دسته بندی ها: مقالات

علائم بیماری مننژیت چیست؟

مننژیت چیست؟

به التهاب مننژ های مغز و نخاع، مننژیت می گویند. مننژ ها پوشش هایی سه لایه هستند که مغز و نخاع را در بردارند. بنابراین بیماری مننژیت زمانی رخ می دهد که مایع اطراف مننژها عفونی شود.

که این عفونت ایجاد شده، می تواند در اثر حمله باکتری ها و یا برخی ویروس ها باشد. که به مننژیت باکتریایی و مننژیت ویروسی معروف هستند.

هر کدام از این مننژیت ها دارای علائم و نشانه هایی هستند که در این مقاله از سری مقالات سایت دکتر جباری، قصد داریم به طور اختصاری به توضیح علائم مننژیت بپردازیم.

علائم مننژیت چیست؟

مننژیت ویروسی، باکتریایی یا قارچی، علائم معمولاً یکسانی دارند. با این حال، علائم مننژیت باکتریایی معمولاً شدیدتر از نشانه های مننژیت ویروسی هستند. علاوه بر این انواع علائم مننژیت نیز بسته به سن افراد می تواند متفاوت باشد.

علائم مننژیت ویروسی

مننژیت ویروسی در نوزادان ممکن است علائم زیر را به دنبال داشته باشد:

  • کاهش اشتها
  • تحریک پذیری
  • خواب آلودگی
  • بی حالی
  • تب

در بزرگسالان نیز مننژیت ویروسی ممکن است باعث علائم منحصر به خود را داشته باشد که شایع ترین آن ها به شرح زیر است:

  • سردرد
  • تب
  • گرفتگی گردن
  • تشنج
  • حساسیت به نور شدید
  • خواب آلودگی
  • بی حالی
  • حالت تهوع و استفراغ
  • کاهش اشتها

علائم مننژیت باکتریایی

علائم مننژیت باکتریایی به طور ناگهانی ایجاد می شود. که این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • تغییر وضعیت ذهنی
  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • حساسیت شدید به نور
  • تحریک پذیری بالا
  • سردرد
  • تب
  • لرز
  • گرفتگی گردن
  • ایجاد نواحی بنفش رنگ روی پوست که شبیه کبودی است
  • مشکلات خواب، مانند خواب آلودگی و مشکل در بیدار شدن کامل از خواب
  • بی حالی

همانطور که گفتیم، نشانه های مننژیت باکتریایی به طور ناگهانی ایجاد می شود، از این رو در صورت مشاهده این علائم فوراً به پزشک خود مراجعه کنید.. مننژیت باکتریایی و ویروسی می تواند کشنده باشد. هیچ راهی برای تشخیص زود هنگام مننژیت باکتریایی یا ویروسی وجود ندارد. از این رو با مراجعه به پزشک و تنها با قضاوت در مورد علائم و نشانه های شما و انجام آزمایش های لازم، مشخص کند به کدام نوع مننژیت مبتلا هستید.

علائم مننژیت قارچی

علائم مننژیت قارچی شبیه انواع دیگر این بیماری عفونتی است.  شایع ترین علائم مننژیت قارچی می تواند به شرح زیر باشد:

  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • حساسیت به نور
  • تب
  • سردرد
  • سردرگمی و سرگردانی
علائم مننژیت

شایع ترین علت های مننژیت

علت های  متعددی وجود دارد که مننژها یا غشاهای محافظ اطراف مغز و نخاع دچار التهاب شوند و در آخر به بیماری مننژیت تبدیل شوند.

از این رو عفونت های ویروسی، به ویژه انتروویروس ها ، شایع ترین علت مننژیت به حساب می روند.

اما انواع دیگر عفونت ها، از جمله عفونت های ناشی از طیف گسترده ای از باکتری ها، قارچ ها و انگل ها نیز می توانند باعث این بیماری شوند.  

همچنین بسیاری از علل غیر عفونی مننژیت ، از جمله آسیب به سر، جراحی مغز، و برخی سرطان ها نیز وجود دارند که می تواند باعث بیماری مننژیت شود.

با وجود طیف وسیعی از علل مختلف مبتلا به مننژیت، نشانه های مننژیت به طور کلی  در برخی شرایط می تواند یکسان باشد، خواه ویروسی، باکتریایی یا قارچی باشد. .

  • عفونت های باکتریایی
  • عفونت های ویروسی
  • سرطان
  • تحریک شیمیایی
  • قارچ
  • آلرژی دارویی

از طرف دیگر، برخی از مننژیت های ویروسی و باکتریایی مسری هستند. آنها می توانند از طریق سرفه ، عطسه یا تماس نزدیک به فرد سالم منتقل شوند.

dystonia-causes-06

آیا مننژیت مسری است؟

با توجه به توضیحاتی که درباره علت های مننژیت گفتیم، برخی از این مننژیت ها مسری و برخی دیگر مسری نیستند. با توجه به این می توان گفت، مننژیت قارچی، انگلی و غیر عفونی مسری نیستند.

مننژیت ویروسی مسری است. از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن فرد مبتلا از جمله مخاط، مدفوع و بزاق پخش می شود. قطرات مایع آلوده را می توان با عطسه و سرفه پخش کرد و به اشتراک گذاشت. برای تشخیص این عفونت نیازی به تماس مستقیم با فرد آلوده نیست.

مننژیت باکتریایی که از جدی ترین شکل مننژیت است، نیز می تواند مسری باشد، به خصوص اگر مننژیت مننگوکوکی باشد. از طریق تماس طولانی با یک فرد آلوده منتقل می شود. مدارس، مهدکودک‌ها، پادگان‌های نظامی، بیمارستان‌ها و خوابگاه‌های دانشگاه مکان‌های اصلی برای اشتراک‌گذاری این عفونت هستند. برخی از انواع مننژیت از طریق تماس فرد به فرد منتقل می شوند اما نه همه آنها. 

مننژیت چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص بیماری مننژیت با بررسی تاریخچه سلامت و معاینه فیزیکی افراد شروع می شود. سن، محل اقامت در خوابگاه و حضور در مرکز مراقبت روزانه می تواند سرنخ های بسیار مهمی باشد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک موارد زیر را بررسی می کند:

  • تب
  • تعداد  ضربان قلب
  • سفتی گردن
  • کاهش هوشیاری

علاوه بر این ها پزشک ایجاد یک سوراخ کمری را تجویز می کند . به این آزمایش ضربه ستون فقرات نیز می گویند. این به پزشک اجازه می دهد تا به دنبال افزایش فشار در سیستم عصبی مرکزی باشد. همچنین می تواند التهاب یا باکتری را در مایع نخاعی پیدا کند. این آزمایش همچنین می تواند بهترین نوع آنتی بیوتیک را برای درمان مشخص کند.

آزمایشات دیگری نیز ممکن است برای تشخیص مننژیت تجویز شود. آزمایشات رایج شامل موارد زیر است:

گرفتن آزمایش خون برای بررسی تعداد گلبول های قرمز و سفید خون. گلبول های سفید با عفونت مبارزه می کنند. از این رو تعداد گلبول های سفید معمولاً در بیماری مننژیت افزایش می یابد.

اشعه ایکس قفسه سینه می تواند وجود ذات الریه ، سل یا عفونت های قارچی را نشان دهد. مننژیت ممکن است پس از ذات الریه رخ دهد.

سی تی اسکن از سر ممکن است مشکلات را مانند یک نشان آبسه مغز و یا سینوزیت . باکتری ها می توانند از سینوس ها به مننژها سرایت کنند.

چگونه از ابتلا به مننژیت جلوگیری کنیم؟

حفظ یک سبک زندگی سالم، به خصوص اگر در معرض خطر ابتلا به مننژیت قرار دارید، مهم است موارد زیر را رعایت کنید. این موارد شامل:

  • استراحت به مقدار کافی
  • ترک سیگار
  • اجتناب از تماس با افراد بیمار

اگر با یک یا چند نفر مبتلا به عفونت باکتریایی مننگوکوک ( مننژیت) در تماس نزدیک بوده اید، باید سریعا به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند آنتی بیوتیک های پیشگیرانه برای شما تجویز کند. این امر احتمال ابتلا به این بیماری را به طور چشمگیری  کاهش می دهد.

آشنایی با بهترین فوق تخصص مغز و اعصاب

هر آنچه که باید راجب مننژیت بدانید

مننژیت چیست؟

بیماری مننژیت زمانی اتفاق می افتد که غشاهای اطراف مغز و نخاع (مننژها) عفونت می کنند. که این عفونت ایجاد شده می تواند توسط باکتری یا ویروس ایجاد شده باشد.

مننژها یک پوشش محافظ در اطراف مغز و نخاع شما هستند. سه نوع اصلی مننژیت وجود دارد. همه انواع این بیماری می توانند باعث تب، سردرد و سفت شدن گردن شوند.

بیماری مننژیت از جمله بیماری های بسیار جدی است و در موارد شدیدتر می تواند باعث مرگ شود. از این رو با توجه به اطلاعاتی که در ادامه به شما می دهیم، اگر علائم مننژیت را دارید، فوراً تحت به پزشک مراجعه کنید و تحت درمان قرار بگیرید.

با توجه گفته دکتر جباری، ایمن سازی می تواند در برابر برخی از اشکال مننژیت محافظت کند.

انواع مختلف مننژیت چیست؟

  • مننژیت باکتریایی، ناشی از باکتری.
  • مننژیت قارچی، ناشی از قارچ.
  • مننژیت ویروسی (یا آسپتیک)، ناشی از یک ویروس.
  • مننژیت انگلی، ناشی از یک انگل (ارگانیسمی که به شما می چسبد و باعث آسیب می شود).
  • مننژیت آمیبی، یک عفونت مغزی نادر اما شدید است که توسط ارگانیسم کوچکی به نام آمیبا ایجاد می شود.
  • مننژیت غیر عفونی که می تواند ناشی از سرطان، لوپوس، برخی داروها، جراحی مغز یا آسیب سر باشد.

همچنین مننژیت را بر اساس سرعت بروز علائم به دو دسته تقسیم بندی می کنند:

  • مننژیت حاد: علائم به سرعت ایجاد می شود.
  • مننژیت مزمن: علائم در طی چند هفته یا چند ماه ظاهر می شود.

مننژیت مزمن چیست؟

مننژیت مزمن طی هفته ها یا ماه ها ایجاد می شود. مننژیت مزمن به طور معمول بر افرادی با سیستم ایمنی ضعیف تاثیر می گذارد،  از این رو افرادی که دارای برخی بیماری هایی هستند که سیستم ایمنی آن ها را تحلیل کرده، بیشتر می توانند در معرض مبتلا به بیماری مننژیت قرار بگیرند.

از جمله بیماری هایی که سیستم ایمنی بدن را تحلیل می کند:

  • ایدز 
  • سرطان 
  • استفاده طولانی مدت از پردنیزولون (یک استروئید).
مننژیت چیست؟

علل مننژیت چیست؟

علل مختلفی برای مننژیت وجود دارد. میکروب های مختلف مانند باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها در صورت حمله به بدن می توانند باعث مننژیت شوند.

  • علل باکتریایی معمولاً جدی تر از سایر اشکال هستند.
  • مننژیت ویروسی تقریبا هرگز تهدید کننده زندگی نیست و ویروس ها به ندرت باعث مننژیت می شوند.
  • مننژیت قارچی  بسیار نادر است اما جدی است. معمولاً فقط افرادی را تحت تأثیر قرار می دهد که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.

علائم مننژیت حاد چیست؟

علائم مننژیت معمولاً به صورت ترکیبی رخ می‌دهد و از جمله علائم شایع مننژیت می توان به سفت شدن گردن اشاره کرد. سفتی گردن بیانگر التهاب مننژها و نخاع هستند و به عنوان مننژیسم شناخته می شود. 

