دسته بندی ها: مقالات

تومور مغزی خوش خیم چیست و چه علائمی دارد؟

تومور مغزی خوش خیم (غیر سرطانی) توده‌ای از سلول‌ها است که با سرعت کمی در مغز رشد می‌کنند. تومورهای غیر سرطانی مغز تمایل دارند در یک مکان باقی بمانند و گسترش پیدا نکنند. اگر بتوان تمام تومور را با خیال راحت در طی جراحی برداشت، معمولا اندازه و وضعیت آن عود نمی‌کند. اگر تومور را نتوان به‌طور کامل برداشت، این خطر وجود دارد که دوباره رشد کند. در این مقاله از وب‌سایت دکتر رضا جباری، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات، به بررسی تومور مغزی خوش خیم و علائم تومور مغزی خوش خیم خواهیم پرداخت. همچنین در سایت دکتر جباری به تغذیه مناسب بعد از عمل جراحی تومور مغزی پرداخته ایم.

 

     

    انواع و درجات تومور مغزی غیر سرطانی

    انواع مختلفی از تومور مغزی خوش خیم و غیر سرطانی وجود دارد که به نوع سلول‌های مغزی تحت تاثیر مرتبط هستند.

    این تومورها عبارتند از:

    تومور مغزی غیر سرطانی

    نوع اول | شوانوما

    نوروم‌های آکوستیک (شوانوم دهلیزی) تومورهای مغزی خوش خیم و با رشد آهسته عصبی هستند که گوش را به مغز متصل می‌کند. کمتر از ۸ درصد تومورهای اولیه مغزی نورومای آکوستیک هستند. آن‌ها معمولا در بزرگسالان میانسال ایجاد می‌شوند، روی غلاف عصبی -پوششی که رشته‌های عصبی را احاطه کرده است- رشد می‌کنند و اغلب باعث کاهش شنوایی می‌شوند. شوانوما همچنین می‌تواند عصب سه قلو را تحت تاثیر قرار دهد. این نوع شوانومای سه قلو نامیده می‌شود که بسیار کمتر از شوانوم دهلیزی است و می‌تواند باعث درد صورت شود.

    نوع دوم | گلیوم

    تومورهای بافت گلیال که سلول‌ها و رشته‌های عصبی را نگه می‌دارند و از آن‌ها حمایت می‌کنند.

    نوع سوم | مننژیوم

    مننژیوم شایع‌ترین تومور اولیه مغزی است که بیش از ۳۰ درصد از کل تومورهای مغزی را تشکیل می‌دهد. مننژیوم از مننژها، سه لایه بیرونی بافت که مغز را درست زیر جمجمه پوشانده و محافظت می‌کند، منشا می‌گیرد. زنان بیشتر از مردان به مننژیوم مبتلا می‌شوند. حدود ۸۵ درصد مننژیوم‌ها تومورهای غیرسرطانی و با رشد آهسته هستند. تقریبا همه مننژیوم‌ها جزو توموری مغزی خوش خیم در نظر گرفته می‌شوند؛ اما برخی از مننژیوم‌ها می‌توانند پایدار باشند و پس از درمان عود کنند.

    نوع چهارم | نوروم آکوستیک

    تومورهای عصب آکوستیک (همچنین به‌عنوان شوانوم دهلیزی نیز شناخته می‌شوند).

    نوع پنجم | کرانیوفارنژیوم

    این تومور مغزی خوش خیم در نزدیکی غده هیپوفیز رشد می‌کند و می‌تواند به‌صورت تومورهای جامد یا کیست ظاهر شود. کرانیوفارنژیوم اغلب بر اعصاب، رگ‌های خونی یا قسمت‌هایی از مغز در اطراف غده هیپوفیز فشار می‌آورد. مانند آدنوم، این غده‌ها همچنین می‌توانند مشکلات بینایی و غدد درون‌ریز را ایجاد کنند. آن‌ها معمولا کودکان و نوجوانان و همچنین بزرگسالان بالای ۵۰ سال را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

    نوع ششم | همانژیوبلاستوم

    همانژیوبلاستوم‌ها تومورهای مغزی خوش خیم رگ‌های خونی هستند که می‌توانند در مغز ایجاد شوند. این تومورها اغلب از طریق جراحی حذف می‌شوند. در موارد نادر، آن‌ها می‌توانند در چندین مکان ظاهر شوند و علامت بیماری ارثی به نام فون هیپل -لیندو باشند.

    نوع هفتم | آدنوم هیپوفیز

    آدنوم، نوعی تومور که در بافت‌های غده رشد می‌کند، شایع‌ترین نوع تومور هیپوفیز است. آدنوم هیپوفیز از غده هیپوفیز ایجاد می‌شود و تمایل به رشد با سرعت آهسته دارد. حدود ۱۰ درصد از تومورهای اولیه مغز به عنوان آدنوم تشخیص داده می‌شوند. آن‌ها می‌توانند باعث مشکلاتی در بینایی و مشکلات غدد درون‌ریز شوند. خوشبختانه برای بیماران مبتلا به این نوع غده، آدنوم خوش خیم است و با جراحی و دارو قابل درمان است.

    نوع هشتم | آنژیوفیبروم نازوفارنکس

    آنژیوفیبروم نازوفارنکس که به نام آنژیوفیبروم نازوفارنکس نوجوانان نیز شناخته می‌شود، یک تومور مغزی خوش خیم قاعده جمجمه در بینی است که معمولا در پسران نوجوان تشخیص داده می‌شود. این نوع شایع‌ترین تومور مغزی خوش خیم نازوفارنکس (فضای پشت بینی که بینی را به دهان متصل می‌کند) است. به نواحی اطراف بینی سرایت می‌کند و علائمی مانند احتقان و خونریزی بینی را ایجاد می‌کند.

    نوع نهم | نوروفیبروم

    نوروفیبروم‌ها تومورهای مغزی خوش خیم و عموما بدون درد هستند که می‌توانند روی اعصاب در هر نقطه از بدن رشد کنند. در برخی موارد، این توده‌های نرم و گوشتی در مغز، روی اعصاب جمجمه یا روی نخاع ایجاد می‌شوند. نوروفیبروم‌های متعدد نشانه یک اختلال ژنتیکی به نام نوروفیبروماتوز نوع ۱ (NF1) است.

    وب‌سایت Cancer Research UK اطلاعات بیشتری در مورد انواع مختلف تومور مغزی خوش خیم ارائه داده است. این وب‌سایت ادعا می‌کند که تومورهای مغزی بر اساس سرعت رشد و گسترش و احتمال رشد مجدد آن‌ها، پس از درمان از یک تا چهار درجه‌بندی می‌شوند.

    تومور مغزی خوش خیم از انواع درجه یک یا دو است؛ زیرا رشد آهسته‌ای دارند و احتمال گسترش آن‌ها کم است. این غده‌ها سرطانی نیستند و اغلب می‌توانند با موفقیت درمان شوند؛ اما خطر جدی برای فرد مبتلا به دنبال دارند و می‌توانند زندگی او را تهدید کنند.

     

    شماره تماس: ۰۲۱۸۸۳۰۱۱۴۷

     

    علائم تومور مغزی خوش خیم

    علائم تومور مغزی خوش خیم بستگی به بزرگی و محل قرارگیری آن در مغز دارد. برخی از تومورهای با رشد آهسته ممکن است در ابتدا هیچ علامتی ایجاد نکنند.

    علائم تومور مغزی خوش خیم که رایج هستند عبارتند از:

    • سردرد های تومور مغزی
    • تشنج (حملات صرعی)
    • احساس همیشگی بیماری، مریض بودن و خواب‌آلودگی
    • تغییرات ذهنی یا رفتاری، مانند تغییر در شخصیت
    • ضعف یا فلج، مشکلات بینایی یا مشکلات گفتاری

    علائم تومور مغزی خوش خیم

     

    علت تومور مغزی خوش خیم

    علت بیشتر تومورهای مغزی خوش خیم ناشناخته است، اما احتمال ابتلا به آن در موارد زیر بیشتر می‌شود:

    • سن بالای ۵۰ سال؛
    • سابقه خانوادگی ابتلا به تومور مغزی؛
    • داشتن یک بیماری ژنتیکی که خطر ابتلا به تومور مغزی خوش خیم را افزایش می‌دهد؛ مانند نوروفیبروماتوز نوع یک، نوروفیبروماتوز نوع دو، توبروس اسکلروزیس، سندرم Turcot، سندرم سرطان Li-Fraumeni، سندرم فون هیپل-لینداو، و سندرم گورلین؛
    • انجام مداوم رادیوتراپی.

     

    درمان تومور مغزی خوش خیم

    درمان تومور مغزی خوش خیم به نوع و محل تومور بستگی دارد. تومورهای کوچک ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. پزشک فرد را به‌طور منظم با سی‌تی‌اسکن یا ام‌آرآی بررسی می‌کند تا ببیند آیا تومور رشد می‌کند یا خیر.

    تومورهای بزرگتر با جراحی برداشته می‌شوند. جراح سعی می‌کند تا حد امکان تومور را خارج کند.

    پرتو درمانی یکی دیگر از روش‌های درمان تومور مغزی خوش خیم است. پرتو درمانی از اشعه ایکس با انرژی بالا برای کوچک کردن تومورها استفاده می‌کند.

    جراحی برای از بین بردن بیشتر تومورهای مغزی خوش خیم استفاده می‌شود و معمولا پس از برداشتن دوباره عود نمی‌کنند. اما گاهی اوقات تومورها دوباره رشد می‌کنند یا سرطانی می‌شوند. اگر نتوان تمام تومور را برداشت، ممکن است برای کنترل رشد سلول‌های غیرطبیعی باقیمانده، به درمان‌های دیگری مانند شیمی‌درمانی نیاز باشد.

     

    بیشتر بخوانید: استراحت برای دیسک گردن

     

    بهبودی پس از درمان تومور مغزی خوش خیم

    پس از درمان تومور مغزی خوش خیم، ممکن است فرد مشکلات مداومی مانند تشنج و مشکلات در گفتار و راه رفتن داشته باشد. ممکن است برای کمک به بهبودی یا سازگاری با این مشکلات به درمان حمایتی نیاز باشد. بسیاری از افراد در نهایت می‌توانند فعالیت‌های عادی خود از جمله کار و ورزش را از سر بگیرند، اما ممکن است این فرآیند زمان ببرد.

     

    شماره تماس: ۰۲۱۸۸۳۰۱۱۴۷

     

    سخن پایانی

    تومورهای غیر سرطانی مغز که به‌عنوان تومورهای مغزی خوش خیم نیز شناخته می‌شوند، رشد سلول‌های غیرطبیعی در مغز هستند که به سایر قسمت‌های بدن گسترش نمی‌یابند. در حالی که این تومورها سرطانی نیستند، بسته به اندازه، محل و نوع می‌توانند مشکلات سلامتی جدی ایجاد کنند. شایع‌ترین نوع تومور مغزیخوش خیم مننژیوم است که از مننژها، غشاهایی که مغز و نخاع را احاطه کرده‌اند، ایجاد می‌شود. سایر انواع رایج تومورهای خوش خیم مغزی شامل آدنوم هیپوفیز، نوروم آکوستیک و شوانوم است. تومورهای خوش خیم مغز می‌توانند علائم مختلفی از جمله سردرد، تشنج، مشکلات بینایی و ضعف ایجاد کنند. درمان تومورهای خوش خیم مغز به نوع و اندازه تومور و همچنین محل آن و علائم بیمار بستگی دارد. جراحی رایج‌ترین درمان برای تومور مغزی خوش خیم است. اگر جراحی امکان‌پذیر یا ایمن نباشد، سایر گزینه‌های درمانی شامل پرتودرمانی و دارو درمانی می‌شوند.

    دکتر رضا جباری

    منبع

    بهترین روش استراحت برای دیسک گردن

    استراحت برای دیسک گردن از اولین درمان‌ها در مراحل اولیه دیسک گردن است. روش استراحت برای دیسک گردن به منظور کاهش درد و ناراحتی دیسک گردن استفاده می‌شود. در مراحل اولیه بیماری دیسک گردن می‌توان از استراحت کردن و مصرف داروهای ضد التهاب به منظور کاهش درد و ناراحتی استفاده کرد. نتایج تحقیقات در آمریکا نشان داده هر سال حدود ۵ تا ۲۰ مورد فتق دیسک در هر ۱۰۰۰ بزرگسال به وجود می‌آید. درد ناشی از دیسک گردن می‌تواند فرد را از لذت خواب راحت محروم کرده و بهره‌وری بدن از خواب با کیفیت را کاهش دهد. در این مقاله از وب‌سایت دکتر رضا جباری، متخصص مغز و اعصاب و ستون فقرات، به بررسی روش خوابیدن برای دیسک گردن و بهترین زمان استراحت بدین منظور خواهیم پرداخت. همچنین در سایت دکتر جباری به سندرم فاست پرداخته ایم.

     

       

      دیسک گردن چیست؟

      دیسک گردن یکی از بیماری‌های شایع ستون فقرات است که درد آن فراتر از گردن درد است. افرادی که به دیسک گردن دچار هستند معمولا خم شدن و چرخش گردن برای آن‌ها سخت است. در این بیماری دیسک‌های بین مهره‌های گردن بر اثر فشار، ضربه یا استرس آسیب می‌بینند. بسیار مهم است که بدانید دیسک گردن با فتق دیسک گردن یکسان نیست. در بیماری دیسک گردن، مایع دیسک که ژلاتینی است از بین می‌رود و سایش استخوانی رخ می‌دهد؛ در حالی که در بیماری فتق دیسک گردن، استخوان‌های دیسک دچار بیرون‌زدگی می‌شوند.

       

      نقش دیسک گردن چیست؟

      ستون فقرات از ۳۳ استخوان تشکیل شده که ۷ استخوان آن متعلق به گردن است. فضای بین استخوان‌های ستون فقرات از مایعی ژلاتینی به نام دیسک تشکیل شده است. دیسک‌ها استخوان‌ها را از یکدیگر جدا می‌کنند تا سایش بوجود نیاید. دیسک‌ها به حرکت روان و انعطاف ستون فقرات کمک می‌کند و در طول انجام فعالیت‌های حرکتی، دیسک‌ها مانند کمک فنر عمل می‌کنند. دیسک‌ها از ژل و آب ساخته شده‌اند که توسط یک حلقه بیرونی فیبری سخت محافظت می‌شوند. مهره‌های ستون فقرات مسئول محافظت از نخاع و حفظ حالت عمودی ستون فقرات هستند. دیسک‌ها در حین حرکت بدن، ضربه‌های وارده به ستون فقرات را جذب کرده و از آسیب‌پذیری ستون فقرات و نخاع جلوگیری می‌کند.

