دسته بندی ها: مقالات

۶ مورد از خطرناک ترین عوارض جراحی مغز و اعصاب

عوارض جراحی مغز و اعصاب 

با توجه به گسترده بودن طیف بیماری‌های مغز و اعصاب، طبیعتاً درمان‌های وسیعی برای انواع مختلف بیماری‌ها وجود دارد.

از جمله دارو درمانی، جراحی، فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتار درمانی، درمان‌های نوین طب فیزیکی مانند مگنت تراپی، شوک ویو و …. جراحی‌ها از رایج‌ترین درمان‌های بیماری‌های مغز و اعصاب هستند که می‌توانند عوارضی به دنبال داشته باشند.

بیمار باید با آگاهی کامل پا به اتاق عمل بگذارد در این راستا ما در سایت شخصی دکتر جباری مطلبی تحت عنوان عوارض جراحی مغز و اعصاب تهیه و منتشر کردیم.

 

چه عواملی موجب بروز عوارض جراحی مغز و اعصاب می‌شود؟

ممکن است این تصور وجود داشته باشد که اگر جراحی از نوع بسته و کم تهاجمی باشد، به دنبال آن خطرات و عوارض جراحی مغز و اعصاب  کمتر است. جراح مغز و اعصاب باتجربه و مجرب نوع جراحی را بر اساس ویژگی‌های فردی و نوع مشکل هر فرد مشخص می‌کند.

نوع جراحی مغز و اعصاب تأثیر زیادی بر عوارض جراحی مغز و اعصاب نمی‌تواند داشته باشد. در بروز عوارض جراحی مغز و اعصاب عوامل زیادی تأثیرگذار هستند که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.

ویژگی‌های فردی بیمار:

آیا جوان یا پیر بودن بیمار تأثیری بر کم شدن عوارض جراحی مغز و اعصاب دارد یا خیر؟ البته به طور قطع نمی‌توان گفت که پایین بودن سن در کم شدن عوارض تأثیرگذار است؛ اما به طور کلی افراد جوان در مقابل دردها و  عوارض جراحی مغز و اعصاب مقاوم‌تر بوده و بالا بودن قدرت در ترمیم باعث بهبود فرد می‌شود.

عوارض عمل مغز و اعصاب

تجربه جراح مغز و اعصاب:

طبیعتاً تجربه و مهارت جراح مغز و اعصاب بر عوارض جراحی مغز و اعصاب تأثیرگذار خواهد بود. ویژگی‌هایی که جراح باید داشته باشد بررسی شرایط بیمار و انتخاب بهترین روش جراحی و تسلط بر جراحی است که تومور را باید به صورتی از مغز خارج کند که کمترین آسیب به مغز وارد شود.

نوع جراحی مغز و اعصاب:

طبیعتاً نوع جراحی بسته و کم تهاجمی نسبت به جراحی باز از عوارض جراحی مغز و اعصاب کمتری برخوردار است. جراحی بسته به این صورت است که جراح با استفاده از وسیله‌ای به نام آندوسکوپ تومور را برمی‌دارد. جراحی باز مانند کرانیوتومی جراح مجبور به شکافتن جمجمه هست که شکافتن جمجمه خطرات و عوارض جراحی را افزایش می‌دهد.

 

شایع‌ترین عوارض جراحی مغز و اعصاب

به دلیل ماهیت مغز بدون شک عمل مغز یکی از خطرناک‌ترین جراحی‌ها با بیشترین عوارض است و مشکلی که این‌گونه جراحی‌ها برای فرد ایجاد می‌کنند نه تنها مغز را در برمی گیرد بلکه ممکن است بخش‌های دیگر بدن را نیز در بر بگیرد.

شایعترین عوارض که بیماران جراحی مغز و اعصاب ممکن است به آنها دچار شود، ایجاد لخته در عروق پا، آمبولی ریوی، عفونت و آسیب بافت عصبی شامل مغز و نخاع باشد.

در میان انواع جراحی مغز و اعصاب، جراحی کرانیوتومی نسبت به دیگر جراحی مغز از عوارض بیشتری برخوردار است و اگر سن بیمار مبتلا به مغز و اعصاب بالا باشد و جراح مغز و اعصاب از مهارت بالایی برخوردار نباشد ممکن است بیمار به عوارض شایعی همچون:

فراموشی بعد از جراحی مغز و اعصاب:

به از یاد بردن اطلاعات و داده‌های ذخیره شده در مغز را فراموشی می‌گویند. فراموشی به دلیل مختلفی ایجاد می‌شود که یکی از علت‌های آن بروز آسیب در حین جراحی تومور است.

برای مثال اگر در جراحی تومور مغزی، جراح مغز و اعصاب در حین برداشتن تومور از مغز آسیبی را به مغز وارد کند و این محلی که آسیب دیده است مربوط به بخش یادآوری اطلاعات باشد؛ در این صورت بیمار ممکن است بعد از جراحی مغز و اعصاب به فراموشی دچار شود.

درمان چنین موردی از عوارض جراحی مغز و اعصاب، تنها دارو درمانی است. با مراجعه به جراح مغز و اعصاب یکسری داروهای مخصوص داده می‌شود که با مصرف این داروها و استفاده مداوم از حافظه می‌توان به درمان چنین عارضه‌ای پرداخت.

 

سردردهای بعد از جراحی مغز و اعصاب:

سردرد بعد از جراحی مغز و اعصاب به دلیل مختلفی رخ می‌دهد. علت اغلب سردردها بعد از جراحی کرانیوتومی به دلیل استفاده از داروی بیهوشی هست.

این‌گونه سردردها قابل درمان هستند و با مصرف مسکن تسکین می‌یابند؛ اما در صورتی که سردرد شما بیش از دو هفته طول بکشد باید موضوع را از جراح مغز و اعصاب خود جویا شوید زیرا ممکن است در پی این سردردها خطرات بیشتری شما را تهدید کند.

عوارض عمل مغز و اعصاب

ورم سر بعد از جراحی مغز و اعصاب:

همیشه بروز ورم در سر خطرناک نیست و در بیشتر مواقع به دلیل کشش پوست جمجمه در حین جراحی است. در صورتی که علت ورم سر بعد از جراحی ناشی از اقدامات جراحی باشد پس از چند روز ورم کم می‌شود و ظرف ده روز حالت جمجمه به حالت اولیه خود بازمی‌گردد.

ولی در مواردی ورم سر به علت عفونت یا جمع شدن مایع مغزی و نخاعی در ناحیه بین جمجمه و مغز است که در این صورت نیز به اقدام سریع و به موقع دارد و در مواردی حتی مشاهده‌شده بیمار باید تحت جراحی مجدد قرار بگیرد.

آسیب دیدن اجزای مغز در حین جراحی مغز و اعصاب:

با آنکه جراحی مغز و اعصاب باعث نجات جان بیمار می‌شود اما در مواردی به دلیل بی تجربه بودن جراح مغز  ممکن است بخشی از اعصاب یا بافت مغز آسیب ببیند.

این مورد از عوارض جراحی مغز و اعصاب یکی از خطرناک‌ترین عوارضی است که ممکن است برای یک فرد بیمار اتفاق بیفتد؛ زیرا در صورتی که عارضه آسیب به مغز شدید باشد نیاز به انجام جراحی مجدد است تا از این طریق عارضه ایجاد شده را درمان کرد.

تشنج‌های مکرر بعد از جراحی مغز و اعصاب:

در صورتی که فرد جراح مهارت و تجربه کافی نداشته باشد، احتمال آسیب دیدن به بافت مغز بسیار بالا خواهد بود یکی از عوارض خطرناک آن تشنج‌های مکرر بیمار است، در این صورت نیاز به جراحی مجدد خواهد بود.

سایر عوارض بعد از عمل جراحی مغز و اعصاب:

مواردی که در ادامه اشاره خواهند شد، زمانی به وجود می‌آید که قسمتی از بافت مغزی فرد بیمار در حین عمل آسیبی وارد شده باشد، از جمله مهم‌ترین این عوارض که از لحظه پایان عمل و تا چند هفته ادامه خواهند داشت، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

جراحی مغز و اعصاب

  • تشنج‌های پی در پی فرد بیمار
  • سردردهای شدید و مداوم
  • عفونت مغز
  • افزایش احتمال ابتلا به بیماری مننژیت
  • بروز خونریزی در داخل مغز
  • افزایش احتمال ابتلا به سکته مغزی
  • کاهش یا افزایش میزان مایع مغزی و نخاعی در مغز

عوارض دیر هنگام بعد از عمل جراحی مغز و اعصاب:

این عوارض نیز زمانی نمایان می‌شوند که به قسمتی از بافت مغزی بیمار آسیب وارد شده باشد و در دراز مدت خود را نشان خواهد داد که گاهی ممکن است پس از چند سال اتفاق بیفتد. در صورت بروز چنین عوارض جراحی مغز و اعصاب، باید بیمار را دوباره مورد عمل جراحی قرار داد. این عوارض به عبارت زیر هستند: 

  • افزایش یا کاهش در میزان ترشح هورمون‌ها
  • اختلالات رفتاری و مشکل در شناخت
  • به وجود آمدن اختلال در رشد
  • پیدا شدن مشکلات دیداری و شنیداری
  • پیدایش و رشد دوباره تومور در مغز

 

روش‌های مقابله و پیشگیری از عوارض

قطعاً تنها اشخاصی که می‌توانند از بروز عوارض جراحی مغز و اعصاب جلوگیری کنند، فرد جراح و خود بیمار است، به همین منظور پزشک قبل از اقدام به عمل، بیمار را از عوارض جراحی مغز و اعصاب آگاه می‌سازد تا بیمار برای مقابله با عوارض جدی‌تر عمل کند. 

پزشکان با تجربه و ماهر از عوارض شایع این عمل با خبر هستند و با تجویز داروهایی مانند آنتی بیوتیک، مسکن و داروهای ضد درد و تشنج از شدت گرفتن عوارض و حاد شدن آن‌ها جلوگیری می‌کنند. 

فرد بیمار نیز باید از مصرف دخانیات و مشروبات الکلی پرهیز کند و از فشار آوردن به محل عمل و قرار گرفتن در معرض سرمای شدید خودداری کنند.

 

مزایا و معایب جراحی کمر

مزایا و معایب جراحی کمر

​​​​​​​​معمولا پزشکان، قبل از عمل جراحی، راه های دیگری را برای درمان شما امتحان می کنند. علارغم اینکه تضمینی برای موفقیت این عمل وجود ندارد، اما گزینه های زیادی را برای انتخاب به شما می دهد. پس بهتر است تا قبل از  عمل اطلاعات کافی را کسب کرده، و بهترین آن ها را انتخاب کنید.

 

مزایای این عمل

پس از انجام عمل، احتمالا تغییرات زیر را حس خواهید کرد:

  • بهبود حرکت.
  • بهبود آمادگی جسمانی.
  • بهبود روحیه‌. ​
  • کاهش مصرف مسکن ها
  • توانایی از سر گرفتن شغلتان.
  • افزایش بازده ی کاری.
جراحی کمر

جراحی کمر

ریسک های این عمل چیست؟

بیشتر افرادی که این عمل را انجام داده اند، به ندرت با مشکل خاصی مواجه شده اند. با این حال، هر عمل جراحی ریسک های خاص خود را دارد، که ممکن است موارد زیر را در برگیرد:

  • واکنش منفی به دارو های بیهوشی
  • خون ریزی
  • عفونت
  • احتمال تشکیل لخته ی خون در پا و ریه‌.
  • حمله قلبی.
  • سکته.
  • فتق دیسک کمر.
  • صدمه به سیستم عصبی، که می‌تواند منجر به ضعف، فلج شدن، درد، اختلالات جنسی و یا از دست دادن کنترل روده و مثانه شود. ​

این ریسک بسته به شرایط و بیماری های خاص افراد و همچنین نوع عمل، متغیر است و باید پپش از انجام عمل توسط جراح ارزیابی شود.

