مطالعات جدید نشان داده است که جوانان و کودکانی که در معرض آلودگی هوا قرار می گیرند ، نشانه های بیماری آلزایمر ، پارکینسون و بیماری نورون حرکتی را در ساقه مغز خود به همراه دارند. که متاسفانه علاوه برآن علائم نانوذراتی وجود داشت که به نظر می رسد از سیستم های احتراق ماشین و ترمز خودروها سرچشمه می گیرند.
این تحقیق که ضرورت انجام اقدامات بیشتر برای محافظت از جوانان در برابر اثرات آلودگی هوا و جلوگیری ازایجاد “یک اپیدمی عصبی جهانی” را نشان می دهد . گویای این است که مغز مانند سایر اندام ها در برابر آلودگی های محیطی مصون نیست و شواهد قانع کننده ای وجود دارد که نشان می دهد آلودگی هوا با شرایطی از جمله اختلالات طیف اوتیسم و الزایمر ارتباط دارد وباعث زوال عقل و کاهش شناخت می شود. با اینکه اختلالات عصبی دارای ویژگی های منحصر به فرد ی هستند ولی بسیاری از آنها تغییرات بافتی مغزی مشابهی دارند که آلودگی هوا ممکن است آنها را تشدید کند.
آشنایی با بهترین فوق تخصص مغز و اعصاب
تأثیر هوای آلوده بر مغز
ذرات فلزی که به مغز می رسند می توانند مستقیماً به نورون ها آسیب برسانند. این ذرات می توانند با اختلال در تنظیم فعالیت میکروگلیا و سلول های ایمنی مغز ، آسیب های گسترده ای را وارد کنند. میکروگلیا ممکن است مزاحمان را با عوامل بیماری زا اشتباه گرفته و مواد شیمیایی را برای از بین بردن آنها آزاد کند. این مواد شیمیایی می توانند تجمع کرده و باعث التهاب شوند والتهاب مزمن در مغز در تخریب سلول های عصبی دخیل است.
ذرات همچنین ممکن است از طریق جریان خون به مغز آسیب برساند. تحقیقات نشان می دهد که ذرات کوچک می توانند از طریق غشای پلاسمایی آلوئولها – کیسه های هوای کوچک در ریه ها – لغزیده و توسط مویرگ ها جمع شوند و سپس ذرات در خون در سراسر بدن توزیع می شوند. اگرچه ممکن است برخی از این ذرات در نهایت سد خونی مغزی را از بین ببرند ، اما نیازی نیست که یک آلاینده وارد مغز شود تا در آنجا مشکل ایجاد کند. سیستم ایمنی بدن می تواند به ذرات موجود در ریه یا جریان خون نیز واکنش نشان دهد و باعث التهاب گسترده ای شود که بر مغز تأثیر می گذارد
حتی یک ذره بلعیده شده می تواند اثرات عصبی غیر مستقیم از طریق روده داشته باشد. اکنون محققان ارتباطات قوی بین میکروبیوم روده و مغز را تشخیص می دهند و مطالعات نشان می دهد که رساندن ذرات ریز به روده می تواند باعث التهاب سیستمیک شود.
ارتباط الودگی هوا با اختلالات عصبی
زوال عقل و عملکرد شناختی، الزایمر
قرار گرفتن در معرض هوای آلوده خارجی به عنوان یک عامل خطر ساز محیطی شناخته می شود که باعث پیری مغز می شود. اخیراً ، چندین مطالعه اپیدمیولوژیک گزارش کرده اند که خطر ابتلا به زوال عقل و بیماری آلزایمر با قرار گرفتن در معرض هوای آلوده افزایش می یابد . علیرغم شواهد فزاینده اخیر در مورد اثرات عصبی آلودگی هوا بر بیماری آلزایمر و عملکرد شناختی مرتبط ، هیچ نتیجه قطعی در مورد علیت نمی توان گرفت ، زیرا تحقیقات هنوز ناکافی است و عدم قطعیت در مورد مکانیسم های زمینه ای همچنان ادامه دارد.
اوتیسم
آلودگی هوا می تواند خطر ابتلا به اختلال اوتیسم را افزایش دهد. چندین مطالعه در ایالات متحده نشان داد که این اختلال ارتباطی با آلودگی هوا دارد
البته نتایج اولیه این مطالعات نشان دهنده آن است که ازن یک عامل تحریک کننده است که در واکنش با اکسیدهای نیتروژن و هیدروکربن ها ، آلاینده های رایج ناشی از ترافیک جاده ها ایجاد می شود. البته این تحقیقات همچنان ادامه دارد.
سکته
داده های علمی نشان می دهد که قرار گرفتن کوتاه مدت یا بلند مدت در معرض آلودگی هوا با افزایش خطر سکته مغزی و سندرم حاد کرونر مانند سکته قلبی همراه است. ارتباط سکته مغزی با آلودگی هوا بیشتر از سایر اختلالات عصبی مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس گزارشات تاکنون ، قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا با بیماریهای بالینی زمینه ای سکته مغزی ارتباط دارد. اینها شامل التهاب سیستمیک ، استرس اکسیداتیو ، تصلب شرایین ، ترومبوز و آریتمی می باشند.