از جمله علائم مننژیت حاد در بزرگسالان به شکل موارد زیر ظاهر می شود:

  • سردردی که به درد بسیار شدید می رسد،
  • تب (افزایش دما)
  • سفتی گردن
  • حالت تهوع
  • استفراغ

همچنین اختلال در هوشیاری یا از دست دادن هوشیاری (گاهی در عرض چند ساعت).

علائم مننژیت مزمن چیست؟

علائم مننژیت مزمن مشابه علائم مننژیت باکتریایی است. تفاوت این است که علائم به تدریج، طی هفته ها یا ماه ها ایجاد می شوند و شدت کمتری دارند. از جمله این علائم عبارتند از:

  • تب
  • سردرد
  • گیجی
  • بی حسی صورت
  • مقداری فلج
  • سفتی گردن و درد مفاصل
  • خواب آلودگی و گیجی
  • بثورات پوستی بنفش قرمز یا کبودی
  • ناراحتی در نگاه کردن به نورهای روشن (فوتوفوبیا).

چگونه از از بیماری مننژیت جلوگیری کنیم؟

این بیماری اغلب توسط باکتری یا ویروس ایجاد می‌شود و شکل ویروسی بیماری معمولاً از مننژیت باکتریایی جدی‌تر است . مننژیت باکتریایی می‌تواند باعث کاهش شنوایی، آسیب مغزی، سایر ناتوانی‌ها و حتی مرگ شود را به دنبال داشته باشد از طرف دیگر مننژیت باکتریایی مسری است و ممکن است از طریق نزدیکی با فرد مبتلا به فرد دیگر منتقل شود.

برخی از مهم ترین اقداماتایی که می توانید برای جلوگیری از مننژیت انجام دهید به شرح زیر است:

  • واکسن بزنید
  • وسایل شخصی را به اشتراک نگذارید
  • فاصله خود را از افراد آلوده حفظ کنید
  • دست های خود را به شدت بشویید
  • سیستم ایمنی خود را تقویت کنید
چگونه از از بیماری مننژیت جلوگیری کنیم؟

چه آزمایشاتی برای تشخیص مننژیت انجام می شود؟

هنگامی که شما به یک پزشک مراجعه می کنید، برای تشخیص نوع مننژیت و یا اینکه آیا علت مننژیت باکتریایی، ویروسی یا قارچی است. آزمایشات مختلفی انجام میگیرد.

بنابراین باید با پزشک خود همراهی های لازم را انجام دهید و او را نسبت به وضعیت جسمانی خود، علائم آشنا کنید.

علاوه بر معاینه فیزیکی، یک سوراخ کمری به عنوان بخشی از فرایند های تشخیص انجام می گیرد که در آن مایع مغزی نخاعی از کانال نخاعی خارج می کنند. 

از طرف دیگر درمان مناسب و کارآمد بیماری مننژیت به نوع مننژیت بستگی دارد. از این رو بسیار مهم است که پزشک شما توانایی بالایی در تشخیص مننژیت داشته باشد. دکتر جباری از بهترین فوق تخصص های مغز و اعصاب و ستون فقرات در تهران هستند که می تواند کمک بسیاری به شما کند.

از جمله آزمایشات تشخیص بیماری مننژیت به شرح زیر است:

آزمایش خون

آزمایش ادرار 

معاینه مخاط بینی و گلو.

اسکن ام آر آی.

سی تی اسکن.

درمان بیماری مننژیت چگونه انجام می شود؟

برای درمان مننژیت، درمان های دارویی وجود دارد . از جمله داروهایی که ممکن است برای درمان مننژیت صورت بگیرد، آنتی بیوتیک ها هستند.

مهم ترین چیزی که در بیماری مننژیت باید در نظر داشته باشید،  شروع سریع درمان است. مننژیت حاد باکتریایی می تواند در عرض چند ساعت منجر به یک وضعیت تهدید کننده زندگی شود. اگر باکتری از طریق خون پخش شود، خطر مسمومیت خونی ایجاد می شود،از این رو  درمان سریع پزشکی در شرایط تهدید کننده حیات بسیار ضروری است.

از آنجایی که مننژیت باکتریایی بسیار مسری است، بیماران مبتلا به این نوع مننژیت باید به طور موقت ایزوله شوند. 

اگر علت مننژیت مشخص نباشد، پزشک شروع به تجویز آنتی بیوتیک و درمان ضد ویروسی می کند تا زمانی که علت دقیق مننژیت و نحوه درمان مننژیت بیمار مشخص شود.

برخی از فعالیت های که برای درمان مننژیت از آنها استفاده می کنند، عبارتند از:

  • تجویز آنتی بیوتیک ها (اغلب به صورت داخل وریدی تجویز می شود)
  • انجام برخی از مراقبت های بیمارستانی
  • تجویز داروهای ضد تشنج، کورتیزون و آرام بخش که ممکن است برای درمان عوارض استفاده شود.

علائم مننژیت – نوزادان و کودکان خردسال

علائم و نشانه های مننژیت در نوزادان و کودکان خردسال عبارتند از:

  • تب
  • امتناع از خوردن 
  • ناراحتی
  • سخت بیدار شدن
  • بثورات پوستی بنفش قرمز یا کبودی
  • گریه ناله بلند  زیاد
  • پوست رنگ پریده یا لکه دار

خلاصه

  • بیماری مننژیت، عفونت غشاهایی است که مغز و نخاع را احاطه کرده اند.
  • این بیماری می تواند توسط باکتری یا ویروس ایجاد شود.
  • مننژیت بسیار جدی است و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
  • واکسیناسیون می تواند در برابر برخی از اشکال مننژیت محافظت کند.
  • تشخیص ممکن است شامل ( گرفتن تاریخچه دقیق علائم و نشانه ها، معاینه بالینی ، آزمایش خون، ایجاد یک سوراخ کمری و برداشتن مایع نخاعی) باشد.

تغذیه مناسب برای رشد مغزی کودک

اثر تغذیه بر رشد مغز کودک

اثر تغذیه بر رشد مغز کودک یک عامل بدیهی و ازمؤثر ترین عوامل محیطی است که در دوران نوزادی و سالهای اولیه رشد کودک ضروری؛ همچنین تعادل مناسب مواد مغذی در مراحل اولیه زندگی برای رشد مغز بسیار مهم است و رشد شناختی را تا سالهای بزرگسالی ما تقویت می‌کند.

دوران کودکی یک دوره بحرانی در رشد و نمو فرد است و مرحله مهمی در ایجاد توانایی های جسمی و روحی او است. کمبود مواد مغذی مانند آهن و ید می تواند رشد شناختی و حرکتی مغز کودکان را مختل کند. همچنین بسیاری از مواد مغذی دیگرمانند: کولین ، اسید فولیک و روی به طورخاص با رشد وعملکرد اولیه مغز مرتبط هستند.

آنچه می خوریم به طور مستقیم بر عملکرد و پیشرفت مغز ما تأثیر می گذارد ، نه تنها در دوران کودکی، بلکه در مراحل بعدی زندگی. بنابراین برای افزایش سلامت مغز وعملکرد شناختی خیلی مهم است که چه چیزی می‌خوریم.

آشنایی با بهترین فوق تخصص مغز و اعصاب

نقش و اثر تغذیه بر رشد مغزکودک و توسعه عملکرد شناختی

نقش تغذیه و ارتباط آن با رشد مغز کودک پیچیده است. تأثیر طولانی مدت کمبود مواد مغذی، به مدت ومیزان کمبود بستگی دارد؛ کمبود اولیه مواد مغذی می تواند تولید سلول های مغزی را کاهش دهد؛ وهمچنین نبود این مواد می‌تواند براندازه و بر فرآیندهای شیمیایی پیچیده مغزاثر بگذارد. همچنین منجر به ارتباط کمتری بین سلول های مغز می‌شود؛ همه نوع کمبود مواد مغذی بر رشد مغز و عملکرد شناختی تأثیر می گذارد.

کدام دستور العمل ها باعث رشد سالم مغز کودک می شوند؟

سال های اولیه زندگی فرزند شما برای رشد شناختی و عصبی بسیار مهم است؛ غذاهای مختلفی وجود دارد که به تمرکز بچه ها کمک می کند در حالی که بر رشد مغز آنها نیزتأثیر مثبت می گذارد؛ که عبارتند از:

تخم مرغ :

سرشاراز پروتئین، مواد مغذی موجود در تخم مرغ باعث رشد مغز، تمرکزذهنی در کودکان می شود. علاوه بر این ، زرده تخم مرغ یکی از غنی ترین منابع ویتامین کولین B کمپلکس است که با بهبود عملکرد عصبی مرتبط است.

ماست یونانی :

 چربی سالم برای رشد مغز ضروری است. ماست یونانی پرچرب، پروتئین بیشتری نسبت به، ماست های دیگر دارد، که این ویژگی برارتباط بین سلول های مغزیکه همان دریافت وارسال اطلاعات است؛ تأثیر می گذارد.

سبزیجات برگ سبز :

سبزیجات برگ سبز سرشار از ویتامین K ، ویتامین C ، ویتامین E و اسید فولیک وآنتی اکسیدان هستند که همه آنها عملکرد شناختی را بهبود می بخشد و سلول های مغزی جدید را نیز توسعه می‌دهد.

ماهی :

سرشارازویتامین D وامگا۳ است؛ این ویژگی ها از مغزدربرابرازدست دادن حافظه، محافظت می کنند. ماهی آزاد ، ماهی تن و ساردین همه منابع عالی امگا ۳ هستند.

آجیل و دانه ها :

آجیل و دانه های مختلف حاوی پروتئین ، اسیدهای چرب ، ویتامین ها و مواد معدنی ضروری برای رشد مغزاست. گردو دارای غلظت قابل توجهی DHA است ، نوعی اسید چرب امگا ۳ که باعث رشد شناختی در کودکان می شود و از افت شناختی مربوط به سن در مراحل بعدی زندگی جلوگیری می کند. بادام ، آجیل برزیلی و ماکادامیا نیز سرشارازویتامین های امگا ۳ که تقویت کننده مغز هستند.

اثر تغذیه بر رشد مغز کودک

اثر کمبودهای تغذیه ای

سوءتغذیه کودکان شامل تغذیه نامناسب و تغذیه بیش از حد است. در دوران کودکی ، تغذیه نامناسب باعث می شود که کودکان انرژی کمتری داشته وعلاقه کمتری به یادگیری نشان دهند، که این امر بر رشد شناختی وعملکرد تحصیلی تأثیر منفی می گذارد. تغذیه نامناسب همچنین بررشد و بلوغ فیزیکی مؤثراست ، بنابراین سرعت رشد ، وزن بدن و در نهایت قد را تحت تأثیر قرار می دهد .

چاقی نوع خاصی از سوءتغذیه است ، زیرا این نوع رژیم غذایی دارای تراکم مواد مغذی کم و همچنین چربی زیاد و کربوهیدرات بالا است. نگرانی های فزاینده ای در مورد شیوع چاقی کودکان وجود دارد ، زیرا این امر با افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی در نوجوانی و بزرگسالی همراه است . چاقی در کودکان همچنین براعتماد به نفس و شایستگی در حین فعالیت بدنی تأثیر می گذارد و در نتیجه رشد و نمو مناسب را بیشتر می سازد.

شواهد نشان می دهد که زمان کمبودهای تغذیه ای نیز می تواند بر رشد و نمو تأثیر بسزایی بگذارد . به عنوان مثال ، در مرحله جنینی ، کمبود اسید فولیک بین ۲۱ تا ۲۸ روز پس از لقاح ، جنین را مستعد ناهنجاری مادرزادی به نام نقص لوله عصبی می کند. دوران کودکی نیز نسبت به کمبودهای غذایی بسیار حساس است ، به ویژه اینکه مغز در حال بلوغ ساختاری و شناختی است.

