کندروزیس به معنی “خرابی غضروف” و بصورت دقیق‌تر، تحلیل بافت همبند بالشتکی بین مفاصل، به دلیل عواملی مانند استفاده بیش از حد، آسیب‌دیدگی و افزایش سن است. کندروزیس که معمولاً با نام آرتروز هم شناخته می‌شود، اغلب در زانو، دست‌، لگن، گردن و کمر اتفاق می افتد و باعث درد و خشکی در مفصل می‌شود. همچنین باید توجه داشت که کندروز بطور کامل قابل درمان نیست، اما روش‌های درمان مناسب، می­­توانند به کندی پیشرفت بیماری، کاهش ناراحتی و بازیابی تحرک کمک کنند.

انواع آرتروز

آرتروز (کندروزیس) می تواند در هر مفصلی ایجاد شود، اما موارد زیر رایج‌ترین مکان‌هایی هستند که امکان بروز آرتروز در آنها وجود دارد.

زانو

دونده‌ها و افرادی که اضافه وزن دارند، مستعد ساییدگی و فرسودگی در زانوها هستند. این وضعیت که  به نام کندروزیس پاتلوفمورال (PF) نیز شناخته می­شود به معنی تحلیل غضروف در سطح کلاهک زانو می­باشد. این بیماری با نام کندرومالاسی نیز شناخته می­شود و شدت آن در مقیاس یک تا چهار درجه بندی می شود.

دست‌ها

خارهای استخوانی ممکن است در مفاصل انگشتان دست نیز، منجر به تورم و حساسیت شوند. بسیاری از بیماران مبتلا به این وضعیت، درد را در پایه انگشت شست خود تجربه می کنند. تحلیل رفتن غضروف در دست، مهارت‌های حرکتی ظریف را در فعالیت‌های روزمره‌ای مانند نوشتن، بستن بند کفش، نگه داشتن وسایل آشپزی، بستن دکمه لباس و تایپ کردن، مختل می کند.

لگن

مفصل لگن یک مفضل توپی (گوی و کاسه) است که وظیفه­ی آن تحمل وزن بدن است. غضروف‌های این مفصل برای فراهم کردن امکان حرکت روان و آسان، سطح داخلی مفصل را می‌پوشانند. اما اگر این غضروف‌ها تحلیل بروند، اصطکاک بین استخوان‌ها منجر به رشد خارهای استخوانی می شود. کندروزیس در مفصل لگن می تواند راه رفتن را دشوار کند و باعث خشکی و درد شود.

گردن

آرتروز (کندروزیس) می تواند در ستون فقرات و گردن نیز رخ دهد.  از آرتروز در ناحیه گردن معمولا با عنوان اسپوندیلوز گردنی یاد می‌شود. غلاف‎‌های غضروفی در بین هر مهره ستون فقرات، از فشرده شدن استخوان‌ها به یکدیگر محافظت می کنند. اما تحلیل این غضروف‌ها، موجب بروز التهاب و درد می­شود و امکان خواب یا انجام فعالیت‌های روزمره را با مشکل روبرو می­کند.

کمر

با اینکه اکثریت قریب به اتفاق کمردردها کوتاه مدت هستند و در عرض یک هفته برطرف می شوند. اما، آرتروز ناحیه کمر یکی از دلایل احتمالی کمردردهای مزمنی است که به نظر می رسد با گذشت زمان برطرف نمی‌شوند.

تحلیل رفتن غضروف در ستون فقرات، به رشد زائده‌های استخوانی در مهره‌ها کمک می­کند و این زائده ها، می­توانند به اعصاب کمر فشار وارد کنند.

چه افرادی در معرض خطر هستند؟

کندروزیس زانو اغلب با انواع خاصی از ورزش یا چاقی مرتبط است، به گونه ای که هر پوند وزن اضافی در قسمت بالاتنه، نیرویی معادل چهار پوند نیرو بر روی مفصل زانو وارد می‌کند.

ورزشکاران استقامتی که در مسافت های طولانی می‌دوند نیز، یکی از گروه های مستعد درد مفاصل هستند. زیرا ورزش‌های سرعتی که به حرکات سریع و پویا نیاز دارند (مانند بسکتبال و تنیس) نیز روی زانوها فشار زیادی وارد می‌کنند.

اگرچه ورزش‌های با ایمپکت بالا خطر آرتروز را افزایش می دهند، اما سبک زندگی بی تحرک نیز خود یک عامل خطر برای کندروز محسوب می­شود. زیرا،س عضلات ضعیف قادر به حمایت از مفاصل نیستند، و آنها را تحت فشار بیشتری قرار می‌دهند.

آرتروز (کندروزیس) در افراد بالای ۵۰ سال نیز شایع است. زیرا، افزایش سن دلیل اصلی تحلیل رفتن غضروف در طول زمان است. البته عامل ژنتیک نیز به خصوص هنگامی که آرتروز در اثر التهاب ایجاد شود، در بروز آن نقش دارد. ساختار استخوان‌های ما نیز می‌تواند احتمال بروز کندروزیس را تحت تأثیر قرار دهد. به عنوان مثال افرادی که سوکت‌های مفصل لگن آنها به طور طبیعی کم عمق است (بیماری به نام دیسپلازی مفصل لگن)، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آرتروز لگن هستند.

همچنین، انجام حرکات تکراری در طی چندین سال منجر به استفاده بیش از حد از مفصل می‌شود و می‌تواند غضروف را فرسوده کند. در جراحات و جراحی‌ها نیز ممکن است غضروف آسیب ببیند و در گذر زمان منجر به بروز آرتروز شود.

گزینه‌های درمانی غیر جراحی

در صورتی که کندروزیس در مراحل اولیه و قبل از پیشرفت آرتروز شدید تشخیص داده شود، می‌توان عوارض آن را با گزینه های درمانی غیرتهاجمی مدیریت کرد. کالج روماتولوژی آمریکا (ACR)، برای افراد مبتلا به آرتروز دست، زانو یا مفصل لگن، اقدامات زیر را توصیه می­کند:

• ورزش. ورزش در صدر لیست اقدامات مربوط به سبک زندگی برای مدیرت کندروز قرار دارد. ورزش‌هایی نظیر تای چی، یوگا و آموزش حرکات تعادلی از جمله ورزش هایی هستند که پزشکان به افراد مبتلا به کندروز توصیه می­کنند.
• ارتزها و بریس‌ها و مهاربندی حمایتی مفصل آسیب دیده به همراه استفاده از عصا از موارد دیگری هستند که در مدیریت بیماری موثرند. طب سوزنی و همچنین گرما و سرما درمانی نیز می‌توانند مفید باشند.
• درمان فیزکی. مراجعه و کار با یک متخصص طب فیزیکی و یادگیری تمرینات ایمن برای تقویت عضلات اطراف مفصل آسیب دیده، باعث پشتیبانی و ثبات بهتر و جلوگیری از آسیب دیدگی بیشتر می­شود.
• کار درمانی. مراجعه به یک متخصص کاردرمانی می تواند به شما برای محافظت از مفاصل خود در محیط کار نیز، کمک کند. این موضوع به ویژه اگر شغل شما در ایجاد مشکل نقش داشته باشد،اهمیت زیادی دارد. تغییر فضای کار و رعایت اصول ارگونومی می تواند منجر به کاهش درد به خصوص در گردن ، کمر و مچ، شود.
• کاهش وزن. کاهش وزن نه تنها فشار را در مفاصل تحمل کننده وزن، کاهش می دهد بلکه باعث کاهش سطح التهاب درجه پایین نیز می‌شود. چنین التهاب‌هایی خود می‌توانند باعث ایجاد کندروز در سایر نواحی بدن (از جمله دست ها) شوند.