 

مزایا و معایب انواع جراحی کمر

​​​​​​​فیوژن نخاع کمری:

این عمل، رایج‌ترین جراحی موجود برای درمان کمردرد مزمن همراه با انحطاط است. پزشک شما در این عمل، با جوش دادن استخوان های ستون فقرات یا مهره ها به یکدیگر، حرکت بین مهره ها و میزان کشش عصب ها را محدود می کند . این جراحی، بر روی حرکت شما تاثیر زیادی ندارد، اما در موارد نادری، ممکن است استخوان‌ها کاملا با یکدیگر جوش نخورند، که در این صورت به یک عمل دیگر نیز احتیاج خواهید داشت. سیگار کشیدن یکی از عواملی است که احتمال بروز این اتفاق نادر را افزایش می دهد. ​

جراحی کمر

جراحی کمر

لامینکتومی:

این عمل شایع ترین جراحی برای درمان تنگی مجرای نخاعی کمر است. در این عمل، جراح از پشت شما، بخش‌هایی از استخوان، خار های استخوان یا رباط شما را بر می دارد. این کار به دلیل برداشتن فشار از روی عصب های ستون فقرات، از درد شما می کاهد، اما در عین حال امکان کاهش ثبات ستون فقرات شما را نیز در پی دارد. به همین علت، پزشکان گاهی اوقات این عمل و عمل همجوشی نخاعی را به طور همزمان  انجام می‌دهند. ​

فورامینوتومی:

این جراحی برای تسکین دردی که به علت  فشردگی یک رگ عصبی در ستون فقرات، ایحاد شده است، انجام می شود. در این عمل، جراح استخوان های دو طرف مهره را با برش جدا می کند، تا فضای داخلی رگ عصبی که از ستون فقرات خارج می شود را بازتر کند. فضای اضافه شده در این عمل،  فشار روی رگ عصبی را کاهش داده و درد شما را تسکین می کند. همانند لامینکتومی، این روش نیز می‌تواند از پایداری ستون فقرات شما بکاهد. به همین علت در این روش ممکن است به عمل فیوژن نخاع کمری نیز، احتیاج پیدا کنید، که زمان ریکاوری شما را افزایش میدهد.

دیسککتومیک:

گاهی کوسنی که مهره های شما را از هم جدا می‌کند، یا همان دیسک کمر، ممکن است از جای خود خارج شود، و با اینکار فشار وارد شده بر رگ های عصبی ستون فقرات را افزایش داده، و باعث ایجاد درد شود. در دیسککتومی، جراح تمام یا بخشی از دیسک را بر می دارد. این عمل، از طریق ایجاد یک برش بزرگ یا یک برش کوچک به نام میکرودیسکتومی در پشت شما انجام می شود. در میکرودیسکتومی با یک میکروسکوپ مخصوص، یک برش کوچک ایجاد می شود که نسبت به دیسککتومی کوچکتر است. دیسککتومی امروزه تبدیل به یک روش استاندارد برای درمان فتق دیسک کمر شده‌است. گاهی اوقات دیسکتومی خود بخشی از یک عمل جراحی بزرگ‌تر است که شامل لامینکتومی، فورامینوتومی و یا فیوژن نخاع کمری میشود. ​

جایگزینی دیسک کمر:

در این عمل، جراح دیسک ستون فقرات آسیب‌دیده را بیرون آورده و یک دیسک مصنوعی را بین مهره‌های شما قرار می‌دهد. برخلاف فیوژن نخاع کمری، بعد از این عمل شما در حرکت مشکلی نخواهید داشت. معمولا زمان ریکاوری این جراحی نیز کمتر از یک فیوژن نخاع کمری است. اما احتمال اندکی وجود دارد که دیسک جدید با سر خوردن، از جای خود خارج شود و نیاز به تعمیر داشته باشد.

جراحی کمر

جراحی کمر

ایمپلنت اینترلامینار:

این عمل جراحی به عنوان یک جایگزین برای عمل لامینکتومی، مطرح می شود و تهاجم اندکی نیز دارد. در این عمل، جراح یک دستگاه U شکل را بین دو مهره در پایین کمر شما قرار می‌دهد که به باز نگه داشتن فضای بین آن‌ کمک کرده و فشار را روی عصب های ستون فقرات شما بر می دارد. همچنین این عمل می‌تواند به طور همزمان با لامینکتومی انجام شود. بر خلاف فیوژن نخاع کمری، این ایمپلنت پایداری ستون فقرات شما را افزایش می دهد و شما می توانید، حرکات عادی خود را به راحتی انجام دهید. البته ممکن است به آسانی نتوانید به عقب خم شوید. ​

 

دغدغه های جراحی کمر

نامعلوم بودن از بین رفتن درد پس از جراحی، بزرگترین دغدغه ی این عمل است. بهترین کاری که می‌توانید در این زمینه  انجام دهید صحبت آزادانه با پزشک جراح است تا آن‌ها از شرایط خاص و سلامتی شما آگاه شوند و به تنظیم واقع گرایانه انتظاراتتان کمک کنند.

 

درمان لغزش مهره های کمری با جراحی

درمان لغزش مهره های کمری با جراحی

جراحی کمر برای درمان لغزش مهره ها، به موضوع بحث‌برانگیزی تبدیل شده است. با اینکه بیشتر جراحان بر این باورند که برداشتن فشار از روی رگ های عصبی برای بیمار مفید است، اما در مورد اینکه آیا اصلا مهره های جابجا شده نیاز به تنظیم مجدد دارند یا خیر، اختلاف نظر وجود دارد. پاسخ این سوال بستگی به این دارد که چه چیزی این لغزش را ایجاد کرده باشد.

اسپوندیلولیستزی تروماتیک (‏یعنی درجه ۲) ‏ به راحتی با جراحی قابل درمان و همسو شدن است. زیرا از آنجایی که ستون فقرات هنوز خودش را با لغزش تطبیق نداده است، بسیاری از ساختارهای ستون فقرات در معرض خطر قرار ندارند (‏یا حداقل نه به اندازه ی قسمت هایی که مستقیما با مهره لغزش یافته در تماس بوده، و برای تنظیم خود با لغزش تحت فشارند.)‏. پزشک برای بهبود وضعیت ستون فقرات در این بیماری، می تواند از عمل جراحی استفاده کند.

اما در انواع دیگر لغزش مهره، جراحی ستون فقرات اولین قدم درمان نمی باشد و به موضوع بحث برانگیزی تبدیل شده است. برای مثال در اسپوندیلولیستزی نوع ۱ که مادرزادی است و از بدو تولد وجود دارد، بقیه اجزای ستون فقرات با این تغییر شکل تطبیق پیدا کرده اند و عمل جراحی می تواند به مشکلات بیشتری منجر شود.

لغزش مهره

این امر در مورد اسپوندیلولیستزی درجه ۳ نیز که از انحطاط تدریجی ناشی می‌شود، صادق است. در این مورد شاید به عمل کاهش فشار (‏کاهش فشار روی عصب ها )‏ یا جراحی فیوژن نیاز باشد، اما جراحی برای درمان ‏لغزش معمولا توصیه نمی شود. در بیمارانی که مدت زیادی با اسپوندیلولیستزی دست و پنجه نرم کرده اند، چینش و ردیف کردن ناگهانی راستای ستون فقرات ممکن است منجر به شکستگی استخوان، آسیب به عصب ها و افزایش خطر شکستن ابزار شود (‏در ادامه ی این مقاله می‌توانید جزئیات بیشتری در مورد ابزار های جراحی ستون فقرات بیابید)‏. ​

در بیشتر موارد اسپوندیلولیستزی، درمان‌ بدون جراحی و در دوره های چند ماهه انجام  می‌شود. در صورت عدم تسکین با درمان‌های بدون جراحی، آنگاه ممکن است که جراحی توصیه شود. در این مواقع بهتر است که نظر پزشک دیگری را نیز جویا شوید. جراحی تصمیمی بسیار جدی است، و پیش از انجام آن باید تا جای ممکن اطلاعات کسب کنید. ​

جراح ستون فقرات شما با توجه به شرایط شما، نوع و چگونگی عمل را مشخص خواهد کرد. تا آنجایی که می توانید درباره ی جراحی از او سوال کنید: چه اتفاقاتی قبل، حین و بعد از عمل جراحی خواهد افتاد. مدت زمان لازم برای ریکاوری پس از عمل چقدر است. جراح از چه ابزار هایی استفاده می کند؟ به عنوان یک بیمار آگاه، شما وظیفه دارید که پیش از انجام عمل، تمام اطلاعات لازم را کسب کرده باشید. ​

 

انواع جراحی برای درمان لغزش مهره

روش‌های جراحی معمول برای اسپوندیلولیستزی ,ALIF  PLIFو TLIF نام دارند. حروف LIF در هر کدام از این کلمات اختصاری به معنای فیوژن بین مهره‌ای کمر می باشد. اولین حرف در هر روش نیز، حهت فیوژن مهره‌ را مشخص می‌کند که به صورت قدامی (‏جلو)‏، خلفی (‏عقب)‏و ترانس فورمینال (‏پهلو)‏ انجام می شود.

جراح با استفاده از این جراحی ها،می خواهد به سه هدف برسد:

  • برداشتن فشار از روی عصب های نخاع (‏رفع فشار)‏.
  • تنظیم و تثبیت راستای ستون فقرات.
  • افزایش پایداری ستون فقرات.

علارغم امکان پذیر بودن تنظیم مجدد ستون فقرات،تا زمانی که از میزان فشار روی اعصاب کاسته شود و ستون فقرات پایدار بماند، عمل جراحی موفقیت‌آمیز تلقی می شود. ​

لغزش مهره کمر

برای کاهش فشار، جراح هر چیزی را که روی عصب ها فشار می آورد و باعث ایجاد درد می‌شود، از بین می‌برد. نوع جراحی شما، به این بستگی دارد که کدام عضو، به عصب فشار وارد کند. فشرده شدن عصب ها با اسپوندیلولیستزی می‌تواند از چهار عامل اصلی ناشی شود:

  • دیسک حجیم یا فتق شده: جراح با انجام عمل دیسککتومی آن بخش از دیسک که عصب را فشرده می‌کند، بر می دارد.
  • باریکی منافذ استخوان: در منافذ استخوان، اعصاب نخاعی از مهره خارج شده و وارد بخش های دیگر بدن می شوند. اسپوندیلولیستزی هنگام حرکت مهره به جلو این منافذ را باریک می کند. که جراح با انجام عمل فورامینوتومی(افزایش فضای عصب ها برای عبور از منافذ) و یا تغییر راستای مهره‌ها، این مشکل را رفع می کند.
  • تنگی مجرای نخاعی مرکزی: اگر فضای کافی برای نخاع و یا عصب های نخاعی برای عبور از ستون فقرات از طریق کانال نخاع وجود نداشته باشد، به آن تنگی مجرای نخاعی مرکزی گفته می شود. جراح ممکن است برای ایجاد فضای بیشتر ، عمل لامینکتومی انجام دهد و لامینا را از بین ببرد (‏می توانید آن را سقف بخش پشتی ستون فقرات خود در نظر بگیرید)‏.
  • تنگی مجرای نخاعی جانبی یا تکه Gill. بخشی از شکل مفصل می‌تواند در اسپوندیلولیستزی فرو بریزد که به آن تکه Gill گفته می‌شود. این قطعه بر عصب ها فشار وارد می کند، و برای برداشتن آن باید عمل جراحی انجام شود.

با برداشتن دیسک و اجزای دیگر ستون فقرات، در آن شکافی بوجود می آید که ستون فقرات شما را ناپایدار می کند. اگر جراح این شکاف را در ستون فقرات شما باقی بگذارد، ستون فقرات شما به درستی عمل نخواهد کرد و و توانایی تحمل وزن را از دست می دهد. به همین دلیل، جراحان ستون فقرات را با استفاده از عمل فیوژن تثبیت می کنند. جراح می تواند این شکاف را با عمل پیوند استخوان از سه جهت جلو، پشت و یا پهلو پر کند.

این استخوان پیوندی می‌تواند از بدن خود شما (‏اتوگرافت)‏و یا از بدن یک اهدا کننده (‏الوگرافت)‏ تامین شود.همچنین برای بهبود رشد استخوان می توان از مواد مصنوعی نیز استفاده کرد.

​​​​​​​​ با گذشت زمان، پیوند استخوان، مهره‌ها را به هم متصل می کند اما تا آن زمان، جراح برای پشتیبانی از ستون فقرات از ابزار هایی مثل پیچ‌ها، میله‌ها و قفس‌های مختلف استفاده می کند.

لغزش مهره کمر

جراحی کم تهاجم

جراحی کم تهاجم تحول بزرگی است. در جراحی کم تهاجم بر خلاف جراحی های قدیمی تر، به جای یک برش بزرگ، از چندین برش کوچک استفاده می شود. جراح در این روش به کمک میکروسکوپ و ابزارهای بسیار کوچک، با انجام یک جراحی دکمپرسیون و یک جراحی فیوژن، قادر به درمان اسپوندیلولیستزی خواهد بود. با عمل جراحی کم تهاجم، علاوه بر  اینکه جراح نیاز کمتری به برش ماهیچه ها، تاندون ها و رباط شما دارد، خون کمتری نیز در طول جراحی از دست می دهید، که منجر به کاهش زمان ریکاوری، و به تبع کاهش مدت اقامت در بیمارستان می شود.  ​

جراحی های ALIF، PLIF و TLIF همگی می‌توانند به صورت کم تهاجم انجام شوند. بسیاری از جراحان از ترکیبی از روش کم تهاجم و و جراحی باز به نام جراحی “باز کوچک”، در جراحی های اسپوندیلولیستزی استفاده می‌کنند. ​

دلایل بیماری و علائم تومور نخاعی

دلایل بیماری و علائم تومور نخاعی

​تومور نخاعی، غده زائدی است که در داخل کانال نخاعی یا استخوان‌های ستون فقرات رشد می‌کند. تومور نخاعی که به آن تومور اینترادورال نیز گفته می شود، توموری است که رشدش در داخل نخاع و یا پوشش آن (دورا) شروع می‌شود. به توموری که بر استخوان‌های ستون فقرات یا همان مهره تاثیر می‌گذارد، تومور مهره‌ای می گویند. ​

تومورهای نخاعی با توجه به محل قرار گیری شان نسبت به غشای محافظ نخاع، به سه نوع تقسیم می شوند.