       

      بررسی علل بروز دیسک گردن

      دلایل زیادی برای بروز دیسک گردن وجود دارد؛ اما مهم‌ترین آن تغییر دژنراتیو طبیعی دیسک است. این تغییر بر اثر افزایش سن رخ می‌دهد و مایع دیسک را به مرور زمان از بین می‌برد. همچنین وضعیت بدنی نامناسب، بلند کردن اجسام سنگین بدون رعایت موقعیت مناسب و انجام کارهای سخت که به دست‌ها و شانه‌ها متکی است، از دیگر دلایل بروز دیسک گردن هستند. گاهی اوقات تصادفات یا آسیب‌های ورزشی علت بروز دیسک گردن به شمار می‌آیند. در هر صورت با بروز علائم دیسک گردن نظیر درد گردن و بازو، بی‌حسی و ضعف در دست‌ها، فقدان هماهنگی اعضای بدن با یکدیگر باید با پزشک متخصص ستون فقرات یا ارتوپد مشورت کنید. درمان زودهنگام دیسک گردن به جلوگیری از عود علائم و تشدید آن‌ها کمک می‌کند و بیمار را از وضعیت‌های وخیم و نیاز به عمل جراحی بی‌نیاز می‌سازد.

       

      مطالعه بیشتر: جراح پارگی دیسک گردن

       

      راه های تشخیص دیسک گردن

      تشخیص دیسک گردن و استراحت برای دیسک گردن توسط متخصص مغز و ستون فقرات ممکن است. تشخیص شامل معاینه فیزیکی و نتایج حاصل از تصاویر می‌شود. در ادامه به روش‌های تشخیص دیسک گردن اشاره خواهیم کرد.

      تشخیص دیسک گردن

      راه اول برای تشخیص | سی تی اسکن

      سی تی اسکن شکل و اندازه کانال نخاعی را نشان می‌دهد. همچنین تصاویر CT اسکن محتویات و ساختار کانال نخاعی و استخوان‌ها را نشان می‌دهد.

      راه دوم برای تشخیص | MRI

      MRI تصاویری از طناب نخاعی، ریشه‌های عصبی و مناطق اطراف آن را نشان می‌دهد. علاوه بر این تصاویر MRI قادر به نشان دادن بزرگ‌شدگی، انحطاط و تومورها است.

      راه سوم برای تشخیص | اشعه ایکس

      از اشعه ایکس به منظور تولید فیلم و عکس از ساختار مهره‌ها استفاده می‌شود.

      راه چهارم برای تشخیص | الکترومایوگرام

      این تست ضربه الکتریکی در امتداد ریشه‌های عصبی، اعصاب محیطی و بافت‌های عضلانی را اندازه می‌گیرد. تست الکترومایوگرام وجود آسیب عصبی را نشان می‌دهد.

      راه پنجم برای تشخیص | نخاع‌نگاری

      این روش که میلوگرام نیز نامیده می‌شود، به منظور تصویربرداری از کانال نخاعی انجام می‌شود. در این روش یک ماده حاجب به داخل فضاهای مایع مغزی نخاعی مجاور تزریق می‌شود، سپس توسط اشعه ایکس تصویربرداری انجام می‌شود.

       

      شماره تماس: ۰۲۱۸۸۳۰۱۱۴۷

       

      روش خوابیدن و استراحت برای دیسک گردن

      روش خوابیدن و استراحت برای دیسک گردن می‌تواند درد و ناراحتی این ناحیه را تا حدی بهبود دهد. اما بهترین روش خوابیدن برای دیسک گردن چه حالتی است؟ در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد.

      استراحت برای دیسک گردن در حالت خوابیده به پهلو

      این حالت خوابیدن با دراز کشیدن به پهلو با یک بالش بین پاها به دست می‌آید. این روش کمک می‌کند ستون فقرات شما در یک راستا قرار داشته باشد و فشار از روی دیسک گردن کم شود.

      استراحت برای دیسک گردن در دراز کشیدن به پشت

      زمانی که به پشت می‌خوابید، استفاده از بالش زیر زانو برای هم راستا نگه داشتن ستون فقرات ضروری است. فتق دیسک گردن زمانی که به استخوان‌ها فشار وارد می‌شود باعث ایجاد درد می‌شود، بنابراین این وضعیت خوابیدن به کاهش فشار کمک می‌کند.

      استراحت برای دیسک گردن در وضعیت جنین

      هنگامی که از دیسک گردن رنج می‌برید، اغلب این حالت راحت‌ترین حالت برای خوابیدن است. وضعیت جنین با دراز کشیدن به پهلو و زانوها به سمت قفسه سینه به دست می‌آید. این وضعیت فشار را از روی ستون فقرات شما کم می‌کند و به شما امکان می‌دهد خواب خوبی داشته باشید.

      استراحت برای دیسک گردن در وضعیت درازکش

      هنگام خوابیدن در این حالت، شانه‌ها و سر شما باید توسط بالش حمایت شوند. از یک بالش زیر سر و یکی دیگر زیر زانو استفاده کنید. این کار به برداشتن فشار از روی ستون فقرات و فتق دیسک در گردن کمک می‌کند.

       

      نکات خوابیدن و استراحت برای دیسک گردن

      استراحت برای دیسک گردن

      دو حالت خوابیدن برای برطرف کردن علائم دیسک گردن بسیار مناسب هستند: به پهلو یا پشت خوابیدن. خوابیدن در هر دو حالت مذکور نکاتی دارد که باید رعایت کنید تا درد و ناراحتی گردن به حداقل برسد. در ادامه به این نکات اشاره خواهیم کرد.

      • سعی کنید از یک بالش پر استفاده کنید که با شکل گردن مطابقت دارد. با این حال، از حجم بالش‌‌های پر به مرور زمان کم می‌شود و باید به صورت سالیانه حجم کاسته شده تعویض و جبران شود.
      • گزینه دیگر یک بالش معمولی اما مموری فوم است که با خطوط سر و گردن شما هم راستا است. برخی از بالش‌های دیسک گردن نیز با مموری فوم ساخته می‌شوند. سازندگان بالش‌های مموری فوم ادعا می‌کنند که این بالش‌ها به تراز مناسب ستون فقرات کمک می‌کنند.
      • از استفاده از بالش‌های خیلی بلند یا سفت خودداری کنید؛ زیرا گردن را در طول شب خم نگه می‌دارد و می‌تواند منجر به درد و سفتی گردن در زمان بیداری شود.
      • اگر به پهلو می‌خوابید، با استفاده از بالشی که زیر گردنتان قرار می‌گیرد و سرتان را نسبت به تنه بالاتر نگه می‌دارد، ستون فقرات خود را صاف نگه دارید.
      • وقتی سوار هواپیما، قطار یا ماشین می‌شوید یا حتی برای تماشای تلویزیون دراز می‌کشید، یک بالش نعل اسبی می‌تواند گردن شما را نگه دارد و در صورت چرت زدن از افتادن سرتان به یک طرف جلوگیری کند.

       

      بهترین زمان استراحت برای دیسک گردن

      بهترین زمان استراحت برای دیسک گردن مشخص نیست. خوابیدن و استراحت کردن در هر زمانی که به آن نیاز دارید ضروری است. اما بهترین حالت استراحت برای دیسک گردن موقعیت‌هایی است که به ستون فقرات اجازه می‌دهد انحنای طبیعی خود را حفظ کند. خوابیدن روی شکم یکی از بدترین حالت‌های خوابیدن برای دیسک گردن است. در این حالت قوس کمر زیاد شده و گردن به یک طرف خم می‌شود.

       

      شماره تماس: ۰۲۱۸۸۳۰۱۱۴۷

       

      سخن پایانی

      در این مقاله به صورت کامل درباره استراحت برای دیسک گردن صحبت کردیم. دیسک گردن یکی از بیماری‌های شایع ستون فقرات است که سالیانه افراد زیادی را درگیر می‌کند. عدم فعالیت، بلند کردن اجسام سنگین، خم کردن گردن به طور مداوم همگی از دلایل ابتلا به دیسک گردن هستند. دیسک گردن در مراحل اولیه توسط بریس گردن و نحوه صحیح خوابیدن قابل کنترل است. یکی از روش‌های درمان دیسک گردن انجام حرکات کششی است که به طور خاص برای گردن طراحی شده‌اند. در صورتی که احتمال عود دیسک گردن می‌دهید یا علائم آن را در خود مشاهده می‌کنید، حتما به پزشک ارتوپد یا متخصص ستون فقرات مراجعه کنید.

      دکتر رضا جباری

      منبع

      سندروم مفصل فاست چیست؟ علل تا ۷ روش درمان سندرم فاست

      سندرم فاست یک بیماری شبیه به آرتریت ستون فقرات است که می‌تواند منبع مهمی برای درد کمر و گردن باشد. دلیل سندروم فاست تغییرات دژنراتیو در مفاصل بین استخوان‌های ستون فقرات است. غضروف داخل مفصل فاست می‌تواند تجزیه و ملتهب شود و سیگنال‌های درد را در انتهای عصب مجاور ایجاد کند. در ادامه این مقاله از وب‌سایت دکتر رضا جباری، متخصص مغز و اعصاب و ستون فقرات، به بررسی علت سندروم فاست، درمان و روش‌‌های تشخیص این عارضه خواهیم پرداخت. همچنین شما می توانید در سایت دکتر رضا جباری درباره جراحی فیوژن ستون فقرات بدانید!

       

         

        سندروم فاست کجاست؟

        ستون فقرات از ستونی از استخوان‌های متحرک به نام مهره تشکیل شده است که به یکدیگر متصل می‌شوند. هر مهره به عنوان یک مجموعه سه مفصلی با یک دیسک بزرگ در جلو و دو مفصل در پشت عمل می‌کند. این طراحی استخوان‌ها را به هم متصل نگه می‎دارد و در عین حال به ستون فقرات ما اجازه می‌دهد تا خم شود و بپیچد. فاست‌ها مفاصل سینوویال هستند که با غضروف پوشانده شده‌اند، در مایع سینوویال روان شده و توسط یک کپسول مفصلی پوشانده شده‌اند. مفاصل فاست سالم هنگام حرکت پشت سر می‌لغزند، اما از پیچش بیش از حد جلوگیری می‌کنند.

        دردی که از یک یا چند مفصل فاست ایجاد می‌شود، سندرم فاست یا آرتروپاتی فاست نامیده می‌شود. تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات ممکن است باعث شود وزن بدن به طور ناهموار به مفاصل فاست منتقل شود. این بار اضافی باعث ساییدگی و پارگی مفصل می‌شود و به مرور زمان آن را تغییر می‌دهد: کپسول مفصل نازک می‌شود، غضروف صاف شکسته می‌شود و ممکن است خارهای استخوانی ایجاد شود. مشابه آرتریت مفصل زانو، این تغییرات باعث می‌شود مفصل حرکت سیال را دشوار کند و با ملتهب شدن و تحریک شدن واکنش نشان می‌دهد. مفصل تحریک‌شده سیگنال‌های درد را از طریق اعصاب کوچک در کپسول به نام اعصاب حسی شاخه داخلی به مغز می‌فرستد. به نوبه خود، ماهیچه‌های این ناحیه می‌توانند سفت و اسپاسم شوند. درواقع سندرم فاست درد بین مهره‌های ستون فقرات است.

         

        علت سندروم فاست

        علت سندروم فاست

        سندرم فاست بیشتر در ناحیه گردن و کمر دیده می‌شود و دلیل سندروم فاست به دلیل ساییدگی و پارگی طبیعی مفاصل (فست‌ها) در طول زمان ایجاد می‌شود.

        از آنجایی که قسمت‌های کمری در قسمت پایین کمر وزن قسمت بالایی کمر را تحمل می‌کنند و تحت فشار مداوم ناشی از پیچش و خم شدن قرار دارند، می‌توانند شروع به شکستن و شکننده شدن کنند. با انحطاط آن‌ها در طول زمان، در نهایت مفاصل فاست به کانون مقدار قابل توجهی از کمردرد تبدیل شوند.

        عوامل دیگری که ممکن است دلیل سندروم فاست باشند عبارتند از:

        • اضافه وزن یا چاق بودن
        • شکستگی ستون فقرات
        • وضعیت بدنی ضعیف
        • خم شدن یا چرخش مکرر
        • شیوه زندگی کم تحرک
        • کشش ناگهانی و شدید
        • رباط‌های پاره شده
        • تروما، مانند تصادف، سقوط یا آسیب ورزشی.

         

        شماره تماس: ۰۲۱۸۸۳۰۱۱۴۷

         

        درمان سندروم فاست

        پزشک معمولا برای شروع درمان سندروم فاست، درمان‌های محافظه‌کارانه از جمله توصیه‌هایی در مورد مراقبت از خود، فیزیوتراپی و داروها را توصیه می‌کند. طیف کاملی از روش‌های غیرجراحی برای درمان سندروم فاست در دسترس است و معمولا چندین درمان به‌طور همزمان انجام می‌شود.

        اگر درمان‌های محافظه‌کارانه در مدیریت و کنترل درد فاست به فرد کمک نکنند، پزشک ممکن است تزریق، ابلیشن یا جراحی را توصیه کند.

        درمان سندروم فاست

        اولین راه درمان سندرم فاست | درمان‌های غیرجراحی برای درد مفاصل فاست کمری

        • گرما درمانی؛
        • درگیر شدن در تمریناتی که فشار زیادی به ستون فقرات وارد نمی‌آورند؛
        • ورزش کردن و فعالیت متناسب با وضعیت فرد؛
        • حمایت از منحنی کمر توسط بریس یا کمربند؛
        • استفاده از سرما درمانی؛

        درمان سندروم فاست شامل روش‌های دیگری نیز می‌شود که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

        دومین راه درمان سندرم فاست | خودمراقبتی

        حفظ وضعیت صحیح بدن و اطمینان از اینکه ستون فقرات در یک راستا قرار دارد، کارهای مهمی است که می‌توانید انجام دهید که تا حد امکان از درد جلوگیری کنید. همچنین این خودمراقبتی‌ها شما را ملزم به تنظیم عادات روزانه ایستادن، نشستن و خوابیدن درست می‌کنند. یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش استرس روی مفاصل فاست و در نتیجه کاهش درد، کاهش وزن است.

        سومین راه درمان سندرم فاست | فیزیوتراپی

        اگرچه ممکن است غیرقابل تصور به نظر برسد، اما ورزش در درمان سندرم مفصل فاست بسیار موثر است و می‌تواند به تسریع روند بهبودی کمک کند. فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند روش‌های درستی برای بلند کردن اجسام و اطلاعاتی راجع به تکنیک‌های صحیح راه رفتن به شما آموزش دهند. همچنین آن‌ها برای تقویت و کشش عضلات کمر، ساق پا و شکم با شما کار خواهند کرد. مانند هر درمان پیشنهادی دیگری، نتایجی که می‌توانید از تمرین‌های تقویتی و کششی انتظار داشته باشید مستقیما به توانایی شما برای دنبال کردن مداوم آن‌ها وابسته است.