در افراد دیابتی نیز، کنترل سطح قند خون از طریق انتخاب سبک زندگی سالم می تواند پیشرفت آرتروز را متوقف کند. زیرا قند خون بالا غضروف را سفت، ضعیف و در نتیجه مستعد آسیب می‌کند. دیابت همچنین به ایجاد التهاب کمک می کند و باعث تشدید درد مفصل می‌شود.

داروها و مکمل‌ها

معمولا به منظور کاهش درد مفصل مرتبط با کندروز خفیف تا متوسط، همراه با روش‌های درمانی غیر جراحی، از دارو هم استفاده می‌شود. معمولا پزشکان برای تسکین درد، داروهای بدون نسخه مناسب درد و التهاب نظیر استامینوفن و داروهای ضد التهاب خوراکی یا موضعی غیر استروئیدی (NSAID) را تجویز می­کنند.

انجمن ACR، استفاده موضعی از NSAID ها را قبل از استفاده از داروهای خوراکی توصیه می کند. هدف از این کار این است که ابتدا مسیری که دارای اثر محلی باشد امتحان شود و نه یک مسیری که کل بدن را تحت تاثیر قرار می­دهد.

داروهای تجویزی که برای آرتروز توصیه می شوند نیز، ترامادول و دولوکستین هستند. در حال حاضر، تزریق کورتیکواستروئید ها به طور مستقیم به مفصل آسیب دیده دست یا مفصل لگن یا زانو نیز، توسط  ACR قویاً توصیه می‌شود.

کرم‌های حاوی کپسایسین نیز (یک ترکیب طبیعی در فلفل تند) ممکن است در تسکین درد موقتی آرتروز زانو موثر باشند. انجمن ACR نیز در حال حاضر استفاده موضعی از کپسایسین را برای آرتروز زانو بلامانع می­داند. اما، در ارتباط با آرتروز دست، توصیه می‌کند که از این کرم‌ها استفاده نشود. البته دلیل توصیه به عدم استفاده از این کرم‌ها برای دست، کمبود شواهد مثبت و احتمالاً در نظر گرفتن افزایش احتمال خطر ورود دارو به چشم از طریق دست است.

همچنین، پزشک ممکن است مکمل‌هایی مانند ویتامین K و کلسیم را نیز به منظور تقویت استخوان‌ها و مفاصل پیشنهاد دهد. اما، برای آنکه چنین مکمل‌هایی تاثیر قابل توجهی ایجاد کنند، به دو تا سه ماه زمان نیاز است.

گلوکزآمین نیز یکی از مکمل‌های غذایی پر کاربرد است که برای سلامت استخوان و مفاصل همراه با کندرویتین استفاده می‌شود. اما هیچگونه شواهدی مبنی بر تاثیر مثبت این مکمل‌ها در ارتباط با کنترل آرتروز مفصل لگن یا زانو یافت نشده است و استفاده از آنها در این موارد اکیداً منع می‌شود. هرچند مکمل‌های کندرویتین ممکن است برای آرتروز دست مفید باشند. در ارتباط با داروها و مکمل‌ها، همیشه باید با پزشک خود مشورت کنید.

عمل جراحی

در صورتی که عوارض کندروزیس تا حد بروز درد یا محدودیت‌های حرکتی شدید پیشرفت کند، درمان از طریق جراحی می‌تواند یک راه حل دائمی و موثر باشد. زیرا مصرف مقادیر بالایی از داروهای مسکن، عدم امکان ورزش یا نداشتن خواب راحت، سناریوهای ایده‌آلی برای سلامتی نیستند.

همچنین در صورتی که خطرات وضعیت و برنامه درمانی فعلی شما بیش از مزایای آن باشد نیز، زمان خوبی برای در نظر گرفتن جراحی می­باشد. اما برای اطلاع از جزئیات و روش‌هایی که برای شرایط شما توصیه می‌شود، باید با پزشک خود مشورت کنید.

جراحی ممکن است شامل چندین مرحله، از جمله جراحی آرتروسکوپی برای از بین بردن بافت ملتهب و به دنبال آن،فرایند تثبیت یا جایگزینی غضروف از دست رفته، باشد.

روند بهبودی پس از جراحی مفصل نیز می‌تواند مسیری طولانی باشد و نیاز به همکاری و مشارکت بیمار در مراحل توانبخشی دارد. اینکه سلامتی شما پیش از عمل جراحی، در بهترین حالت ممکن باشد نیز، شانس بهبودی پس از درمان را افزایش می‌دهد.

سخن پایانی

این جمله مشهور “پیشگیری بهتر از درمان است”، در مورد مفاصل معنی بیشتر پیدا می­کند. محافظت از مفاصل در جوانی، باعث ساده‌تر شدن مشکلات مربوط به آن ها، در سال های پیری می­شود.

اما گاهی اوقات، عوامل مرتبط با کندروزیس در کنترل ما قرار ندارند و برای رسیدن به کیفیت زندگی بهتر، انجام عمل جراحی، تنها گزینه ما خواهد بود. در هر صورت، مشورت با پزشک و متخصصان آگاه، به شما در انتخاب راه حل صحیح کمک خواهد کرد.

فضای اپیدورال ناحیه­ ای از آناتومی ستون فقرات است که بین کانال مهره و نخاع قرار دارد. اما با اینکه این ناحیه در داخل کانال نخاعی قرار دارد، فضای خارجی نخاع را شامل نمی­شود.

آناتومی فضای اپیدورال

سه لایه بافت نخاع را می‌پوشانند و بین هر یک از آنها “فاصله و فضایی” وجود دارد. فضای اپیدورال فضای بین خارجی‌ترین لایه بافت و سطح داخلی استخوانی است که نخاع از آن عبور می‌کند (یعنی سطح داخلی کانال نخاعی)، فضای اپیدورال طول ستون فقرات را نیز می‌پیماید.

دو “فضای” دیگر نیز که در خود نخاع واقع هستند، فضاهای ساب‌دورا (زیر سخت شامه) و ساب آراکنویید (زیر عنکبوتیه) نام دارند. نام این فضاها از نام برخی از بافت‌های پوشاننده نخاع گرفته شده است.

فضای اپیدورال از چربی، شریان‌ها، عروق، ریشه عصب نخاعی و لنف تشکیل شده است.

چربی موجود در فضای اپیدورال به جذب شوک و ضربه کمک می کند، و باعث حافظت از سایر محتویات این ناحیه و همچنین دورا (سخت شامه) می‌شود. دورا خارجی ترین لایه پوششی است که مننژ یا شامگان نامیده می شود و نخاع را احاطه کرده است. بیشتر داروها نیز از طریق بیرون دورا، به درون فضای اپیدورال تزریق می‌شوند.

مواد مورد نیاز استخوان‌ها و رباط‌های موجود در این فضا و همچنین قسمت گردنی نخاع نیز توسط خونرسانی از طریق شریان ها تامین می­شود. شریان‌ها بیشتر در کناره های فضای اپیدورال قرار می‌گیرند و در صورت آسیب دیدگی شریان‌ها در این بخش، ممکن است هماتوم تشکیل شود (تورم  حاصل از لخته و جمع شدن خون)، و خونرسانی به نخاع مختل و یا به طریقی دیگر تحت تاثیر واقع شده و به خطر بیفتد.

سرخرگ‌های اپیدورال از طریق بسیاری از گذرگاه‌هایی که در فضای اپیدورال وجود دارد وارد این فضا می‌شوند.

سیاهرگ‌های اپیدورال عمدتا در قسمت جلویی و جانبی این فضا قرار دارند و در تغییرات حجمی که در این فضا اتفاق می‌افتد نقش دارند و به نوبه خود ممکن است در انتقال دارو و همچنین گسترش عفونت مربوط به خون از طریق ستون فقرات تأثیر بگذارند.