تغذیه و توسعه اولیه مغز

تعادل مناسب مواد مغذی در این دوره تکوینی برای رشد طبیعی مغز بسیار مهم است. کمبود مواد مغذی مانند آهن و ید می تواند رشد شناختی و حرکتی را مختل کند و این اثرات اغلب برگشت ناپذیر هستند. به طور مشابه ، شواهد فزاینده ای وجود دارد مبنی بر اینکه، یک اسید چرب ضروری ، جزء کلیدی تولید شدید سیناپس ها است که سالهای اول زندگی را به یک دوره مهم یادگیری و توسعه تبدیل می کند. بسیاری از مواد مغذی دیگر مانند کولین ، اسید فولیک و روی به طور خاص با عملکرد اولیه مغز مرتبط هستند.

نقش تغذیه در رشد مغز پیچیده است. اثرات کمبود مواد مغذی به میزان و مدت کمبود بستگی دارد و در بسیاری از موارد ، نیاز مغز به یک ماده مغذی خاص در طول رشد آن تغییر می‌کند. کمبودهای اولیه می تواند تولید سلول را کاهش دهد. کمبودهای بعدی می تواند بر اندازه و پیچیدگی سلول تأثیر بگذارد. کمبود مواد مغذی همچنین بر فرآیندهای شیمیایی پیچیده مغز تأثیر می گذارد و می تواند منجر به ارتباط کمتر کارآمد بین سلول های مغز شود.

ناامنی غذایی

ناامنی غذایی با گرسنگی یکسان نیست. خانواده هایی که دارای ناامنی غذایی هستند؛غالباً با انتخاب غذاهای ارزان تر و پرطرفدارتر از غذاهای مغذی پرهزینه از گرسنگی جلوگیری کنند. برای کودکان خردسال ، نتیجه اغلب رژیم غذایی است که مواد مغذی کافی را برای رشد و نمو طبیعی فراهم نمی کند.

عدم امنیت غذایی با کمبود مواد مغذی مرتبط است که منجر به مشکلات یادگیری و رشد می‌شود ، به ویژه در نوزادان و کودکان نوپا. اثرات بلندمدت شامل موفقیت کم در مدرسه ، مشکلات عاطفی و سلامتی ضعیف است.

ناامنی غذایی و چاقی

در دهه ۱۹۹۰ ، محققان رابطه ای غیرمنتظره بین کمبود غذا و چاقی کودکان کشف کردند. کودکان در خانه های ناامن از مواد غذایی در واقع بیشتر از سایر کودکان دارای اضافه وزن هستند. این اغلب پارادوکس گرسنگی و چاقی نامیده می شود.

این الگو در اوایل زندگی ظاهر می شود. ناامنی غذایی در سالهای اول کودک حتی با توجه به عوامل دیگر با چاقی در سن ۴ و ۵ سالگی همراه است . محققان دلایل متعددی را برای چاقی کودکان ناامن از غذا مطرح کرده اند. والدینی که با کمبود غذا روبرو هستند ممکن است فرزندان خود را به خوردن غذاهای ارزان تر و پر انرژی ترغیب کنند. ممکن است خانواده ها در دوره هایی که غذا زیاد است ، پرخوری کنند.

کمبودهای تغذیه ای در دوران بارداری و در سالهای اولیه زندگی ممکن است با ایجاد تغییرات متابولیکی در نحوه مصرف و ذخیره انرژی باعث افزایش چاقی شود. رشد مغزنیزممکن است نقش داشته باشد. الگوهای نامنظم غذا خوردن می تواند شبکه های مغزی دخیل در تنظیم انرژی و سیگنال های گرسنگی را مختل کند.

ناامنی غذایی و فقر

ناامنی غذایی محدود به خانواده های فقیر نیست. در سطح ملی ، حدود ۴۰ درصد از خانواده های فقیر از نظر غذایی ناامن هستند ، اما بسیاری از خانواده های فقیر با کمک برنامه های ایمنی ، سازمان های خیریه و سایر منابع که در اندازه گیری فقر فدرال گنجانده نشده است ، از عدم امنیت غذایی اجتناب می کنند.

در عین حال ، بسیاری از خانواده های دارای ناامنی غذایی درآمدی بسیار بالاتر از خط فقر دارند. که با بسیاری از مشکلات مشابهی که خانواده های فقیر از جمله ناامنی غذایی با آن روبرو هستند مواجه هستند. بخش قابل توجهی (حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد) از خانواده های کم درآمد از نظر غذایی ناامن هستند. علاوه بر این ، درآمد بیشتر آنها ممکن است آنها را برای انواع مختلف کمک هایی که در اختیار خانواده های فقیر قرار می گیرد ، واجد شرایط نکند.

ناامنی غذایی در سالهای اول کودک رشد مغز را تهدید می کند. کودکان خانواده های دارای ناامنی غذایی احتمالاً دارای رژیم های غذایی ناسالم و عادات غذایی ناسازگار هستند که آنها را در معرض آسیب های شناختی ، چاقی و سایر مشکلات طولانی مدت قرار می دهد.

تاثیر اضطراب بر ام اس

ارتباط بین استرس و بیماری ام اس

تلاشی که برای زندگی ومدیریت بیماری ام اس لازم است زمان براست ومی تواند استرس عاطفی ایجاد کند. برخی از پیامد های عملی ام اس مانند: از دست دادن کار یا عقب مانند از کار های مهم نیز می تواند باعث ایجاد اضطراب، خستگی وافسردگی شود.

در حالی که کارشناسان معتقدند استرس می تواند به تشدید بیماری ام اس کمک کند ، شواهدی نیز وجود دارد که نشان می دهد این بیماری خود باعث تغییرات فیزیولوژیکی می شود که به صورت استرس (به عنوان مثال ، تنش و عصبی بودن) ظاهر می شود.

آشنایی با بهترین فوق تخصص مغز و اعصاب

استرس زندگی با بیماری ام اس

زندگی با ام اس به این معنی است که ممکن مجبور شوید با محدودیت های سلامتی مانند مشکلات حرکتی ، مثانه و اختلال بینایی روبرو شوید که می تواند باعث ناامیدی و استرس شود. اما نگرانی های بسیار دیگری در کنار اضظراب  نیز وجود دارد که در زندگی با این بیماری روبرو می شوند که شامل موارد زیر است:

ماهیت غیرقابل پیش بینی بودن بیماری ام اس

سازگاری با علائم جدید

نیاز به کمک دیگران

گذراندن اوقات با کیفیت کمتر در کنار دوستان و خانواده

قرارهای متعدد ارائه دهنده خدمات درمانی

نگرانی از بیمه درمانی

پرداخت هزینه داروها

نگرانی در مورد شغل

آیا استرس می تواند باعث بیماری ام اس شود؟

هیچ شواهد قطعی وجود ندارد که بگوید استرس عامل بیماری ام اس است. با این حال استرس این بیماری را برای فرد دشوار می کند؛ همچنین بسیاری از بیماران گزارش می دهند که استرس می تواند علائم آنها را تحریک کند و باعث عود آن بشود. نمی توانیم اضطراب را به عنوان عامل اصلی این بیماری نام ببریم ولی یک عامل تأثیر گذاربر روند بیماری هست که مدیریت آن را تحت الشعاع قرار می دهد.

البته برای داشتن زندگی با کیفیت بهتر ، کنترل استرس توصیه می شود. این امر بهزیستی کلی را بهبود می بخشد و همچنین به پزشک و بیمار کمک می کند تا پاسخ درمان را به شیوه ای بهتر نشان دهد. ورزش منظم وخوردن دارو ها وکنترل استرس باعث می شود که سلامت کلی افراد مبتلا به بیماری ام اس کنترل شود.

ام اس و اضطراب واسترس

ام اس بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به میلین (لایه چربی محافظ) در اطراف اعصاب مغز و نخاع حمله می کند. برخی تحقیقات نشان می دهد که مراحل اولیه این التهاب ممکن است باعث تغییراتی در عملکرد مغز بشود که باعث حالت اضطراب می شود.به عبارت دیگر تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از این بیماری می تواند به تنهایی استرس ایجاد کند که می تواند اضطراب ناشی از عوامل خارجی مانند: چالش های روزانه را افزایش دهد.

تاثیر اضظراب بر بیماری ام اس

بسیاری از افراد مبتلا به ام اس متوجه می شوند که علائم اولیه مانند ضعف یا اختلال در هماهنگی می تواند در زمان استرس و اضطراب بدتر بشود.که به احتمال زیاد به این دلیل است که خود این بیماری خسته کننده است و وقتی توجه و انرژی شما توسط استرس مصرف می شود ، احتمال اینکه در سطح مطلوب خود عمل کنید کمتر است. علاوه بر این ، استرس ممکن است سیستم ایمنی بدن را سرکوب کند و شما را مستعد ابتلا به عفونت کند که باعث بدتر شدن علائم می شود.

تاثیر اضطراب بر ام اس

راهکارهای کاهش استرس در بیماری ام اس

استرس و اضطراب می تواند بر زندگی شما تأثیر بگذارد. این علائم نه تنها توانایی شما را در عملکرد بهتر در بیماری مختل می کند. بلکه می تواند از لذت بردن از زندگی روزمره نیز جلوگیری کند. البته ، استرس همچنین می تواند باعث کاهش بهره وری شما در خانه و محل کار شود ، زیرا ممکن است نتوانید تمرکز کنید و کارها را در اولویت قرار دهید.

که عبارتند از:  راه های زیادی برای مقابله با استرس وجود دارد.

آرامش

آرامش بهترین راه برای مقابله با استرس بر بدن است. هنگامی که استرس دارید ، بدن شما هورمون های مرتبط با استرس را ترشح می کند. توسط آرامش بخش، شما می توانید از انتشار بیش از حد این هورمون ها بکاهید . همچنین می توانید مدیتیشن ، یوگا یا حرکات کششی ملایم را بیاموزید. هر چیزی که باعث آرامش شما می شود- برای مثال حمام ولرم ، شمع یا موسیقی- می تواند به کاهش استرس شما در کوتاه مدت و بلند مدت کمک کند.

مهارتهای مقابله ای مثبت

مهارت های مقابله ای مثبت شامل استراتژی هایی از قبیل مثبت نگری ، به خاطر سپردن موفقیت ها و درخواست کمک در مواقع نیاز است. نحوه پاسخگویی شما به استرس می تواند تاثیر استرس را در شما کاهش دهد. اگر مهارت های مقابله ای مثبتی ندارید ، صحبت با یک درمانگر می تواند به شما کمک کند تا این مهارت را یاد بگیرید و روش مفیدی برای برخورد با چالش های خود پیش بگیرید.

برنامه ریزی

اگر مبتلا به ام اس هستید ، ممکن است دیگر علائم جدید یا تشدید دوباره نشانه ها را نداشته باشید. اما داشتن برنامه در هر صورت همه چیز را آسان تر می کند. این برنامه ها استرس ناشی از تشدید را در صورت وقوع کاهش می دهد. شما می توانید با فکر کردن در مورد آنچه در زندگی شما تغییر می کند؛ در صورت عود بیماری شروع کنید. چه کسی شما را به ارائه دهنده خدمات درمانی می برد؟ چه کسی از بچه های شما مراقبت می کند؟ کار چطور؟ روز معمولی خود را پشت سر بگذارید و نحوه برخورد با هرگونه عارضه را در نظر بگیرید. قبل از نیاز با افرادی که باید از آنها کمک بخواهید ، صحبت کنید. برای صرف غذا ، کمک در خانه و هر چیز دیگری که ممکن است به آن احتیاج داشته باشید ، کمی پول کنار بگذارید. ایجاد یک برنامه برای بیماری ام اس می تواند تغییرات بزرگی را در مواقع دشوار ایجاد کند.

به روابط خود توجه ویژه ای داشته باشید.

استرس ناشی از بیماری ام اس می تواند تأثیر عمده ای بر روابط شما داشته باشد. وقتی شما و همسرتان در مورد هرگونه نگرانی با یکدیگر صحبت می کنید ، به شما کمک می کند تا بتوانید قبل از اینکه مسائل کوچک به مشکلات بزرگ تبدیل شوند ، آنها را برطرف کنید.