انواع اصلی تومورهای اینترادورال:

​​​​​​​​تومورهای اینترامدولاری. این تومور ها در سلول‌های درون خود نخاع مانند گلیوما، آستروسیتوما و اپاندیموما رشد می کنند.

تومورهای اکسترامدولاری که در غشای اطراف نخاع و یا ریشه‌های عصبی که از نخاع خارج می‌شوند، رشد می‌کنند. این تومور ها با اینکه در خود نخاع رشد نمی کنند اما می توانند با وارد کردن فشار و ایجاد مشکلات دیگر بر عملکرد نخاع تاثیر بگذارند. مثال‌هایی از تومورهای اکسترامدولاری که می‌توانند بر نخاع تاثیر بگذارند عبارتند از مننژیوم، نوروفیبروما، شوانوما و تومورهای اعصاب محیطی. ​

تومورها از سایر نقاط  بدن نیز می‌توانند به شبکه اطراف ستون فقرات و یا در موارد نادر به خود ستون فقرات گسترش یابند (متاستاز).

​​​​​​​​تومورهای نخاعی و به طور کلی غده های زائد می‌توانند به مشکلاتی مثل درد، مشکلات عصبی و گاهی اوقات فلج شدن منجر شوند. تومور نخاعی یک بیماری خطرناک است که می تواند باعث معلولیت دایم و مرگ شود.

در درمان تومور های نخاعی از روش هایی از قبیل جراحی، پرتو درمانی و شیمی‌درمانی استفاده می کنند.

تومور نخاعی

انواع تومور های نخاعی

  • ​​​​​​​​ آستروسیتوما
  • کوردوما
  • اپاندیموما
  • گلیوما
  • مننژیوم
  • نوروفیبروما
  • شوانوما​

علائم تومور های نخاعی

​​​​​​​علائم و نشانه های تومور ها، معمولا با رشد تومور تغییر می کنند. تومورها می توانند بر نخاع، رگ های عصبی، رگ‌های خونی و استخوان‌های ستون فقرات شما تاثیر بگذارند. این علایم می توانند شامل موارد زیر باشند:

  • احساس درد در محل رشد تومور.
  • ​​​​​​​​سرایت کمر درد به دیگر بخش‌های بدن.
  • ​​​​​​​​ کاهش حساسیت نسبت به درد، گرما و سرما.
  • ​​​​​​​​اختلال در عملکرد روده یا مثانه.
  • ​​​​​​​​دشواری در راه رفتن و افتادن.
  • ​​​​​​​​احساس دردی که در شب ها تشدید می شود.
  • ​​​​​​​​از بین رفتن حس لامسه یا ضعف عضلانی، به ویژه در دست و پا.
  • ​​​​​​​​ضعف عضلانی در قسمت‌های مختلف بدن که می تواند خفیف و یا شدید باشد.

​​​​​​​​کمر درد یکی از شایع ترین نشانه های اولیه تومور های نخاعی است که درد ناشی از آن می تواند از کمر به نقاط دیگری نظیر لگن، پا، و دستان شما سرایت کند و حتی با وجود اقدام به درمان، به مرور زمان تشدید شود. ​

سرعت رشد تومورهای نخاعی به نوع آن ها بستگی دارد.

تومور نخاعی

​​​​​​​​زمان مراجعه به پزشک

​​​​​​​​ عوامل زیادی می توانند باعث ایجاد کمر درد شوند و تومور امر نادری است. اما از آنجایی که تشخیص و درمان به موقع تومورهای نخاعی اهمیت دارد، بهتر است هنگام کمر درد، در صورت مشاهده موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:

  • کمر دردتان ادامه پیدا کند و تشدید شود.
  • کمر دردتان در اثر فعالیت خاصی ایجاد نشده باشد .
  • دردتان در شب‌ها تشدید می شود.
  • سابقه سرطان.
  • مشاهده علائم دیگری از سرطان مثل تهوع، استفراغ و سرگیجه.

در صورت مشاهده موارد زیر فورا به پزشک مراجعه کنید:

  • ضعف و بی حسی پیوسته در دست و پا.
  • ​​​​​​​​تغییرات در عملکرد روده و یا مثانه. ​

 

علت شکل گرفتن تومور نخاعی

هنوز علت اصلی ایجاد تومور های نخاعی کشف نشده است. برخی کارشناسان علت بروز تومور هارا به ژن ها نسبت می دهند، اما باز هم، معلوم نیست که این اختلالات ژنتیکی ارثی هستند یا اینکه در طول زمان بوجود می آیند. هرچند عوامل محیطی نظیر قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی، می توانند در بروز آن ها تاثیر گذار باشند. با این حال، در برخی موارد، تومورهای نخاعی با سندرم‌های ارثی شناخته‌شده ای مانند نوروفیبروماتوزیس ۲ و بیماری فون هیپل – لینداو در ارتباط بوده اند. ​

تومور نخاعی

عوامل خطر

​​​​​​​​تومورهای نخاعی در افراد مبتلا به بیماری های زیر زیر شایع‌تر هستند:

​​​​​​​​نوروفیبروماتوزیس ۲. در این اختلال ارثی، تومورهای خوش‌خیم در رو یا در نزدیکی عصب های شنوایی شکل می گیرند، که ممکن است به مرور منجر به کاهش شنوایی در یک یا هر دو گوش شود. برخی افراد مبتلا به این بیماری، به تومورهای نخاعی نیز مبتلا می شوند. ​

بیماری ون هیپل – لینداو. بین این اختلال نادر و چند سیستمی و تومورهای عروق خونی موجود (‏همانژیوبلاستوم)‏ در مغز، شبکیه، نخاع، کلیه‌ و غدد آدرنال ارتباط وجود دارد. ​

عوارض تومور های نخاعی

تومورهای نخاعی می‌توانند با فشرده کردن عصب های نخاع، منجر به بی حسی و ناتوانی در حرکت، زیر محل تومور شوند که می‌تواند در عملکرد روده و مثانه نیز اختلال ایجاد کند. این آسیب به عصب ها می تواند دائمی باشد. ​

اما، اگر تومور فورا تشخیص داده شود و با جدیت به درمان آن اقدام شود، می توان به متوقف کردن از دست رفتن بیشتر عملکرد عصبی و بازیابی آن کمک کرد. توموری که به نخاع فشار می‌آورد، بسته به موقعیتش، ممکن است باعث مرگ شود. ​

تومور نخاعی، تشخیص و درمان

تشخیص تومور نخاعی

​​​​​​​​تومورهای نخاعی به دلایلی از قبیل نادر بودن و یا شباهت به امراض دیگر، ممکن است نادیده گرفته شوند. به همین دلیل، بسیار مهم است که پزشک  به طول کامل سوابق پزشکی شما را بداند و علاوه بر معاینات عمومی فیزیکی، معاینات عصبی را نیز انجام دهد. ​

پزشکان، از آزمایش های زیر برای اطمینان از صحت تشخیص خود، و همچنین پیدا کردن محل تومور بهره میگیرند:

  • تصویربرداری تشدید مغناطیسی ستون فقرات (MRI). در ام آر آی از یک میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای تهیه تصاویر دقیق از ستون فقرات، نخاع و عصب ها استفاده می شود. ام آر آی به عنوان بهترین تست برای تشخیص تومورهای نخاع و بافت‌های اطراف آن شناخته می شود. در این روش ممکن است یک ماده حاجب (کنتراست) برای هایلایت کردن برخی بافت ها، به یک رگ در دست یا ساعد شما تزریق شود. ​

گاهی اوقات، ممکن است که در داخل اسکنر MRI، بیمار دچار حس ترس از فضای بسته شده و یا صدای ضربان دستگاه او را آزار دهد. به همین دلیل معمولا به بیمار گوش بند داده می‌شود و همچنین برخی اسکنرها به تلویزیون و یا هدفون مجهز هستند. در صورت نگرانی زیاد، می توانید از دارو های آرام بخش نیز استفاده کنید. با این وجود امکان دارد در شرایط خاص، بی‌هوشی عمومی نیز انجام شود.​

  • توموگرافی کامپیوتری (CT). در این تست از یک اشعه باریک برای تهیه تصاویر دقیق از ستون فقرات شما استفاده می‌شود. که برای سهولت بیشتر در مشاهده تغییرات کانال نخاعی، ممکن است از یک ماده حاجب (کنتراست) نیز استفاده شود. برای تشخیص تومورهای نخاعی به ندرت از سی‌تی‌اسکن استفاده می‌شود. ​
  • نمونه‌برداری. برای تعیین نوع دقیق تومور نخاعی تنها راه، بررسی نمونه کوچکی از بافت زیر میکروسکوپ است. که از نتایج آن در تعیین گزینه‌های پیش رو برای درمان استفاده می شود.

 

درمان

​​​​​​​​در حالت ایده‌آل، هدف درمان، از بین بردن کامل تومور است، اما در تحقق این هدف ممکن است ستون فقرات و عصب های اطراف آن دچار آسیب شوند. سن و سلامت کلی فرد،نوع تومور و منشا آن نیز باید در تعیین برنامه درمانی در نظر گرفته شوند، زیرا احتمال دارد تومور از نقطه ی دیگری از بدن به ستون فقرات گسترش یافته باشد. ​

گزینه‌های درمانی برای اغلب تومورهای نخاعی عبارتند از:

  • ​​​​​​​​نظارت. ممکن است برخی تومورهای نخاعی قبل از بروز علائم، در هنگام معاینه به دلایل دیگر به طور تصادفی یافت شوند. ​اگر تومورهای کوچک در حال رشد نباشند و بافت های اطراف را تحت فشار قرار ندهند، ممکن است تنها نظارت پزشک بر آن ها به وسیله ی سی تی اسکن و یا MRI کافی باشد.

تومور نخاعی

  • جراحی. این روش درمان معمولا برای تومورهایی استفاده می شود که با از بین رفتن آن ها، احتمال صدمه به عصب ها و ستون فقرات کم باشد.

دسترسی به تومورهایی که زمانی غیرقابل دسترسی بودند، با تکنیک‌ها و ابزارهای جدید امکان پذیر شده است. و میکروسکوپ‌های با دقت بالا که اکنون در جراحی ها به کار می‌روند، تشخیص تومور از بافت های سالم را آسان‌تر کرده است. ​

همچنین اکنون نظارت بر عملکرد نخاع و عصب ها در طی عمل جراحی میسر شده است و خطر آسیب به نخاع و عصب ها به کمترین میزان خود رسیده است. همچنین، می توان با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا تومور ها را متلاشی و تکه تکه، و سپس اقدام به برداشتن این تکه ها کرد.

اما علارغم این پیشرفت‌های چشمگیر، گاهی از بین بردن کامل همه تومورها امکان پذیر نیست. در این مواقع از پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و یا هر دوی آن ها استفاده می شود. ​

زمان ریکاوری جراحی ستون فقرات بسته به روش جراحی، می تواند هفته‌ها یا بیشتر طول بکشد. در این زمان ممکن است موقتا حس خود را از دست بدهید و یا دچار عوارضی مثل خونریزی یا صدمه دیدن بافت عصبی شوید. ​

  • پرتو درمانی. از این روش برای از بین بردن بقایای تومورها پس از عمل، تومورهای غیرقابل عمل و تومورهای خطرناک استفاده می شود. ​

برای کاهش برخی از عوارض جانبی پرتو درمانی ‌مانند تهوع و استفراغ می توانید از دارو های مختلف استفاده کنید. ​

 برنامه ی پرتو درمانی شما طوری تنظیم می شود که میزان بافت آسیب‌دیده به حداقل برسد و درمان را موثرتر کند. این تنظیمات می توانند از تغییر ساده دوز تابش تا استفاده از تکنیک‌های پیچیده تری مانند پرتو درمانی منسجم سه‌بعدی، متغیر باشند. ​

  • شیمی درمانی. شیمی درمانی، یک درمان استاندارد برای بسیاری از انواع سرطان ها است. در شیمی‌درمانی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی و یا جلوگیری از رشد آن‌ها از دارو های مختلفی استفاده می‌شود. ممکن است طبق تشخیص پزشک لازم باشد تا در کنار شیمی درمانی، پرتو درمانی نیز انجام شود.