لنف‌ها در فضای اپیدورال نزدیک به دورا قرار دارند و وظیفه آنها حذف مواد خارجی از فضای اپیدورال و ساب آراکنویید (زیر عنکبوتیه) است.

تزریق اپیدورال برای درد گردن یا کمر

اگر تا کنون برای کاهش التهاب یا تسکین علائم عصبی بازو یا پا، تزریق انجام داده باشید، احتمالا این تزریق در فضای اپیدورال انجام شده است. در این روش درمانی، برای توزیع دارو ، یک سوزن دقیقا روی ریشه عصب نخاعی فشرده شده که در بیشتر موارد محل شروع درد است، فرو برده می‌شود. این دارو ممکن است بی‌حس کننده موضعی، داروی استروئیدی یا ترکیبی از این دو باشد.

اگرچه تزریق اپیدورال شامل سوراخ شدن پوست و دسترسی به ساختارهای داخلی بدن می­شود، اما پزشکان بدلیل آنکه چنین روشی از نوع جراحی نیست، این روش درمانی را یک روش کم و حداقل تهاجمی می دانند. برخی از متخصصان از این روش‌های کم تهاجمی، به عنوان درمان های “محافظه کارانه” نیز یاد می کنند.

تزریقات اپیدورال اینتر لامینار

تزریق اپیدورال از رایج ترین روش‌های درمان کمر درد است و متداول‌ترین نوع آن، تزریق اینتر لامینار است.

در تزریق اینتر لامینار، سوزن در راستای بالا به سمت سر شما و بین دو لامینای مجاور نشانه‌گیری می‌شود. لامینا بخشی از حلقه استخوانی است که در پشت بدنه مهره قرار دارد.

اما تزریق اپیدورال بین لایه ای تا چه اندازه خوب عمل می کند؟

طبق ارزیابی که محققان در سال ۲۰۱۲ انجام دادند، شواهد خوبی مبنی بر تاثیر تزریق اپیدورال (به شرط استفاده از داروهای بی‌حس کننده موضعی و استروئیدی) بر تسکین درد ناشی از ریشه عصب فشرده شده (رادیکولیت) و فتق دیسک، یافتند. اما این تحقیق تنها در مورد کاهش علائم بوده و شواهدی مبنی بر اینکه تزریق اپیدورال می تواند به بهبود فتق دیسک نیز کمک کند، یافت نشد.

یکی دیگر از شواهدی که محققان در این تحقیق به آن دست یافتند، بهبود عوارض ریشه عصب فشرده شده مرتبط با تنگی نخاع، از طریق تزریق اپیدورال با داروهای بی‌حسی موضعی یا استروئیدها بود.

همچنین، یک مطالعه دیگر که در سال ۲۰۱۸ منتشر شد، نشان داد که تزریق استروئید اپیدورال در ناحیه گردن، راه مناسبی برای درمان گردن درد مزمن ناشی از تنگی اسپاینال مرکزی است. محققان این مطالعه، همچنین دریافتند که استروئیدهای اپیدورال به ویژه هنگامی که شکل خوراکی این داروهای ضد درد در تسکین عوارض موثر نباشند، بسیار در تسکین درد موثرند.

تقریبا نیمی از زندگی انسان صرف خوابیدن و استراحت میشود. امری مهم و اساسی در زندگی انسان که بروز اختلالات مختلف در آن می تواند بسیار آزاردهنده باشد. انواع مختلفی از بیماری های خواب وجود دارند که هر کدام درمان های متفاوتی دارند.

در خیلی از موارد اصلا توجهی به انواع بیماری خواب نمی شود اما از آنجایی که تاثیر بسزایی در کیفیت زندگی دارد، باید بیشترین اهمیت را برای هر انسانی داشته باشد. از این رو پیشنهاد می کنم حتما کمی وقت گذاشته و انواع بیماری خواب را در این مطلب مطالعه کنید تا بتوانید مشکلات خود را حل یا از بروز آن ها پیشگیری کنید.

بی‌خوابی از انواع بیماری خواب

بی‌خوابی، به ناتوانی در به خواب رفتن یا در خواب ماندن اشاره می‌ کند. این اختلال می‌ تواند به سبب پرواز زدگی، اضطراب و تشویش، هورمون ‌ها یا مشکلات گوارشی ایجاد شود. هم‌چنین، بی ‌خوابی ممکن است علامت بیماری دیگری باشد. بی‌ خوابی می ‌تواند برای سلامت عمومی شما و کیفیت زندگیتان، به سبب ایجاد موارد زیر، مشکل‌آفرین باشد:

• افسردگی
• مشکل در تمرکز
• تحریک پذیری
• افزایش وزن
• مختل شدن عملکرد در محیط کار یا مدرسه

متاسفانه، بی ‌خوابی در دنیا بسیار شایع است. تقریبا ۵۰ درصد بالغین حداقل یک بار در طول زندگی خود این اختلال را تجربه کرده ‌اند. بی‌ خوابی، شایع ‌ترین اختلال خواب در بین زنان و بالغین در سن ‌های بالاتر است.

درمان بیماری خواب مرتبط با اختلالات روانی:

درمان های موثر برای انواع بسیاری از بی خوابی عبارتند از:

• آموزش بهداشت خواب، برای توصیف عادت های صحیح / اصلاح عادت های غلط
• درمان رفتاری شناختی برای بی خوابی (CBTI)
• قرص های خواب آور، مثل داروهای آرام بخش، ضد افسردگی، آنتی هیستامین ها

پرخوابی از انواع بیماری خواب

به عبارت ساده پرخوابی، نقطه مقابل بی‌خوابی است. برخلاف افراد مبتلا به بی‌خوابی که از کمبود خواب رنج می‌برند، افراد مبتلا به خواب‌زدگی بیش از حد طبیعی، معمولا ۹ ساعت یا بیشترمی‌خوابند و در عین حال، وقتی بیدار می‌شوند احساس می‌کنند به اندازه کافی نخوابیده‌اند. این افراد اغلب با بیدار شدن در صبح مشکل دارند و در طول روز احساس خستگی می‌کنند.

اختلالات تنفسی مرتبط با خواب

اختلالات تنفسی شامل تنفس غیرطبیعی، وقفه تنفسی و یا مشکل در نفس کشیدن در طول خواب همراه هستند. خروپف مزمن و آپنه خواب دو عارضه رایج اختلالات تنفسی در خواب هستند.

خروپف ممکن است چندان حاد به نظر نرسد، اما اغلب یک نشانه بزرگ برای آپنه است. آپنه خواب زمانی رخ می‌دهد که تنفس فرد در طول خواب متوقف می‌شود و برای آنکه تنفس از سر گرفته شود، مغز به طور ناگهانی از خواب بیدار می‌شود. این اختلال بر کیفیت زندگی فرد اثرگذار بوده و باعث می‌شود که او از خواب کافی در حالت REM محروم شود.

آنچه که باعث می‌شود تشخیص این عارضه دشوار باشد، این است که فرد اغلب نمی‌فهمد چه اتفاقی برایش افتاده است. ممکن است فرد در طول شب خوب بخوابد، اما روز بعد احساس خستگی کند. افراد دیگر، مانند شریک زندگی فرد هستند که متوجه اختلال تنفسی بیمار در طول خواب می‌شوند.

اختلالات تنفسی مرتبط با خواب باید جدی گرفته شوند. این اختلال با ایجاد بی‌خوابی باعث کاهش قدرت شناختی فرد شده و تمرکز روزانه را مختل می‌کند و همچنین، احتمال ابتلا به دیابت و بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد. اختلالات تنفسی خواب می‌تواند زندگی فرد را به اشکال مختلف تهدید کنند. این اختلالات حتی می‌تواند به کاهش سطح اکسیژن خون، افزایش فشار خون، حملات قلبی و سکته مغزی نیز منجر شود.