حمایت اجتماعی

هنگامی که عود بیماری اتفاق می افتد یا علائم تشدید می شوند ، ممکن است برای مراجعه به مطب ارائه دهنده خدمات درمانی ، انجام برخی از مسئولیت های خود یا صرف شام نیاز به کمک داشته باشید. شبکه دوستان و خانواده خود را پرورش دهید. روابط نزدیک خود را با افرادی که می توانید به آنها وابسته باشید حفظ کنید. به آنها اطلاع دهید که چقدر در زندگی شما اهمیت دارند. و وقتی احساس خوبی دارید ، سعی کنید به آنها کمک کنید.

استرس  در زندگی اجتناب ناپذیر است و این قضیه در بیماری ام اس بیشتر به چشم می آید .این واقعیت را نادیده نگیرید که اضطراب ممکن است علائم را تشدید می کند.مراقب خود واحساساتتان باشید و باخود با مهربانی برخورد کنید وهمیشه مراقب استرس واضطرابتان باشید.

علت پرش پلک

پرش پلک

پرش پلک یا میوکیمی ، اسپاسم مکرر و غیر ارادی ماهیچه های پلک است. انقباض معمولاً درپلک بالا رخ می دهد ، اما ممکن است در پلک بالا و پایین رخ دهد. برای اکثر مردم ، این اسپاسم ها بسیار خفیف هستند و مانند کشش ملایم روی پلک احساس می شوند. پرش پلک معمولاً هر چند ثانیه یک یا دو دقیقه رخ می دهد.

پرش پلک غیرقابل پیش بینی است. این انقباض ممکن است چند روز دوام داشته یا کم وزیاد شود. سپس  ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها هیچ گونه پرش پلکی را تجربه نکنید. این لرزش ها بدون درد و بی ضرر هستند ، اما ممکن است شما را اذیت کنند. اکثر اسپاسم ها بدون نیاز به درمان خود به خود برطرف می شوند.

در موارد نادر ، پرش پلک ممکن است یک علامت هشداردهنده اولیه برای یک اختلال حرکتی مزمن باشد ، به ویژه اگر پرش پلک با سایر تکان های صورت یا حرکات غیرقابل کنترل همراه باشد. اگر انقباض شما برطرف نشود ، ممکن است همیشه چشمک بزنید یا چشمانتان را جمع کنید و در بینایی مشکل داشته باشید.

علت پرش پلک

 گاهی پلک شما به سادگی تکان می خورد. به ندرت ناراحت کننده است و بر بینایی شما تأثیر نمی گذارد- اما می تواند تحریک کننده باشد. بیشتر از همه ، ممکن است شما را به فکر فرو ببرد که آیا واقعا مشکلی وجود دارد یا خیر. به طور کلی ، وجود ندارد. پرش پلک حرکت غیرارادی عضلات است که در یک یا هر دو پلک اتفاق می افتد. موارد خفیف بسیار شایع هستند ، مشابه اسپاسم عضلانی جزئی که اکثر افراد در بازوها یا پاهای خود تجربه می کنند.

موارد شدید (یا بلفارواسپاسم ضروری) می تواند بسیار جدی تر باشد ، با انقباض شدید که اساساً یک یا هر دو پلک را مجبور می کند برای چند ثانیه یا حتی ساعت ها بسته شوند. در این موارد ، انقباض ممکن است به سایر ماهیچه های صورت نیز منشعب شود. پرش پلک ممکن است بدون هیچ دلیل مشخصی رخ دهد. از آنجا که آنها به ندرت نشانه یک مشکل جدی هستند ، علت آن معمولاً بررسی نمی شود.

با این وجود ، پرش پلک ممکن است به دلیل:

  • سوزش چشم
  • فشار پلک
  • خستگی
  • خشکی چشم
  • مشکلات تغذیه ای
علت شایع پرش پلک​
  • عوارض جانبی دارو: برخی از داروها ، به ویژه آنهایی که روان پریشی و صرع را درمان می کنند.
  • حساسیت به نور
  • فشار عصابی
  • استفاده از الکل ، تنباکو یا کافئین
  • حساسیت
  • خستگی چشم
  • کمبود خواب
  • فشار فیزیکی

موارد زیر ممکن است پرش پلک را بدتر کند:

بلفاریت یا التهاب پلک

التهاب ملتحمه یا انگشت چشم

خشکی چشم

محرک های محیطی مانند باد ، نورهای روشن ، خورشید یا آلودگی هوا

خستگی

حساسیت به نور

فشار

الکل یا کافئین زیاد

سیگار کشیدن

ضربه مغزی

اسکلروز چندگانه

عوارض چروک چشم

فوق تخصص مغز و اعصاب

اختلالات مغزی و عصبی که ممکن است باعث پرش پلک شوند .

 

فلج بل ( فلج صورت): شرایطی است که باعث می شود یک طرف صورت شما به سمت پایین افتد.

دیستونی : باعث اسپاسم غیرمنتظره ماهیچه ها در بدن می شود.

 اسپاسمودیک تورتیکولیس :  باعث می شود گردن به طور تصادفی دچار اسپاسم شود و سر به موقعیت های ناراحت کننده بپیچد.

بیماری سیستم عصبی مرکزی ام اس: باعث مشکلات شناختی و حرکتی و همچنین خستگی می شود.

بیماری پارکینسون : می تواند باعث لرزش اندام ، سفتی عضلات ، مشکلات تعادلی و مشکل در صحبت کردن شود.

سندرم تورت : با حرکت غیر ارادی و تیک های کلامی مشخص می شود.

خراش های تشخیص داده نشده قرنیه نیز می تواند باعث لرزش پلک شود.اگر فکر می کنید دچار آسیب چشم شده اید ، فوراً به متخصص بینایی سنج یا چشم پزشک خود مراجعه کنید. خراش قرنیه می تواند باعث آسیب دائمی چشم شود.

در چه مواردی پرش پلک نیاز به مراجعه به پزشک دارد؟

خارش پلک به ندرت آنقدر جدی است که نیاز به درمان فوری پزشکی داشته باشد. با این حال ، اسپاسم مزمن پلک ممکن است نشانه یک اختلال جدی تردر مغز یا سیستم عصبی باشد

در صورت داشتن اسپاسم مزمن پلک همراه با هر یک از علائم زیر ، ممکن است لازم باشد به پزشک مراجعه کنید:

انقباض بیش از ۱ هفته طول بکشد

پلک به طور کامل بسته شود

اسپاسم سایر ماهیچه های صورت را درگیرکند

چشم شما قرمز ، متورم یا ترشح غیر معمول دارد

پلک فوقانی شما افتاده است

هر بار که پلک شما تکان می خورد پلک شما کاملاً بسته شود

درمان پرش پلک

اکثرپرش پلک بدون درمان طی چند روز یا چند هفته برطرف می شوند. اگر آنها از بین نروند ، می توانید علل احتمالی را حذف یا کاهش دهید. استرس ، خستگی و مصرف کافئین شایع ترین دلایل پرش پلک است.

برای تسکین گرفتگی چشم ، موارد زیر را امتحان کنید.:

کمتر کافئین بنوشید

خواب کافی داشته باشید

ماساژ ملایم پلک ممکن است به رفع پرش پلک کمک کند

سطوح چشم خود را با اشک مصنوعی یا قطره چشم بدون نسخه مرطوب کنید.

هنگامی که پرش پلک شروع می شود ، یک کمپرس گرم روی چشم های خود بمالید.

تزریق سم بوتولینوم ( بوتاکس ) گاهی برای درمان بلفارواسپاسم ضروری خوش خیم استفاده می شود. بوتاکس ممکن است اسپاسم شدید را برای چند ماه تسکین دهد. با این حال ، با از بین رفتن اثرات تزریق  ممکن است نیاز به تزریق بیشتری داشته باشید.

درمان پرش پلک​

چگونه می توانید از پرش پلک جلوگیری کنید؟

پرش پلک جزئی  بدون درد و بی ضرر هستند. آنها معمولاً خود به خود از بین می روند. بلفارواسپاسم یک بیماری مادام العمر است ، اما ممکن است توجه داشته باشید که می توانید با اجتناب از برخی موارد مانند خستگی یا کافئین ، از بروز علائم جلوگیری کنید.

اگر پرش پلک شما زیاد اتفاق می افتد ، یک دفترچه یادداشت داشته باشید و هنگام وقوع آن را یادداشت کنید.

به میزان مصرف کافئین ، تنباکو و الکل همچنین میزان استرس وخواب خود دردوره های قبل و حین لرزش پلک توجه کنید.

اگر متوجه شدید که هنگام خواب نا کافی دچار اسپاسم می شوید ، سعی کنید ۳۰ دقیقه تا یک ساعت زودتر بخوابید تا فشار پلک های شما کاهش یابد.

آشنایی با بهترین فوق تخصص مغز و اعصاب

تاثیر آلودگی هوا بر مغز

هوای آلوده چه بلایی سر مغز می آورد؟

مطالعات جدید نشان داده است که جوانان و کودکانی که در معرض آلودگی هوا قرار می گیرند ، نشانه های بیماری آلزایمر ، پارکینسون و بیماری نورون حرکتی را در ساقه مغز خود به همراه دارند. که متاسفانه علاوه برآن علائم نانوذراتی وجود داشت که به نظر می رسد از سیستم های احتراق ماشین و ترمز خودروها سرچشمه می گیرند.

این تحقیق که ضرورت انجام اقدامات بیشتر برای محافظت از جوانان در برابر اثرات آلودگی هوا و جلوگیری ازایجاد “یک اپیدمی عصبی جهانی” را نشان می دهد . گویای این است که مغز مانند سایر اندام ها در برابر آلودگی های محیطی مصون نیست و شواهد قانع کننده ای وجود دارد که نشان می دهد آلودگی هوا با شرایطی از جمله اختلالات طیف اوتیسم  و الزایمر ارتباط دارد وباعث زوال عقل و کاهش شناخت می شود. با اینکه اختلالات عصبی  دارای ویژگی های منحصر به فرد ی هستند ولی بسیاری از آنها تغییرات بافتی مغزی مشابهی دارند که  آلودگی هوا ممکن است آنها را تشدید کند.

آشنایی با بهترین فوق تخصص مغز و اعصاب

تاثیر آلودگی بر مغز

تأثیر هوای آلوده بر مغز

ذرات فلزی که به مغز می رسند می توانند مستقیماً به نورون ها آسیب برسانند. این ذرات می توانند با اختلال در تنظیم فعالیت میکروگلیا و سلول های ایمنی مغز ، آسیب های گسترده ای را وارد کنند. میکروگلیا ممکن است مزاحمان را با عوامل بیماری زا اشتباه گرفته و مواد شیمیایی را برای از بین بردن آنها آزاد کند. این مواد شیمیایی می توانند تجمع کرده و باعث التهاب شوند والتهاب مزمن در مغز در تخریب سلول های عصبی دخیل است.

ذرات همچنین ممکن است از طریق جریان خون به مغز آسیب برساند. تحقیقات نشان می دهد که ذرات کوچک می توانند از طریق غشای پلاسمایی آلوئولها – کیسه های هوای کوچک در ریه ها – لغزیده و توسط مویرگ ها جمع شوند و سپس ذرات در خون در سراسر بدن توزیع می شوند. اگرچه ممکن است برخی از این ذرات در نهایت سد خونی مغزی را از بین ببرند ، اما نیازی نیست که یک آلاینده وارد مغز شود تا در آنجا مشکل ایجاد کند. سیستم ایمنی بدن می تواند به ذرات موجود در ریه یا جریان خون نیز واکنش نشان دهد و باعث التهاب گسترده ای شود که بر مغز تأثیر می گذارد

حتی یک ذره بلعیده شده می تواند اثرات عصبی غیر مستقیم از طریق روده داشته باشد. اکنون محققان ارتباطات قوی بین میکروبیوم روده و مغز را تشخیص می دهند و مطالعات نشان می دهد که رساندن ذرات ریز به روده می تواند باعث التهاب سیستمیک شود.