شیمی درمانی می تواند با خستگی، تهوع، استفراغ، افزایش خطر عفونت و ریزش مو همراه باشد. ​

  • بقیه داروها. از آنجایی که جراحی و پرتو درمانی، خود ممکن است مثل تومورها باعث ایجاد التهاب در داخل نخاع شوند، ممکن است پزشکان برای کاهش ورم، کورتیکو استروییدها را تجویز ‌کنند. ​

علارغم کاهش التهاب، کورتیکو استروئیدها به دلیل عوارضی نظیر ضعف عضلانی، پوکی استخوان، فشار خون بالا، دیابت و افزایش خطر عفونت، تنها برای دوره‌های کوتاه مدت تجویز می شوند.​

 

آزمایش‌های بالینی

​​​​​​​​مراکز و کلینیک های مختلفی مشغول آزمایش روش های جدید درمان و تست‌ها برای پیشگیری، تشخیص، درمان و مدیریت این بیماری هستند.

روش های طبی مکمل

​​​​​​​​اگر چه هیچ کدام از این روش ها، جایگزینی برای درمان سرطان نیستند اما می‌توانند در بهبود برخی از علائم آن موثر باشند. ​

یکی از این روش‌ها طب سوزنی است. در طب سوزنی، یک متخصص سوزن‌های کوچکی را در نقاط مشخصی از پوست شما فرو می‌برد. طبق تحقیقات انجام شده، طب سوزنی می تواند در بهبود و تسکین برخی درد ها و مشکلات، از قبیل تهوع و استفراغ موثر باشد. ​

حتما قبل از روی آوردن به روش های مکمل، در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود مشورت کنید. توجه داشته باشید که برخی از این روش ها، ممکن است برای شما مضر باشند، مثل مصرف برخی دارو های گیاهی که ممکن است با دیگر دارو هایتان واکنش بدی بدهند. ​

تومور نخاعی

پشتیبانی و همدردی

​​​​​​​​سرطان نخاع، خبری بد و طاقت فرساست، توصیه می کنیم که برای آرامش روحی بیشتر قدم های زیر را طی کنید:

  • تا جایی که می توانید درباره ی بیماری جدید خود اطلاعات کسب کنید. سوالات خود را بنویسید و آن‌ها را از پزشک خود بپرسید. به گفته های پزشک توجه کنید، و از آن ها یادداشت برداری کنید یا از یکی از دوستان یا اعضای خانواده همراه خود بخواهید تا اینکار را برای شما انجام دهند.

هرچه شما و خانواده تان درک بالا تری از این بیماری داشته باشید، در انتخاب روش درمان مطمئن تر هستید. ​

  • همدردی. کسی مثل یک دوست صمیمی یا یکی از اعضای خانواده خود را پیدا کنید که بتوانید احساسات و نگرانی‌های خود را با او در میان بگذارید. برای این کار می توانید از یک مشاور نیز بهره بگیرید.

سایر افراد مبتلا به سرطان نیز می توانند به شما اطلاعات با ارزشی از تجربه های خود بدهند. از پزشک خود در مورد گروه‌های حمایتی، که در منطقه شما فعالیت می کنند سوال کنید.

  • از خودتان مراقبت کنید. رژیم غذایی سالمی که سرشار از میوه، سبزیجات و غلات کامل باشد را تنظیم کرده و تا حد امکان آن را رعایت کنید. همچنین خواب کافی داشته باشید و در مورد ورزش نیز با پزشک خود صحبت کنید.

همچنین با فعالیت های آرام بخشی مثل گوش دادن به موسیقی یا نوشتن دفترچه خاطرات روزانه، استرس خود را کاهش دهید. ​

 

آمادگی برای ویزیت

در صورت بروز علایمی که نشان از سرطان نخاع دارند مثل درد پیوسته و غیرقابل‌توجیه کمر، ضعف و یا بی حسی پاها و یا تغییر در عملکرد روده و مثانه سریعا با پزشک خود تماس بگیرید. ​

بعد از معاینه اولیه، ممکن است به یک انکولوژیست، نورولوژیست، جراح اعصاب یا ستون فقرات و یا یک جراح ارتوپدی ارجاع داده شوید. ​

در زیر مطالبی برای آماذگی بهتر شما برای ملاقات با پزشکتان آورده شده است:

 

پیشنهاد ها:

​​​​​​​​

  • تمام نشانه‌ هایی که تجربه کرده‌اید و مدت آن ها را یادداشت کنید.
  • ​​​​​​​​لیستی از اطلاعات پزشکی خود مثل سابقه بیماری ها و نسخه ها و داروهایی که مصرف می‌کنید تهیه کنید. ​
  • به سابقه تومورهای مغزی یا نخاعی در خانواده خود، به ویژه در بستگان درجه اول، مانند والدین یا خواهر و برادر تان توجه کنید و آن ها ذکر کنید. ​
  • یکی از اعضای خانواده و یا دوستان خود را همراه داشته باشید. ممکن است به یاد آوردن تمام اطلاعاتی که در طی یک قرار ملاقات با پزشک خود کسب می کنید، دشوار باشد. همراهان شما می توانند در یادآوری این اطلاعات به شما کمک کنند.
  • سوالات خود را یادداشت کرده و از پزشک خود بپرسید.

​​​​​​​​

پرسش‌هایی که می توانید در اولین قرار ملاقات از پزشک خود بپرسید:

​​​​​​​​علت این علایم چیست؟ آیا دلایل دیگری نیز برای این بیماری وجود دارند؟ چه آزمایش‌هایی را باید انجام دهم؟ چگونه برای این تست ها خود را آماده کنم؟ قدم های بعدی در درمان من چیست؟ آیا باید به متخصص رجوع کنم؟

 

 پرسش‌هایی که می توانید از متخصص مغز و اعصاب بپرسید:

تومور نخاعی

  • آیا من تومور نخاع دارم؟
  • من چه نوع توموری دارم؟
  • این تومور در گذر زمان چگونه رشد میکند؟
  • این تومور چه عواقبی در پی دارد؟
  • اهداف درمان من چیست؟
  • آیا نیاز به جراحی دارم؟ خطرات جراحی چیست؟
  • آیا نیاز به پرتو درمانی دارم؟ خطرات پرتو درمانی چیست؟
  • آیا به شیمی درمانی نیاز دارم؟
  • چه درمانی را به من توصیه می‌کنید؟
  • در صورت عدم موفقیت اولین روش درمان، قدم بعدی چیست؟
  • چشم‌انداز من در بلند مدت چگونه است؟
  • آیا بهتر است نظر پزشک دیگری را نیز جویا شوم؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده‌اید، از پرسیدن سوالاتی که ممکن است در طول ملاقات با پزشک برای شما مطرح شود نیز، دریغ نکنید. ​

 

چه انتظاراتی باید از پزشک خود داشته باشید؟

​​​​​​​​پزشک شما احتمالا سوالاتی را برای پرسیدن از شما، تهیه کرده است. با فکر کردن به پاسخ‌های این سوالات از قبل، می توانید از وقت خود بهترین استفاده را بکنید. سوالات احتمالی که پزشک شما خواهد پرسید عبارتند از:

  • چه علایمی دارید؟
  • چه زمانی برای اولین بار متوجه این علائم شدید؟
  • آیا با گذر زمان علایمتان بدتر شده اند؟
  • اگر درد دارید، این درد از چه قسمتی شروع می‌شود؟
  • آیا این درد به قسمت‌های دیگر بدن نیز سرایت میکند؟ ​
  • آیا فعالیت بخصوصی انجام داده اید که این درد را توجیه کند؟ ​
  • آیا در پاهای خود حس ضعف یا بی حسی می کنید؟
  • آیا در راه رفتن به مشکل بر میخورید؟ ​
  • آیا در عملکرد روده یا مثانه شما، مشکلی وجود دارد؟
  • آیا به بیماری دیگری نیز ابتلا دارید؟
  • در حال حاضر چه دارو های دیگری مصرف می کنید؟
  • آیا در خانواده شما تومور های نخاعی از نوع سرطانی و غیر سرطانی، سابقه دارند؟ ​

آمار و تحقیقات جدید درباره تومور مغزی و نخاعی در بزرگسالان

آمار و تحقیقات جدید در باره تومور مغزی و نخاعی در بزرگسالان

آمار کلیدی در زمینه تومورهای مغز و نخاع می‌تواند اطلاعات زیادی را در اختیار بیماران و پزشکان قرار دهد. طبق تخمین انجمن سرطان آمریکا در زمینه تومورهای مغز و نخاع در ایالات متحده که شامل کودکان و بزرگسالان است، در سال ۲۰۲۰:

  • حدود ۲۳۸۹۰ تومور بدخیم مغز یا نخاع (در مردان ۱۳۵۹۰ و در زنان ۱۰۳۰۰) تشخیص داده شد که اگر آمار مربوط به تومورهای خوش خیم نیز به این ارقام افزوده شود این اعداد بسیار بزرگتر خواهند شد.
  • ‏حدود ۱۸۰۲۰ نفر (۱۰۱۹۰ مرد و ۷۸۳۰ زن) بر اثر تومورهای مغز و نخاع فوت شده‌اند

به طور کلی احتمال اینکه یک فرد در طول زندگی خود به تومور بدخیم مغز یا نخاع مبتلا شود، کمتر از یک درصد است. خطر ابتلا به تومورهای مغزی نخاعی در زنان کمی بیشتر از مردان است اما خطر ابتلا به تومورهای بدخیم در مردان بیشتر است. دلیل این موضوع این است که ابتلا به انواع خاصی از تومورها در یک جنس شیوع بیشتری دارند. (برای مثال مننژیوم)

تحقیقات در این زمینه همواره انجام شده، می‌شود و خواهد شد. دانشمندان و پزشکان به دنبال دلایل و راه‌های جلوگیری از این تومورها، آزمایشات بهتر برای توصیف این تومورها و روش‌های درمان مؤثرتر هستند.

 

آزمایشات تشخیصی تومورهای مغزی

  • در سالهای اخیر، محققان برخی جهش‌ها و تغییرات ژنی رخ داده در کروموزوم و پروتئین‌های درون سلولی را شناسایی کرده‌اند که می‌توان از طریق آن تا حدی به پیشبینی چشم انداز سلامتی فرد پی برد و از آن برای راهنمای درمانی استفاده کرد. چند نمونه از تغییرات ژنی که می‌توانند آزمایش شوند عبارتند از:
  • جهش‌های ژنی IDH1 یا IDH2
  • حذف مشترک کروموزومی ۱P19Q
  • متیلاسیون پروموتر MGMT

برای اطلاعات بیشتر در مورد نحوه بهره گیری از این تست‌های تشخیصی به مقاله، آزمایشات تومورهای مغز و نخاع در بزرگسالان مراجعه کنید.

همچنین احتمالاً آزمایشاتی در شرایط خاص برای دنبال کردن تغییر در ژنهای دیگر مانند BRAF, H3F3A, TERT, ATRX, HELA انجام شود.

محققان همچنین به دنبال تغییرات دیگری در سلول‌های توموری هستند تا شاید بتوانند در راهنمای درمانی از آن استفاده کنند.

تشخیص تومور مغزی نخاعی

تشخیص تومور مغزی نخاعی

 

تکنیک‌های تصویربرداری و جراحی تومورهای مغزی

پیشرفت‌های اخیر، جراحی تومورهای مغزی را بسیار ایمن‌تر و موفقیت آمیز تر کرده است. با ما باشید تا برخی از این تکنیک‌های جدید را باهم مرور کنیم:

تصویر برداری طیف سنجی رزونانس مغناطیسی (MRSI):

در این روش، از اطلاعات ویژه حاصل از پردازش طیف سنجی رزونانس مغناطیسی (یا MRS که در مقاله آزمایشات مربوط به تومورهای مغز و نخاع در بزرگسالان توضیح داده شده است) برای تهیه نقشه‌ای از مواد شیمیایی مهم موجود در فرآیند متابولیسم تومور استفاده می‌شود. MRSI می‌تواند به جراحان کمک کند تا از غیر معمول‌ترین مناطق تومور نمونه گیری کنند. همچنین پزشکان می‌توانند با هدایت اشعات به مناطق مناسب اثرات شیمی درمانی یا درمان هدفمند را ارزیابی کنند.

تصویر برداری تانسور انتشار (DTI) یا تراکتوگرافی:

این نوع از آزمایش MRI می‌تواند به جراحان محل مسیرهای اصلی ماده سفید در مغز را نشان دهد

جراحان می‌توانند قبل از عمل به این اطلاعات مراجعه کنند تا در هنگام برداشتن تومورها از قسمت‌های مهم، مراقبت بیشتری به عمل بیاورند.

جراحی هدایت شده توسط فلورسانس:

در این روش چند ساعت قبل از عمل جراحی، به بیمار یک رنگ فلورسانس خاص داده می‌شود تا توسط برخی تومورها جذب شوند؛ سپس هنگامی که جراح تحت تابش نور مخصوص، در زیر میکروسکوپ محل عمل را بررسی می‌کند، نقاط مورد نظر درخشان می‌شوند. این امر به جراح این امکان را می‌دهد تا تومور هارا با دقت بیشتری از بافت طبیعی مغز جدا کند. هدف کنونی محققان بهبود رنگ‌های مورد استفاده است.