درمان این بیماری خواب:

آپنه خواب معمولاً با تست چندگانه ی خواب (پلی سومنوگرافی) تشخیص داده می شود. همچنین، درمان های مؤثری برای این بیماری وجود دارد. درمان CSA به کمک درمان بیماری زمینه ای، که موجب این اختلال شده است، انجام شده و برای درمان OSA از دستگاه سی پپ (فشار پیوندی مثبت پیوسته) استفاده می شود.

سایر درمان ها شامل موارد زیر هستند:

• استفاده از دستگاه های دندان پزشکی یا وسایل دهانی مخصوصی که فک و زبان را به جلو می کشند و از انسداد مجاری تنفسی جلوگیری می کنند.
• مداخله هایی که به فرد کمک می‌کند در طول خواب، به پهلو بخوابد
• برداشتن بافت های اضافی گلو به کمک جراحی
• کاهش وزن
• قرار دادن دستگاه هایی برای تحریک عضلات گلو در هنگام خواب

بیماری خواب نارکولپسی:

 حمله خواب یا نارکولپسی با حمله‌های مکرر خواب در طول روز مشخص می‌شود. یعنی شما به طور ناگهانی احساس خستگی شدید می‌کنید و بدون مقدمه ناگهان به خواب می‌روید.

 این عارضه می‌تواند باعث بروز فلج خواب یا همان بختک خواب نیز بشود که موجب می‌شود شما بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب قادر به حرکت کردن و فعالیت فیزیکی نباشید.

 اگرچه حمله خواب ممکن است به خودی خود اتفاق بیفتد، اما با بیماری‌های عصبی خاصی از قبیل اسکلروز چندگانه (ام اس) نیز ارتباط دارد.

بیماری خواب فلج خواب:

بدین صورت است که بیمار هنگام بیدار شدن یا خوابیدن احساس می کند همه اندام هایش فلج شده اند و با وجودی که مغز او بیدار شده است نمی تواند دست و پای خود را حرکت دهد و بلند شود. بیشتر مردم به این حالت بختک می گویند که ممکن است بدون همراهی با نارکولپسی و به تنهایی بروز نماید.

درمان این بیماری خواب:

در اکثر اوقات، فلج خواب و توهمات آن با وجود ترسناک بودن بر زندگی و خواب شما تأثیر زیادی نمی گذارد. اگر فلج خواب، به طور مکرر برایتان اتفاق می افتد، می توانید گزینه های درمانی زیر را امتحان کنید:

• بیشتر بخوابید.
• درمان رفتاری شناختی برای بهبود کیفیت و مدت زمان خواب، یا مواجهه با ترس و توهم
• درمان بیماری زمینه ای
• اگر مبتلا به نارکولپسی هستید از داروهای ضد افسردگی یا Xyrem (سدیم اکسیبات) استفاده کنید.

توهمات شروع خواب:

حالتی است که بیمار در آغاز خوابیدن دچار توهمات بسیار واضحی (بیشتر از نوع بینایی یا شنوایی) می شود که برای او نزدیک به حقیقت می باشد.در ۱۰ درصد بیمارانی که نارکولپسی دارند ممکن است دو حالت توهمات شروع خواب و فلج خواب نیز همزمان وجود داشته باشد.

بیماری خواب سندرم کلاین – لوین:

سندرم کلاین – لوین از بیماری های نادر خواب می باشد که در آن فرد مبتلا که معمولاٌ پسر نوجوانی است، روزها و هفته ها می خوابد و تنها برای خوردن و اجابت مزاج بیدار می شود و دوباره به خواب می رود. این سندرم درمان خاصی ندارد.

خواب‌ پریشی یا پاراسومنیا

خواب ‌پریشی دسته ‌ای از اختلالات خواب است که باعث حرکات و رفتار های غیر عادی در طول خواب می‌ شود. این رفتار ها، شامل موارد زیر است:

• خواب‌ گردی یا راه رفتن در هنگام خواب
• حرف زدن در هنگام خواب
• ناله کردن
• کابوس دیدن
• شب ادراری
• دندان ‌قروچه یا فشردن فک‌ ها روی هم

درمان این بیماری خواب:

علت اصلی پاراسومنیا ممکن است یکی دیگر از اختلالات خواب مثل آپنه خواب باشد. در این صورت، با درمان این بیماری زمینه ای، پاراسومنیا نیز درمان می شود.

سایر درمان ها:

• اقدامات احتیاطی ایمنی، مثل قفل کردن درها و پنجره ها در صورت راه رفتن در خواب
• استفاده از داروها و مکمل هایی مثل کلونازپام و ملاتونین

بیماری خواب اختلال دوره ای حرکت اندام یا سندرم پای بی قرار

اختلال دوره ای حرکت اندام (PLMS)، غالباً با RLS همراه است و شامل حرکات ناگهانی و مکرر پاها یا بازوها و خواب بوده، که معمولاً در فاصله ی ۲۰ تا ۴۰ ثانیه، در طی چند ساعت، اتفاق می افتند. بسیاری از افراد مبتلا به PLMS تا زمانی که فرد دیگری به آنها نگوید، از داشتن این بیماری آگاه نیستند.

در بیشتر موارد، علت این بیماری ناشناخته است، اما محققان حدس میزنند که دلیل این اختلال، مشکل در سیستم عصبی باشد.

اختلال دوره ای حرکت اندام، در بعضی موارد می تواند به علت آپنه خواب یا استفاده از داروهای ضد افسردگی، اتفاق بیفتد، و به طور معمول با پلی سومنوگرافی تشخیص داده می شود.

درمان این بیماری خواب:

اگر PLMS برای خواب شما مشکلی ایجاد نمی کند، نیازی به درمان نیست. در صورت خواب آلودگی بیش از حد در طول روز بدون وجود دلیل دیگر درمان های زیر پیشنهاد می شود:

• داروهایی مثل: لیریکا، ریکوئیپ، میراپکس، بنزودیازپین هایی مثل کلونوپین (کلونازپام) و مسکن های مورفینی مثل ویکودین (هیدروکودون-استامینوفن)
• اگر مشکوک به OSA هستید، آن را درمان کنید.
• قطع مصرف کافئین
• در صورت استفاده از داروهای ضد افسردگی با پزشک خود مشورت کنید.

اختلالات چرخه ی خواب

علت این اختلال می تواند عدم هماهنگی ساعت بیولوژیکی بدن شما، با محیط (مثل چرخه ی طبیعی تاریکی و روشنایی) باشد، که می تواند منجر به بی خوابی یا خواب آلودگی بیش از حد در یک زمان نامناسب شود. در اینجا به برخی از علل این نا هماهنگی اشاره می کنیم:

• نابینایی کامل
• شیفت کاری یا جت لگ
• بالا رفتن سن
• سندروم فاز خواب زود هنگام یا دیر هنگام (ASPD)

درمان این بیماری خواب:

• در زمان های مناسب، در معرض نور قرار بگیرید.
• برای خوابیدن در زمان مناسب، از ملاتونین استفاده کنید.
• یک برنامه ی منظم خواب و بیداری داشته باشید.

هنگامی که در ناحیه بین شانه تا ساعد دست، خارش پوست رخ می دهد، به آن خارش براکیورادیال می گویند. نام براکیورادیال، بر گرفته از نام عضله براکیورادیالیس (ماهیچه بازویی‌زِبَرزَندی) است که دو مفصل را بهم مرتبط می‌کند.