ارتباط الودگی هوا با اختلالات عصبی

زوال عقل و عملکرد شناختی، الزایمر

قرار گرفتن در معرض هوای آلوده خارجی به عنوان یک عامل خطر ساز محیطی شناخته می شود که باعث پیری مغز می شود. اخیراً ، چندین مطالعه اپیدمیولوژیک گزارش کرده اند که خطر ابتلا به زوال عقل و بیماری آلزایمر با قرار گرفتن در معرض  هوای آلوده افزایش می یابد . علیرغم شواهد فزاینده اخیر در مورد اثرات عصبی آلودگی هوا بر بیماری آلزایمر و عملکرد شناختی مرتبط ، هیچ نتیجه قطعی در مورد علیت نمی توان گرفت ، زیرا تحقیقات هنوز ناکافی است و عدم قطعیت در مورد مکانیسم های زمینه ای همچنان ادامه دارد.

اوتیسم

آلودگی هوا می تواند خطر ابتلا به اختلال اوتیسم را افزایش دهد. چندین مطالعه در ایالات متحده نشان داد که این اختلال ارتباطی با آلودگی هوا دارد

 البته نتایج اولیه این مطالعات نشان دهنده آن است که ازن یک عامل تحریک کننده است که در واکنش با اکسیدهای نیتروژن و هیدروکربن ها ، آلاینده های رایج ناشی از ترافیک جاده ها ایجاد می شود. البته این تحقیقات همچنان ادامه دارد.

سکته

داده های علمی نشان می دهد که قرار گرفتن کوتاه مدت یا بلند مدت در معرض آلودگی هوا با افزایش خطر سکته مغزی و سندرم حاد کرونر مانند سکته قلبی همراه است. ارتباط سکته مغزی با آلودگی هوا بیشتر از سایر اختلالات عصبی مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس گزارشات تاکنون ، قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا با بیماریهای بالینی زمینه ای سکته مغزی ارتباط دارد. اینها شامل التهاب سیستمیک ، استرس اکسیداتیو ، تصلب شرایین ، ترومبوز و آریتمی می باشند.

افسردگی

خطر ابتلا به افسردگی به طور قابل توجهی با قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا افزایش می یابد. تحقیقات اپیدمیولوژیک اخیر نشان همبستگی بین آلودگی هوا و سطح کورتیزول دارد . مغز به گلوکوکورتیکوئیدها ، مانند کورتیزول ، که یک هورمون استرس است و نقش مهمی در شناخت و افسردگی دارد ، بسیار حساس است. با افزایش کورتوزول پاسخ به استرس شروع می شود و از طریق هیپوتالاموس و غده هیپوفیز باعث افزایش ترشح کورتیزول از قشر آدرنال می شود که این در نهایت منجر به کاهش شناختی ، زوال عقل و افسردگی می شود. رابطه علی بین آلودگی هوا وافسردگی مبهم است بر این اساس تحقیقات بیشتری در این مورد نیاز است.

اسکلروز چندگانه،ام اس 

در حالی که علت اصلی بیماریهای خود ایمنی نامشخص است ، ولی عوامل محیطی و ژنتیکی به عنوان عوامل اصلی دخیل هستند. چندین مطالعه در مورد ارتباط آلودگی هوا و  این بیماری صورت گرفته ، اگرچه نتایج متناقض بوده اند ، اما می توان آنها را تا حد زیادی در سه فرض خلاصه کرد. ابتدا ، این ذرات از طریق دستگاه تنفسی به ریه ها جذب می شوند و باعث التهاب ریوی سیستمیک و فعال شدن سلول های  می شوند که سپس سیتوکین های پیش التهابی در مغز ترشح می کنند. ثانیاً ، ذرات جذب شده مستقیماً از طریق پیاز بویایی ممکن است واکنش های التهابی را در مغز ایجاد کنند. و سوم اینکه جهش های ژنتیکی ناشی از ریزگردها بر شروع  آن تأثیر می گذارد. البته نمی توان به صورت دقیق گفت علت و معلول همدیگراند برای این اساس نیاز به تحقیقات گسترده دیگری دارد.

روانگسیختگی ، اسکیزوفرنی

مطالعات متعددی در سالهای اخیر در مورد ارتباط بین شیوع بیماری های روانی وآلودگی هوا منتشر شده بر اساس مطالعه اخیر ، نوجوانانی که در معرض آلودگی هوا  قرار دارند ، ۶۰ درصد بیشتر از سایر افراد در معرض بیماری های روانی قرار می گیرند . یافته ها نشان می دهد که اگر به طور مداوم در معرض گرد و غبار ریز قرار بگیریم ، همه گروه های سنی تحت تشدید و افزایش شیوع اسکیزوفرنی قرار می گیرند. با این حال ، علیرغم بسیاری از گزارش های اپیدمیولوژیک که ارتباط بین گرد و غبار ریز و اسکیزوفرنی را نشان می دهد ، تعداد کمی از گزارش ها به این سوال می پردازند که چگونه گرد و غبار ریز می تواند به طور مکانیکی بر پیشرفت اسکیزوفرنی تأثیر بگذارد.

بیش فعالی

گزارشات اخیر نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در اواخر دوران بارداری به طور قابل توجهی سطح جسم پینه ای  مغز را کاهش می دهد و کاهش ناحیه به میزان ۵۰ میلی متر منجر به افزایش نمرات فرعی بیش فعالی می شود. مطالعات کمی رابطه مستقیم بین ریزگردها و شروع  پیش فعالی را بررسی کرده اند. اگرچه ممکن است برخی داده های اپیدمیولوژیک با هم مرتبط باشند ، اما تحقیقات بیشتری در مورد مکانیسم دقیق مورد نیاز است.

توسعه عصبی

هوا حاوی مواد سمی مانند سرب ، متیل جیوه ، آرسنیک ، بی فنیل های پلی کلرید و تولوئن است که بر رشد عصبی تأثیر می گذارد. قرار گرفتن مداوم در معرض سطوح بالای آلودگی هوای محیط در دوران بارداری می تواند تأثیر منفی بیشتری بر رشد مغز نسبت به قرار گرفتن در دوران کودکی داشته باشد. از آنجا که ساختار مغز در طول زندگی جنین ایجاد می شود ، قرار گرفتن در معرض مواد ناشی از آلودگی هوا در رحم می تواند منجر به آسیب دائمی مغز یا اختلال شناختی در سنین بالا شود .

اثرات ذرات فوق ریز بر روی مغز هنوز مشخص نیست و احتمالاً آلودگی های عصبی بیشتری در جهان وجود دارد که دانشمندان هنوز آنها را کشف نکرده اند.

آنچه باید درباره تشنج بدانید

تشنج چیست؟

تشنج یک اختلال الکتریکی ناگهانی و کنترل نشده در مغز است. که می تواند باعث تغییر در رفتار ، حرکات یا احساسات شما و سطوح هوشیاری شما شود. به طور کلی داشتن دو یا چند تشنج با فاصله حداقل ۲۴ ساعت که به دلایل قابل تشخیص ایجاد نشده اند به عنوان صرع در نظر گرفته می شود.

انواع مختلفی از تشنج ها وجود دارد که از نظر علائم و شدت متفاوت است. انواع تشنج بسته به محل شروع مغز و میزان گسترش آنها متفاوت است. بیشتر تشنج ها از ۳۰ ثانیه تا دو دقیقه طول می کشد. تشنجی که بیش از پنج دقیقه طول بکشد ، یک اورژانس پزشکی است.

علائم تشنج شدید شامل لرزش شدید و از دست دادن کنترل است. با این حال ، تشنج های خفیف نیز می توانند نشانه ای از یک مشکل پزشکی مهم باشند ، بنابراین تشخیص آنها مهم است ، از آنجا که برخی از تشنج ها می توانند منجر به آسیب شوند یا نشانه ای از یک بیماری پزشکی زمینه ای باشند ، در صورت مواجهه با آنها ، مهم است که به دنبال درمان باشید.

آشنایی با بهترین فوق تخصص مغز و اعصاب

انواع مختلفی از تشنج ها وجود دارد که از نظر علائم و شدت متفاوت است. انواع تشنج بسته به محل شروع مغز و میزان گسترش آنها متفاوت است. بیشتر تشنج ها از ۳۰ ثانیه تا دو دقیقه طول می کشد. تشنجی که بیش از پنج دقیقه طول بکشد ، یک اورژانس پزشکی است..

تشنج چیست

تشنج بیشتر از آنچه فکر می کنید شایع است. تشنج می تواند پس از سکته مغزی ، آسیب دیدگی سر ، عفونت مانند مننژیت یا بیماری دیگری رخ دهد. در بسیاری از موارد ، علت تشنج ناشناخته است

اکثر اختلالات تشنجی را می توان با دارو کنترل کرد ، اما مدیریت تشنج هنوز می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره شما داشته باشد. خبر خوب این است که می توانید با پزشک خود برای کنترل تشنج و عوارض جانبی دارو همکاری کنید.

علت تشنج چیست؟

تشنج می تواند ناشی از تعدادی از شرایط نامساعد باشد. هر چیزی که بر بدن تأثیر بگذارد ممکن است مغز را مختل کرده و منجر به تشنج شود. برخی از نمونه ها عبارتند از:

  • ترک الکل
  • عفونت مغزی مانند مننژیت
  • آسیب مغزی در هنگام زایمان
  • نقص مغزی در هنگام تولد
  • خفگی
  • سوء مصرف مواد مخدر
  • ترک الکل
  • عفونت مغزی مانند مننژیت
  • آسیب مغزی در هنگام زایمان
  • نقص مغزی در هنگام تولد
  • خفگی
  • سوء مصرف مواد مخدر
  • ترک الکل
  • عفونت مغزی مانند مننژیت
  • آسیب مغزی در هنگام زایمان
  • نقص مغزی در هنگام تولد
  • خفگی
  • سوء مصرف مواد مخدر
علل تشنج

اگر  کسی در خانواده شما سابقه تشنج دارد به پزشک خود اطلاع دهید. در برخی موارد ، به ویژه در کودکان خردسال ، علت تشنج ناشناخته است.

علائم و نشانه های تشنج

شما می توانید هر دو تشنج کانونی و عمومی را همزمان تجربه کنید ، یا یکی قبل از دیگری اتفاق بیفتد. علائم می تواند در هر قسمت از چند ثانیه تا ۱۵ دقیقه طول بکشد.

گاهی اوقات علائم قبل از شروع تشنج بروز می کند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • احساس ناگهانی ترس یا اضطراب
  • احساس بیماری در معده شما
  • سرگیجه
  • تغییر در بینایی
  • حرکت تکان دهنده دست ها و پاها که ممکن است باعث رها شدن چیزها شود
  • احساس خارج از بدن
  • سردرد

علائمی که نشان می دهد تشنج در حال پیشرفت است عبارتند از:

  • از دست دادن هوشیاری و به دنبال آن سردرگمی
  • داشتن اسپاسم های غیرقابل کنترل ماهیچه ای
  • آبریزش یا کف زدن دهان
  • افتادن
  • داشتن طعم عجیبی در دهان شما
  • دندان های شما را فشار می دهد
  • زبانت را گاز می گیرد
R (2)
  • داشتن حرکات ناگهانی و سریع چشم
  • ایجاد صداهای غیر معمول ، مانند غر زدن
  • از دست دادن کنترل عملکرد مثانه یا روده
  • داشتن تغییرات ناگهانی خلق و خو

انواع تشنج چیست؟

پزشکان به طور کلی تشنج ها را به صورت کانونی وعمومی طبقه بندی می کنند ، بر این اساس که چگونه و کجا فعالیت غیرطبیعی مغز شروع می شود. اگر نحوه شروع تشنج مشخص نباشد ، ممکن است تشنج ها به عنوان شروع ناشناخته طبقه بندی شوند.