تصویربرداری تومور مغزی نخاعی

رویکردهای جراحی جدیدتر برای برخی از انواع تومورهای مغزی

برای درمان برخی از تومورهای نزدیک غده هیپوفیز، از آندوسکوپ ۳D استفاده می‌شود تا جراح بتواند منطقه کوچک اطراف تومور را به صورت سه بعدی مشاهده کند. آندوسکوپ ۳D یک لوله نازک با لنز کوچک فیلمبرداری تعبیه شده در نوک آن است که جراح آنرا از طریق سوراخ کوچکی که در پشت بینی ایجاد شده است عبور می‌دهد و آسیب احتمالی به مغز را به حداقل می‌رساند.

تکنیک مشابهی را می‌توان برای برخی تومورهای بطن مغز استفاده کرد که بستگی به اندازه، شکل و موقعیت تومور دارد. در این روش جراح معمولاً آندوسکوپ را از طریق یک سوراخ کوچک در جمجمه نزدیک خط رویش مو وارد می‌کند.

درمان حرارتی بینابینی با لیزر (LITT):

برای برخی از تومورهایی که به سختی از طریق جراحی درمان می‌شوند این گزینه تجویز می‌شود. LITT عبارت است از قرار دادن یک پروب نازک که یک لیزر کوچک در انتهای آن تعبیه شده است از طریق یک سوراخ کوچک درون تومور؛ تا از آن جهت تخریب تومور از طریق گرما استفاده کرد. این تکنیک بسیار جدید است و پزشکان هنوز به دنبال پیشرفت و یادگیری بهترین روش‌های استفاده از آن هستند.

پرتو درمانی:

برخی دیگر از انواع جدیدتر درمان‌های مبتنی بر پرتو درمانی خارجی به دکترها این امکان را می‌دهد که اشعه را به طور دقیق‌تر به محل مورد نظر و تومور برسانند که به حفظ بافت طبیعی مغز کمک می‌کند.

برای کسب اصلاعات بیشتر درباره تکنیک‌ها و روش‌های پرتو درمانی مدرن مانند پرتو درمانی تعدیل شده با شدت (IMRT)، قوس درمانی تعدیل شده حجمی (VMAT)، پرتو درمانی پروتون و پرتو درمانی با هدایت تصویر (IGRT) می‌توانید به مقاله پرتو درمانی تومورهای مغزی نخاعی بزرگسالان مراجعه کنید.

البته این علم متوقف نشده است و همچنان روش‌های جدیدتر در حال مطالعه هستند.

شیمی درمانی:

همزمان با تولید و آزمایش داروهای شیمی درمانی جدید، بسیاری از محققان درحال آزمایش روش‌های جدید شیمی درمانی تومورهای مغزی هستند.

اثر بخشی بسیاری از داروهای شیمی درمانی در مورد تومورهای مغزی محدود است چرا منافذ مویرگ‌های مغذی به شدت کنترل شده و مهار شده‌اند. این مکانیسم که با عنوان سد خونی مغزی نیز شناخته می‌شود از رسیدن داروها به مغز از طریق جریان خون جلوگیری می‌کند. در تحقیقات جدید محققان تلاش می‌کنند با قرار دادن داروها در لیپوزوم (قطرات بسیار ریز چربی) یا اتصال آنها به مولکول‌هایی که از سد خونی مغزی می‌گذرند، آنهارا اصلاح کنند و قدمی در تأثیر گذاری بیشتر این داروها بردارند.

شیمی درمانی

سایر استراتژی‌های و روش‌های جدید درمان تومور مغزی

محققان همچنین در حال آزمایش برخی از رویکردهای جدیدتر در درمان هستند که به پزشکان کمک می‌کند تومورها را دقیق‌تر هدف قرار دهند. این امر می‌تواند به درمانهایی با نتیجه بهتر و عوارض جانبی کمتر منجر شود. چندین مورد ازین روش‌های درمانی در دست مطالعه هستند.

واکسن‌های توموری و انواع دیگر ایمنی درمانی:

چندین واکسن در حال آزمایش برای مقابله با تومور مغزی هستند. تمرکز این واکسن‌ها برخلاف واکسن‌های ضد عفونت، بر روی درمان بیماری است نه پیشگیری از آن. هدف واکسن‌ها تحریک سیستم ایمنی بدن برای حمله به تومور مغزی است. نتایج مطالعات اولیه واکسن‌ها برای کمک به درمان گلیوبلاستوما نوید بخش بوده است اما برای نتیجه گیری‌های قطعی‌تر و تعیین میزان عملکرد، تحقیقات بیشتری لازم است.

محققان همچنین در حال بررسی انواع روش‌های درمانی دیگر هستند که می‌توانند پاسخ ایمنی در برابر تومورهای مغزی را تقویت کنند.

در حال حاضر واکسن‌های تومور مغزی و انواع دیگر ایمونو تراپی فقط در آزمایشات بالینی در دسترس هستند.

داروهای تارگت شده (مانند مهارکننده‌های فاکتور رشد):

سلول‌های توموری اغلب نسبت به پروتئین‌هایی به نام فاکتورهای رشد بسیار حساس هستند چراکه به رشد و تقسیم آنها کمک می‌کند. این داروهای جدید برخی از این عوامل رشد را هدف قرار می‌دهند که ممکن است رشد سلول‌های تومور را کند کرده و یا حتی باعث مرگ آنها شود. بسیاری از داروهای تارگت شده در حال حاضر برای انواع دیگر سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرند و میزان تأثیر و درمان آن برای تومورهای مغزی هنوز در حال بررسی است.

 

انواع دارو های مغز و اعصاب – قسمت ۱

انواع دارو های مغز و اعصاب

با توجه به گسترده بودن طیف بیماری های مغز و اعصاب، طبیعتا درمان های وسیعی برای انواع مختلف بیماری ها وجود دارد. از جمله دارو درمانی، جراحی، فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتار درمانی، درمان های نوین طب فیزیکی مانند مگنت تراپی، شوک ویو و … . برای درمان یا کنترل این بیماری ها از دارو های مغز و اعصاب استفاده میشود.

معمولا مردم عادی اطلاعات زیادی در مورد دارو های مغز و اعصاب ندارند برای همین ما این مقاله را منتشر کردیم که در آن رایج ترین دارو های مغز و اعصاب را معرفی میکنیم.

دارو های مغز و اعصاب Botulinum:

این دارو از دارو های مغز و اعصاب است که به صورت پودر قابل تزریق است که در سرم سدیم کلراید قابل انحلال است.این دارو در اتصالات بین اعصاب و عضلات عمل میکند و مانع آزاد شدن استیل کولین  از پایانه های عصبی که به صورت نرمال استیل کولین ترشح میکنند.

همچنین سبب انقباض عضلات میشوند میشود بنابراین سبب شل شدن عضلات شده و مانع انقباضات غیر نرمال عضلات میشود. کاربر های این مورد از داروهای مغز و اعصاب شامل موارد زیر است:

  1. اسپاستیسیته مغزی در کودکان:(سفتی برخی عضلات که سبب اشکال در حرکت میشود)
  2. تورتیکولی اسپاسمی:(حرکات چرخشی گردن که منجر به وضعیت غیر طبیعی سر و شانه ها میشود)
  3. بلفارواسپاسم:غیر قابل کنترل بودن ماهیچه های پلک چشم که سبب بسته شدن چشم میشود.
  4. اسپاسم همی فاسیال صورت:انقباض یک طرفه عضلات صورت به صورت غیر قابل کنترل
  5. به عنوان ضد چروک دور چشم و گونه جهت زیبایی
دارو های مغز و اعصاب

دارو های مغز و اعصاب

داروی Cinnageron:

این مورد از دارو های مغز و اعصاب ضد تهوع و ضد سرگیجه می باشد و برای موارد زیر مصرف میشود:

  1. ضد تهوع و سرگیجه ناشی از سندرم منیر
  2. پیشگیری و درمان بیماری حرکت
  3. اختلالات عروقی مغز و عروق محیطی

دارو سبب مهار عضلات صاف عروق خونی با بلوک کانال های کلسیم میشود دارو سبب افزایش تغییر شکل گلبول قرمز و کاهش ویسکوزیته می شود همچنین دارو به علت مهار سیستم وستیبولار تحریک شده در بیماری حرکت کاربرد دارد.

داروی Cinnovex:

این نوع دارو های مغز و اعصاب برای درمان بیماری رایج ام اس یا همان مولتیپل اسکلروزیس به کار میروند. اینترفرون یک پروتئین است که در صورت بروز بیماریهای ویروسی در بدن آزاد میشوند.

اینترفرونها در مقابله با ویروسها تنظیم تکثیر سلولی و تنظیم سیستم ایمنی نقش مهمی دارند این دارو در کاهش پیشرفت ناتوانی فیزیکال در بیماران مبتلا به MS  و کاهش عود حملات نقش دارند.

داروی Donepezil:

این دارو های مغز و اعصاب با مکانیسم مهار کننده برگشت پذیر و اختصاصی استیل کولین استراز برای بیماری آلزایمر خفیف تا متوسط مصرف می شوند.

داروی ممانتین یا Ebixa:

ممانتین  دارویی از رده دارو های مغز و اعصاب مربوط به بیماری آلزایمر است که بر پایه ادمنتین در سال ۱۹۶۸ میلادی توسط شرکت داروسازی الای لی‌لی اند کامپنی به عنوان درمانی موثر برای دیابت سنتز شد.

۱۲ سال بعد در سال ۱۹۸۰ میلادی ارزش دارویی آن در درمان بیماری آلزایمر کشف شد و سرانجام در سال ۲۰۰۳ میلادی توسط سازمان غذا و دارو آمریکا برای درمان این بیماری مورد تأیید قرار گرفت.

داروی سوماتریپتان یا imigran:

این مورد از دارو های مغز و اعصاب برای درمان میگرن استفاده میشود به طوری که با باریک کردن عروق در مغز منجر به بهبود سردردهای میگرنی و خوشه ای می شود.

دارو های مغز و اعصاب

دارو های مغز و اعصاب

داروی nimodipine:

نیمودیپین از انواع دارو های مغز و اعصاب، یک بلوک کانال کلسیم دی هیدروپیریدینی می باشد که خصوصیات کلی Nifedipine را دارد ولی به طور ویژه بر عروق مغزی موثر است و در اختلالات عروق مغزی مخصوصاً جهت جلوگیری و درمان نقایص ایسکمیک نورولوژیک متعاقب خونریزی ساب آراکنوئید آنوریسمال مورد استفاده قرار می گیرد.

نیمودیپین برای پیشگیری از وازواسپاسم عروق مغزی و ایسکمی ناشی از آن در خونریزی ساب آراکنوئید و برای سردرد میگرن تجویز می‌شود.نیمودیپین از طریق مسدود کردن کانال ورود کلسیم به داخل سلول‌ها عمل می‌کند.

به همین علت آن را یک داروی مسدود کننده کانال کلسیمی می‌نامند. این خاصیت مسدودکنندگی باعث می‌شود تا مقدار کلسیم در سلول‌های عضله صاف قلبی و رگ‌های خونی کاهش یابد که موجب گشادی عروق (رگ‌ها) می‌شود.

داروی oxcarbamazepine:

فعالیت این مورد از دارو های مغز و اعصاب مربوط به متابولیت مونو هیدروکسی است. این دارو سبب بلوک کانال های سدیمی حساس به ولتاژ می شود که نتیجه آن تثبیت غشاء های نرونی و کاهش ایمپالس های سیناپتیک میباشد.

موارد مصرف اکس کاربامازپین:

  • ۱. درمان کمکی یا مونو تراپی در درمان صرع نسبی در بزرگسالان
  • ۲. درمان کمکی صرع در کودکان ۶-۴ ساله

داروی pizotifen:

پیزوتیفن از جمله دارو های مغز و اعصاب است که برای جلوگیری از سردردهای شدیدی مانند میگرن، سردردهای خوشه‌ای و سردردهای عود کننده استفاده می‌شود. این‌ها سردردهایی هستند که در دوره‌های خاصی اتفاق می‌افتند و معمولاً ۱۲-۶ هفته طول می‌کشد.

بدن شما مواد شیمیایی تولید می‌کند که در برخی موارد ممکن است باعث ایجاد سردرد شود، این مواد شیمیایی “سروتونین“، “تریپتامین” و “هیستامین” هستند که پیزوتیفن کمک می‌کند تا اثر این مواد شیمیایی را از بین ببرد.