برای آشنایی کامل با خارش براکیورادیال می توانید این مقاله از سری مقالات سایت دکتر جباری را مطالعه بفرمایید.

علائم خارش براکیورادیال

علائم خارش براکیورادیال شامل سوزن سوزن شدن، سوزش و خارش در بالای یک یا هر دو بازو می­شود و می تواند تا شانه و قسمت فوقانی پشت بدن گسترش یابد. خاراندن پوست نیز اغلب خارش را تسکین نمی دهد و در واقع می‌تواند حتی علائم را بدتر کند.

این شرایط معمولاً زنان میانسالی را که در آب و هوای گرم زندگی می کنند، را درگیر می‌کند. اما همه افراد با هر سن و جنسیتی در سراسر جهان ممکن است به این عارضه مبتلا شوند. بیمارانی که در مناطقی با آب و هوای سردتر زندگی می‌کنند، معمولا در فصل های پاییز و زمستان، علائمشان بهبود می­یابد.

علل خارش براکیورادیال

در حالی که علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اعتقاد بر این است که خارش براکیورادیال به علت آسیب تجمعی در نتیجه تابش خورشید یا گرفتگی ریشه عصب ناشی از بیماریهای تخریب ستون فقرات، مانند تنگی کانال نخاعی، یا فشرده شدن اعصاب در ناحیه گردنی ستون فقرات (نظیر اسپوندیلوز گردنی) رخ می­دهد.

در حقیقت، این بیماری ممکن است ناشی از ترکیب تمام موارد بالا نیز باشد.

قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اشعه فرابنفش (UV) می‌تواند منجر به آسیب‌دیدگی فیبرهای عصبی پوست شود. حال، آسیب‌دیدگی فیبرهای عصبی پوست خود باعث حساسیت بیشتر عصب‌ها و بروز احساس درد و خارش و نهایتا منجر به بروز علائم خارش براکیورادیال می شود. همچنین، بسیاری از افراد نیز معتقدند که عامل اصلی ابتلا به بیماری ستون فقرات گردنی، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اشعه فرابنفش است.

همچنین از آنجایی اعصاب یکسانی سیگنال های درد و خارش را به مغز منتقل می‌کنند. وقتی ناحیه پوست خارانده شود، ممکن است در همان ناحیه پوست احساس خارش بیشتری ایجاد بشود و تمایل به خارش افزایش یابد. به این پدیده، چرخه خارش و خراش گفته می شود. این چرخه، در بعضی موارد، به خصوص شب ها که زمان خواب است، بسیار آزار دهنده باشد.

تشخیص خارش براکیورادیال

خارش براکیورادیال در اغلب موراد، بر اساس علائم محل خارش و عدم پاسخ به درمان‌های معمولی، توسط متخصص پوست تشخیص داده می‌شود. همچنین بسیاری از افراد مبتلا به خارش براکیورادیال نیز ممکن است متوجه می‌شوند که فقط قرار دادن بسته‌های یخ روی پوست آسیب دیده می‌تواند احساس خارش را در آنها تسکین دهد و در اغلب مواقع، همین نشانه است که منجر به تشخیص قطعی این بیماری می‌شود.

توجه داشته باشید که اگر بثورات پوستی همراه با خارش داشته باشید، بعید است که دچار خارش براکیورادیال باشید. زیرا خارش براکیورادیال، بثورات پوستی ایجاد نمی کند. از این رو، در صورت وجود بثورات، علت آن معمولاً به راحتی مشخص و درمان می‌شود. اما در مواردی که بثورات پوستی وجود ندارند، تشخیص بیماری بسیار دشوار است.

همچنین، به دلیل ارتباط نزدیک این بیماری با مشکلات ستون فقرات، متخصص پوست به احتمال زیاد، برای رد احتمال تاثیر مشکلات ستون فقرات (ممکن است عامل بیماری، فشار بر ریشه‌های عصب بازو باشد)، عکس برداری اشعه ایکس از ستون فقرات گردنی را تجویز کند. زیرا تصویر اشعه ایکس ممکن است تاثیر بیماری دژنراتیو دیسک یا آرتروز، که منجر به خارش براکیورادیال می‌شوند را نشان دهد.

درمان خارش براکیورادیال

درمان عوارض خارش براکیورادیال می­تواند دشوار باشد. معمولا افراد راه های مختلفی برای متوقف کردن خارش امتحان می­کنن، از جمله، استفاده از آنتی هیستامین‌های خوراکی و کورتیکواستروئیدهای موضعی، که هیچ یک از آنها مفید نیستند. همچنین ممکن است که بیماران برای تسکین عوارض، استفاده از پد گرم‌کننده یا حمام آب داغ را نیز آزمایش کرده باشند، که این راهکارها هم تنها به وخیم‌تر شدن شرایط منجر می‌شوند.

برای خارش براکیورادیال، روش های مختلفی، با درصدهای موفقیت‌ متفاوت آزمایش شده اند.

پمادهای موضعی مورد استفاده برای بهبود عوارض خارش براکیورادیال، کرم کپسایسین، کرم پراموکسین، کرم دوکسپین، آمیتریپتیلین و کرم کتامین هستند.

کرم موضعی کپسایسین، دارویی است که بر مبنای کاهش ماده شیمیایی تولید شده در انتهای عصب که به عنوان مسئول ایجاد حس خارش و درد شناخته می‌شود، کار می کند. پراموکسین موضعی نیز یک ماده بی‌حس کننده است که با تضعیف تکانه های عصبی حسی در پوست عمل می‌کند. دوکسپین موضعی هم یک کرم آنتی هیستامین است که مواد شیمیایی عامل ایجاد حس خارش را کاهش می دهد.

برخی از افراد نیز مدعی شده­ اند که استفاده از روش‌های درمانی طب سوزنی یا دستکاری ستون فقرات گردنی در کاهش علائم آن ها موثر بوده است. برخی داروهای خوراکی که دردهای عصبی را تعدیل می‌کنند، مانند گاباپنتین و همچنین داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین و لاموتریژین نیز، اغلب موثر هستند.

در نهایت از آنجا که قرار گرفتن در معرض تابش خورشید، یکی از اصلی ترین محرک های شناخته شده‌ برای بروز خارش براکیورادیال است، لازم است در بخش‌هایی از پوست که علائم وجود دارد، از ضدآفتاب مناسب استفاده شود و مراقبت های لازم از آن ها به عمل آید.

سوالات متداول

چگونه می توانید خارش براکیورادیال را در خانه درمان کنید؟

برای کمک به تسکین علائم، می­توانید استفاده از کمپرس یخ را آزمایش کنید. سپس اگر کمپرس یخ در تسکین علائم مفید بود، می­توانید از راهکار های دیگر مثل استفاده از کرم (خنک کننده) منتول نیز استفاده کنید.

چه شرایط دیگری می تواند باعث خارش بازوها شود؟

بسته به علائم دیگر شما، علل احتمالی دیگر خارش بازوها می تواند خشکی پوست، گزش حشرات، فولیکولیت، درماتیت آتوپیک و پسوریازیس باشند. برای یافتن پاسخ دقیق تر به این سوال بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید.

تغذیه برای سلامت هر فردی بسیار مهم است. یک فرد عادی باید یک برنامه منظم برای تغذیه خود داشته باشد، چه برسد به یک فرد دارای آسیب نخاعی. این افراد بیشتر از هرکس دیگری باید به فکر سلامتی خود و چیزی می‌خورند باشند. دکتر جباری بهترین فوق تخصص مغز و اعصاب برای بیماران آسیب نخاعی توصیه‌هایی در خصوص تغذیه دارد که در این مقاله آورده شده است.