تشنج های کانونی

از تشنجهای کانونی به عنوان تشنجهای شروع جزئی یاد می شد. آنها در یک ناحیه از مغز رخ می دهند ؛ اگر می دانید که دچار تشنج هستید ، به آن تشنج آگاه کانونی می گویند. اگر از زمان بروز تشنج بی اطلاع هستید ، به عنوان تشنج آگاهی با اختلال کانونی شناخته می شود.

تشنج شروع عمومی

این تشنج ها در دو طرف مغز به طور همزمان شروع می شوند. از جمله شایع ترین انواع تشنج ها شروع عمومی می توان به تونیک-کلونیک ، غیابی و آتونیک اشاره کرد.

تونیک-کلونیک :

اینها به عنوان تشنج های بزرگ مال نیز شناخته می شوند . “تونیک” به سفت شدن عضلات اشاره دارد. “کلونیک” به حرکت تکان دهنده دست و پا در هنگام تشنج اشاره دارد. در طول این تشنج ها که ممکن است چند دقیقه طول بکشد ، احتمالاً هوشیاری خود را از دست خواهید داد.

غیابی :

 تشنج های خفیف کوچک نیز نامیده می شوند ، این حملات فقط چند ثانیه طول می کشد. آنها می توانند باعث پلک زدن مکرر شما یا خیره شدن به فضا شوند. دیگران ممکن است به اشتباه تصور کنند که شما در حال خیال پردازی هستید.

آتونیک:

 در طول این تشنج ها که به حملات قطره ای نیز معروف هستند ، ماهیچه های شما ناگهان سست می شوند. ممکن است سر شما تکان دهد یا کل بدن شما روی زمین بیفتد. تشنج آتونیک مختصر است و حدود ۱۵ ثانیه طول می کشد.

تشنج شروع ناشناخته

گاهی اوقات هیچ کس شروع تشنج را نمی بیند. به عنوان مثال ، ممکن است شخصی در نیمه های شب بیدار شود و مشاهده کند که همسرش دچار تشنج شده است. به این موارد تشنج های ناشناخته گفته می شود. آنها به دلیل اطلاعات کافی در مورد نحوه شروع آنها طبقه بندی نشده اند.

چگونه تشنج تشخیص داده می شود؟

پزشکان در تشخیص انواع تشنج مشکل دارند. ممکن است پزشک آزمایشات خاصی را برای تشخیص دقیق تشنج و اطمینان از موثر بودن درمان هایی که توصیه می کنند بدهد. پزشک شما سابقه پزشکی کامل شما و رویدادهای منتهی به تشنج را در نظر می گیرد. به عنوان مثال ، شرایطی مانند سردردهای میگرنی ، اختلالات خواب و استرس شدید روانی می تواند باعث علائم تشنجی شود.

آزمایشات آزمایشگاهی ممکن است به پزشک شما در رد سایر شرایطی که ممکن است باعث ایجاد تشنج شود کمک کند. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آزمایش خون برای بررسی عدم تعادل الکترولیت

نخاعی برای رد کردن عفونت

غربالگری سم شناسی برای آزمایش داروها ، سموم یا سموم

الکتروانسفالوگرام: (EEG)

مشاهده امواج مغزی در هنگام تشنج می تواند به پزشک شما در تشخیص نوع تشنج کمک کند

اسکن های تصویربرداری مانند سی تی اسکن یا اسکن: MRI

 نیز می توانند با ارائه تصویر واضح از مغز کمک کنند. این اسکن ها به پزشک اجازه می دهد ناهنجاری هایی مانند انسداد جریان خون یا تومور را مشاهده کند.

تشنج چگونه درمان می شود؟

درمان تشنج بستگی به علت آن دارد. با درمان علت تشنج ، ممکن است بتوانید از بروز تشنج های آینده جلوگیری کنید. درمان تشنج ناشی از صرع شامل موارد زیر است:

  • داروها
  • جراحی برای اصلاح ناهنجاری های مغزی
  • تحریک عصبی
  • یک رژیم غذایی خاص ، که به عنوان رژیم کتوژنیک شناخته می شود
  • با درمان منظم ، می توانید علائم تشنج را کاهش داده یا متوقف کنید.
OIP

آیا رادیکولوپاتی همان درد سیاتیک است؟

سیاتیکا را به نوعی رادیکولوپاتی کمر یا دنبالچه می‌دانند. رادیکولوپاتی عبارت است از مجموعه علائمی که در اثر تحت فشار قرار گرفتن ریشه عصب در ستون فقرات ایجاد می‌شود. سیاتیک یکی از رایج‌ترین انواع رادیکولوپاتی است و به دردهایی اطلاق می‌شود که از ناحیه کمر شروع شده و از باسن و عصب سیاتیک – بزرگ‌ترین عصب بدن – عبور می‌کند.

رادیکولوپاتی اغلب نتیجه بیماری‌هایی است که دیسک بین مهره‌ای را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به طور مثال برآمدگی یا فتق دیسک که به اعصاب نخاعی فشار وارد می‌کند. شرایط متداولی که باعث رادیکولوپاتی می‌شوند عبارتند از:

  • بیماری دژنراتیو دیسک (DDD)
  • تنگی نخاع
  • خار استخوان
  • تومور ستون فقرات
  • ترومای ستون فقرات
  • دیابت
رادیکولوپاتی

سیاتیکا چیست؟

سیاتیکا یک شکل شایع از کمردرد است که در امتداد عصب سیاتیک منتشر می‌شود. لازم به ذکر است عصب سیاتیک بزرگترین عصب بدن است. تحریک هر یک از ریشه‌های عصبی که به عصب سیاتیک ختم می‌شود می‌تواند منجر به کمردرد شود که درد آن به گونه‌ای است که به سمت باسن و اندام تحتانی حرکت می‌کند.

سیاتیک می‌تواند ناشی از تغییرات مختلف دژنراتیو (تخریبی و فرسایشی) ستون فقرات باشد که از جمله آن‌ها می‌توان موارد زیر را ذکر کرد:

فتق دیسک، تنگی نخاع، تغییرات آرتروز مفاصل ناحیه کمری و جراحی‌های قبلی با تشکیل بافت اسکار در اطراف ریشه‌های عصبی.

علت اصلی سیاتیک (در حدود ۹۰ درصد موارد وجود دارد) فتق دیسک نخاعی است که بر روی یکی از ریشه‌های عصب کمری یا ساکرال فشار می‌آورد.

خود سیاتیکا در واقع بیشتر به یک علامت اشاره می‌کند تا به یک بیماری خاص. این علامت به احتمال زیاد در اثر رادیکولوپاتی کمری یا ساکرال ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک ایجاد می‌شود.

علائم معمول سیاتیک عبارتند از:

 درد در ناحیه کمر که به باسن متسع می‌شود و از پشت ران به ساق پا کشیده می‌شود.

‏رادیکولوپاتی چیست؟

ستون فقرات از مجموعه استخوان‌های زیادی به نام مهره تشکیل شده است و نخاع شما از مجرایی که در مرکز این استخوان‌ها واقع شده، عبور می‌کند. ریشه‌های عصبی از نخاع جدا شده و از بین مهره‌ها به مناطق مختلف بدن شما می‌رسد. هنگامی که این ریشه‌های عصبی فشرده می‌شوند و یا آسیب می‌بینند، علائم حاصله را رادیکولوپاتی می‌نامند.

‏رادیکولوپاتی چیست؟

انواع رادیکولوپاتی

رادیکولوپاتی بسته به محل بروز آن در ستون فقرات می‌تواند علائم و اسامی متفاوتی داشته باشد.

رادیکولوپاتی کمری یا همان سیاتیک

هنگامی که رادیکولوپاتی در ناحیه کمر رخ می‌دهد، به آن رادیکولوپاتی کمری می گویند که در بین عامه مردم به نام سیاتیک نیز شناخته می‌شود، چراکه ریشه‌های عصبی، عصب سیاتیک اغلب درگیر هستند. لازم به ذکر است کمر ناحیه‌ای است که بیشتر تحت تأثیر رادیکولوپاتی قرار می‌گیرد.

رادیکولوپاتی گردن

رادیکولوپاتی گردن در واقع یک ریشه عصبی فشرده در گردن (ستون فقرات گردنی) را شامل می‌شود. از آنجا که ریشه‌های عصبی در این ناحیه از ستون فقرات در درجه اول حس موجود در بازوها و دستان شما را کنترل می‌کند، احتمال بروز علائم رادیکولوپاتی در این نواحی بیشتر است.

رادیکولوپاتی قفسه سینه

رادیکولوپاتی قفسه سینه در هنگام فشرده شدن ریشه عصبی موجود در ناحیه قفسه سینه ستون فقرات، که قسمت بالای کمر است، بروز می‌کند. کمترین احتمال بروز رادیکولوپاتی مربوط به این ناحیه است. علائم اغلب به صورت توزیع درماتومال (توزیع درماتومال شامل ناحیه‌ای از پوست می‌شود که اعصاب حسی آن توسط یک ریشه عصبی خاص تأمین می‌شود) ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث ایجاد درد و بی حسی در قسمت جلویی بدن شود.

علائم رادیکولوپاتی

وقتی ریشه عصب تحت فشار قرار می‌گیرد، ملتهب می‌شود. همین امر منجر به بروز علائم ناخوشایندی می‌شود که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • درد شدید در ناحیه کمر، بازوها، پاها یا شانه‌ها که ممکن است با انجام برخی فعالیت‌ها، حتی سرفه یا عطسه، بدتر شود.
  • ضعف یا از دست دادن رفلکس‌ها در بازوها یا پاها
  • بی حسی پوست، “سوزن سوزن شدن” یا سایر احساسات غیر طبیعی (پارستزی یا همان به خواب رفتن اندام) در بازوها یا پاها

علائم خاص شما بستگی به ناحیه‌ای دارد که ریشه عصب در ستون فقرات تحت فشار قرار گرفته. با این حال، این احتمال نیز وجود دارد که شما هیچ علائمی را تجربه نکنید و یا علائم شما به صورت دوره‌ای عود کند.

علل رادیکولوپاتی

رادیکولوپاتی معمولاً در اثر تغییراتی در بافت‌های موجود در اطراف ریشه‌های عصبی ایجاد می‌شود. این بافت‌ها شامل استخوان‌های مهره‌های ستون فقرات، تاندون‌ها و دیسک‌های بین مهره‌ای است. وقتی این بافت‌ها تغییر اندازه یا تغییر شکل می‌دهند، ممکن است فضاهای مربوط به ریشه‌های عصبی که در داخل ستون فقرات واقع شده است یا فضاهای مربوط به محل خروج عصب را باریک کنند. این دهانه‌ها به فورامیکا یا روزنه مشهور هستند و تنگ شدن آنها را فورمینال استنوزیس (تنگی روزنه) می‌نامند و بسیار شبیه تنگی کانال نخاعی است که نخاع را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در بیشتر موارد، تنگی روزنه به دلیل انحطاط تدریجی ستون فقرات ایجاد می‌شود که با افزایش سن اتفاق می افتد. لازم به ذکر است این عارضه همچنین می‌تواند در نتیجه به آسیب ستون فقرات باشد.

دیسک‌های بیرون زده یا فتق دیسک

یکی از علل شایع تنگی و رادیکولوپاتی روزنه، برآمدگی یا فتق دیسک است. دیسک‌های ستون فقرات به عنوان بالشتک بین مهره‌های شما عمل می‌کنند. گاهی اوقات، این دیسک‌ها از جای خود می‌لغزند یا آسیب می‌بینند و اعصاب را تحت فشار قرار می‌دهند. دقت کنید این مشکل معمولاً در قسمت پایینی کمر رخ می‌دهد، اما احتمال اینکه در گردن نیز ایجاد شود وجود دارد.