افراد بیمار باید هر روز داروی پیزوتیفن را مصرف کنند تا مانع شروع حملات میگرنی شود. این دارو ممکن است به طور کامل حمله میگرنی را متوقف نکند، اما تعداد و شدت حملات بیمار را کاهش می‌دهد. اگر چه داروی پیزوتیفن می‌تواند به کاهش تعداد حملات کمک کند، اما در کاهش حملات میگرنی که قبلاً آغاز شده، مؤثر نیست.

دارو های مغز و اعصاب

دارو های مغز و اعصاب

داروی Glatiramer:

دارو های مغز و اعصاب گلاتیرامر ترکیبی از ۴ آمینو اسید میباشد که بر روی سیستم ایمنی بدن اثر می گذارد.گلاتیرامر در درمان مولتیپل اسکلروزیس بکار می رود و برای کاهش تناوب عود بیماری ام اس استفاده می شود. گلاتیرامر ام اس را درمان نمی کند.مکانیسم دقیق آن شناخته نشده است.

ممکن است از طریق بهبود فرایندهای ایمنی دخیل در پاتوژنز بیماری مولتیپل اسکلروزیس اثر خود را اعمال کند. گلاتیرامر همچنین لنفوسیت های T مهارکننده را تحریک می کند. گلاتیرامر بصورت تصادفی و محکم به مولکول های MHC متصل شده و متعاقبا با آنتی ژنهای میلین برای تظاهر در سطح لنفوسیت های T رقابت می کند.

داروی Extavia:

این نوع از دارو های مغز و اعصاب از پروتئین انسانی ساخته شده است و مکانیسم اثر دقیق آن ناشناخته است احتمالا این دارو از طریق اثر روی گروهی از گیرنده ها  روی سلولهای انسانی و بیان تعدادی از محصولات ژنی اینترفرونی می شود که اعتقاد بر این است که این واسطه ها باعث عملکرد دارو می شود.

موارد مصرف:

  1. کاهش تعداد دفعات عود بالینی بیماری MS در بیماران سرپائی
  2. تاخیر انداختن فاز دوم در بیماران مبتلا به CIS
  3. این دارو باعث کاهش تعداد ضایعات دیده شده در MRI می شود  و همچنین  اندازه ضایعات دیده شده قبلی را نیز کاهش می دهد.

برای مطالعه ادامه مقاله وارد لینک زیر شوید

انواع دارو های مغز و اعصاب – قسمت ۲

تومور مغزی چیست؟

تومور مغزی چیست؟

تومور مغزی یک توده حاصل از رشد غیر طبیعی سلول‌های مغزی است که انواع مختلفی از آن‌ها وجود دارد. برخی از این تومورها غیر سرطانی و خوش خیم هستند و برخی دیگر سرطانی و بدخیم. شروع رشد این تومورها می‌تواند از مغز شما باشد ( تومورهای اولیه مغز ) و یا حاصل از سرطان‌های دیگر نقاط بدن باشد که به مغز گسترش می‌یابد ( تومورهای ثانویه یا متاستاتیک مغز ).

سرعت رشد تومورهای مغزی بسیار متفاوت است . چگونگی تأثیر بر عملکرد سیستم ایمنی را میزان و محل رشد تومور تعیین می‌کند و گزینه‌های مورد بررسی برای درمان نیز بسته به این عوامل متفاوت‌اند.

انواع تومور مغزی

به طور کلی تومور های مغزی را بر اساس محل ایجاد، نوع تومور و … به انواع مختلفی تقسیم می کنند. در اینجا با تعداد از مهم ترین انواع تومور مغزی آشنا می شویم.

تومور مغزی

  • ۱.      نوروم آکوستیک
  • ۲.      آستروسیتوما
  • ۳.     متاستاز مغز
  • ۴.      کارسینوم شبکه کوروئید
  • ۵.      کرانیوفارنژیوم
  • ۶.      تومورهای جنینی
  • ۷.      اپاندیوما
  • ۸.      گلیوبلاستوما
  • ۹.      گلیوم
  • ۱۰.  مدولوبلاستوما
  • ۱۱.  مننژیوم
  • ۱۲.  الیگودندروگلیوما
  • ۱۳.  تومورهای مغزی کودکان
  • ۱۴.  پینوبلاستوما
  • ۱۵.  تومورهای هیپوفیز

علائم تومور مغزی

علائم و نشانه‌های تومور مغزی بسیار متفاوت‌اند و به اندازه ، محل و سرعت رشد تومور مغزی بستگی دارند.

اما علائم و نشانه‌های عمومی ناشی از تونور مغزی ممکن است شامل موارد زیر باشد :

تومور مغزی

  • شروع و یا تغییر الگوی سردرد
  • ‏سر دردهایی که به تدریج مکرر و شدیدتر می‌شوند
  • ‏حالت تهوع غیر قابل توضیح
  • ‏مشکلات بینایی اعم از تاری دید ، دوبینی و یا از دست دادن بینایی
  • ‏کاهش تدریجی حواس پنج گانه و یا حرکت در بازوها و پاها
  • ‏ایجاد مشکل در تعادل
  • ‏مشکلات گفتاری
  • ‏گیجی در امور روزمره
  • ‏تغییر رفتار و یا شخصیت
  • ‏مشکلات شنوایی
  • ‏تشنج ، مخصوصاً در افرادی که سابقه تشنج ندارند

چه زمانی برای درمان تومور مغزی به پزشک مراجعه کنیم؟

بالتبع اگر وجود علائم مذکور را به صورت مداوم احساس می‌کنید ، حتماً باید در اولین فرصت با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

 

مقاله پیشنهادی: سردرد های تومور مغزی چگونه است؟

دلایل و علت ایجاد تومور مغزی

هرکدام از انواع تومور های مغزی می توانند دلیل یا دلایل متعددی داشته باشند.

تومور هایی که از مغز شروع می شوند؛ نوروم آکوستیک ( شوانوم )

تومورهای اولیه مغز از خود مغز یا از بافتهای نزدیک به آن مانند مننژ ( غشاهای پوشاننده مغز ) ، اعصاب جمجمه  غده هیپوفیز یا صنوبری ، سرچشمه می‌گیرند.

تومورهای اولیه مغزی زمانی شروع می‌شوند که سلول‌های طبیعی دچار خطا در DNA ( جهش ) خود شوند و به موجب این جهش سلول‌ها با سرعت بیشتری رشد کرده و تقسیم شوند. درنتیجه این ام توده‌ای سلول‌های غیر طبیعی ایجاد می‌شود که تومور را تشکیل می‌دهند.

طبق آمار در بزرگسالان تومورهای اولیه مغزی شیوع بسیار کمتری نسبت به تومورهای ثانویه ، که در آن سرطان از نقطه‌ای دیگر شروع شده و به مغز گسترش می‌یابد ، دارند.

تومور مغزی

انواع مختلفی از تومورهای اولیه وجود دارند که نام گذاری آنها بر اساس نوع سلول‌های درگیر شونده است. برای مثال

  • گلیوماس : این تومورها از مغز یا نخاع شروع می‌شوند و شامل آستروسیتوماها ، اپندیموما ، گلیوبلاستوما ، اولیگواستروسیتوماها و اولیگودندروگلیوم ها هستند.
  • مننژیوم : توموری است که از غشای اطراف مغز و نخاع ( مننژ ) ایجاد می‌شود و بیشتر آنها غیر سرطانی هستند.
  • ‏نوروم آکوستیک ( شوانوم ) : این نورون‌های خوش خیم بر روی اعصاب خارج شده از گوش که مربوط به تعادل و شنوایی هستند تشکیل می‌شوند.
  • ‏آدنوم های هیپوفیز : معمولاً از نوع تومورهای خوش خیم هستند و در غده هیپوفیز واقع در پایه مغز ایجاد می‌شوند و می‌توانند از طریق تأثیر بر هورمون‌های مترشحه از هیموفیز بر بدن اثر گذار باشند.
  • ‏مدولوبلاستوما : شایع‌ترین تومور سرطانی مغز در کودکان است و در بزرگسالان کمتر دیده می‌شود. مدولوبلاستوما از قسمت پایین و پشت مغز شروع می‌شود و تمایل دارد از طریق مایع نخاع گسترش یابد.
  • ‏تومور سلول‌های زایا : این تومور در دوران کودکی و در محل تشکیل بیضه‌ها و تخمدان ایجاد می‌شود . اما گاهی اوقات این تومورها می‌توانند بر سایر نقاط بدن ، مانند مغز تأثیر بگذارند
  • ‏کرانیوفارنژیوم : این تومورها بسیار نادر و البته غیر سرطانی هستند و در نزدیکی غده هیپوفیز مغز شروع به رشد می‌کنند. همانطور که قبلاً ذکر شد غده هیپوفیز هورمون‌هایی ترشح می‌کند که بسیاری از عملکردهای بدن را کنترل می‌کنند . با رشد کرانیوفارنژیوم می‌توان انتظار داشت عملکرد هیپوفیز و سایر ساختارهای نزدیک مغز دچار اختلال شود.

سرطان‌هایی که از سایر نقاط بدن شروع می‌شوند و به مغز گسترش می‌یابند

تومورهای ثانویه ( متاستاتیک ) مغز ، تومورهایی هستند که از سرطان‌های واقعاً در سایر نقاط بدن منشأ می‌گیرند و به مغز گسترش می‌یابند ( متاستاز )

تومورهای ثانویه مغزی اغلب در افرادی رخ می‌دهد که سابقه سرطان دارند و از بیماری خود آگاهند . اما در موارد نادر تومورهای مغزی می‌توانند اولین نشانه سرطان فرد باشند که در نقطه دیگری از بدن شروع شده و گسترش یافته است‌.

تومور مغزی

در بزرگسالان تومورهای ثانویه مغزی بسیار شایع‌تر از تومورهای اولیه مغزی هستند . تقریباً تمامی سرطانها امکان متاستاز و گسترش به مغز را دارند انا شایع‌ترین آنها عبارتند از :

  • سرطان پستان
  • ‏سرطان روده بزرگ
  • ‏سرطان کلیه
  • ‏سرطان ریه
  • ‏ملانوما

عوامل خطر آفرین؛ جه عواملی خطر ابتلا به تومور مغزی را افزایش می دهند؟

در بیشتر افراد مبتلا به تومورهای اولیه مغزی ، علت اصلی همچنان نامشخص است و نمی‌توان آنرا با اطمینان ذکر کرد . اما پزشکان برخی ریسک فاکتورها و عوامل خطر آفرین را شناسایی کرده‌اند که خطر ابتلا به تومورهای مغزی را افزایش می‌دهد.

  • عوامل خطر عبارتند از :
  • قرار گرفتن در معرض اشعه‌های مضر : امکان ابتلا به تومورهای مغزی در افرادی که در معرض تابش نوعی از اشعه‌ها معروف به اشعه‌های یونیزه کننده قرار می‌گیرند ، بیشتر است. جهت ذکر مثال برای اشعه‌های یونیزه کننده می‌توان پرتو درمانی یا قرار گیری در معرض تشعشعات بمب اتم را نام برد.
  • ‏سابقه خانوادگی و ژنتیک : بخش کوچکی از تومورهای مغزی در افرادی رخ می‌دهد که سابقه خانوادگی تومورهای مغزی دارند و یا در سابقه خانوادگی آنها سندرم‌های ژنتیکی که احتمال تومور مغزی را افزایش می‌دهند یافت می‌شوند.

انواع بیماری های مغز و اعصاب

انواع بیماری های مغز و اعصاب 

شایع‌ترین بیماری های مغز و اعصاب دسته‌بندی وسیعی از اختلالات را شامل می‌شود که در علائم و شدت بسیار متفاوت هستند. در این مقاله به بررسی شایع‌ترین بیماری های مغز و اعصاب می‌پردازیم. شایع‌ترین بیماری های مغز و اعصاب به چهار زیر شاخه: آسیب مغزی، تومورهای مغزی، بیماری های نوروژنیک و اختلالات روانی تقسیم می‌شود، در زیر ابتدا به بررسی زیر شاخه‌های شایع‌ترین بیماری های مغز و اعصاب و علائم و نحوه درمان آنها می‌پردازیم، سپس در آخر به معرفی شایع‌ترین بیماری های مغز و اعصاب می‌پردازیم.

دسته های بیماری های مغز و اعصاب 

آسیب مغزی :

به طور کلی معمولا آسیب های مغزی به صورت ناگهانی در فرد بروز می کند که می تواند  به بافت های مغزی آسیب بزند و همچنین نورون های عصبی را تحت تاثیر خود قرار دهد.