اهمیت تغذیه در بیماران نخاعی

تغذیه پس از آسیب نخاعی برای بهبود وضع کلی بدن، ایجاد و حفظ وزن مناسب و همچنین کمک به تنظیم عملکرد روده و مثانه از اهمیت زیادی دارد.  در حقیقت رژیم غذایی استاندارد و مناسب می‌تواند از بروز عوارضی نظیر اضافه‌وزن، ناهنجاری‌ها و حتی آسیب‌های پوستی که در طولانی‌مدت پیشگیری کنند. 

با تعیین درست تغذیه برای بیماران نخاعی، می‌توان تمامی مواد مغذی مورد نیاز بدن را تأمین کرد.

• پروتئین و روی و همچنین ویتامین‌های C،A به‌سلامت پوست بدن کمک می‌نمایند.
• استفاده از غذاهای غنی از فیبر همراه با مصرف آب کافی، منجر به تنظیم فعالیت روده‌ها خواهد شد.

مشخصاً اگر یک فرد دارای ضایعه نخاعی، بیشتر از نیاز توان غذا مصرف کند، اضافه‌وزن پیدا خواهد کرد. هدف از مصرف رژیم غذایی مناسب این است که ضمن تأمین کلیه مواد مغذی مورداحتیاج بدن، کالری مورد نیاز نیز جهت حفظ وزن مناسب تأمین شود.

تغذیه افراد دارای ضایعه نخاعی

یک برنامه درست تغذیه برای بیماران نخاعی باید حاوی مواد غذایی زیر باشد. البته توجه داشته باشید میزان و زمان مصرف هرکدام از این مواد غذایی برحسب شرایط بیمار توسط پزشک متخصص تعیین می‌شود درنتیجه اطلاعات زیر فقط در حد استاندارد عمومی بوده و بی‌خبر از پزشک خود دست به هیچ اقدامی نزنید.

گروه گوشت و پروتئین

این گروه غذایی، پروتئین، روی و آهن موردنیاز بدن را تأمین می‌کند. مصرف دو تا سه وعده در روز و در مجموع حدوداً به میزان ۵ تا ۷ اونس (۱۴۱ تا ۱۹۸ گرم) در روز کافی است.

بهتراست که برش‌های بدون چربی گوشت را انتخاب کنید و پوست مرغ را نیز جدا نمایید. همچنین بهتر است که این گروه از مواد غذایی را پخته، آب پز و یا برشته‌کنید و از سرخ کردن آن‌ها درون چربی‌ها خودداری نمایید.

گوشت‌ها و مواد غذایی که پروتئین بالایی دارند:

• گوشت گاو
• گوساله
• گوشت بره
• لوبیای خشک
• گوشت پرندگان
• کره‌ی بادام‌زمینی
• گوشت ماهی و غذاهای دریایی
• انواع آجیل و خشکبار
• تخم‌مرغ
• سفیده تخم‌مرغ
• پنیر
• تخم‌مرغ هم زده

مصرف گوشت‌های با چربی زیاد را محدود کنید. ازجمله:

• انواع گوشت‌های چربی‌دار
• انواع پنیرهای چرب
• گوشت سوسیس و هات‌داگ

گروه میوه و سبزی‌ها

۵ تا ۶ وعده در روز میوه مصرف کنید. هر وعده سبزی شامل نصف فنجان سبزی‌ها پخته و یا یک فنجان سبزی خام است.

هر وعده میوه شامل یک قطعه متوسط از میوه‌جاتی نظیر سیب، گلابی و پرتقال، نصف موز یا گریپ‌فروت،۴/۳ فنجان توت، یک فنجان هندوانه یا خربزه، و یا ۲/۱ فنجان آب‌میوه هست.

این گروه از مواد غذایی ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر مورد نیاز بدن را تأمین می‌کند. بهتر است که تا حد امکان نوع تازه‌ی این مواد انتخاب شوند، در صورت عدم امکان از مواد منجمد استفاده گردد. مطمئن شوید که یکی از سبزی‌ها سبز و زرد که حاوی ویتامین آ هستند را حتماً مصرف کرده باشید.

موادی که حاوی ویتامین C زیادی هستند ازجمله مرکبات، توت‌فرنگی، گوجه‌فرنگی و یا کلم برکلی را به‌طور روزانه مصرف نمایید.

گروه شیر و لبنیات

دو یا سه وعده در روز از فرآورده‌های لبنی یا سایر غذاهایی که از شیر تهیه می‌شوند را مصرف نمایید. هر وعده معادل یک فنجان است.

این گروه از مواد غذایی، پروتئین، کلسیم و ویتامین‌های D, B, A را تأمین می‌کنند. البته افراد نخاعی ممکن است نسبت به مصرف کلسیم و سنگ‌های کلیوی نگرانی داشته باشند و تمایل دارند که مصرف لبنیات را در جیره غذایی خود محدود و یا قطع کنند. ولی این کار توصیه نمی‌شود.

به‌طورکلی مقدار زیادی از کلسیم بدن درنتیجه‌ی بی‌تحرکی و طی فرآیندهای طبیعی مربوط به دفع کلسیم که ناشی از فقدان تحمل وزن بدن روی استخوان است، از استخوان‌ها دفع می‌گردد؛ بنابراین مهم است که وعده‌های توصیه‌شده در مورد لبنیات و فرآورده‌های غنی از کلسیم را حتماً مصرف نمایید.

توصیه می‌شود که از فرآورده‌های لبنی کم‌چرب و یا شیر کم‌چرب استفاده نمایید تا میزان مصرف کالری و چربی شما کمتر شود.

 گروه چربی

سه تا چهار وعده در روز و در هر وعده یک قاشق چای‌خوری از گروه مواد چربی استفاده کنید. این گروه، کالری و ویتامین‌های K,D,E,A مورد نیاز بدن را فراهم می‌کند.

چربی‌های جامد نظیر کره و مارگارین دارای مقدار زیادی از  چربی‌های اشباع‌شده هستند و می‌توانند باعث افزایش کلسترول خون شما شوند؛ بنابراین بهتر است که از چربی‌های مایع نظیر روغن‌های مایع استفاده کنید و به‌طورکلی مقدار کل چربی مصرفی خود را محدود نمایید.

انواع غذاهایی که حاوی مقدار زیادی چربی هستند:

• انواع گوشت‌های پرورده و نمک‌زده
• گوشت‌های دودی
• انواع کالباس
• دنبه
• پوست پرندگان
• آووکادو
• انواع روغن
• کره
• مارگارین
• انواع زیتون
• انواع مواد روغنی
• افزودنی‌های تردکننده گوشت
• مایونز
• انواع چاشنی سالاد
• پنیر خامه‌ای
• انواع خامه
• انواع آجیل و تخمه

همواره سعی کنید فرآورده‌های بدون چربی یا کم‌چرب را انتخاب کنید تا مقدار چربی مخصوصا چربی‌های اشباع‌شده وعده‌های غذایی شما کاهش پیدا کند.

 مواد مغذی مهم برای افراد دارای آسیب نخاعی

پروتئین

به‌طورکلی بعد از بروز آسیب نخاعی، نیاز شما به پروتئین ممکن است بیشتر شود. مصرف پروتئین به‌اندازه کافی به حفظ سلامتی کمک کرده و از آسیب پوست و عفونت‌ها جلوگیری می‌نماید.