خار استخوان

خارهای استخوانی همان زائده‌های استخوانی هستند که یکی دیگر از عوامل احتمالی رادیکولوپاتی محسوب می‌شوند و می‌توانند منجر به باریک شدن روزنه شوند. خار استخوان در ستون فقرات می‌تواند به دلایل مختلفی مانند التهاب ناشی از آرتروز، ضربه یا سایر شرایط دژنراتیو ایجاد شود.

علل دیگر

ضخیم شدن ساختاری رباط‌های ستون فقرات نیز ممکن است منجر به باریک شدن فضای اطراف ریشه‌های عصبی و متعاقب آن فشردگی عصب شوند. علل کمتر رایج رادیکولوپاتی شامل عفونت‌های ستون فقرات و رشد توده‌های مختلف سرطانی و غیر سرطانی در ستون فقرات است که ممکن است به تحت فشار قرار گرفتن ریشه سلول‌های عصبی ختم شود‌.

ریسک فاکتورهای (عوامل خطر ساز) رادیکولوپاتی

عوامل خطرساز رادیکولوپاتی عبارتند از:

  • سن (بیشتر بین ۳۰ تا ۵۰ سالگی رایج است)
  • چاقی
  • مشاغل خاص
  • نشستن طولانی مدت
  • مصرف دخانیات
  • دیابت
  • عوامل ژنتیکی
‏رادیکولوپاتی چیست؟

تشخیص رادیکولوپاتی

پزشک ممکن است طی چندین مرحله برای تشخیص رادیکولوپاتی شما اقدام کند:

در ابتدا ممکن است از معاینه فیزیکی و آزمایشات فیزیکی برای بررسی قدرت و رفلکس‌های عضلانی شما استفاده شود. اگر با انجام دادن حرکات خاصی دچار درد در یک ناحیه می‌شوید حتماً با پزشک خود در میان بگذارید زیرا ممکن است به پزشک شما در تشخیص ریشه عصبی آسیب دیده کمک کند.

در مرحله بعدی از آزمایشات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن یا اسکن MRI برای مشاهده بهتر ساختارهای ناحیه دچار مشکل مشکل استفاده می‌شود.

مطالعات هدایت عصبی، همراه با الکترومیوگرافی، همچنین می‌تواند برای تعیین علت عصبی یا عضلانی بودن مشکل مورد استفاده قرار گیرد.

درمان رادیکولوپاتی

درمان رادیکولوپاتی بستگی به محل و علت بیماری و عوامل دیگر دارد. معمولاً ابتدا درمان‌های غیر جراحی توصیه می‌شود که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • داروها: مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، داروهای شبه افیونی یا شل کننده‌های عضلانی، برای مدیریت علائم
  • راهکارهای کاهش وزن برای کاهش فشار بر ناحیه مشکل دار
  • فیزیوتراپی برای تقویت عضلات و جلوگیری از آسیب بیشتر
  • تزریق آستروئید برای کاهش التهاب و تسکین درد

برخی از افراد ممکن است به درمانهای پیشرفته‌تری مانند عمل جراحی نیاز داشته باشند. جراحی به طور معمول برای کاهش فشار روی ریشه عصبی با گسترش فضای خروجی ریشه‌های عصبی از ستون فقرات استفاده می‌شود. عمل ممکن است شامل برداشتن تمام یا بخشی از دیسک ویا مهره‌ها باشد. سوراخ خلفی گردن یکی از گزینه‌های جراحی کمتر تهاجمی ستون فقرات است که مورد توجه پزشکان قرار می‌گیرد.



همه چیز که باید در مورد سرگیجه بدانید

سرگیجه (Vertigo) حالتی است که در آن تعادل بدن از دست می‌رود و احساس چرخش محیط یا خودتان را دارید و دچار ضعف و بی‌حالی می‌شوید. در بیشتر مواقع سرگیجه ممکن است به خاطر خستگی زیاد، کاهش قندخون و آب بدن اتفاق بیفتد. اما اگر سرگیجه، مداوم و همیشگی باشد، باید به دنبال دلیل دیگری باشید. در برخی از مواقع علت سرگیجه و سنگینی سر وجود یک بیماری است که اگر زود اقدام کنید، می‌توان آن را به موقع درمان کرد.

تعریف دقیق سرگیجه

سرگیجهٔ دَوَرانی یا واقعی (vertigo) حالتی است که فرد احساس می‌کند محیط اطرافش به دور سرش در حرکت یا چرخش است یا اینکه محیط اطراف ثابت است اما خودش در حال حرکت یا چرخش است. همین احساس حرکت یا چرخش است که سرگیجه واقعی را از سایر انواع (dizziness) «گیجی یا سبکیِ سر» متفاوت می‌کند. در سبکی سر بیمار احساس عدم تعادل می‌کند اما احساس حرکت وجود ندارد. بیمار می‌گوید سرم گیج رفت یا چشم هایم سیاهی رفت.

نشانه های سرگیجه

سرگیجه معمولاً می تواند به طور خاص به صورت یکی از احساسات زیر بیان شود:

  • احساس کاذب حرکت یا چرخش (Vertigo یا سرگیجه دورانی)
  • سبکی سر یا احساس غش
  • از دست دادن تعادل یا عدم تعادل
  • سایر احساسات مانند شناور بودن یا سنگینی سر
نشانه های سرگیجه

علائم هشدار برای اختلال سرگیجه

اگر با اختلال سرگیجه دست و پنجه نرم می‌کنید، بهتر است علائم هشدار زیر را جدی بگیرید:

  • سرگیجه ناگهانی که تحت تاثیر تغییر موقعیت نباشد.
  • سرگیجه همراه با علائم عصبی مانند عدم هماهنگی شدید عضلات یا ضعف شدید.
  • سرگیجه همراه با ناشنوایی و عدم وجود سابقه بیماری Meniere

انواع سرگیجه

سرگیجه انواع مختلفی دارد که علت آنها نیز متفاوت است.

سرگیجه محیطی (Peripheral vertigo)

حدود ۸۰٪ موارد از این نوع هستند. سرگیجه محیطی معمولاً از مشکلات گوش داخلی ناشی میشود.

اندامهای ریزی در گوش داخلی با ارسال پیام از طریق سیگنالهای عصبی به مغز به نیروی جاذبه و موقعیت فرد پاسخ میدهند. این روند افراد را قادر می سازد هنگام ایستادن، تعادل خود را حفظ کنند.

 تغییر در این سیستم می تواند سرگیجه ایجاد کند. سرگیجه وضعیتی خوش خیم و التهاب دلایل شایع است. از دیگر دلایل آن میتوان به بیماری منییر و آکوستیک نوروما اشاره کرد.

سرگیجه مرکزی (Central vertigo)

سرگیجه مرکزی با مشکلات سیستم عصبی مرکزی (CNS) مرتبط است. تقریباً ۲۰٪ موارد از این نوع هستند.

این بیماری معمولاً در یکی از مناطق زیر اختلال ایجاد میکند:

  • ساقه مغز
  • مخچه
فوق تخصص مغز و اعصاب

علل احتمالی آن عبارتند از: میگرن وستیبولار، میلین زدایی (demyelination) و تومورهای که ناحیه یا مناطق سیستم عصبی مرکزی را درگیر میکند.

سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش خیم چیست؟

سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش خیم (BPPV) عارضه‌ای است که طی آن، بیمار پس از حرکات سر یا تغییرات سریع وضعیتی، از سرگیجه‌های کوتاه مدت شکایت دارد. علائم BPPV خصوصاً هنگام جابجا شدن به سمت دیگر در حین خواب یا خمیدن سر به عقب رخ می‌دهد.

ارگان‌های وستیبولار در گوش داخلی ما که وظیفه حفظ تعادل مان را بر عهده دارند شامل اوتریکول و ساکول (اتولیت‌ها) و سه مجرای نیم دایره‌ای هستند. ارگان‌های اتولیتی حاوی ذرات بسیار ریز کریستالی شکلی هستند که شما را نسبت به نیروی جاذبه حساس می‌کنند.

به دلایل زیادی، این بلورها می‌توانند از صفحه نگهدارنده شان جدا شوند. هنگامی که آنها از جای خود کنده می‌شوند، می‌توانند به یکی از کانال‌های نیم دایره منتقل شوند (به خصوص در حالی که دراز کشیده اید). این امر باعث می‌شود که تعادل مایع درون کانال نیم دایره به هم بخورد و فرد نسبت به تغییر وضعیت سر حساس شود و همین امر باعث احساس سرگیجه می‌شود.

علل رایج سرگیجه

مسائل مختلفی می تواند باعث سرگیجه ناگهانی شود و برخی از آنها جدی تر است. به همین دلیل، هرکسی که شروع هر یک از اختلالات زیرا را به صورت ناگهانی تجربه کند؛ باید به پزشک مراجعه کند.

در صورت بروز سرگیجه ناگهانی ممکن است سریعا به مراقبت های پزشکی نیاز پیدا کنید. به عنوان مثال برخی از مشکلات همراه با سرگیجه ناگهانی علائم سکته مغزی است. برخی از این عوامل عبارتند از:

  • مشکلات گوش داخلی
  • نوریت دهلیزی یا نورونیت
  • بیماری منییر
  • فشار خون پایین
  • اختلال هراس
  • سکته مغزی (TIA)
  • عوارض جانبی دارو ها
  • گرمازدگی
  • کمبود آب بدن
  • استرس، اضطراب، عصبانیت و ترس
  • نارسایی کمبود آهن
  • دریازدگی
  • عفونت گوش
  • میگرن
  • قند خون پایین، در افراد دیابتی
  • سرگیجه سرویکوژنیک، سرگیجه ناگهانی همراه با درد گردن

 

آزمایش‌های تشخیص نوع سرگیجه

انجام برخی از آزمایش‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا به موقع نوع سرگیجه را تعیین کنید. این آزمایش‌ها عبارتند از:

آزمون رانش سر

در این آزمایش بیمار به بینی آزمون‌گر نگاه می‌کند و آزمون‌گر سرش را به سرعت به طرفی حرکت می دهد. سپس به دنبال حرکت درست چشم می گردد.

آزمون رومبرگ

در این آزمون بیمار باید با چشم‌های بسته و پاهای روی هم گذاشته بایستد. سپس چشم‌هایش را ببندد و سعی کند تا جای ممکن تعادل خود را حفظ کند.

آزمون Fukuda-Unterberger

در این آزمایش از بیمار خواسته می شود تا در حالی که چشم‌هایش بسته است، بدون این‌که به پهلوها حرکت کند، در جا بزند.

آزمون دیکس هالپایک

در این آزمون بیمار در حالی که روی میز معاینه قرار دارد، به سرعت از موقعیت نشسته به موقعیت خوابیده می‌رود. در حالی که سرش اندکی به سمت راست و یا اندکی به سمت چپ خم است. در این میان پزشک حرکات چشم‌ها را بررسی می کند تا بیشتر به علت سرگیجه پی ببرد.

آزمون‌های تصویربرداری

در برخی مواقع آزمون‌های تصویربرداری بهترین گزینه برای تشخیص هستند. از جمله پرکاربردترین آزمون‌های تصویربرداری برای بیماری مرتبط با سرگیجه عبارتند از:

  • سی تی اسکن
  • ام آر آی
تشخیص دلیل سر درد

مراجعه به پزشک بعد از سرگیجه

در صورت تجربه‌ هر نوع سرگیجه غیرقابل توجیه، عود کننده یا شدید به پزشک مراجعه کنید.