        چهارمین راه درمان سندرم فاست | داروها

        پزشک ممکن است داروهای ضد التهاب خوراکی یا چسب‌های موضعی و کرم‌ها را توصیه کند. اگر اسپاسم عضلانی مشکل‌ساز شود، پزشک ممکن است شل‌کننده‌های عضلانی را نیز برای جلوگیری از بروز آن‌ها تجویز کند.

        پنجمین راه درمان سندرم فاست  | تزریق استروئید به مفصل

        استروئیدها می‌توانند به کاهش تورم و التهاب اعصاب در مفصل فاست کمک کنند. در طی این روش کم تهاجمی، کورتیکواستروئید و یک عامل بی‌حس‌کننده ضد درد به مفصل دردناک تزریق می‌شود. این کار می‌تواند باعث تسکین درد شود که ماندگاری آن بین چند روز تا چند سال‌ ادامه می‌یابد. هنگامی که این روش همزمان با فیزیوتراپی جهت درمان سندروم فاست انجام شود، می‌تواند به بهبود وضعیت شما کمک کند. در صورت نیاز، تزریق استروئید می‌تواند تکرار شود.

        ششمین راه درمان سندرم فاست | ابلیشن رادیوفرکوئنسی عصبی

        یکی از روش‌های درمان سندرون فاست، روش موثر ابلیشن رادیوفرکوئنسی عصبی است. این روش، که با تست تشخیصی بلوک عصبی برای تعیین اینکه کدام اعصاب نیاز به درمان دارند، آغاز می‌شود، ممکن است در صورتی ضروری باشد که تزریق مفصل استروئیدی باعث تسکین طولانی مدت درد نشود. پس از اتمام تست بلوک عصبی، مرحله بعدی تزریق داروی بی‌حسی در طول عصب برای مسدود کردن درد است. اگر آن بخش از روش موثر باشد، پزشک شما با ابلیشن رادیوفرکوئنسی به منظور دستیابی به تسکین درد طولانی‌تر اقدام می‌کند. روش ابلیشن عصب بسیار شبیه بلوک عصبی عمل می‌کند. هنگامی که سوزن در موقعیتی قرار می‌گیرد که الکترود را در ستون فقرات قرار دهد، جریان فرکانس رادیویی برای از بین بردن برخی از رشته‌های عصبی شاخه داخلی که سیگنال‌های درد را در مفصل حمل می‌کنند، استفاده می‌شود. این روش معمولا به مدت ۹ ماه تا بیش از ۲ سال باعث تسکین درد می‌شود. مهم است که به یاد داشته باشید همیشه این احتمال وجود دارد که عصب در نهایت از طریق ضایعه سوخته ایجاد شده دوباره رشد کند.

        هفتمین راه درماتن سندرم فاست | عمل جراحی سندرم فاست

        اگر درد شما از طریق گزینه‌های ذکرشده به درمان پاسخ نمی‌دهد، یا اگر ضربه شدیدتری مانند شکستگی‌های پیچیده، دررفتگی قابل توجه یا درگیری نخاع را تجربه کرده‌اید، ممکن است مداخله جراحی توصیه شود. یکی از این گزینه‌ها جراحی فیوژن ستون فقرات است، روشی که معمولا زمانی توصیه می‌شود که آسیب اضافی ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک یا ضعف در ستون فقرات وجود داشته باشد.

         

        چگونه سندرم فاست تشخیص داده می‌شود؟

        مراجعه به پزشک متخصص در زمینه اختلالات ستون فقرات، مانند جراح ارتوپد، جراح مغز و ستون فقرات یا متخصص درد به شما کمک می‌کند تا به تشخیص دقیق برسید. پزشک در ابتدا سابقه پزشکی فرد را بررسی می‌کند و یک معاینه فیزیکی و عصبی انجام می‌دهد. یک معاینه فیزیکی شامل آزمایش‌ها یا مانورهای فیزیکی خاصی است که برای بازسازی درد انجام می‌شود. این معاینات معمولا شامل خم شدن، پیچ خوردن یا راه رفتن است. همچنین روش بلوک تشخیصی یا تزریق برای تأیید سندرم فاست ضروری است. انواع مختلفی از تزریق‌های تشخیصی وجود دارد، از جمله بلوک‌های شاخه داخلی با هدایت تصویر و تزریق داخل مفصلی بی‌حس‌کننده موضعی.

        تزریقات تشخیصی با ارسال داروهای بی‌حس‌کننده موضعی یا ضد التهابی به محل مشکوک به درد مفاصل انجام می‌شود. اگر درد کاهش یابد و تحرک بلافاصله یا مدت کوتاهی پس از تزریق بازیابی شود، نشانه قوی است که پزشک منبع درد فرد را پیدا کرده است و می‌تواند با یک برنامه درمانی هدفمند برای رفع آن اقدام کند.

         

        شماره تماس: ۰۲۱۸۸۳۰۱۱۴۷

         

        سخن پایانی

        مهم است که به خاطر داشته باشید که تزریقات و ابلیشن عصبی ممکن است به علائم کمک کند، اما انحطاط زمینه‌ای ستون فقرات را تغییر نمی‌دهد. تمرینات کششی، تقویتی و قلبی عروقی منظم ممکن است روند انحطاط را کاهش دهد و با بهبود قدرت و وضعیت کلی کمر و کاهش التهاب در بدن، استرس مفاصل فاست را کاهش دهد. سندرم فاست می‌تواند هم مردان و هم زنان را مبتلا کند و بیشتر در افراد بین ۴۰ تا ۷۰ سال دیده می‌شود. علاوه بر این که در افراد مستعد به آرتریت رخ می‌دهد، ممکن است در افرادی که آسیب یا ضربه به ستون فقرات داشته‌اند نیز ایجاد شود.

        دکتر رضا جباری

        منبع

        تغذیه مناسب بعد از عمل جراحی تومور مغزی

        تغذیه مناسب بعد از عمل جراحی تومور مغزی در دوران نقاهت و بهبودی بیمار تاثیر زیادی دارد. تومور مغزی شامل یک توده است که رشد غیر عادی داشته است. تومور مغزی در هر نقطه از مغز بوجود می‌آورد و بسته به اندازه، خوش خیم یا بدخیم بودن و گرید آن می‌تواند عوارض جدی یا کم خطری برای فرد به دنبال داشته باشد. در این مقاله از وب‌سایت دکتر رضا جباری، متخصص مغز و اعصاب و ستون فقرات، به بررسی رژیم غذایی خوب بعد از جراحی تومور مغزی می‌پردازیم.

        تغذیه مناسب بعد از عمل جراحی تومور مغزی

        رژیم غذایی بعد از جراحی تومور مغزی شامل استفاده از مواد پر فیبر و پروتئین است. در دوران نقاهت و بهبودی پس از جراحی تومور مغزی مهم است که از یک رژیم غذایی خوب تبعیت کنید؛ زیرا این رژیم به شما اطمینان می‌دهد که مواد مغذی مورد نیاز بدنتان را به طور روزانه دریافت می‌کنید و از این طریق بهبودی خود را هرچه زودتر بدست می‌آورید. در ادامه به تشریح رژیم غذایی خوب بعد از جراحی تومور مغزی خواهیم پرداخت.

        دریافت امگا ۳ کافی

        غذاهای غنی از امگا ۳ جزو رژیم غذایی خوب بعد از جراحی تومور مغزی هستند. امگا ۳ نه تنها با رشد تومور با سرطان مبارزه می‌کند، بلکه باعث تقویت سیستم ایمنی بدن، تسریع بهبودی و جلوگیری از خطر عفونت می‌شود. جراحی مغز منجر به آسیب مغزی تروماتیک می‌شود که امگا ۳ با بهبود شناخت، انعطاف‌پذیری و بازیابی نورون‌های مغز این عارضه را کاهش می‌دهد. امگا ۳ ماده معدنی است که بدن قادر به تولید آن نیست؛ بنابراین باید این ویتامین را از منابعی همچون ماهی‌های چرب، دانه کتان، روغن سویا، گردو یا مکمل‌ها دریافت کنید.

        اسید فولیک

        اعتقاد پژوهشگران بر این است که اسید فولیک توانایی جلوگیری و کند کردن متاستاز و گسترش تومورهای مغزی را دارد. بنابراین افزودن غذاهای غنی از اسید فولیک مانند اسفناج، پرتقال، برنج و لوبیا یا استفاده از مکمل‌های اسید فولیک می‌تواند در رژیم غذایی بعد از جراحی تومور مغزی بگنجد.

        آنتی اکسیدان

        تحقیقات ثابت کرده‌اند که غذاهای غنی از آنتی اکسیدان مانند زغال اخته، توت فرنگی، انگور و سیب از سرطان پیشگیری می‌کنند و میزان عود تومورهایی مانند تومورهای مغزی را کاهش می‌دهند.

        پروتئین

        پروتئین به التیام زخم‌ها کمک می‌کند. مصرف پروتئین کافی می‌تواند به تسریع بهبود و بازسازی زخم کمک کند. بنابراین گنجاندن پروتئین‌ها در رژیم غذایی خوب بعد از جراحی تومور مغزی ضروری است.

        ویتامین E

        ویتامین E در واقع یک آنتی اکسیدان است که از سلول‌های مغز در برابر رادیکال‌های آزاد جلوگیری می‌کند. رادیکال‌های آزاد در بدن بهبودی را به تعویق انداخته و روند ترمیم مغز و التهابات جراحی تومور مغزی را مختل می‌کند. برای گنجاندن ویتامین ای در رژیم غذایی بعد از جراحی تومور مغزی می‌توانید منابعی همچون اسفناج، کلم بروکلی، جوانه گندم و کیوی را استفاده کنید.

        کورکومین

        کورکومین یک آنتی اکسیدان قوی است که به بدن کمک می‌کند تا با التهاب مبارزه کند. زردچوبه یکی از مواد غنی از کورکومین است که امکان افزودن آن را به هر غذایی دارید. همچنین استفاده از زردچوبه در دمنوش‌های گیاهی متداول است که می‌توانید از آن‌ها به عنوان تغذیه مناسب بعد از عمل جراحی تومور مغزی استفاده کنید.

        کربوهیدرات‌های پیچیده

        کربوهیدرات‌ها به دو نوع ساده و پیچیده تقسیم می‌شوند. کربوهیدرات پیچیده شامل انواع نان‌ها، برنج‌ها و ماکارونی‌های سبوس‌دار است. همچنین میوه‌ها، حبوبات، سبزیجات، گوشت‌ها و لوبیاها منابع غنی کربوهیدرات‌های پیچیده هستند. از مصرف کربوهیدرات‌های ساده مانند انواع کلوچه، آب نبات، میوه‌های خشک‌شده و برنج سفید و نان با آرد سفید پرهیز کنید؛ زیرا منجر به افزایش وزن و چاقی می‌شوند. در عوض، کربوهیدرات‌های پیچیده برای عملکرد مغز مفید است که می‌توانید به عنوان یک ماده موثر در تغذیه مناسب بعد از عمل جراحی تومور مغزی خود آن را بگنجانید.

        کلسیم

        مصرف شیر و ماست کم چرب یا بدون چربی می‌تواند در تامین پروتئین و کلسیم مورد نیاز بدنتان نقش بسزایی داشته باشد. البته منابع دیگری برای کلسیم وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به سبزیجات برگ‌دار، کلم بروکلی و بادام اشاره کرد. از آنجایی که کلسیم جریان خون را در مغز به طور دقیق هدایت می‌کند، یک ماده ضروری در برنامه تغذیه مناسب بعد از عمل جراحی تومور مغزی است که به بهبود عملکرد شناختی پس از جراحی کمک زیادی می‌کند. جریان خوب و صحیح مغز منجر به اکسیژن‌رسانی شده که خود باعث تسریع تفکر و حرکات بدن می‌شود.

        رژیم کتوژنیک

        رژیم کتوژنیک شامل کربوهیدرات کم، پروتئین متوسط و سطوح بالای چربی است. رژیم کتوژنیک از اعصاب مغز محافظت می‌کند. سلول‌های سرطانی دارای سیستم‌های انرژی ناکارآمد هستند که به مقادیر زیادی گلوکز نیاز دارند و سازگاری لازم برای استفاده از سایر منابع سوخت مانند اسیدهای چرب یا کتون‌ها را ندارند. کربوهیدرات‌ها در بدن تبدیل به گلوکز می‌شوند که یکی از مواد اصلی در تشکیل سلول‌های سرطانی است. رژیم کتوژنیک حاوی کربوهیدرات کم است که همین موضوع احتمال تشکیل سلول‌های سرطانی به کم می‌کند.

        تغذیه مناسب بعد از عمل جراحی تومور مغزی

        غذاهای ممنوعه در رژیم غذایی بعد از جراحی تومور مغزی

        برخی از مواد غذایی و نوشیدنی‌ها بعد از جراحی تومور مغزی مضر هستند و فرآیند بهبود را کند می‌کنند. در ادامه به انواع این غذاها و نوشیدنی‌ها اشاره خواهیم کرد.

        الکل

        مصرف الکل منجر به کاهش سطح گلوتامات می‌شود. گلوتامات یک انتقال‌دهنده عصبی است که باعث تفکر سریع می‌شود. نوشیدن الکل منجر به کاهش گلوتامات و در نتیجه کندی در تفکر فرد می‌شود. همچنین مصرف الکل اثرات بدی روی بصل‌النخاع دارد که این قسمت مسئول حرکات غیر ارادی مانند تنفس و تپش قلب است. اثرات جانبی دیگر الکل شامل تاثیرات منفی روی دستگاه لیمبیک، لوب پیشانی و بافت خاکستری مغز می‌شود که هر کدام به نوبه خود روی رفتارها و اعمال فرد تاثیر می‌گذارند.

        مواد غذایی لبنی

        محصولات لبنی شامل کره، خامه و پنیر با چربی زیادی که دارند منجر به کند کردن روند بهبودی می‌شوند. برای بهبودی خود بعد از جراحی تومور مغزی باید غذاهایی را بخورید که زود هضم شوند و چربی اضافه به بدنتان تحمیل نکنند. محصولات لبنی که در این بخش نام برده شدند جزو غذاهای چرب است که بدنتان را خسته کرده و روند هضم را کند می‌کنند.