غذاهای حاوی پروتئین زیاد و چربی کم:

• گوشت گوساله کباب شده
• گوشت استیک کبابی
• ماهی پخته‌شده
• مرغ پخته‌شده
• گوشت بوقلمون
• تخم‌مرغ مخلوط
• شیر کم‌لاکتوز
• شیر کم‌چرب ۱ درصد و ۲ درصد
• ماست معمولی و کم‌چرب
• پنیرهای روستایی
• پنیر سوئیسی
• نخود
• جوجه
• لوبیا قرمز
• فرنی
• ماست چرخ‌کرده

 فیبر

فیبر بخشی از گیاهان است که در بدن انسان نمی‌تواند هضم شود. و به‌طورکلی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

۱) فیبرهای غیرقابل‌حل:

معمولاً انواعی از فیبر هستند که به عنوان مواد خوراکی سبوس‌دار مطرح می‌باشند و درواقع بخش‌های چوبی یا ساختمان گیاهان را شامل می‌شوند نظیر پوست میوه‌جات و سبزی‌ها، پوسته خارجی ( سبوس) دانه گندم.

۲) فیبرهای قابل‌حل:

موادی هستند که غیرقابل‌حل در آب بوده و در آب به شکل لعاب غلیظ درمی‌آیند. حبوبات، آرد جو، انواع گل‌کلم و مرکبات همگی دارای فیبرهای قابل‌حل هستند. بخصوص سبوس جو منبع بسیار خوبی از این نوع فیبرها محسوب می‌گردد.

فیبرهای غیرقابل‌حل، معمولاً باعث تسریع عبور مواد از دستگاه گوارش می‌شوند، درحالی‌که فیبرهای قابل‌حل، اغلب سبب کندی عبور مواد می‌گردند. ولی از آنجائی که هر دو نوع فیبر آب را جذب می‌کنند، هر دو باعث نرمی و حجیم شدن مدفوع شده و مانع یبوست می‌شوند.

 شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهند فیبرهای قابل‌حل می‌توانند در کاهش میزان کلسترول خون مؤثر باشند. به‌طورکلی فیبرهای غیرقابل‌حل در پیشگیری و درمان یبوست مفید هستند.

چه غذاهایی حاوی فیبر هستند؟

حبوبات:

یکی از بهترین منابع برای هر دو نوع فیبر (قابل‌حل و غیرقابل‌حل) محسوب می‌شوند. یک وعده شامل ۲/۱ فنجان از انواع حبوبات پخته مثل لوبیا قرمز، لوبیای چشم‌بلبلی و انواع دیگر لوبیا در حدود ۴ تا ۷ گرم فیبردارند که تقریباً نیمی از آن قابل‌حل است.

سبوس:

 سبوس گندم تقریباً به‌طور کامل غیرقابل‌حل است و برای برطرف کردن یبوست عالی هست. سبوس در تمامی فرآورده‌های حاصل از گندم سبوس‌دار یافت می‌شود. سبوس جو نیز حاوی مقدار زیادی فیبر است به‌طوری‌که بیش از نیمی از آن قابل‌حل هست.

میوه‌جات:

معمولاً مصرف میوه‌ها باپوست سالم آن‌ها توصیه می‌شود. به‌طورکلی میوه‌جات منبع بسیار عالی از فیبرهای غیرقابل‌حل هستند. به‌علاوه، بیش از نیمی از فیبر موجود در سیب، هلو، آلو، موز و مرکبات قابل‌حل است.

غلات کامل:

تا حد امکان حبوبات سبوس‌دار، نان و کراکرهای تهیه‌شده از غلات کامل مصرف نمایید. برنج قهوه‌ای یا برنج وحشی نیز فیبر زیادی دارند و موجب تنوع وعده غذایی می‌شوند.

سبزی‌ها:

 تمامی سبزی‌ها که به رژیم غذایی افزوده می‌شوند تا حدی دارای فیبرهای غیرقابل‌حل هستند. کلم برکلی، هویج خام و گل‌کلم، منابع غنی از فیبرهای قابل‌حل می‌باشند.

ذرت بوداده:

یک ماده غذایی عالی و کم‌کالری حاوی فیبر به‌حساب می‌آید.

مایعات

بعد از ضایعه نخاعی نیاز بدن به مایعات افزایش پیدا می‌کند، به‌خصوص موقعی که سعی در بهبود زخم‌ها داشته باشیم. ازآنجاکه بهبودی و حفظ عملکرد بدن نیازمند مایعات است، کاهش مایعات بدن منجر به کندتر شدن فرآیند بهبودی خواهد شد؛ بنابراین اطمینان حاصل کنید که روزانه حداقل ۱۰ تا ۱۲ فنجان از نوشیدنی‌های مختلف ( بدون کافئین) نوشیده باشید.

 اگر به هر دلیلی برای نوشیدن مایعات محدودیت دارید، لازم است که با گروه توان‌بخشی خودتان صحبت کنید تا آنچه با نیازهای شما مطابقت دارد را تعیین نمایند.

دیسک کمر

دیسک بین مهره‌ای به موازات بالا رفتن سن، مایع خود را از دست می‌دهد و خشک می‌شود. در نتیجه فشردگی دیسک رخ می‌دهد که به نوبه خود می‌تواند به تخریب و تلاشی حلقه‌ی خارجی محکم دیسک بیانجامد و به این ترتیب هسته یا داخل حلقه امکان بیرون زدن از جایگاه خود و برجسته شدن را می‌یابد؛ به این عارضه بیرون زدگی دیسک کمر می‌گویند. اما امروز در این مقاله از سری مقالات سایت دکتر جباری قصد داریم چند راه برای درمان خانگی دیسک کمر به شما معرفی کنیم. اگر مایل به کمک به روند درمان دیسک کمر در خانه دارید، تا انتهای متن با ما همراه باشید.

متاسفانه دیسک کمر عارضه ای است که بسیاری از مردم را درگیر کرده و خیلی اذیت کننده است. روش های درمان دیسک کمر زیاد بوده که پیشنهاد می کنم برای مطالعه آن ها وارد لینک شوید.

درمان دیسک کمر

درمان خانگی دیسک کمر با کیسه یخ

در درمان خانگی دیسک کمر با کیسه یخ، توصیه می‌شود که در ۴۸ ساعت نخست، از کیسه یخ برای رفع التهاب استفاده کنید. ماساژ با یخ به آهسته شدن تکانه‌های عصبی و رفع التهاب کمک می‌کند و به این ترتیب مانع از گرفتگی عضلات می‌شود. کمپرس سرد باعث منقبض شدن رگ‌ها می‌شود و وقتی کمپرس برداشته می‌شود، خون دوباره ناحیه دردناک را پر می‌کند و به این ترتیب فرآیند تسکین درد و التیام بافت آسیب دیده تسریع می‌شود.

درمان خانگی دیسک کمر با کیسه گرما

پد حرارتی، کیسه آب گرم، بستن با پارچه گرم و حتی حمام آب داغ در دو روز نخست، درد برای رفع گرفتگی عضلات مفید است. گرما باعث کشیده شدن بافت‌های نرم، اتساع رگ و کاهش سیگنال‌های درد می‌شود و به این ترتیب درد و ناراحتی را تسکین می‌دهد.

دقت در حرکات

بسیار مهم است که فشار روی دیسک کمر را به حداقل برسانید. از پوشیدن کفش پاشنه بلند، خوابیدن روی شکم و ایستادن یا نشستن طولانی مدت خودداری کنید. هنگام بلند کردن بارهای سنگین خم نشوید و به جای کمر از زانوها و لگنتان استفاده کنید. از خم شدن و دراز کردن مکرر دست پرهیز کنید. همچنین سعی کنید که در زمان نشستن یا ایستادن حالت اندامی مناسبی داشته باشید.