زمانی که این آسیب ها اتفاق می‌افتد سیستم ارتباط بدن با مغز دچار اختلاف و مشکل می شود و در نتیجه آن مغز نمی تواند کنترل درست بدن بپردازد و همچنین بدن نیز نمی‌تواند پیام های عصبی را به صورت درست و مناسب به مغز برساند نمونه هایی از این نوع بیماری های مغز و اعصاب عبارتند از موارد زیر:

  • هماتوم‌ها
  • لخته شدن خون
  • مصدومیت، یا کبودی بافت مغزی
  • ادم مغزی و یا تورم در داخل جمجمه
  • سکته مغزی

همانطور که حتما راجع به بیماری های مغز و اعصاب بالا اطلاعاتی دارید میدانی چقدر می‌تواند خطرناک و مهم باشد پس بسیار ضروری است که با علائم مربوط به ایجاد اختلالات مغزی را بدانیم تا در مراحل اولیه ایجاد اختلال متوجه بروز آن ها شویم و نسبت به درمان آنها اقدام کنیم. از جمله علائم این بیماری های مغز و اعصاب به میتوان موارد زیر را نام برد.

  • استفراغ
  • حالت تهوع
  • مشکل گفتاری
  • خونریزی از گوش
  • بی حسی
  • فلج  دادن حافظه

بعد از وقوع آسیب مغزی در بسیاری از بیماری های مغز و اعصاب ممکن است علائم دیگری نیز در فرد بروز کند که علائم تاثیر گرفته از آسیب مغزی می باشد و می تواند تشدید شود که عبارتند از موارد زیر:

  • فشار خون بالا
  • ضربان قلب کم
  • اختلال انعقاد خون
  • تنفس نامنظم

بیماری های مغز و اعصاب

متناسب با نوع آسیب مغزی که در فرد به وجود آمده است ممکن است پروسه درمان او شامل تجویز دارو های مختلف انجام اعمال توانبخشی و همچنین انجام عمل های مختلف جراحی باشد که متناسب با نوع بیماری فرد توسط پزشک معالج بیمار مشخص می شود.

به طور معمول حدود نیمی از بیمارانی که دچار آسیب شدید مغزی شده اند تحت عمل جراحی قرار می گیرند تا پزشکی مالک بتواند بیماری آنها را مورد درمان قرار دهند تا با استفاده از این اعمال جراحی آسیب دیدگی های مغز ترمیم گردد آیا فشار درون جمجمه تنظیم شود ولی در بسیاری از آسیب دیدگی های جزئی مغز نیاز به انجام اعمال جراحی و حتی درمان های دارویی نیست و از روش‌های توانبخشی استفاده می‌شود که عبارتند از موارد زیر:

  • فیزیوتراپی
  • گفتار درمانی
  • روانپزشکی

تومور های مغزی :

گاهی اوقات تومورها در مغز شکل می‌گیرند و می‌توانند بسیار خطرناک باشند. این تومورهای ثانویه یا متاستاتیک مغز نامیده می‌شود. تومورهای مغزی می‌توانند بدخیم (سرطانی) یا خوش خیم باشند. پزشکان تومورهای مغزی را به عنوان نمرات ۱، ۲، ۳، یا ۴ طبقه بندی می‌کنند. تعداد بیشتر نشان دهنده تومورهای پرخاشگرو خطناک تر است. علت تومورهای مغزی تا حد زیادی ناشناخته است. آنها می‌توانند هر سنی در افراد اتفاق بیفتند. علائم تومورهای مغزی بستگی به اندازه و محل تومور دارد. شایع‌ترین نشانه‌های تومور مغزی عبارتند از:

  • سردرد
  • تشنج
  • سوزش یا سوزش در بازوها یا پاها
  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • تغییر در شخصیت
  • مشکل حرکتی یا تعادل
  • تغییر در شنوایی، گفتار یا بینایی

نوع درمان که دریافت می‌کنید بستگی به عوامل مختلفی نظیر اندازه تومور، سن و سلامت کلی بیمار دارد. انواع اصلی درمان برای تومورهای مغزی عبارتند از:

  1. عمل جراحی
  2. شیمی درمانی
  3. پرتو درمانی

تومور مغزی

بیماری های نوروژنیک :

بیماری های نوروژنیک باعث می‌شود که مغز و اعصاب در طول زمان بدتر شوند. آنها می‌توانند شخصیت شما را تغییر دهند و باعث سردرگمی‌شوند. این بیماری های همچنین می‌توانند بافت مغزی و اعصاب شما را از بین ببرند. بعضی از شایع‌ترین بیماری های مغز و اعصاب مانند بیماری آلزایمر ممکن است وابسته به سن باشد که به آرامی حافظه و فرایندهای فکر کردن را مختل کنند. بیماری های دیگر، مانند بیماری Tay-Sachs، ژنتیکی هستند و در سن‌های اولیه شروع می‌شوند. شایع‌ترین بیماری های مغز و اعصاب نوروژنیک عبارتند از:

  • بیماری‌هانتینگتون
  • ALS (اسکلروز جانبی آمیوتروفیک) یا بیماری Lou Gehrig
  • بیماری پارکینسون
  • انواع دمانس
  • بعضی از نشانه‌های شایع بیماری های عصبی مانند:
  • از دست دادن حافظه
  • فراموشی
  • بی تفاوتی
  • اضطراب
  • تحریک
  • از دست دادن مهار
  • تغییرات خلق و خوی

بیماری های نوروژنیک باعث ایجاد آسیب دائمی می‌شوند، بنابراین علائم بیماری در حال افزایش است. علائم جدید نیز ممکن است در طول زمان افزایش یابد. هیچ درمانی برای بیماری های نوروژنیک وجود ندارد، اما درمان هم می‌تواند کمک کند. درمان این بیماری‌ها باعث کاهش نشانه‌ها و حفظ کیفیت زندگی می‌شود. درمان اغلب شامل استفاده از داروها برای کنترل علائم است.

اختلالات روانی :

بخش اختلالات روانی یک بخش گسترده است که بیماری های این بخش معمولاً روی مناسبات رفتاری فرد با اطرافیانش تاثیر می گذارد ارتفاعات فرد را با جامعه مختل می کند که نمونه هایی از آن عبارت است از موارد زیر:

  • افسردگی
  • اضطراب
  • اختلال دوقطبی
  • اختلال استرس پس از ضربه (PTSD)
  • جنون جوانی

به طور کلی علائم اختلالات روانی بر اساس شرایط متفاوت است و افراد مختلف می‌توانند همان اختلالات روانی را بسیار متفاوت تجربه کنند ولی اگر تغییری در رفتار الگوهای تفکر یا روحیه شما داشته باشید، باید با پزشک خود صحبت کنید.

دو نوع اصلی درمان برای اختلالات روانی عبارتند از دارو و روان درمانی که باید متناسب با شرایط بیمار خصوصیات شخصی فرد و عوامل مختلفی متناسب با خود شخص نوع درمان انتخاب شود تا نتیجه بهتری از درمان حاصل گردد.

انواع بیماری های مغز و اعصاب 

صرع :

بیماری صرع نوعی  بیماری است که همراه با با تشنجات مکرر بوده و معمولا در طی  یک دوره زمانی خاص بروز کرده و ایجاد می شود.  تشنج به صورت  یک حمله ناگهانی در نوع عملکرد و فعالیت الکتریکی مغز گفته می شود  که در طی آن مواردی همچون  کاهش هوشیاری، منقبض شدن عضلات ، و حرکات مکرر پدید آمده  و در برخی موارد نیز اختلالاتی به وجود می آید. در حدود  ۲۵%  از موارد  مربوط به بیماری صرع معمولا  در سنین قبل از ۵ سالگی ایجاد شده و ۵۰% از آن نیز  معمولا  در سن پیش از ۲۵ سالگی  به وجود می آید.. بیماری صرع در  خانواده های خاصی دارای گستردگی بیشتری است .

صرع

 صرع به طور کلی نوعی  آسیب و اختلال در سیستم عصبی مرکزی (اختلال نورولوژیکی) محسوب می شود که در اثر بروز آن ،  فعالیت سلول های عصبی در مغز دچار اختلال شده و سبب تشنج  در فرد می شود . در طی این حمله ،  علائم و نشانه ها ، رفتار فرد و همچنین احساسات غیرطبیعی به وجود می آید . همانند از  دست رفتن هوشیاری که معمولا در صرع رخ می دهد.

تشنج غیر صرع :

داشتن تشنج به معنی صرع نیست. در نوزادان و کودکان، تب بالا، کمبود ویتامین و مواد معدنی و مشکلات قند خون شایع‌ترین علت تشنج است. در بعضی موارد ممکن است نوزاد یا کودک ممکن است تشنجاتی داشته باشد، احتمالاً از جراحت در هنگام تولد یا نقص زایمان، اما این مشکل خود به خود حل می‌شوند و به صرع نمی‌رسد. آسیب مغزی از آسیب سر، سکته مغزی، یا تومور مغزی، علل شایع در تشنج در بزرگسالان است.

میگرن :

میگرن نوعی  سردرد عروقی می باشد که به سبب  منقبض شدن شدید رگ های خونی مغز به وجود می آید.

میگرن معمولا به صورت  سردردی بسیار  شدید است که امکان دارد همراه با دردی شدید و تپش دارو کوبنده باشد. در این گونه سردرد ها معمولا  حساسیت بسیار  شدید به نور و صدا  در بیماران میگرنی مشاهده می شود.  حملات میگرنی در اکثر مواقع سبب بروز  درد های بسیار  شدیدی در سر  می شود . این سردرد شدید می تواند تا ساعت‌ها و یا روزها همراه فرد باشد . اینگونه سردرد های شدید به گونه ای است که بر اثر آن فرد مبتلا  ، تنها می خواهد در محلی تاریک و بدون سر و صدا دراز کشیده و استراحت کند.  در برخی از انواع بیماری میگرن،  معمولا نشانه های بسیار هشدار دهنده حسی نیز در فرد پدید می آید مانند : حالت سوزن سوزن شدن در دست ها و پاها ، نقاط نورانی فلاش مانند ، نقاط کور و از این قبیل.  در مورد درمان بیماری میگرن ، معمولا داروهایی به منظور تسکین درد و تعداد و میزان حملات تجویز می شود. اما باید در نظر داشت که نتیجه مطلوب هنگامی به دست می آید که ترکیبی از دارو و همچنین تغییر در شیوه زندگی ، تغذیه و درمان های خانگی ، با آن همراه باشد.

میگرن

مولتیپل اسکلروز :

MS یکی از شایع‌ترین بیماری های مغز و اعصاب است که در آن سیستم ایمنی به پوشش میلین که عصب را محافظت می‌کند حمله می‌کند. اغلب نشانه اول MS، تاری دید در یک چشم است. یکی دیگر از رایج ترین علامت‌های زودگذر، تنگ شدن یا بی حسی در صورت، دست‌ها، پاها، پا و دست است. بی‌خوابی می‌تواند منجر به مشکلات تعادل یا احساس ضعف در پاها یا در دست گرفتن شما شود. تحقیقات نشان می‌دهد که MS ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است و طیف گسترده ای از علائم از خفیف تا شدید وجود دارد.

ام اس

نورالژی :

هنگامی که یک عصب آسیب می بیند، ممکن است درد شدید و عصبی مزمن را که به عنوان نورالژی شناخته می‌شود، تجربه کنید. این اتفاق می‌افتد زمانی که پوشش محافظ به نام میلین بیرون رانده شود، عصب را در معرض قرار می‌دهد و موجب سوزش یا درد می‌شود. دو نوع نورالژی، گوش و حلق و بینی، بر روی اعصاب گردن، صورت، گلو و پشت سر تأثیر می‌گذارد. نورالژی پس از هرپس، درد عصبی تیراندازی است که اغلب بعد از یک مورد لانه گزینی پشت سر گذاشته می‌شود؛ اما نورالژی ممکن است در سراسر سیستم عصبی مرکزی و محیطی اتفاق بیفتد که معمولاً به عنوان یک نتیجه از شرایط اساسی مانند مولتیپل اسکلروز، تنگی یا دیابت رخ می‌دهد. در سال های اخیر، بیماری لیم به علت افزایش علایم نورالژی تبدیل شده است و تحقیقات جدید نشان می‌دهد که فیبرومیالژیا و سندرم خستگی مزمن ممکن است سبب آسیب به سیستم عصبی مرکزی شود.

پارکینسون :

بیماری پارکینسون، جزء اولین بیماری های مغزی خطرناک دسته بندی می شود، در این بیماری سلولهای مغزی را که کنترل کننده حرکت هستند، تحت تاثیر قرار می دهد. باور عموم این است که این بیماری توسط کاهش سطح دوپامین مغز اتفاق می افتد. علائم گوناگونی برای این نوع بیماری وجود داشته اما به طور معمول بین سن ۵۰ تا ۶۰ سالگی آغاز می شود. علائم اولیه عموما وجود لرزش در دست، پا یا آرنج است. علائم دیگر شامل سفتی ماهیچه ها، مشکلات تعادلی در هنگام راه رفتن، حرکت آرام و دشوار شدن صحبت کردن و بلعیدن می باشد.

همچنین ممکن است لحظاتی وجود داشته باشد که فرد شروع به لرزش شدید کرده و توانایی راه رفتن را از دست می دهد. در برخی بیماران، بیماری پارکینسون پیشرفت کرده و رو به وخامت می گذارد، در سایرین شدت بیماری افزایش نمی یابد.