        نوشیدنی‌های شیرین

        نوشیدنی‌های شیرین به سرعت در بدن به قند تبدیل شده و روی عملکرد شناختی مغز تاثیر می‌گذارند. با توجه به اینکه به دنبال تغذیه مناسب بعد از عمل جراحی تومور مغزی هستید، اکیداً توصیه می‌کنیم نوشیدنی‌های شیرین از جمله نوشابه و نوشیدنی‌های انرژی‌زا را از رژیم غذایی خود حذف کنید. این کار منجر به تسریع بهبود مغز و کاهش التهابات خواهد شد.

        گوشت چرب

        برخی از گوشت‌ها مانند گوشت بره حاوی چربی زیادی هستند. این گوشت‌ها باید از رژیم غذایی بعد از جراحی تومور مغزی حذف شوند تا بدن درگیر فرآیند طولانی هضم آن‌ها نشود. همچنین گوشت‌های چرب منجر به اضافه وزن و چاقی می‌شوند. گوشت‌های قرمز و چرب حاوی مقادیر زیاد کلسترول و سدیم هستند که این مواد منجر به افزایش فشار خون می‌شوند و به دیواره‌های قلب فشار بیش از حد وارد می‌کنند. سکته مغزی یکی از رایج‌ترین مضرات مصرف بیش از حد گوشت‌های قرمز است.

        حذف گوشت قرمز از رژیم غذایی بعد از جراحی تومور مغزی

        سخن پایانی

        تغذیه مناسب بعد از عمل جراحی تومور مغزی شامل دریافت مواد مغذی کامل از جمله پروتئین و کلسیم است. منابعی همچون میوه، سبزیجات، لبنیات و مغزدانه‌ها از منابع غنی کلسیم هستند. برای دریافت رژیم غذایی بعد از جراحی تومور مغزی بهتر است با یک پزشک مغز و اعصاب مشورت کنید؛ زیرا او متناسب با تومور شما و عملی که پشت سر گذاشتید، بهترین رژیم غذایی را تجویز می‌کند یا شما را به یک متخصص تغذیه ارجاع می‌دهد.

        ۱۴ شهریور ۱۴۰۲ توسط الهام کشاورز 0 دیدگاه

        آیا جراحی فیوژن ستون فقرات عوارض دارد؟

        جراحی فیوژن ستون فقرات به منظور اتصال دائمی دو یا چند استخوان از ستون فقرات انجام می‌شود. این اتصال توسط صفحات فلزی، پیچ‌ها و مهره‌ها انجام می‌شود. مهره‌های ستون فقرات استخوان‌های کوچکی هستند که ساختار این ناحیه را تشکیل می‌دهند. این مهره‌ها روی هم قرار می‌گیرند و توسط دیسک‌های بین مهره‌ای از هم جدا می‌شوند. این استخوان‌ها از نخاع که بسیار ظریف است محافظت می‌کنند. نخاع مسئول انتقال پیام‌های عصبی از مغز به بدن و دریافت سیگنال‌ها از اعضای بدن و رساندن آن به مغز است. در جراحی فیوژن ستون فقرات که یک روش با حداقل تهاجم است، برش کوچکی روی ستون فقرات انجام می‌شود و جراح به این ناحیه دسترسی پیدا می‌کند.

        در این مقاله از وب‌سایت دکتر رضا جباری، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات، به بررسی عوارض فیوژن ستون فقرات، هزینه عمل و مراقبت‌های بعد از عمل فیوژن ستون فقرات می‌پردازیم.

        عوارض فیوژن ستون فقرات

        هر جراحی با نوعی خطر همراه است. در ادامه به عوارض فیوژن ستون فقرات اشاره خواهیم کرد.

        • خون‌ریزی
        • لخته شدن خون
        • عفونت
        • درد
        • خطرات ناشی از مواد بیهوشی

        سایر مشکلات احتمالی عمل فیوژن ستون فقرات عبارتند از:

        آسیب عصبی

        بی‌حسی و گزگز در پا از آسیب عصبی ناشی از جراحی فیوژن ستون فقرات است. ممکن است دامنه حرکتی بیمار محدود شود یا قدرت حرکت پاهای خود را از دست بدهد. اما این اتفاق نادر است.

        آرتروز کاذب

        گاهی اوقات جراحی فیوژن ستون فقرات پاسخگو نیست. پس از چند ماه، بیمار شاهد کمر درد و عود آن می‌شود.

        عوارض پیوند استخوان اهدایی مانند عفونت یا رد بافت.

        این خطر وجود دارد که جراحی فیوژن ستون فقرات به طور موثری بیمار را از درد خلاص نکند، یا اینکه جراحی ممکن است باعث ایجاد نوع دیگری از درد مداوم در محل پیوند شود.

        یکی از عوارض جانبی همه عمل های فیوژن ستون فقرات کاهش انعطاف‌پذیری ستون فقرات است. معمولا این عارضه فقط مقدار کمی از دامنه حرکتی فرد را محدود می‌کند و مشکل بزرگی ایجاد نمی‌کند.

        خطر عوارض پزش از عمل فیوژن ستون فقرات ممکن است بسته به سن، رویکرد جراحی، آناتومی مشکل کمر و سایر شرایط پزشکی متفاوت باشد.

        جراحی فیوژن ستون فقرات

        کاندید جراحی فیوژن ستون فقرات

        اگر داروها، فیزیوتراپی و سایر درمان‌ها (مانند تزریق استروئید) به بهبود کمردرد شما کمک نکرده‌اند، این جراحی ممکن است یک گزینه درمانی باشد که توسط پزشک یا جراح توصیه شود. پزشکان معمولا تنها زمانی عمل فیوژن ستون فقرات را توصیه می‌کنند که دقیقا بدانند چه چیزی باعث این مشکل شده است.

        اگر کمردرد ناشی از موارد زیر باشد، جراحی فیوژن ستون فقرات ممکن است به شما کمک کند درد کمتری داشته و سلامتی خود را تا حد زیادی به دست آورید.

        • بیماری دژنراتیو دیسک (فضای بین دیسک‌ها باریک می‌شود، گاهی اوقات به قدری این فضا کم می‌شود که استخوان‌ها روی یکدیگر می‌سایند)؛
        • شکستگی (شکستگی استخوان ستون فقرات)؛
        • اسکولیوز – در این حالت ستون فقرات شما به طور غیر طبیعی به یک طرف خم می‌شود؛
        • تنگی کانال نخاعی (تنگی کانال نخاعی)؛
        • اسپوندیلولیستزیس (جابه‌جایی دیسک ستون فقرات به جلو)؛
        • تومور یا عفونت ستون فقرات

        هر کدام از شرایط فوق منجر به کمردرد شدید و قابل توجه در بدن فرد می‌شود. در ابتدا ممکن است پزشک درمان‌های غیر جراحی مانند تزریق استروئید و فیزیوتراپی را تجویز کند.

        مراقبت های بعد از عمل فیوژن ستون فقرات

        پس از عمل فیوژن، پیروی از دستورالعمل‌های پزشک و تبعیت از یک رژیم غذایی سالم که سرشار از کالری‌های سالم و پروتئین باشد ضروری است. در این حالت بدن به سرعت سلامت خود را بازیابی می‌کند و بهبود می‌یابد. در ادامه به مراقبت های بعد از عمل فیوژن ستون فقرات اشاره خواهیم کرد.

        پاکیزه نگه داشتن محل بخیه

        پزشک برای دسترسی به ستون فقرات بیمار، پوست کمر را شکافته و سپس بعد از عمل فیوژن ستون فقرات این ناحیه را بخیه می‌زند. برای جلوگیری از عوارضی همچون عفونت محل بخیه باید به خوبی از آن مراقبت کنید. بدین منظور بهتر است زخم حداقل یکبار در هفته با آب و صابون شسته شده و به آرامی خشک شود. استفاده از پماد و روغن در این ناحیه به منظور بهبود سریع‌تر زخم توصیه نمی‌شود؛ اما اگر پزشکتان کرم یا پماد خاصی تجویز کرده بهتر است مطابق با دستورالعمل استفاده کنید.

        عدم بلند کردن اشیا

        یکی از مراقبت های بعد از عمل فیوژن ستون فقرات بلند نکردن اشیا است. پس از جراحی فیوژن ستون فقرات، کمر و نیز استخوان‌ها در حال بهبودی هستند. بنابراین نباید در دوره نقاهت اشیا را بلند کنید. همچنین از چرخیدن یا خم شدن جلوگیری کنید؛ زیرا همین حرکات به ستون فقرات فشار آورده و ممکن است شروع‌کننده درد باشند.

        استفاده از بریس

        استفاده از بریس از مراقبت های بعد از عمل فیوژن ستون فقرات به حساب می‌آید. بریس‌های کمر وضعیت آن را ثابت نگه می‌دارند تا هرگونه استرس روی این ناحیه کاهش یابد. استفاده از بریس حرکات کمر را محدود می‌کند. این محدودیت به استخوان‌های کمر فرصت التیام و بهبود را بدون جدا شدن از مهره‌ها یا جابه‌جا شدن می‌دهد.

        مصرف پروتئین

        پروتئین ماده مغذی کلیدی مورد نیاز برای بهبودی پس از جراحی است. بنابراین بسیاری از کالری اضافی فرد باید از گوشت بدون چربی، ماهی و سایر غذاهای پروتئینی با کیفیت بالا تامین شود.

        در چند روز اول پس از جراحی، ممکن است فرد احساس تهوع داشته باشد، که در مورد افرادی که بیهوشی عمومی دریافت کرده‌اند و شروع به مصرف داروهای مسکن می‌کنند، رایج است. فرد پس از عمل فیوژن ستون فقرات تمایل زیادی به غذا خوردن ندارد؛ زیرا دستگاه گوارش به زمان نیاز دارد تا پس از جراحی فیوژن ستون فقرات به مسیر طبیعی خود بازگردد. (اولین نشانه خوب مبنی بر اینکه سیستم گوارش به درستی شروع به کار می‌کند، زمانی است که فرد می‌تواند گاز بدن خود را دفع کند.)

        مصرف کالری بیشتر

        پس از جراحی فیوژن ستون فقرات، متابولیسم بدن بیمار به دلیل نیاز به بهبودی افزایش می‌یابد، بنابراین بدن برای بهبودی مناسب به کالری اضافی –تقریبا دو برابر معمول– نیاز دارد و مهم است که این کالری اضافی از غذاهای سالم مانند غلات، حبوبات، میوه‌ها و سبزیجات تازه که ویتامین C اضافی و سایر مواد مغذی مورد نیاز بدن را برای بهبود زخم فراهم می‌کنند، تامین شود.

        رژیم غذایی با پروتئین بالا

        پروتئین ماده مغذی کلیدی مورد نیاز برای بهبودی پس از جراحی است، بنابراین بسیاری از کالری اضافی شما باید از گوشت بدون چربی، مرغ و ماهی، تخم مرغ و سایر غذاهای پروتئینی با کیفیت بالا تامین شود. محصولات لبنی کم چرب منبع خوبی از پروتئین هستند که کلسیم و ویتامین D مورد نیاز برای ترمیم استخوان را نیز تامین می‌کنند. غذاهای حاوی پروتئین بالا معمولا حاوی روی هستند که یک ماده موثر برای مبارزه با عفونت است.

        مصرف وعده‌های غذایی کم

        بیمار باید به جای سه وعده غذایی بزرگ، چهار تا شش «وعده غذایی کوچک» متعادل و با فاصله در طول روز بخورد. هضم مواد غذایی در این حالت برای سیستم گوارش فرد آسان‌تر خواهد بود، به خصوص زمانی که در حال افزایش کالری دریافتی خود است.

        سخن پایانی

        عمل فیوژن ستون فقرات به منظور تحریک رشد مجدد استخوان‌های کمر صورت می‌گیرد. پس از جراحی فیوژن ستون فقرات در صورتی که علائمی همچون تورم، قرمزی یا زهکشی زیاد توسط زخم را داشتید فورا به پزشک مراجعه کنید. همچنین علائم دیگری نظیر دمای بیش از ۳۷ درجه سانتی‌گراد، افزایش درد و لرزش دست و پا می‌توانند علائم جدی باشند. به یاد داشته باشید که عمل فیوژن نمی‌تواند به همه نوع کمردرد کمک کند. روزها، هفته‌ها و ماه‌های پس از جراحی کمر نه تنها زمانی برای بهبودی ستون فقرات است، بلکه کل بدن نیز مراحل بهبودی را طی می‌کند. پیشرفت بهبودی در این زمان به طور کلی آهسته است، اما پس از اینکه فرد بتواند به طور معمول غذا بخورد، یک رژیم غذایی یا برنامه غذایی با کیفیت بالا می‌تواند به تضمین روند بهبودی روان‌تر و سریع‌تر کمک کند. همچنین استفاده از بریس و در نظر گرفتن مراقبت های بعد از عمل فیوژن ستون فقرات و شرکت در جلسات فیزیوتراپی، مدت زمان بهبودی را کاهش خواهند داد.

        راهکار های جراح پارگی دیسک گردن برای درمان آن

        راهکار های جراحی پارگی دیسک گردن برای درمان آن

        جراحی پارگی دیسک گردن به منظور برطرف کردن مشکلات حاد مفاصل و دیسک گردن انجام می‌شود. استخوان‌های گردن از تعدادی مهره تشکیل می‌شوند که بین هر کدام ناحیه‌ای به نام دیسک وجود دارد. این ناحیه بر اثر عوامل مختلف که عموما بر دیسک فشار وارد می‌کنند دچار آسیب می‌شود. در این صورت به دیسک فشار آمده و دچار پارگی می‌شود. در چنین شرایطی، مایع ژلاتینی از دیسک خارج شده و نیاز است که فورا از دیسک مصنوعی یا پروتز استفاده شود. در این مقاله از وب‌سایت دکتر رضا جباری، فوق تخصص مغز و اعصاب به بررسی انواع جراحی پارگی دیسک گردن و عوارض آن خواهیم پرداخت.

        دیسک گردن و بیرون زدگی آن به چه معناست؟

        دیسک گردن ماده‌ای غضروفی مانند و نرم است که در ستون فقرات وجود دارد و وظیفه اصلی آن جذب فشارهای وارده بر مهره‌ها و جلوگیری از اصطکاک آنان است. همچنین دیسک گردن باعث حرکت ستون مهره‌ها می‌شود. این دیسک حد فاصل بین مهره‌ها را پر می‌کند و از ساییدگی آن‌ها روی یکدیگر جلوگیری می‌کند. دیسک گردن یک قسمت تخم مرغی شکل است که درونش با مایع ژلاتینی مانند پر شده است. وظیفه ماده ژلاتینی دیسک گردن این است که حرکت مهره‌ها را ساده و مانند یک بالشت عمل کند. هرگونه فشار بالا روی دیسک منجر به ترک‌خوردگی و پارگی دیسک گردن می‌شود که این موضوع درد در ناحیه گردن و بالای کمر را به دنبال دارد. در این شرایط مایع ژلاتینی دیسک به بیرون نشت کرده و فشار روی نخاع را بوجود می‌آورد. مشکلات حاد به سایر اعضا کشیده شده و منجر به بی‌حسی در دست‌ها و انگشتان نیز خواهد شد. در صورتی که فرد به دیسک گردن دچار شود، هنگام چرخاندن گردن خود درد شدیدی احساس می‌کند و این عارضه با گذشت زمان بهبود نمی‌یابد. در نتیجه برای درمان نیاز به جراحی پارگی دیسک گردن است.