افسردگی
خطر ابتلا به افسردگی به طور قابل توجهی با قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا افزایش می یابد. تحقیقات اپیدمیولوژیک اخیر نشان همبستگی بین آلودگی هوا و سطح کورتیزول دارد . مغز به گلوکوکورتیکوئیدها ، مانند کورتیزول ، که یک هورمون استرس است و نقش مهمی در شناخت و افسردگی دارد ، بسیار حساس است. با افزایش کورتوزول پاسخ به استرس شروع می شود و از طریق هیپوتالاموس و غده هیپوفیز باعث افزایش ترشح کورتیزول از قشر آدرنال می شود که این در نهایت منجر به کاهش شناختی ، زوال عقل و افسردگی می شود. رابطه علی بین آلودگی هوا وافسردگی مبهم است بر این اساس تحقیقات بیشتری در این مورد نیاز است.
اسکلروز چندگانه،ام اس
در حالی که علت اصلی بیماریهای خود ایمنی نامشخص است ، ولی عوامل محیطی و ژنتیکی به عنوان عوامل اصلی دخیل هستند. چندین مطالعه در مورد ارتباط آلودگی هوا و این بیماری صورت گرفته ، اگرچه نتایج متناقض بوده اند ، اما می توان آنها را تا حد زیادی در سه فرض خلاصه کرد. ابتدا ، این ذرات از طریق دستگاه تنفسی به ریه ها جذب می شوند و باعث التهاب ریوی سیستمیک و فعال شدن سلول های می شوند که سپس سیتوکین های پیش التهابی در مغز ترشح می کنند. ثانیاً ، ذرات جذب شده مستقیماً از طریق پیاز بویایی ممکن است واکنش های التهابی را در مغز ایجاد کنند. و سوم اینکه جهش های ژنتیکی ناشی از ریزگردها بر شروع آن تأثیر می گذارد. البته نمی توان به صورت دقیق گفت علت و معلول همدیگراند برای این اساس نیاز به تحقیقات گسترده دیگری دارد.
روانگسیختگی ، اسکیزوفرنی
مطالعات متعددی در سالهای اخیر در مورد ارتباط بین شیوع بیماری های روانی وآلودگی هوا منتشر شده بر اساس مطالعه اخیر ، نوجوانانی که در معرض آلودگی هوا قرار دارند ، ۶۰ درصد بیشتر از سایر افراد در معرض بیماری های روانی قرار می گیرند . یافته ها نشان می دهد که اگر به طور مداوم در معرض گرد و غبار ریز قرار بگیریم ، همه گروه های سنی تحت تشدید و افزایش شیوع اسکیزوفرنی قرار می گیرند. با این حال ، علیرغم بسیاری از گزارش های اپیدمیولوژیک که ارتباط بین گرد و غبار ریز و اسکیزوفرنی را نشان می دهد ، تعداد کمی از گزارش ها به این سوال می پردازند که چگونه گرد و غبار ریز می تواند به طور مکانیکی بر پیشرفت اسکیزوفرنی تأثیر بگذارد.
بیش فعالی
گزارشات اخیر نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در اواخر دوران بارداری به طور قابل توجهی سطح جسم پینه ای مغز را کاهش می دهد و کاهش ناحیه به میزان ۵۰ میلی متر منجر به افزایش نمرات فرعی بیش فعالی می شود. مطالعات کمی رابطه مستقیم بین ریزگردها و شروع پیش فعالی را بررسی کرده اند. اگرچه ممکن است برخی داده های اپیدمیولوژیک با هم مرتبط باشند ، اما تحقیقات بیشتری در مورد مکانیسم دقیق مورد نیاز است.
توسعه عصبی
هوا حاوی مواد سمی مانند سرب ، متیل جیوه ، آرسنیک ، بی فنیل های پلی کلرید و تولوئن است که بر رشد عصبی تأثیر می گذارد. قرار گرفتن مداوم در معرض سطوح بالای آلودگی هوای محیط در دوران بارداری می تواند تأثیر منفی بیشتری بر رشد مغز نسبت به قرار گرفتن در دوران کودکی داشته باشد. از آنجا که ساختار مغز در طول زندگی جنین ایجاد می شود ، قرار گرفتن در معرض مواد ناشی از آلودگی هوا در رحم می تواند منجر به آسیب دائمی مغز یا اختلال شناختی در سنین بالا شود .
اثرات ذرات فوق ریز بر روی مغز هنوز مشخص نیست و احتمالاً آلودگی های عصبی بیشتری در جهان وجود دارد که دانشمندان هنوز آنها را کشف نکرده اند.