در صورت تجربه‌ سرگیجه شدید یا Vertigo همراه با هریک از حالات زیر به درمانگاه اورژانس مراجعه کنید:

  • صدمه‌ شدید سر
  • سردرد جدید، متفاوت یا شدید
  • تب بالاتر از ۳۸.۳ درجه
  • سفت شدن شدید گردن
  • تاری دید
  • صدمه‌ شدید سر
  • سردرد جدید، متفاوت یا شدید
  • تب بالاتر از ۳۸.۳ درجه
  • سفت شدن شدید گردن
  • تاری دید

درمان‌ سرگیجه

 درمان سرگیجه روی علت اصلی ایجاد آن متمرکز است. در بیشتر موارد، درمان‌های خانگی و درمان‌های پزشکی می‌توانند علت سرگیجه را کنترل کنند.

  • مشکلات گوش داخلی می‌تواند با دارو‌ها و تمرینات در منزل کنترل شود که می‌تواند به کنترل تعادل کمک کند.
  • سرگیجه‌ی وضعیتی خوش‌خیم (BPV) نیز با مانور‌هایی که می‌تواند به کاهش علائم کمک کند قابل حل است. جراحی گزینه‌ی دیگری برای بیمارانی است که BPV آن‌ها با دیگر روش‌ها کنترل نمی‌شود.
  • بیماری منییر نیز با رژیم غذایی کم‌نمک، تزریقات موقعیتی یا جراحی گوش درمان می‌شود.
  • میگرن با دارو‌ها و تغییر سبک زندگی، مانند یادگیری شناسایی و جلوگیری از عوامل تحریک‌کننده میگرن، درمان می‌شود.
  • دارو‌ها و تکنیک‌های کاهش اضطراب نیز می‌توانند به اختلالات اضطرابی کمک کنند.
  • نوشیدن مایعات زیاد می‌تواند به سرگیجه ناشی از ورزش بیش از حد، گرما یا کم‌آبی بدن کمک کند.

علل سوزش و درد عصبی چیست؟

درد عصبی چیست؟

درد عصبی یا درد نوروپاتیک نوعی درد مزمن است که معمولاً پی‌آمد ابتلا به بیماری، عفونت یا آسیب‌دیدگی است یا همراه با این مشکلات حس می‌شود. البته درد عصبی نتیجه‌ی مستقیم هیچ یک از این عامل‌ها نیست. درد عصبی معمولاً از عوارض بیماری یا آسیب‌دیدگی است. بیماران دچار درد نوروپاتیک از درد سوزش، تیر کشنده و برق‌آسا رنج می‌برند. درد عصبی برخی بیماران مداوم است و درد عده‌ای هر از گاه رخ می‌ دهد. بی‌حسی نیز در این عارضه شایع است. درد نوروپاتیک به مرور زمان بیشتر یا کمتر می‌ شود.

درد عصبی چیست؟

علائم تمام بیماران دچار درد عصبی یکسان نیست، در هر حال شایع‌ترین علائم درد نوروپاتیک عبارت است از:

  • درد خنجری، برق‌آسا و سوزشی
  • گزگز و بی‌حسی یا احساس سوزن سوزن شدن
  • درد خود به خودی یا دردی که بدون محرک شروع شده باشد.
  • درد ناشی از تحریک یا دردی که در اثر وقایعی، مانند سایش، سرما یا شانه کردن حس می‌شود، که معمولاً دردناک نیستند.
  • احساس کردن یک حس مزمن ناخوشایند یا غیرعادی
  • اختلالات خواب یا مشکل داشتن هنگام استراحت کردن
  • مشکلات روانی به دلیل تحمل درد مزمن، بی‌خوابی و دشواری در توصیف احساس ناخوشایند
علت درد عصبی

عوامل ایجاد درد عصبی یا درد نوروپاتیک

عوامل متعدد و بسیار زیادی وجود دارند که میتوانند موجب ابتلای یک فرد به درد عصبی شوند  از جمله عوامل موثر می توان به موارد زیر اشاره کرد:

دیابت

دیابت یکی از دلایل اصلی آسیب عصبی محسوب می شود و اغلب نتیجه کاهش جریان خون و سطوح بالای قند است. تقریبا نیمی از افراد مبتلا به دیابت به نوعی آسیب عصبی را تجربه می کنند، اگرچه علائم به طور معمول تا مدت ها پس از تشخیص پدیدار نمی شوند. از این رو، اگر به دیابت مبتلا هستید، مدیریت سطوح قند خون و وزن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در بیماران مبتلا به دیابت، دست ها و پاها به طور معمول نخستین بخش هایی هستند که از آسیب رنج می برند و در نتیجه فرد دچار دست درد عصبی می شود.

کمبود ویتامین‌ها

 ویتامین های ب، ب۱، ب۶ و ب۱۲ برای سلامت اعصاب اهمیت بسیار ویژه‌ای دارند. همینطور ویتامین ای و نیاسین هم برای سلامت اعصاب ضروری هستند،  در نتیجه کمبود این ویتامین ها در بدن منجر به اختلال سیستم عصبی شده و فرد  را در معرض ابتلا به درد نوروپاتیک از جمله دست درد عصبی قرار میدهد.

 آسیب یا فشار بر اعصاب

هرگونه رویدادی که موجب وارد شدن فشار یا آسیب بر اعصاب می شود، میتواند منجر به نوروپاتی شود و موجب ایجاد درد های عصبی شود. برای مثال تصادف یک موتورسوار و آسیب اعصاب دست موتور منجر به دردی در ناحیه دست شده که دست درد عصبی گفته می شود.

تومورها

 رشد تومورها ممکن است به صورت مستقیم بر اعصاب تاثیر بگذارد، یا تومورها ممکن است بر اعصاب اطراف‌شان فشار وارد کنند. هم تومورهای سرطانی «بدخیم» و هم تومورهای غیرسرطانی «خوش‌خیم» می توانند در نوروپاتی محیطی  نقش داشته باشند.

بیماری های خودایمنی

از جمله لوپوس، آرتریت روماتوئید، و نشانگان گیلن باره.

روماتوئید

عفونت‌ها

 بعضی عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی می توانند منجر به ایجاد این بیماری شوند، از جمله هپاتیت سی، اپشتین بار ویروس، زونا (ویروس واریسلا زوستر) و اچ‌آی‌وی (ایدز).

اعتیاد به الکل

 تعداد زیادی از افرادی که دارای اعتیاد به الکل می باشند دچار نوروپاتی محیطی می شوند. همچنین اختلالات ژنتیکی، شیمی درمانی، اضافه وزن، سیگارکشیدن، فشارخون بالا، بیماری های کلیوی، سطوح پایین هورمون های تیروئید و داروهای ضد تشنج از محرک های درد عصبی یا همان نوروپاتی می باشند.

تشخیص درد نوروپاتیک

پزشک برای تشخیص دادن درد عصبی معاینه‌ی بالینی انجام می‌دهد و از بیمار می‌خواهد که علائم را توصیف کند. پزشک سوالاتی را درباره نوع درد، زمان بروز درد یا محرک‌های درد می‌پرسد. همچنین پزشک پرسش‌هایی را درباره‌ی عامل‌های خطر درد نوروپاتیک مطرح می‌کند و دستور آزمایش خون و تست‌های عصبی می‌ دهد.

روش‌های درمان درد عصبی

درد نوروپاتیک غالباً مزمن بوده و درمان آن ممکن است چالش‌برانگیز باشد. اما دلیلی برای نگرانی وجود ندارد، چراکه روش‌های درمانی مختلفی برای درمان آن وجود دارد. روش‌های درمان درد نوروپاتیک عبارتند از:

دارو

درد عصبی با مسکن‌های معمولی مانند ایبوپروفن بهبود پیدا نمی‌کنند. به همین دلیل پزشک متخصص از دیگر داروها، با حداقل دوز، شروع به درمان می‌کند. این دارو‌ها در دوزهای بالا، واکنش بهتر و سریعتری برای درمان درد می‌دهند اما عوارض جانبی خطرناکی به همراه دارند. از جمله عوارض جانبی آن، خستگی، خواب آلودگی و تاری دید است؛ بنابراین، در دوران مصرف داروها باید از کارهایی مانند رانندگی یا کار با ماشین‌آلات خودداری کنید. بعد از گذشت یک تا دو هفته، بدن به دارو عادت و عوارض‌های آن کاهش پیدا می‌کند. اگر عوارض‌ها همچنان ادامه داشت حتما به دکتر خود اطلاع دهید.

قرص درد عصبی ممکن است با داروهای بیماری‌هایی مانند اضطراب، افسردگی و سردرد مشترک باشد. در برخی مواقع کرم‌های موضعی تجویز می‌شود که تا حدودی ممکن است موثر واقع شود. برخی داروهایی که در این حوزه تجویز می‌شود شامل آمی‌تریپتیلین (amitriptyline)، دولوکستین (duloxetine)، پرگابالین (pregabalin) و گاباپنتین (gabapentin) هستند. با این حال، دارو برای افراد مبتلا به درد عصبی فقط یک تسکین‌دهنده جزئی است.

جراحی

اگر دردهای مزمن عصبی ناشی از جراحت و آسیب دیدن عصب باشد، برای درمان، نیاز به جراحی دارد.

درمان‌های مکمل

این گروه از درمان‌ها، اصولا به همراه دارو انجام می‌شود. مانند: فیزیوتراپی یا کادر درمانی، طب سوزنی و ماساژ درمانی.

تحریک الکتریکی (tDCS)

این روش، یکی از روش‌های محبوب برای درمان درد عصبی است. در تحریک الکتریکی دو الکترود بر روی سر فرد قرار می‌گیرد. بعد از آن جریان بسیار ضعیف الکتریکی بین ۰.۵ تا ۲ میلی‌آمپر توسط یک باتری ۹ ولتی تولید خواهد شد؛ در طی چند جلسه این روش درمانی انجام می‌شود. به وسیله این الکترودها تحریک‌هایی از روی جمجمه بر سلول‌های مغزی صورت می‌گیرد.

از این روش برای درمان افسردگی و درد نوروپاتیک استفاده می‌شود. تحقیقات نشان داده این روش در روال بهبود بیماری‌هایی مانند افسردگی و درد نوروپاتیک، تاثیرگذار بوده است. در هنگام انجام این روش، دردی به فرد وارد نشده و عوارضی برای وی نخواهد داشت.

نوروفیدبک (TMS)

این روش یکی از رایج‌ترین روش‌های درمانی است. در این روش فرد را در یک محیط آرام قرار می‌دهند سپس دو الکترود بر روی سر وی وصل می‌شود، حال از فرد درخواست می‌شود با نگاه کردن به صفحه کامپیوتر رو به روی خود، بدون به کار بردن دست‌ها یک سری کار به وسیله امواج مغز انجام دهد. به عنوان مثال فیلم در حال پخش را متوقف کند.

 این روش درمانی موجب شده تا مغز خود تنظیمی را یاد بگیرد. همچنین، در این روش امواج مغز آرایش جدیدی پیدا می‌کنند. این روش عوارض منفی نداشته و نتایج مثبتی از آن برای درمان بیماری‌هایی مانند میگرن، افسردگی، درد عصبی دریافت شده است.

نوروفیدبک (TMS)

پیشگیری از درد عصبی

با انجام برخی کارها مانند انجام موارد زیر می‌توانید از بروز درد نوروپاتیک جلوگیری کنید.

  • رژیم غذایی سالم، یکی از عوامل پیشگیری از درد عصبی است. خوردن میوه، سبزیجات، غلات سبوس‌دار را به برنامه غذایی خود اضافه کنید. همچنین با خوردن گوشت، تخم مرغ، ماهی، لبنیات کم چرب و غلات غنی شده، مانع از بروز کمبود ویتامین B-۱۲ شوید.
  • ورزش هفتگی را فراموش نکنید. در برنامه هفتگی خود، حداقل ۳ روز را برای ورزش اختصاص دهید.
  • از انجام کارهای خطرناک و پر ریسک که خطر آسیب‌دیدگی سیستم نخاعی و سیستم عصبی را بالا می‌برد، جلوگیری کنید.
  • از کشیدن سیگار و مصرف مشروبات الکلی نیز پرهیز کنید.