         

        پیشنهاد مطالعه مقاله درمان فتق دیسک گردن

        انواع جراحی پارگی دیسک گردن

        انواع جراحی پارگی دیسک گردن شامل جراحی پارگی دیسک گردن از جلو، از پشت، جراحی همزمان یا ۳۶۰ درجه و جراحی به کمک لیزر است. در ادامه به توصیف هر یک از انواع جراحی پارگی دیسک گردن خواهیم پرداخت.

        جراحی دیسک گردن از جلو

        در این قسمت از انواع جراحی پارگی دیسک گردن، جراح اصلاح و درمان دیسک گردن را از قسمت جلوی گردن یا آنتریور انجام می‌دهد. این نوع جراحی برای مواردی انجام می‌شود که فرد درگیر فشار زیاد روی ریشه عصبی گردن است یا مشکل ایجاد شده باعث ایجاد فشار روی نخاع شده است. در این روش پزشک پس از ایجاد برش روی گردن و کنار زدن عضلات و عروق جلوی گردن، با استفاده از دستگاه رادیوگرافی، محل دقیق ضایعه را مشخص کرده و با استفاده از ابزارهایی نظیر اکارتور، مایع مفصلی خارج شده از دیسک را تخلیه می‌کند. همچنین جراح اجزایی که روی نخاع فشار وارد می‌کنند را خارج کرده و ممکن است از دیسک‌های مصنوعی جهت پر کردن فضای خالی دیسک استفاده کند.

        جراحی دیسک گردن از پشت

        در این نوع از انواع جراحی پارگی دیسک گردن، پزشک علاوه بر درمان دیسک گردن، به درمان تنگی کانال سرویکال یا بیماری OPLL می‌پردازد. در این روش بیمار به شکم خوابانده و پس از بیهوشی عمومی، تمام عضلات، مهره‌ها و استخوان‌هایی که روی نخاع و ریشه‌های عصبی فشار وارد می‌کنند برداشته می‌شود. همچنین در این روش ممکن است به جای دیسک پاره شده از دیسک‌های مصنوعی استفاده شود. استفاده از جراحی پارگی دیسک گردن از پشت برای بیمارانی که دچار تنگی کانال نخاعی هستند بسیار مناسب است.

        جراح پارگی دیسک گردن

        جراحی همزمان یا ۳۶۰ درجه

        این نوع از انواع جراحی پارگی دیسک گردن برای شرایط اورژانسی و بسیار حاد در نظر گرفته شده است. در این جراحی به‌طور همزمان جراح روی جلو و پشت گردن کار می‌کند. بیماری که کاندید این جراحی است، فشار زیادی روی نخاع و ریشه‌های عصبی دارد و شرایط بسیار خطرناکی را سپری می‌کند. بنابراین با تشخیص جراح، دیسک‌های قسمت جلو و پشت گردن بیمار باید تخلیه شوند.

        جراحی دیسک گردن با لیزر

        یکی از انواع جراحی پارگی دیسک گردن استفاده از لیزر است که نسبت به روش‌های قبلی نیاز به برش و بخیه در محل ندارد. در این روش ابتدا از محل مورد نظر که دچار پارگی شده یک عکس رادیولوژی تهیه می‌شود، سپس با توجه به محل ضایعه، سوزن نازک وارد دیسک پاره می‌شود. سپس از طریق این سوزن، فیبر نوری به خصوصی وارد بدن بیمار می‌شود و در حین عمل انرژی لیزر از طریق همین فیبر به محل ضایعه وارد می‌شود. لیزر باعث تبخیر مایع ژلاتینی درون دیسک می‌شود. بنابراین دیگر مایع روی نخاع و ریشه‌های عصبی فشار وارد نمی‌کند. در این روش نیازی به دیسک مصنوعی نیست.

        عوارض جراحی پارگی دیسک گردن

        جراحی پارگی دیسک گردن یک عمل حساس و دقیق است که می‌باید جراح مهارت کافی داشته و با استفاده از میکروسکوپ‌های مخصوص و به صورت کاملا دقیق عمل را پیش ببرد. به همین دلیل عوارض جراحی پارگی دیسک گردن بسیار کم است. بیمارانی که دچار عوارض جراحی پارگی دیسک گردن می‌شوند به این دلیل است که به موقع به پزشک مراجعه نکردند و فشار زیادی روی نخاع آن‌ها وارد آمده است. گاهی اوقات جراحی پارگی دیسک گردن همراه با عوارض جراحی پارگی دیسک گردن است که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

        • درد سرویکال
        • تغییرات صدا (البته به طور موقت)
        • صدمه به عروق، عضلات و عصب‌های نزدیک به دیسک
        • سرگیجه و اختلال در تعادل بیمار
        • به وجود آمدن مشکلات حسی یا حرکتی (البته به طور موقت)
        • عفونت ناحیه جراحی شده

        مراقبت های بعد از جراحی پارگی دیسک گردن

        در صورتی که فردی به تازگی جراحی انجام داده باشد، نیاز است که مراقبت های بعد از جراحی پارگی دیسک گردن که توسط جراح توصیه می‌شوند را جدی بگیرد. اولین مراقبت مراجعه به موقع به پزشک است. در وهله بعد، بیمار باید از یک رژیم غذایی مناسب تبعیت کند. استفاده از بریس‌های مخصوص در طول شبانه روز، فیزیوتراپی، جلوگیری از حرکات اضافه گردن و آب درمانی و ماساژ درمانی اکیدا پیشنهاد می‌شود.

        مدت زمان بستری شما با توجه به عملتان متفاوت است. بنابراین بسته به نوع جراحی و نظر پزشک، ممکن است بین ۱ تا ۳ روز در بیمارستان بستری باشید. پس از این مدت معمولا پزشک بازگشت شما را به روتین روزانه پیشنهاد می‌کند. اما به یاد داشته باشید که به طور منظم در جلسات فیزیوتراپی شرکت کنید تا دامنه حرکتی گردن خود را زودتر بازیافته و مراقبت های بعد از جراحی پارگی دیسک گردن را به درستی انجام داده باشید.

        سخن پایانی

        جراحی پارگی دیسک گردن یکی از عمل‌های کم خطر نخاعی گردنی است که در آن از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود. جراحی از جلوی گردن، پشت، ۳۶۰ درجه و جراحی با کمک لیزر از انواع جراحی پارگی دیسک گردن هستند که پزشک متخصص با توجه به وضعیت بیمار، یکی از این موارد را توصیه می‌کند. پس از این عمل باید مراقبت های بعد از جراحی پارگی دیسک گردن جدی گرفته شوند تا بهبودی بیمار هرچه زودتر حاصل شود. استفاده از فیزیوتراپی، ماساژ درمانی و بریس‌های گردنی می‌توانند در این زمینه به بیمار کمک کنند. بهترین فرد برای تشخیص پارگی دیسک گردن شما پزشک متخصص مغز و ستون فقرات است. پس از تشخیص علت و تجویز درمان مناسب، پزشک با استفاده از یکی از عمل‌های جراحی پارگی دیسک گردن، اقدام به تخلیه مایع نشت داده از دیسک کرده و با توجه به وضعیت بیمار، از دیسک مصنوعی یا مهره‌های مخصوص استفاده می‌کند. هر کدام از انواع جراحی پارگی دیسک گردن در نهایت منجر به بهبودی فرد و رفع درد و عوارض پارگی دیسک گردن خواهند شد.

        شکستگی گردن؛ دلایل ایجاد، علائم، روش های تشخیص و درمان

        گردن از هفت استخوان کوچک به نام مهره‌های گردنی تشکیل شده است. این استخوان‌ها بین پایه جمجمه و بالای شانه‌ها قرار می‌گیرند. شکستگی مهره گردن معمولا به عنوان شکستگی گردن شناخته می‌شود. شکستگی گردن می‌تواند شدید و حتی تهدید کننده زندگی باشد. این به این دلیل است که مهره‌های گردنی به محافظت از نخاع و اعصاب ظریف کمک می‌کنند. اگر به نخاع یا اعصاب آسیب وارد شود، می‌تواند باعث فلج شدن فرد یا حتی مرگ وی شود.

        اگر شکستگی گردن رخ دهد، احساس درد شدید در این ناحیه، تورم و از دست دادن احساس در بازوها و پاها اتفاق می‌افتد که باید فورا به پزشک مراجعه شود. در این مقاله از وب‌سایت دکتر جباری، متخصص مغز و ستون فقرات، به بررسی علت شکستگی مهره گردن، انواع و درمان آن خواهیم پرداخت.

        علت شکستگی مهره گردن

        شکستگی گردن ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که یک فرد ضربه شدید یا ناگهانی به گردن یا سر خود را تجربه کند. این امر ممکن است در حین ورزش یا سایر فعالیت‌های بدنی یا در نتیجه تصادف یا سقوط جدی رخ دهد.

        علت شکستگی مهره گردن می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

        • تصادف با اتومبیل، موتور سیکلت یا دوچرخه
        • سقوط، به ویژه از نردبان، پشت بام و اسب
        • غواصی در یک استخر کم عمق
        • افتادن یا برخورد با یک جسم هنگام اسکی، سورتمه‌سواری، اسکیت بورد یا موج‌سواری
        • کوبیدن سر در حین ورزش‌های تماسی مانند هنرهای رزمی
        • افتادن در حین فعالیت‌های آکروباتیک، مانند ژیمناستیک یا استفاده از ترامپولین

        یک مطالعه نشان می‌دهد که ورزشکاران نوجوان بالاترین میزان شکستگی مهره گردن ناشی از ورزش را نسبت به هر گروه سنی دیگری دارند. اگر فردی در تصادف یا سایر حوادث دچار شکستگی گردن شد، فورا با ۱۱۵ تماس بگیرید و سر، گردن یا بدن او را حرکت ندهید.

        پیشنهاد مطالعه مقاله دلایل گردن درد و درد شانه

        انواع شکستگی مهره گردن

        انواع شکستگی مهره گردن شامل شکستگی مهره اول، دوم و ششم و هفتم است. در ادامه به بررسی انواع شکستگی مهره گردن می‌پردازیم.

        شکستگی مهره اطلس

        شکستگی مهره اول که با نام مهره اطلس هم شناخته می‌شود، با نام‌ شکستگی جفرسون نیز شناخته می‌شود. این مورد زمانی اتفاق می‌افتد که به مهره اطلس به صورت عمودی ضربه وارد شود. در شکستگی مهره اول، شاهد از هم جداشدگی یا شکستگی قوس خلفی و قوس قدامی مهره اطلس هستیم. گاهی این مهره به سه یا چهار تکه تقسیم می‌شود. سوراخ این مهره گشاد است؛ بنابراین احتمال آسیب به نخاع در صورت شکستگی مهره اول پایین است.

        شکستگی زائده دندانه‌ای

        این شکستگی از انواع شکستگی مهره گردن به شمار می‌رود که با نام شکستگی زائده دندانه‌ای نیز شناخته می‌شود. این نوع شکستگی اغلب در کودکان رخ می‌دهد. مهره دوم گردن در بخش فوقانی خود دارای یک برجستگی است که به بخشی از مهره اول متصل می‌شود. زمانی که این برجستگی دچار شکستگی شود، فرد دیگر قادر به راحت حرکت دادن گردن خود نیست.

        شکستگی هنگمن

        شکستگی هنگمن نوع دیگری از شکستگی مهره دوم است که در آن، بخش فوقانی و تحتانی مهره دوم شکسته می‌شود. شکستگی هنگمن اغلب منجر به پارگی نخاع شده و ایست قلبی- تنفسی و مرگ فرد را به دنبال دارد.

        شکستگی قطره‌ای

        شکستگی در مهره‌های ششم و هفتم گردن شکستگی قطره‌ای نامیده می‌شود که یکی از انواع شکستگی مهره گردن است. این نوع شکستگی به دیسک‌های بین مهره‌ای آسیب وارد می‌کند.

        شکستگی مهره گردن

        علائم شکستگی مهره گردن

        اغلب، شکستگی گردن بلافاصله پس از تصادف یا سقوط باعث درد و حساسیت شدید در گردن می‌شود. علائم دیگر عبارتند از:

        • سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی در هر ناحیه از بدن
        • دردی که از گردن به سمت پایین و به سمت شانه‌ها یا بازوها حرکت می‌کند
        • ناتوانی در حرکت بخشی یا تمام بدن
        • تورم یا کبودی گردن
        • مشکل در راه رفتن یا تعادل
        • مشکل در تنفس

        درمان شکستگی مهره گردن

        درمان شکستگی گردن بسیار متفاوت است و بستگی به علت شکستگی مهره گردن دارد. یک پزشک تصمیم خود را بر اساس موارد زیر استوار می‌کند:

        • کدام یک از مهره‌های گردن شکسته است
        • شدت شکستگی
        • آیا استخوان‌ها در رفته‌اند
        • آیا آسیب نخاعی وجود دارد

        گزینه‌های احتمالی درمان شکست مهره گردن عبارتند از:

        بریس‌های گردنی

        اولین درمان شکستگی مهره گردن استفاده از بریس یا گردنبند است. گاهی پزشکان یک شکستگی جزئی در مهره گردن را با بریس درمان می‌کنند. ممکن است فرد نیاز به استفاده از بریس برای چند هفته یا چند ماه داشته باشد. همچنین ممکن است بیمار به داروهای ضد درد، چه با نسخه یا بدون نسخه (OTC) نیاز داشته باشد.

        کشش

        کشش شامل استفاده از دستگاهی است که سر و گردن را به سمت بالا می‌کشد. این دستگاه ممکن است شامل وزنه‌ها و قرقره‌هایی برای قرار دادن استخوان‌ها در موقعیت مناسب باشد.

        این وسیله از یک گیره به منظور اتصال به بند و یک دوربند است که دور سر قرار می‌گیرد و گردن را به بالا می‌کشاند.

        برخی از شواهد نشان می‌دهد که دستگاه کشش گردن می‌تواند مدت اقامت فرد در بیمارستان را کوتاه کند و هزینه کمتری نسبت به سایر روش‌های درمانی دارد.