استفاده از حالت مناسب برای خواب

برخی از حالت های بدن برای خواب به تسکین درد فتق دیسک کمر می شوند. درد ناشی از مشکل فتق دیسک در شب ها تشدید می شود. با خوابیدن در حالتی که فشار از روی ستون مهره ها گرفته شود می توانید این درد را به حداقل خود برسانید. از جمله گزینه های مناسب می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. از یک بالش در زیر زانو های خود استفاده کنید تا بدین ترتیب میزان فشار روی ناحیه پایین کمر کمتر شود.
2. به بغل بخوابید و یک بالش را بین زانو ها بگذارید تا ستون مهره ها مستقیم بوده و ناحیه پایین کمر متعادل باشد.

بسته به ناحیه فتق دیسک کمر، مدل خوابیدن در شب و جایی که باید بالش را قرار دهید متغیر است. از چندین بالش و مدل خوابیدن متعدد استفاده کنید تا بهترین گزینه مناسب خود را پیدا نمایید.

درمان خانگی دیسک کمر با داروی گیاهی

درمان خانگی دیسک کمر با داروی گیاهی یعنی استفاده از داروهای گیاهی که می تواند التهاب در بدن از جمله در دیسک کمر را کاهش دهد.

۱) استفاده از خرمای بدون هسته بدون هسته و با قطر حدود ۲ سانتی متر موجب اثرات ضد التهابی شدید و بسیار موثرتر از پماد های موجود در بازار می شود. آنچه سخت است این است که حدود یک بسته خرمای بدون هسته به مدت ۴۸ ساعت جهت درمان گیاهی دیسک کمر و کاهش التهاب باید روی منطقه التهاب قرار گیرد.

۲) زنجبیل یکی از گیاهانی است که در درمان گیاهی دیسک کمر و آرتروز ها استفاده می شود. دم نوش آن با شدت زیاد در کاهش التهاب موثر است.

۳) بید به دلیل ماده سالیسیلاتی آن در کاهش التهاب دیسک کمر تاثیر به سزایی دارد و از دیر باز به عنوان یکی از دارو ی گیاهی دیسک کمر استفاده می شده است.

درمان خانگی دیسک کمر با ورزش

قدم اول برای درمان خانگی دیسک کمر با ورزش تقویت عضله ورزش استاتیک می باشد که همه می توانند انجام دهند؛ اما افرادی که کمردرد و خصوصا دیسک کمر دارند و یا دردهای سیاتیک با انتشار به پا دارند باید ورزش را زیر نظر پزشک متخصص آموزش ببینند، چه بسا بعضی از ورزش ها مشکل سیاتیک و فتق را تشدید می کنند.

به کلیه بیماران تاکید می کنم ورزش باید در مرحله کاهش درد شروع شود. ورزش در زمانی که درد زیاد دارید موجب تشدید علائم دیسک کمر می شود.

بعد از کاهش درد یکی از مهمترین ورزش های ایزومتریک در بیماران مبتلا به دیسک کمر ورزش تیلتینگ می باشد. شاید ساده ترین ورزش برای دیسک کمر خفیف هم همین تیلتینگ می باشد‌. شاید این ورزش را بتوان ورزش کلیدی در درمان و پیشگیری از دیسک کمر عنوان کرد. در این ورزش بیمار دراز می کشد و پاهای خود را جمع می کند و کمر خود را به پایین فشار می دهد و برای ۱۰ ثانیه این ورزش را انجام می دهد.

ورزش دوم دیسک کمر ورزش کشش عضله پیریفورمیس می باشد. در این ورزش در شرایطی که دراز کشیده اید ، پای خود را روی پای دیگر بیاندازید و در جهتی مطابق به شکل از لبه خارجی زانو لگن را بکشید که عضله پیریفورمیس و محل خروج سیاتیک شما کشیده شود. این کشش را ۱۵ ثانیه نگه دارید و ۵ بار تکرار کنید.

ورزش سوم دیسک کمر از جمله ورزش های سری مک کنزی می باشد. در شرایطی که روی شکم خوابیده اید و زیر آن بالش گذاشته اید، سر و گردن را مطابق شکل بالا بیاورید و ۱۰ ثانیه نگه دارید. کمی صبر کنید اگر با این ورزش احساس آرامش در کمر یا پای خود داشتید ۱۰ مرتبه دیگر این ورزش دیسک کمر را ادامه دهید.لطفا در این ورزش دقت کنید فقط باسن بچرخد ولی کمر از روی زمین بلند نشود .

ورزش چهارم دیسک کمر ، پای خود را مطابق شکل در شکم خود جمع کنید و هر طرف را ۱۰ ثانیه بکشید و ۱۰ مرتبه تکرار کنید. در این کشش محل اتصال کمر به لگن باید کشیده شود.

قدم بعد در ورزش های دیسک کمر ، ورزش‌های دینامیک و حرکتی می باشد  که بیشترین تاثیر را در تقویت عضلات و اطراف آن دارد و به این شیوه مانع  کمردرد می شوند شامل شنا، راهپیمایی در سطوح غیر شیب دار و غیر ناهموار و دوچرخه ثابت دارای پشتی کمر می باشد .متذکر می شوم این ورزش‌ها  باید بعد از ورزش های استاتیک که در بالا توضیح دادیم انجام شود و به این طریق  عضلات اطراف دیسک کمر دوباره بازسازی شده و قوی باقی ‌بمانند.

درمان خانگی دیسک کمر با تغذیه سالم

بیمار مبتلا به دیسک کمر که مکمل های غذایی توصیه شده توسط متخصص تغذیه خوب را مصرف می کند ، زودتر از سایر افراد مبتلا به این عارضه بهبود می یابد.

تغذیه سالم به منظور درمان دیسک کمر در منزل نقش بسیار مهم و مستقیمی در سلامت ستون فقرات و در بهبود دیسک ها و سطوح مفاصل ستون فقرات از نظر بیولوژیکی داخلی دارد. با توجه به اهمیت ستون فقرات ، یک رژیم غذایی سرشار از کلسیم، یک رژیم سالم برای استخوان و درمان خانگی دیسک کمر است.

استخوان های خود را با خوردن مواد غذایی ذیل بیمه کنید:

• شیر
• ماست کم چرب
• پنیرهایی مانند چدار و پارمسان
• سبزیجاتی مانند بامیه ، لوبیای قرمز کلیه
• آجیل هایی مانند مغز بادام ، فندق ، گردو و دانه کنجد
• ماهی هایی مثل سفید ، ساردین و ماهی قزل آلا
• انجیر و زردآلو
• لوبیای سویا ، تخم مرغ

تقویت ترمیم ستون فقرات در سطح سلولی با غذاهای فوق العاده مانند:

• ​​سبزیجات سبز تیره: کلم (نوعی کلم) ، اسفناج ، مارچوبه
• میوه ها و سبزیجات سرخ: فلفل قرمز ، چغندر ، گوجه فرنگی خرد شده یا تازه ، انواع توت های تیره مانند زغال اخته و توت سیاه
• محصولات سویا: شیر سویا ، پنیر سویا
• زیتون های سیاه
• دانه های کتان
• روغن زیتون
• میوه ها ، آجیل ها ، سبزیجات و غلات

در مقابل غذاهایی وجود دارد که باید از آنها دوری کنید.زیرا می توانند التهاب و درد ناشی از کمردرد را تشدید کنند.:

• نیترات ، قندها و چربی ها
• غذاهای فرآوری شده (گوشتهای فرآوری شده).
• غذاهای پر قند ، اشباع و چربیهای ترانس.

 به طور کلی تغذیه مناسب راهکار خوبی برای درمان خانگی دیسک کمر می باشد.هر غذا و یا نوشیدنی که وارد مصرف می کنید مستقیماً بر سلامت شما تاثیر می گذارد. با داشتن رژیم غذایی مناسب ، قدرت بدنی بیشتری را به بدن خود بدهید.رژیم غذایی فوق،رژیم درمانی عمومی می باشد.