‌ بلکه این شرایط بر سلامت سیستم عصبی آنها نیز تاثیر می‌گذارد و به تدریج سیستم عصبی آنها تحلیل می رود.

  استفاده از پاها به خصوص در ورزش‌های قدرتی باعث می‌شود که سیگنال‌هایی به مغز فرستاده شود و در نتیجه‌ سلول‌های عصبی تولید شوند. از این طریق نیز ورزش در سلامت سیستم عصبی تاثیرگذار است.