        با این حال، این شکل از درمان بحث‌برانگیز است. این روش درمان شکستگی گردن تهاجمی است و برای برخی افراد از جمله افراد مسن و برخی افراد چاق مناسب نیست.

        عمل جراحی

        اگر شکستگی گردن شدید باشد و استفاده از بریس یا کشش کافی نباشد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. جراحی می‌تواند بهترین و پایدارترین درمان شکستگی مهره گردن باشد که به درمان استخوان‌های در رفته و آسیب در این ناحیه کمک می‌کند.

        پس از انجام عمل جراحی، فرد ممکن است نیاز به فیزیوتراپی و توانبخشی داشته باشد. این درمان ممکن است چندین ماه یا بیشتر طول بکشد تا به بهبودی کامل برسد.

        چنانچه به تازگی گردن خود را عمل کرده‌اید یا یک شکستگی خفیف را پشت سر گذاشته‌اید، روش‌های زیر پیشنهاد می‌شود.

        گرما درمانی

        کیسه آب گرم را به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی گردن خود نگه دارید و این کار را هر سه تا چهار ساعت یکبار انجام دهید. این کار به کاهش درد این ناحیه کمک می‌کند.

        سرما درمانی

        یخ با منحرف کردن جریان خون از محدوده آسیب، التهاب را کاهش می‌دهد. از کیسه یخ پیچیده شده در یک پارچه هر دو تا سه ساعت یکبار به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه استفاده کنید.

        استراحت

        حتی اگر از بریس یا وسیله دیگری برای بی‌حرکت کردن گردن خود استفاده نمی‌کنید، مهم است که به خودتان فرصت بهبودی بدهید. دستورالعمل‌های پزشک خود را برای کاهش فعالیت‌ها، از جمله رانندگی، دنبال کنید.

        درمان شکستگی مهره گردن

        پیشنهاد مطالعه مقاله آرتروز گردن چیست؟

        سخن پایانی

        شکستگی گردن جدی است و نیاز به مراقبت پزشکی فوری دارد. اگر فردی با شکستگی به نخاع خود آسیب برساند، آسیب می‌تواند باعث فلج شدن یا مرگ وی شود. با این حال، در بسیاری از موارد، افراد می‌توانند با استفاده از بریس، جراحی یا درمان‌های دیگر بهبود یابند.

        پس از هر گونه آسیب به گردن، فرد باید مراقبت‎های پزشکی فوری دریافت کند. این مراقبت به آن‌ها بهترین شانس ممکن را برای بهبودی می‌دهد. فراموش نکنید که تشخیص صحیح شکستگی مهره گردن به عهده پزشک مغز و ستون فقرات است.

        مراقبت بعد از عمل تنگی کانال نخاع کمر

        تنگی کانال نخاعی کمری عارضه‌ای است که در اثر ضربه به ستون فقرات، برخی کیست‌ها و… ایجاد می‌شود. تنگی کانال نخاعی کمری به معنای باریک شدن یک یا چند فضای داخل کانال نخاعی است. کانال نخاعی تونلی است که از میان هر یک از مهره‌های ستون فقرات می‌گذرد. یک فضای سفت می‌تواند باعث تحریک، فشرده شدن یا تنگی کانال نخاع کمری یا اعصاب فرد شود. این موضوع می‌تواند منجر به کمردرد و سایر مشکلات عصبی مانند سیاتیک شود. تنگی کانال نخاعی می‌تواند هر کسی را درگیر کند، اما در افراد بالای ۵۰ سال شایع‌تر است.

         شرایط و آسیب‌های متعددی می‌توانند منجر به تنگی کانال نخاع کمری شوند که در ادامه این مقاله از وب‌سایت دکتر رضا جباری، متخصص مغز و ستون فقرات، به بررسی علل و درمان تنگی کانال نخاع کمری، مراقبت بعد از عمل و تغذیه پس از جراحی خواهیم پرداخت.

        علت تنگی کانال نخاع کمری

        تنگی ستون فقرات دلایل مختلفی دارد. تغییرات یا آسیب‌های مختلف در ستون فقرات می‌تواند باعث تنگی کانال نخاعی کمری شود. علل به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

        • اکتسابی که شرایط زندگی یا برخی حوادث عامل آن است؛
        • مادرزادی که از بدو تولد عارضه‌های ستون فقرات و کمر همراه فرد است.

        تنگی اکتسابی ستون فقرات شایع‌تر از نوع مادرزادی آن است. این اتفاق معمولا از تغییراتی مانند ساییدگی و پارگی که به طور طبیعی در ستون فقرات شما با افزایش سن رخ می‌دهد، اتفاق می‌افتد. اما تنگی کانال نخاع کمری در افرادی که به صورت مادرزادی به آن مبتلا هستند، تنها ۹ درصد شایع است. در ادامه به تشریح علل اکتسابی و مادرزادی تنگی کانال نخاعی کمری می‌پردازیم.

        علل اکتسابی تنگی کانال نخاعی کمری

        تنگی نخاعی اکتسابی به این معنی است که شما بعد از تولد به آن مبتلا می‌شوید – معمولا بعد از ۵۰ سالگی. این موارد اغلب به دلیل آسیب یا تغییراتی در ستون فقرات شما اتفاق می‌افتد که با افزایش سن رخ می‌دهند (تغییرات دژنراتیو).

        علل تنگی اکتسابی ستون فقرات عبارتند از:

        • رشد بیش از حد استخوان: استئوآرتریت وضعیت ساییدگی است که غضروف مفاصل فرد، از جمله ستون فقرات را تجزیه می‌کند. غضروف پوشش محافظ مفاصل است. همانطور که غضروف فرد از بین می‌رود، استخوان‌های او شروع به ساییدگی روی یکدیگر می‌کنند. بدن افراد با رشد استخوان جدید، به این وضعیت پاسخ می‌دهد که در نهایت، منجر به رشد خارهای استخوانی می‌شود. خارهای استخوانی روی مهره‌های ستون فقرات تا کانال نخاع امتداد می‌یابد، فضا را باریک می‌کند و اعصاب ستون فقرات را فشرده می‌کند.
        • دیسک‌های برآمده یا فتق شده: بین هر مهره یک بالشتک صاف و گرد (دیسک مهره‌ای) قرار دارد که به عنوان ضربه‌گیر عمل می‌کند. با افزایش سن، دیسک‌ها خشک و صاف می‌شوند. ترک خوردن در لبه بیرونی دیسک‌ها می‌تواند باعث شکستن مرکز ژل مانند شود. سپس دیسک برآمده روی اعصاب نزدیک دیسک فشار می‌آورد و منجر به تنگی کانال نخاعی کمری می‌شود.
        • رباط‌های ضخیم‌شده: رباط‌ها نوارهای فیبری هستند که ستون فقرات فرد را در کنار هم نگه می‌دارند. آرتریت می‌تواند باعث ضخیم شدن رباط‌ها در طول زمان و برآمدگی در کانال نخاعی فرد شود.
        • شکستگی‌ها و آسیب‌های ستون فقرات: استخوان‌های شکسته یا دررفته در مهره‌های کمر یا نزدیک ستون فقرات می‌تواند فضای کانال نخاعی را باریک کند. التهاب ناشی از صدمات در نزدیکی ستون فقرات فرد نیز می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند.
        • کیست‌ها یا تومورهای نخاعی: رشد هرگونه کیست در طناب نخاعی یا بین نخاع و مهره‌ها می‌تواند منجر به تنگی کانال نخاع کمری شود.
        درمان تنگی کانال نخاعی کمری

        علل مادرزادی تنگی کانال نخاعی کمری

        تنگی مادرزادی کانال نخاعی بر نوزادان و کودکان تاثیر می‌گذارد که در ادامه به علل آن اشاره می‌کنیم.

        • مشکلات تشکیل ستون فقرات در طول رشد جنین؛
        • شرایط ژنتیکی (ارثی) که بر رشد استخوان تاثیر می‌گذارد؛
        • آکندروپلازی: یک اختلال رشد استخوان که به دلیل یک جهش ژنتیکی منجر به کوتولگی می‌شود؛
        • دیسرافیسم ستون فقرات: زمانی که ستون فقرات، نخاع یا ریشه‌های عصبی به درستی در طول رشد جنین تشکیل نمی‌شوند؛
        • کیفوز مادرزادی: زمانی که ستون فقرات کودک بیش از آنچه که باید به سمت بیرون خم می‌شود. این امر به دلیل مشکل در رشد ستون فقرات جنین اتفاق می‌افتد؛
        • ساقه‌های کوتاه مادرزادی: زمانی که کودک شما با ساقه‌های مهره‌ای (استخوان‌های اطراف کانال نخاعی) که طول آن‌ها کوتاه‌تر است به دنیا می‌آید. این موضوع باعث کاهش اندازه کانال نخاعی آن‌ها می‌شود.
        • پوکی استخوان: یک بیماری ژنتیکی نادر که باعث می‌شود استخوان‌های کودک به طور غیر طبیعی رشد کرده و بیش از حد متراکم شوند.
        • سندرم مورکیو: یک بیماری ژنتیکی نادر که بر استخوان‌ها، ستون فقرات و سایر سیستم‌های بدن کودک تاثیر می‌گذارد.
        • آکلازیس دیافیز: یک بیماری ژنتیکی نادر که باعث ایجاد چندین استخوان (برجستگی) می‌شود.

        علائم تنگی کانال نخاعی کمری

        بسته به اینکه تنگی کانال نخاعی کمری کجا و چقدر شدید است، ممکن است فرد موارد زیر را در گردن، پشت، بازوها، پاها و دست‌ها احساس کند.

        • درد، به خصوص در ناحیه کمر. دردی که از باسن شروع شده و تا پایین ساق پا کشیده می‌شود. این درد ممکن است تا کف پا هم کشیده شود؛
        • احساس سنگینی در پاها که ممکن است همراه با گرفتگی در یک یا هر دو پا باشد؛
        • بی‌حسی یا مور مور شدن در باسن، ساق یا کف پا؛
        • دردی که با ایستادن طولانی مدت، راه رفتن یا پیاده‌روی در سراشیبی بدتر می‌شود؛
        • دردی که با خم شدن به جلو، راه رفتن در سربالایی یا  نشستن کاهش می‌یابد؛
        • ضعف در نواحی مذکور.

        تنگی کانال نخاعی کمری معمولا به کندی ایجاد می‌شود. به همین دلیل، ممکن است فرد برای مدتی هیچ علامتی نداشته باشد، حتی اگر در عکس‌برداری اشعه ایکس یا سایر آزمایشات تصویربرداری، تنگی کانال نخاعی کمری نمایان باشد. علائم ممکن است زودگذر باشند و روی هر فردی، نشانه‌های متفاوتی دیده شود. به یاد داشته باشید که علائم ذکر شده در برخی افراد مشهود است و هر فرد ممکن است برخی از علائم را به طور کل تجربه نکند.

        درمان تنگی کانال نخاعی کمری

        گزینه‌های درمانی زیادی برای تنگی کانال نخاعی کمری وجود دارد. بهترین انتخاب بستگی به موارد زیر دارد.

        • دلیل؛
        • محل تنگی؛
        • شدت علائم.

        اگر علائم فرد خفیف باشد، پزشک مغز و ستون فقرات ممکن است ابتدا مراقبت در منزل را توصیه کند. اگر این روش‌ها جواب نداد  یا بدتر شدن علائم رخ داد، پزشک ممکن است فیزیوتراپی، داروها، تزریقات و در نهایت جراحی را توصیه کند.

        درمان ‌های خانگی تنگی کانال نخاعی کمری

        • اعمال گرما: گرما معمولا انتخاب بهتری برای درد آرتروز است. گرما جریان خون را افزایش می‌دهد و ماهیچه‌ها را شل می‌کند و در نهایت، منجر به تسکین درد مفاصل می‌شود.
        • استفاده از سرما: اگر گرما علائم و درد را کاهش نمی‌دهد، یخ را امتحان کنید؛ مانند کیسه یخ. یخ را به مدت ۲۰ دقیقه روی محل درد قرار دهید و ۲۰ دقیقه به محل استراحت دهید. یخ تورم، حساسیت و التهاب را کاهش می‌دهد.
        • ورزش: ابتدا با پزشک خود در این مورد مشورت کنید، اما ورزش می‌تواند به تسکین درد کمک کند. همچنین ماهیچه‌های اطراف نخاع را برای حمایت از ستون فقرات تقویت می‌کند و انعطاف‌پذیری و تعادل فرد را بهبود می‌بخشد.

        درمان‌ های غیر جراحی تنگی کانال نخاعی کمری

        درمان‌های غیرجراحی تنگی کانال نخاعی کمری عمدتا به مدیریت علائم کمک می‌کنند. این درمان‌ها شامل موارد زیر می‌شوند.

        • داروهای خوراکی: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه (NSAIDs) می‌توانند به تسکین التهاب و درد ناشی از تنگی کانال نخاعی کمری کمک کنند. همچنین پزشک ممکن است داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین یا داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای مانند آمی تریپتیلین در تجویز کند. اگر گرفتگی یا اسپاسم عضلانی دارید، شل کننده‌های عضلانی درمان مناسبی هستند.
        • فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست‌ها به فرد کمک می‌کنند تا قدرت عضلات خود را بدست آورده، تعادل و انعطاف‌پذیری خود را بهبود بخشند. تقویت عضلات کمر و شکم، ستون فقرات را انعطاف‌پذیرتر می‌کند. فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به فرد یاد بدهند که چگونه راه برود تا کانال نخاعی او باز شود. این امر منجر به کاهش فشار روی اعصاب فرد می‌شود.
        • تزریق استروئید: تزریق کورتیکواستروئید در فضای اطراف اعصاب نخاعی تحت فشار ممکن است به کاهش التهاب، درد و تحریک کمک کند.
        مراقبت بعد از عمل تنگی کانال نخاع کمر

        جراحی برای تنگی کانال نخاعی کمری

        تنگی نخاع پیچیده است و ستون فقرات هر فرد ناحیه ظریفی است. به همین دلیل، پزشک جراحی را تنها در صورتی تجویز می‌کند که گزینه‌های درمانی دیگر پاسخگو نبوده باشند. خوشبختانه اکثر افرادی که تنگی کانال نخاعی دارند نیازی به جراحی ندارند.

        انواع جراحی ستون فقرات عبارتند از:

        • لامینکتومی (جراحی رفع فشار): این عمل شایع‌ترین نوع برای تنگی کانال نخاعی کمری است. این جراحی شامل برداشتن لامینا است که بخشی از مهره فرد است. جراح ممکن است برخی از رباط‌ها و خارهای استخوانی را نیز بردارد. این روش فضای بیشتری را برای نخاع و اعصاب فرد ایجاد می‌کند.
        • لامینوتومی: در این روش، جراح تنها بخش کوچکی از لامینا را برمی‌دارد – ناحیه‌ای که بیشترین فشار را بر عصب وارد می‌کند.
        • فورامینوتومی: فورامن ناحیه‌ای در مهره‌های کمر است که ریشه‌های عصبی از آنجا خارج می‌شوند. این روش شامل برداشتن استخوان یا بافت در این ناحیه است تا فضای بیشتری برای ریشه‌های عصبی فراهم شود.
        • اسپیسرهای فرآیند بین خاری: این یک جراحی کم تهاجمی برای برخی از افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمری است. جراح فاصله‌هایی را بین استخوان‌ها قرار می‌دهد که از پشت هر مهره امتداد می‌یابند. فاصله‌دهنده‌ها کمک می‌کنند مهره‌های کمر فرد از هم دور باشند و فضای بیشتری برای اعصاب ایجاد کنند.
        • فیوژن ستون فقرات: متخصص مغز و ستون فقرات از هم‌جوشی ستون فقرات به عنوان آخرین گزینه استفاده می‌کند. آن‌ها فقط در صورتی این جراحی را تجویز می‌کنند که فرد درد عصبی ناشی از تنگی کانال نخاعی کمری داشته باشد، ستون فقرات او ناپایدار باشد و سایر درمان‌ها کمکی نکرده باشند. جراحی فیوژن ستون فقرات به طور دائم دو مهره را به هم متصل می‌کند.

        مراقبت بعد از عمل تنگی کانال نخاع کمر

        مراقبت بعد از عمل تنگی کانال نخاع کمر شامل برخی اقدامات می‌شود که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم.

        • روی ستون فقرات خود فشار وارد نکنید، به ویژه در هفته‌های اول؛
        • از خم شدن، بلند کردن یا چرخش خودداری کنید؛
        • از بلند کردن هر چیزی که بیش از دو کیلو وزن دارد خودداری کنید؛
        • از فعالیت‌های بدنی شدید، از جمله ورزش‌هایی مانند دویدن، وزنه‌برداری و ایروبیک اجتناب کنید.
        • از انجام کارهای خانه که نیاز به فعالیت فیزیکی دارند، مانند جاروبرقی، طی‌کشی و شستن لباس‌ها خودداری کنید؛
        • از کارهای سخت باغبانی مانند بیل زدن و چمن‌زنی اجتناب کنید؛
        • تا مدتی که پزشک تعیین می‌کنید، فعالیت جنسی خود را متوقف کنید؛
        • هرگونه رانندگی یا کار با وسیله نقلیه، تا زمانی که جراح اجازه دهد، ممنوع است.
        • از ماندن در یک وضعیت برای مدت طولانی خودداری کنید؛
        • سعی کنید برای فعال ماندن و جلوگیری از لخته شدن خون هر یک تا دو ساعت در روز از جای خود بلند شوید و پیاده‌روی کنید؛
        • تکنیک‌های صحیح بلند کردن را یاد بگیرید تا از عضلات مرکزی و ساق پا برای جلوگیری از افزایش فشار بر ستون فقرات خود استفاده کنید؛
        • در تمام جلسات فیزیوتراپی شرکت کنید و برنامه تمرینی خود را پیگیری کنید.

        تغذیه بعد از عمل تنگی کانال نخاع کمر

        تغذیه بعد از عمل تنگی کانال نخاع کمر در این بخش توضیح داده می‌شود.

        • کالری با کیفیت دریافت کنید. پس از جراحی، متابولیسم بدن افزایش می‌یابد. بنابراین بدن شما به دو برابر حد معمول نیاز به کالری دارد. غذاهای سالم مانند غلات، حبوبات، میوه‌ها و سبزیجات تازه بهترین منبع دریافت کالری در این زمان هستند.
        • ویتامین‌های C و A مصرف کنید. ویتامین‌های مذکور منجر به جلوگیری از خطر عفونت پس از عمل تنگی کانال نخاعی کمری می‌شود. همچنین روی در این موضوع نقش مهمی دارد. غذاهایی مانند مرکبات، توت فرنگی، گوجه، کلم سرشار از ویتامین سی هستند. مرکباتی مانند سیب‌زمینی، هویج، اسفناج، بروکلی، شیر، پنیر و جگر سرشار از ویتامین A هستند. منابع روی مانند غذاهای دریایی، گوشت و جگر هستند.
        • پروتئین به ترمیم بافت و رشد مجدد آن‌ها کمک می‌کند. منابع سرشار از پروتئین شامل گوشت قرمز، با حداکثر ۱۰% چربی، مرغ، ماهی، تخم مرغ و لبنیات کم چرب هستند. همچنین حبوبات شامل لوبیا، عدس، نخود، آجیل و دانه‌ها حاوی پروتئین هستند.
        • وعده‌های غذایی را کم، اما تعداد آن‌ها را بیشتر کنید. به جای سه وعده غذای زیاد، چهار تا شش وعده کوچک با فاصله در روز میل کنید.
        • از شیک‌ها و مکمل‌ها غافل نشوید. این خوراکی‌ها یک راه عالی برای دریافت کالری و پروتئین بیشتر است. می‌توانید انواع شیک را با شیر یا ماست و انواع نوشیدنی‌های و خوراکی‌های ویتامینی درست کنید. در خصوص استفاده از این خوراکی‌ها، حتما با پزشک خود مشورت کنید. حواستان باشد که در مصرف مکمل و شیک زیاده‌روی نکنید.
        • مصرف آب و فیبر را افزایش دهید. اگر داروها بعد از عمل تنگی کانال نخاعی کمری منجر به یبوست می‌شوند، باید مصرف آب را بیشتر کنید. همچنین آب به دفع سموم و رساندن مواد مغذی به بدن کمک می‌کند. منابع سرشار از فیبر شامل غلات کامل، میوه‌ها، سبزیجات، آلو و لیمو ترش است.

        سخن پایانی

        تنگی کانال نخاعی کمری عارضه‌ای است که در اثر عوامل متعددی ایجاد می‌شود. درمان این عارضه شامل مراقبت‌های خانگی، فیزیوتراپی و عمل جراحی می‌شود. تنگی کانال نخاع کمری به وسیله‌ی فضای کم در ستون فقرات ایجاد می‌شود و بهترین راه برای جلوگیری از آن، ورزش است. اگر این عارضه منجر به درد، ضعف و بی‌حسی شود، حتما باید به متخصص مغز و ستون فقرات مراجعه کنید.

        سردرد های تومور مغزی چگونه است؟

        سردرد های تومور مغزی، معمولا دردهای بیشتر در مدت زمان طولانی‌تری را شامل می‌شوند. در صورت وجود تومور مغزی، یکی از شایع‌ترین علائم سردرد است که متفاوت از سردردهای خوشه‌ای و میگرنی هستند. آشنایی با سردردهای متداول مانند سردرد خوشه‌ای و سردرد میگرنی و تفاوت آن با سردرد های تومور مغزی، می‌توانند باعث کاهش نگرانی فرد مبتلا شوند. بنابراین در این مقاله از وب‌سایت دکتر رضا جباری، متخصص مغز و اعصاب و استخوان، به بررسی علائم سردرد های تومور مغزی، تفاوت آن با سردردهای خوشه‌ای و میگرنی، ویژگی سردرد های تومور مغزی و علل تومور مغزی خواهیم پرداخت.

        علل تومور مغزی

        بیش از ۱۲۰ نوع تومور مغزی وجود دارد. این تعداد بر اساس بافت‌های مغزی که روی آن‌ها تاثیر می‌گذارد متغیر است. همه تومورهای مغزی سرطان مغز نیستند، اما حتی تومورهای خوش خیم (یا غیرسرطانی) به دلیل اندازه یا محل خود می‌توانند خطرناک باشند. با این حال، پزشکان نمی‌دانند چرا برخی از سلول‌ها شروع به تشکیل سلول‌های تومور می‌کنند. اما علل تومور مغزی ممکن است ربطی به ژن‌های یک فرد یا محیط او یا هر دو عامل داشته باشد. برخی از علل بالقوه تومور مغزی و عوامل خطر ممکن است شامل موارد زیر باشند.

        • سرطان‌هایی که از سایر قسمت‌های بدن پخش می‌شوند؛ مانند سرطان سینه، سرطان روده بزرگ، سرطان کلیه، سرطان ریه و ملانوما.
        • برخی شرایط ژنتیکی که فرد را مستعد تولید بیش از حد سلول‌های خاص می‌کند.
        • قرار گرفتن در معرض برخی از اشعه‌ها به ویژه پرتوهای یونیزه. این پرتوها آنقدر قوی هستند که باعث تغییرات در DNA افراد می‌شوند.
        • افزایش سن که خطر ابتلا به تومور مغزی را افزایش می‌دهد. اما تومور مغزی در هر سنی ممکن است رخ دهد.
        • برخی نژادها تومورهای خاصی را به دنبال دارند؛ مثلا سفیدپوستان به گلیوما مبتلا می‌شوند، در حالی که سیاه‌پوستان به مننژیوم بیشتر مبتلا می‌شوند.

        مقاله پیشنهادی: تومور مغزی چیست؟ 

        علائم سردرد های تومور مغزی

        هر بیمار سردرد را به صورت منحصربه‌فردی تجربه می‌کند، اما سردرد های تومور مغزی معمولا ثابت و مزمن هستند که در شب یا اوایل صبح بدتر می‌شوند. آن‌ها اغلب به عنوان سردردهای کسل‌کننده و فشاری توصیف می‌شوند، اگرچه برخی از بیماران نیز از دردهای تیز در سر خود شکایت می‌کنند. این سردردها می‌توانند با سرفه، عطسه یا زور زدن بدتر شوند. سردرد ناشی از تومور مغزی ممکن است در اوایل درمان به داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن و ژلوفن پاسخ دهد، اما ممکن است به مرور زمان نسبت به دارو مقاوم‌تر شود. برخی افراد سردردهایی دارند که آن‌ها را از خواب بیدار می‌کند. تومورهای مغزی در پشت سر ممکن است باعث سردرد همراه با گردن درد شوند. اگر تومور مغزی در جلوی سر شکل بگیرد، سردرد ممکن است شبیه درد چشم یا درد سینوسی باشد. در ادامه به علائم سردرد از تومور مغزی اشاره می‌کنیم.

        • کاهش وزن بدون دلیل خاصی
        • تاری دید و دو بینی
        • افزایش فشار در پشت یا جلوی سر (بسته به محل تومور)
        • خواب‌آلودگی و سرگیجه
        • احساس گیجی
        • از دست دادن تعادل بدن
        • از دست دادن یکباره‌ی تکلم و شنوایی
        • احساس ضعف و بی‌حسی پیش‌رونده در یک طرف بدن
        • تغییرات خلقی و رفتاری که پیش از سردردها، از شما مشاهده نمی‌شدند.

        تفاوت سردرد های تومور مغزی با سایر انواع سردرد

        در ادامه به بررسی تفاوت سردرد ناشی از تومور مغزی با سه نوع متداول از سردرد‌ها یعنی، سردرد خوشه‌ای، سردرد تنشی و سردرد میگرنی می‌پردازیم.

        تفاوت سردرد خوشه‌ای با سردرد های تومور مغزی

        الگوی بروز سردردهای خوشه‌ای، معمولا به صورت کلاستری است. این نوع سردرد از دردناک‌ترین سردردهایی است که فرد را مبتلا می‌کند و معمولا هنگام بروز با ایجاد درد شدید در یک قسمت سر و اطراف یک چشم، فرد را از خواب بیدار می‌کند. این سردرد حمله‌های پی در پی دارد که ممکن است از چند هفته تا چند ماه ادامه داشته باشد. حمله‌ها برای مدتی باقی می‌مانند و سپس به صورت دوره‌ای متوقف می‌شوند. دوره‌ی توقف سردردهای خوشه‌ای، از چند ماه تا چند سال ادامه دارد.

        در حالی که سردردهای تومور مغزی معمولا احساس فشار در سر را القا می‌کنند و همیشگی هستند. سردردهای تومور مغزی به مرور شدت بیشتری پیدا می‌کنند.

        تفاوت سردرد خوشه ای با سردرد های تومور مغزی

        تفاوت سردرد میگرنی با سردرد های تومور مغزی

        سردردهای میگرنی نسبت به سردردهای خوشه‌ای متداول‌تر هستند و همراه با حساسیت به نور و صدا ایجاد می‌شوند. سردردهای میگرنی معمولا همراه با ضربان در سر، حساسیت لمسی، اسهال، استفراغ و گردن درد یا سفتی در این ناحیه ایجاد می‌شوند. اما سردرد های تومور مغزی هیچ یک از علائم مذکور را ندارند. سردرد های تومور مغزی معمولا سردردهای فشاری هستند. این سردردها احساس بسته بودن سر را به فرد القا می‌کنند و سر او را فشار می‌دهند.

        تفاوت سردرد تنشی با سردرد های تومور مغزی

        سردردهای تنشی از متداول‌ترین انواع سردرد است. بر اساس آمار انجمن بین‌المللی سردرد، حدود ۷۸% افراد حداقل یکبار آن را در طول زندگی خود تجربه می‌کنند. تفاوت سردردهای تنشی با سردردهای میگرنی، در این است که سردردهای تنشی منجر به حساسیت به نور، استفراغ و تهوع نمی‌شوند. سردردهای تنشی ضربان‌دار نیستند. تفاوت سردردهای تنشی با سردرد های تومور مغزی این است که در طول روز تشدید نمی‌شوند و با مسکن‌هایی نظیر ژلوفن تا حدی یا به طور کامل بهبود می‌یابند.

        ویژگی سردرد های تومور مغزی

        مغز خود هیچ گیرنده دردی ندارد، اما مکانیسم‌های مختلفی وجود دارد که توضیح می‌دهند چرا تومورهای مغزی باعث سردرد می‌شوند. اساسی‌ترین دلیل این است که یک تومور می‌تواند فشار داخل جمجمه شما را افزایش دهد و باعث کشیدگی سخت شامه (پوشش مغز و نخاع) شود. این موضوع می‌تواند دردناک باشد، زیرا سخت شامه دارای انتهای عصبی حسی است.

        دکتر لیپینسکی، متخصص مغز و اعصاب می‌گوید: «جمجمه اساسا یک کره با مقدار مشخصی از بافت داخلی است. افزودن بافت بیشتر (مثلا یک تومور یا لخته خون) فشار داخل کره را افزایش می‌دهد، زیرا جمجمه نمی‌تواند برای سازگاری با آن منبسط شود.»

        در ادامه به ویژگی های سردرد های تومور مغزی اشاره می‌کنیم. 

        • فرد مبتلا به تومور مغزی صبح‌ها با سردرد از خواب برمی‌خیزد و سردرد تومور مغزی او در طول روز شدت می‌گیرد.
        • سردرد های تومور مغزی در اوایل شیوع به داروهای مسکن نظیر استامینوفن و ژلوفن پاسخ می‌دهند، اما به مرور دیگر این مسکن‌ها روی سردرد تاثیر نداشته و داروهای دیگری نیز تاثیرگذار نخواهند بود.
        • سردردهای تومور مغزی در محل خاصی از سر شروع نمی‌شوند و معمولا در نقاط مختلف سر ایجاد می‌شوند. گاهی سردرد در کل سر پخش می‌شود.
        • سردرد های تومور مغزی فشار سر را زیاد می‌کنند؛ طوری که فرد احساس می‌کند سرش را با یک پارچه محکم بسته‌اند و به آن فشار می‌آورند.
        • سردردها با جابه‌جایی وضعیت بدن، عطسه، سرفه و فشار تشدید می‌شوند.
        • علائم سردرد از تومور مغزی برخلاف سایر سردردها، زمان مشخصی ندارند و در هر لحظه و روزی ممکن است بروز پیدا کنند. همچنین این سردردها تا چند روز یا چند هفته ادامه می‌یابند و همیشگی هستند.

        چه زمانی برای سردرد های تومور مغزی به پزشک مراجعه کنیم؟

        سردرد های تومور مغزی مداوم هستند و در طول روز بیشتر می‌شوند. این یکی از اصلی‌ترین و اولین علامت تومور مغزی است که باید به پزشک متخصص مغز مراجعه کنید. اما تومور مغزی همراه با علائم دیگری است که در صورت مشاهده آن‌ها، حتما باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.

        • عدم حفظ تعادل
        • تشنج
        • تغییرات خلقی و رفتاری
        • ضعف یا بی حسی در بدن یا یک سمت آن
        • سردردهای ناگهانی، شدید و مداوم
        • مشکلاتی در بینایی، شنوایی و گفتاری
        • اختلال در به خاطر سپاری وقایع و رویدادها
        مراجعه به پزشک برای سردرد های تومور مغزی

        سخن پایانی

        در این مقاله از وبسایت دکتر رضا جباری، علائم و عل سردرد های تومور مغزی را بررسی کردیم. سردرد یک عارضه جدی است که معمولا همه افراد را درگیر می‌کند. بهتر است بدانید هر سردردی، سردرد تومور مغزی نیست. سردرد های تومور مغزی مداوم هستند که از صبح، هنگام بیدار شدن شروع شده و در طول روز شدیدتر می‌شوند. اگر سردرد شما در کل سر یا یک قسمت از سرتان پخش می‌شود و همراه با علائمی همچون عدم تعادل، از دست دادن حافظه، دوبینی و تاری دید و مشکل در شنوایی همراه است، باید در اولین فرصت به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.

        3D medical background showing correct and poor posture with spin

        کاربردی ترین روش های درمان کایفوز کدامند؟

        کایفوز یا کیفوز یک وضعیت پزشکی است که با انحنای غیر طبیعی ستون فقرات مشخص می‌شود که باعث گرد شدن یا خمیدگی پشت به جلو می‌شود. اصطلاح کیفوز از کلمه یونانی “Kyphos” به معنای “کوهان” گرفته شده است. در حالی که درجاتی از انحنا در قسمت بالایی کمر طبیعی است، گرد شدن بیش از حد می‌تواند منجر به عوارضی همچون ناراحتی، درد و محدودیت‌های عملکردی برای فرد شود.

        در این مقاله از وب‌سایت دکتر رضا جباری، فوق تخصص مغز و اعصاب و ستون فقرات، به بررسی انواع کیفوز، عوارض، علت و درمان آن خواهیم پرداخت.

        انواع کیفوز

        کیفوز انواع مختلفی دارد که هر کدام علل و ویژگی‌های خاص خود را دارند. شایع‌ترین نوع کیفوز وضعیتی است که معمولا در دوران نوجوانی ایجاد می‌شود. در ادامه کیفوز به سه موردی که بیشتر کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می‌دهند اشاره خواهیم کرد.

        • کیفوز وضعیتی (پاسچرال- Postural)
        • کیفوز شوئرمن
        • کیفوز مادرزادی

        کیفوز پاسچرال

        کیفوز پاسچرال، شایع‌ترین نوع کیفوز، معمولا در دوران نوجوانی بروز پیدا می‌کند. از نظر بالینی به صورت پوسچر نامناسب یا خمیده شدن مشاهده می‌شود، اما با ناهنجاری‌های ساختاری شدید ستون فقرات همراه نیست.

        انحنای ناشی از کیفوز پاسچرال معمولا گرد و صاف است و اغلب هنگامی که از بیمار خواسته می‌شود صاف بایستد می‌تواند توسط بیمار اصلاح شود.

        کیفوز وضعیتی در دختران بیشتر از پسران است. به ندرت دردناک است و چون انحنای ستون فقرات پیشرفت نمی‌کند، معمولا منجر به مشکلاتی در بزرگسالی نمی‌شود.

        کیفوز شوئرمن

        کیفوز شوئرمن به نام رادیولوژیست دانمارکی که اولین بار این بیماری را توصیف کرد، نامگذاری شده است.

        مانند کیفوز وضعیتی، کیفوز شوئرمن اغلب در طول سال‌های نوجوانی آشکار می‌شود. با این حال، کیفوز شوئرمن می‌تواند منجر به بد شکلی، حتی شدیدتر از کیفوز پاسچرال شود.

        کیفوز شوئرمن به دلیل یک ناهنجاری ساختاری در ستون فقرات ایجاد می‌شود. منحنی ناشی از کیفوز شوئرمن معمولا تیز و زاویه‌دار است. همچنین سفت و غیر منعطف است. برخلاف بیمار مبتلا به کیفوز پاسچرال، بیمار مبتلا به کیفوز شوئرمن قادر به اصلاح منحنی به سادگی با راست ایستادن نیست. این عارضه در پسران شایع‌تر از دختران است و پس از تکمیل رشد، پیشرفت آن متوقف می‌شود.

        کیفوز مادرزادی

        کیفوز مادرزادی در بدو تولد همراه با جنین است. این عارضه‌ی استخوانی زمانی اتفاق می‌افتد که ستون فقرات در زمانی که کودک در رحم است رشد طبیعی نداشته باشد. ممکن است استخوان‌ها آنطور که باید شکل نگیرند یا ممکن است چندین مهره با هم ترکیب شوند. کیفوز مادرزادی معمولا با افزایش سن کودک بدتر می‌شود.

        بیماران مبتلا به کیفوز مادرزادی اغلب در سنین پایین به درمان جراحی نیاز دارند تا پیشرفت انحنا متوقف شود. در بسیاری از مواقع، این بیماران دارای نقایص اضافی مادرزادی هستند که بر سایر قسمت‌های بدن مانند قلب و کلیه‌ها تاثیر می‌گذارد.

        علائم کیفوز

        عوارض کیفوز

        کیفوز علاوه بر ایجاد کمردرد ممکن است باعث موارد زیر نیز شود:

        عملکرد های فیزیکی محدود

         کیفوز با ضعیف شدن عضلات پشت و دشواری در انجام کارهایی مانند راه رفتن و بلند شدن از صندلی همراه است. انحنای ستون فقرات همچنین می‌تواند نگاه کردن به سمت بالا یا رانندگی را دشوار کند و در هنگام دراز کشیدن باعث درد شود.

        مشکلات گوارشی

        کیفوز شدید می‌تواند دستگاه گوارش را تحت فشار قرار دهد و مشکلاتی مانند رفلاکس اسید و مشکل در بلع را ایجاد کند.

        کاهش اعتماد بنفس

        افراد مبتلا به کیفوز، به ویژه نوجوانان، ممکن است تصویر بدنی ضعیفی از خودشان و انحنای کمرشان داشته باشند.

        علت کیفوز

        استخوان‌ها (مهره‌ها) که ستون فقرات سالم را تشکیل می‌دهند، مانند استوانه‌هایی هستند که در یک ستون روی هم چیده شده‌اند. کیفوز زمانی اتفاق می‌افتد که مهره‌های پشت بد شکل‌تر می‌شوند. در ادامه به علت‌های ایجاد کیفوز اشاره خواهیم کرد.

        شکستگی

        شکستگی مهره‌ها می‌تواند منجر به انحنای ستون فقرات شود. شکستگی‌های فشاری، که می‌تواند در استخوان ضعیف رخ دهد، شایع‌ترین علت شکستگی ستون فقرات هستند. شکستگی‌های فشاری خفیف اغلب علائم قابل توجهی ایجاد نمی‌کنند.

        پوکی استخوان

        استخوان‌های ضعیف می‌توانند باعث انحنای ستون فقرات شوند، به خصوص اگر مهره‌های ضعیف شده دچار شکستگی‌های فشاری شوند. پوکی استخوان در زنان مسن و افرادی که برای مدت طولانی کورتیکواستروئید مصرف کرده‌اند، شایع‌تر است.

        تخریب دیسک

        دیسک‌های نرم و دایره‌ای شکل به عنوان بالشتک بین مهره‌های ستون فقرات عمل می‌کنند. با افزایش سن، این دیسک‌ها صاف و منقبض می‌شوند که اغلب باعث بدتر شدن کیفوز می‌شود.

        بیماری شوئرمن

        این بیماری که کایفوز شوئرمن نیز نامیده می‌شود، معمولا در طول جهش رشدی که قبل از بلوغ رخ می‌دهد، شروع می‌شود.

        شرایط عصبی عضلانی

        بسیاری از بیماری‌های عصبی- عضلانی، مانند دیستروفی عضلانی، آتروفی عضلانی نخاعی و فلج مغزی، می‌توانند باعث ضعف و آتروفی عضلانی شوند. زمانی که عضلات حمایت کننده از ستون فقرات ضعیف باشند، ممکن است نتوانند به اندازه کافی از هم ترازی طبیعی ستون فقرات حمایت کنند که منجر به افزایش انحنا و بدتر شدن کیفوز می‌شود.

        عدم تعادل عضلانی

        برخی از شرایط عصبی عضلانی می‌توانند منجر به عدم تعادل فرد شود، مانند فلج مغزی یا اسپاسم. این عدم تعادل می‌تواند باعث سفت شدن و فعالیت بیش از حد برخی از ماهیچه‌ها شود، در حالی که برخی دیگر ضعیف می‌مانند. عدم تعادل عضلانی ناشی از آن می‌تواند به تراز غیر طبیعی ستون فقرات، از جمله کیفوز کمک کند.

        مشکلات دیگر

        استخوان‌های ستون فقرات که قبل از تولد به درستی رشد نمی‌کنند می‌توانند باعث کایفوز شوند. کایفوز در کودکان همچنین می‌تواند با برخی شرایط پزشکی مانند سندرم اهلرز- دانلوس همراه باشد.

        فوق تخصص مغز و اعصاب

        درمان کیفوز

        هدف از درمان کیفوز توقف پیشرفت منحنی و جلوگیری از تغییر شکل استخوان‌ها است. پزشک مغز و استخوان و ستون فقرات، هنگام تعیین درمان کیفوز چندین چیز را در نظر می‌گیرد، از جمله:

        • سن کودک و سلامت کلی او
        • تعداد سال‌های رشد باقیمانده
        • نوع کیفوز
        • شدت منحنی

        درمان غیر جراحی

        درمان غیر جراحی برای بیماران مبتلا به کیفوز وضعیتی (پاسچرال) توصیه می‌شود. همچنین برای بیماران مبتلا به کیفوز شوئرمن که انحنای کمتر از ۷۰ تا ۷۵ درجه دارند توصیه می‌شود.

        فیزیوتراپی

        فیزیوتراپی و انجام ورزش‌های خاص می‌توانند با تقویت عضلات شکم و پشت به تسکین کمردرد و بهبود وضعیت بدن کمک کنند. برخی ورزش‌ها همچنین می‌توانند به کشش سفت همسترینگ و تقویت قسمت‌هایی از بدن که ممکن است تحت تاثیر قرار گرفتن نادرست ستون فقرات قرار گیرند، کمک کنند.

        داروهای ضد التهابی

        داروهای غیر استروئیدی (NSAIDs). NSAID از جمله آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به تسکین کمردرد کمک کنند.

        مهار

        بریس ممکن است برای بیماران مبتلا به کیفوز شوئرمن که بیماری آن‌ها هنوز در حال پیشرفت است مناسب باشد. نوع بریس و تعداد ساعاتی که در روز باید از آن استفاده شود به شدت منحنی بستگی دارد که پزشک نوع بریس و تعداد ساعات استفاده از آن را مشخص می‌کند. با بهبود منحنی، پزشک به طور منظم بریس را تنظیم می‌کند. به طور معمول، کودک تا زمانی از بریس استفاده می‌کند که به بلوغ اسکلتی برسد و رشدش تمام شود.

        کاربردی ترین روش های درمان کیفوز کدامند؟

        کاربردی‌ترین روش های درمان کیفوز شامل فیزیوتراپی و استفاده از بریس می‌شوند. توسط فیزیوتراپی، تقویت عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری می‌توانید ماهیچه‌های حمایت‌کننده‌ی ستون فقرات را بهبود دهید. همچنین استفاده از بریس برای کودکان و نوجوانان مبتلا به کیفوز متوسط تا شدید توسط بسیاری از پزشکان مغز و ستون فقرات توصیه می‌شود.

        سخن پایانی

        کیفوز وضعیتی است که با انحنای بیش از حد به سمت جلو در قسمت فوقانی ستون فقرات مشخص می‌شود که منجر به گرد شدن یا خمیدگی پشت می‌شود. این عارضه می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله وضعیت نامناسب، پوکی استخوان، ناهنجاری‌های ستون فقرات، یا برخی شرایط پزشکی باشد. در حالی که موارد خفیف کیفوز ممکن است مشکلات قابل توجهی ایجاد نکند، اشکال شدید آن می‌توانند منجر به درد، ناراحتی و محدودیت در حرکت شوند.

        تشخیص زودهنگام و درمان مناسب در مدیریت موثر کیفوز بسیار مهم است. مداخلات غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، ورزش‌ها و تکنیک‌های تصحیح وضعیت بدن می‌توانند به بهبود وضعیت ستون فقرات، تقویت عضلات پشتیبان آن و کاهش علائم کمک کنند. بهترین راه برای درمان کیفوز، مراجعه به متخصص مغز و ستون فقرات است تا شیوه‌ی مناسب برای درمان کیفوز شما تبیین شود.