پارکینسون

مننژیت :

مننژیت (Meningitis) التهاب پرده‌های محافظی می‌باشد که مغز و نخاع را پوشانده‌اند و بطور مشترک مننژ یا شامه گان نامیده می‌شوند. این التهاب ممکن است عامل ویروسی، باکتریایی، یا سایر ریز اندامگان داشته باشد، و در موارد کمتری در اثر تجویز داروهای خاصی به وجود آید. مننژیت می‌تواند به دلیل نزدیکی التهاب به مغز و نخاع، زندگی بیمار را به خطر اندازد؛ بنابراین این شرایط را تحت عنوان فوریت پزشکی دسته بندی می‌کنند.

آلزایمر :

بیماری آلزایمر ۲ تا ۵ درصد اشخاص مسن را دربر می‌گیرد و گاهی هم به اشخاص جوان تر حمله می‌کند. به نظر می‌رسد که بیماری آلزایمر در اثر فاسد شدن سلولهای منطقه هیپوکامپ که معمولاً مقدار زیادی استیل کولین تولید می‌کنند بوجود می‌آید. سلولهای مغزی یا نورون هایی که آسیب دیده‌اند، پلاک هایی جمع می‌کنند و به تعداد زیادی می‌میرند. منطقه آسیب دیده مغز و استیل کولین در تشکیل خاطرات جدید وارد عمل می‌شوند به همین دلیل یکی از نشانه‌های اصلی بیماری آلزایمر عدم توانایی در تحکیم یک یادگیری تازه (مثل یادآوری آدرس تازه) و دشواری در جهت‌یابی است. اما خاطرات رویدادهای دور معمولاً کمتر آسیب می‌بینند.

آلزایمر

لوپوس :

لوپوس‌ اریتماتوی‌ منتشر (erythematosus lupus systemic) یک‌ بیماری‌ التهابی‌ بافت‌ همبند است؛ بیماری ای.ال.اس یک بیماری بدخیم در سلسله اعصاب رابط مغز و ماهیچه ها است. این بیماری سلول های این عصب ها را به تدریج از کار می اندازد و در نتیجه اعصاب، علائم مغزی را نمی توانند به ماهیچه ها برسانند. بدین ترتیب ماهیچه ها که ایجاد کننده حرکت در بدن می باشند، به تدریج لاغر تر و کم قدرت تر می شوند؛ کارایی شان پیوسته کمتر و کمتر گشته و سرانجام به کلی از بین می رود.

سکته مغزی :

‫بیماری عروقی مغز شامل قطع خونرسانی بخشی از مغز می شود که ممکن است منجر به سکته مغزی یا حمله ایسکمیک گذرا شود. دو نوع سکته مغزی وجود دارد؛ شایعترین نوع سکته مغزی در کشورهای غربی سکته مغزی ایسکمیک است که در آن انسداد جریان خونی مغز وجود دارد. قطع جریان خون قسمتی از مغز می تواند منجر به آسیب برگشت ناپذیر بافت مغزی شود. انسداد جریان خون در اکثر موارد به دنبال فرآیند ترومبوآمبولی‫ ایجاد می شود که طی آن لخته خونی که جای دیگری تشکیل شده (مثلاً‫در قلب یا در شریان کاروتید) جابه جا میشود و یک شریان مغزی را  ‫مسدود می نماید. تنگ شدن عروق داخل مغز توسط پلاک آترواسکلروتیک ‫می تواند این خطر را افزایش دهد و علاوه بر آن ممکن است منجر به تشکیل ‫لخته موضعی نیز شود. اتیولوژی این مورد مشابه بیماری کرونری قلب‫است. در نوع دیگر سکته مغزی، پاره شدن یکی از رگهای خون رساننده  ‫به مغز و انتشار خون به داخل مغز رخ می دهد (خونریزی مغزی یا سکته‫مغزی هموراژیک). فشار خون بالا، عامل خطر عمده برای بروز سکته مغزی‫ خونریزی دهنده است، اما از سایر جهات، اتیولوژی آن متفاوت است.

اوتیسم :

اوتیسم، یکی از بیماری های مغز و اعصاب تقریبا جدید است و محققان هنوز اطلاعات بسیار زیادی درباره آن ندارند.

برخی از بیماران مبتلا به اوتیسم، مشکلات ژنتیکی دارند، اما بیش از یک دلیل برای این بیماری وجود داشته و برخی از این دلایل هنوز ناشناخته مانده اند. نوع رفتار، یادگیری، واکنش و ارتباطات افراد مبتلا به اوتیسم با عمده مردم متفاوت می باشد. اوتیسم اغلب پیش از سن سه سالگی تشخیص داده شده و تا پایان عمر همراه فرد باقی می ماند.

این افراد سطح متفاوتی از ناتوانی های ذهنی را دارا بوده اما برخی از آنها ذوق و قریحه بالایی دارند. برخی علائم می تواند شامل عدم واکنش به ادا کردن نام تا ۱۲ ماهگی فرد، ممانعت از تماس چشمی، درک دشوار از احساسات افراد، مشکلات تکلم و مهارت های زبانی، ناراحت شدن از تغییرات کوچک، به تنهایی بازی کردن و غیره، می باشد.

انواع روش های درمان تومور مغزی

انواع روش های درمان تومور مغزی

رشد غیر طبیعی سلول ها داخل مغز و یا جمجمه را تومور مغزی می گویند. برخی از این تومور مغزی خوش خیم و برخی دیگر بدخیم هستند. ممکن است این تومور مغزی داخل بافت مغز رشد کند و یا به سایر قسمت های بدن نیز پخش شوند و متاستاز دهند.امروز در این مقاله به طور اختصاصی انواع روش های مختلف درمان تومور مغزی را معرفی و بررسی می کنیم.

علائم و نشانه های تومورهای مغزی

تومورها می توانند با تاثیر بر روی بافت مغز، باعث تخریب بافت های طبیعی و افزایش فشار در مغز شوند. همان طور که قبلا اشاره شد، شدت علائم به عواملی از قبیل اندازه، نوع و محل تشکیل تومور بستگی دارد. اما علائم کلی تومورهای مغزی عبارت است از:

تومور مغزی

  • سردردی که صبح ها و بعد از بیدار شدن از خواب، بیشتر احساس می شود
  • تشنج
  • احساس سرگیجه و نداشتن تعادل هنگام راه رفتن
  • مشکلات گفتاری (مشکل در پیدا کردن کلمات درست)
  • مشکلات بینایی، حرکات غیر طبیعی چشم ها
  • احساس ضعف در یک سمت بدن

تومور مغزی چطور تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص و درمان تومور مغزی ابتدا معاینه ی فیزیکی انجام می شود و سابقه ی پزشکی تان مورد بررسی قرار می گیرد. معاینه فیزیکی شامل معاینه دقیق عصب شناختی می شود. پزشک آزمایشی انجام می دهد تا از سالم بودن عصب جمجمه ای اطلاع حاصل کند. این اعصاب در مغز قرار دارد.

پزشک با دستگاه معاینه چشم که به مردمک و داخل شبکیه نور می تاباند، چشمتان را معاینه می کند. این دستگاه به پزشک اجازه می دهد واکنش مردمک به نور را بررسی کند. همچنین او می تواند مستقیما به چشم نگاه بی اندازد و بروز هرگونه التهاب در عصب بینایی را مورد معاینه قرار دهد. با افزایش فشار در جمجمه، تغییراتی در عصب بینایی رخ می دهد.

همچنین ممکن است پزشک متخصص مغز و اعصاب موارد زیر را ارزیابی کند:

  • قدرت عضلات
  • هماهنگی
  • حافظه
  • توانایی حل محاسبات ریاضی

در صورت لزوم، بعد از معاینه فیزیکی آزمایشات دیگر تجویز می شود. این موارد عبارتند از:

سی تی اسکن سر:

پزشک به وسیله ی سی تی اسکن میتواند نسبت به دستگاه اشعه ایکس اسکن دقیق تری انجام دهد. می-توان این کار را با یا بدون کنتراست انجام داد.

کنتراست با استفاده از رنگ مخصوص به دست می آید که به پزشک کمک می کند بعضی ساختارها مانند رگ های خونی را واضح تر ببیند.

ام آر آی سر:

در ام آر آی از یک رنگ مخصوص برای تشخیص تومور مغزی استفاده می شود. تفاوت ام آر آی با سی تی اسکن در این است که از اشعه استفاده نمی کند و معمولا تصویر دقیق تری از ساختار خود مغز به دست می دهد.

تشخیص تومور مغزی

آنژیوگرافی:

در این روش از رنگی استفاده می کنیم که به رگ، معمولا قسمت کشاله ی ران، تزریق می شود. این رنگ به شریان های مغز می رود و به پزشک اجازه می دهد وضعیت خون رسانی به تومور مغزی را ببیند. این اطلاعات هنگام جراحی به کار می آید.

عکس برداری از جمجمه با استفاده از اشعه ایکس:

ممکن است تومور مغزی باعث شکستن استخوان جمجمه شود و عکس برداری با اشعه ی ایکس این شکستگی را نشان می دهد. اشعه ی ایکس همچنین رسوبات کلسیم را که گاهی در تومور مغزی دیده می شود مشخص می کند. اگر سرطان به استخوان رسیده باشد، رسوبات کلسیم در جریان خون دیده می شود.

بافت برداری:

در بافت برداری، قسمت کوچکی از تومور مغزی برداشته می شود. متخصصی به نام نوروپاتولوژیست آن را بررسی می کند. در بافت برداری خوش خیم یا بدخیم بودن تومور مغزی مشخص می شود. همچنین می توان تعیین کرد تومور مغزی اولین بار در مغز تشکیل شده یا سایر نقاط بدن.

درمان تومور مغزی

برای افراد مبتلا به انواع تومور مغزی، گزینه های درمانی متعددی وجود دارد. جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی از جمله این روش ها هستند. در برخی بیماران، ترکیبی از درمان های گفته شده نیاز می باشد.

پیش از شروع درمان، مواردی مانند گزینه های درمان، نتایج مورد انتظار و همچنین عوارض احتمالی برای بیمار شرح داده خواهد شد. از آن جایی که درمان سرطان به سلول ها و بافت های سالم آسیب می زند، احتمال بروز عوارض به نسبت شایع می باشد.

درمان تومور مغزی

نوع درمان با توجه به موارد زیر تعیین می شود:

  • نوع تومور مغزی
  • محل تشکیل تومور مغزی 
  • میزان بزرگ بودن و پخش شدن تومور مغزی
  • غیر طبیعی بودن سلول ها
  • سلامت جسمانی و وزن بیمار

 

عمل های جراحی برای درمان تومور مغزی:

بسته به نوع و درجه تومور مغزی، عمل های متعددی می تواند برای بیمار انجام شوند که این جراحی ها عبارتند از:

۱- کرانیوتومی یا برش جمجمه

در این روش جراحی تومور مغزی با استفاده از ابزارهای مخصوص، ابتدا جهت دسترسی به تومور مغزی یک قطعه از استخوان جمجمه و سپس، کل یا قسمتی از تومور مغزی برداشته می شود. پس از جراحی معمولا استخوان دوباره در جای خود قرار داده می شود. در عمل جراحی کرانیوتومی، در صورتی که انتظار تورم پس از جراحی برود، ممکن است استخوان بعدا بر سر جای خود قرار گرفته و یا اصلا قرار داده نشود.

۲- آندوسکوپی اندونازال

در این روش از یک دستگاه آندوسکوپی جهت دسترسی به تومور مغزی و دیدن آنها از طریق بینی و سینوس ها استفاده می شود. با استفاده از هدایت تصویری و ابزارهای ویژه ای که به آندوسکوپ متصل می شوند می توان با استفاده از جراحی تومور مغزی، تومور مغزی را برداشته یا از آن نمونه برداری کرد.

۳- نوروآندوسکوپی

در این روش دستگاه آندوسکوپ از طریق یک سوراخ در جمجمه وارد شده تا درون مغز دیده شود. پس از آن می توان تومور مغزی را برداشته و یا از طریق وسایل مخصوص متصل به اندوسکوپی از تومور مغزی نمونه برداری کرد.

جراحی برای درمان تومور مغزی

۴- جراحی شانت

در این روش جراحی تومور مغزی یک لوله باریک به نام شنت یا شانت از طریق یک سوراخ کوچک در جمجمه به یکی از بطن های مغز وارد می شود. شنت به همانگونه که مایع اضافی در حفره شکمی جذب جریان خون می شود، مایع اضافی یک قسمت از مغز را به قسمتی دیگر می برد. سلول های سرطانی که ممکن است در این مایع به صورت آزاد وجود داشته باشند در فیلتری که در این لوله تعبیه شده به دام می افتند.

۵- تعبیه یک مخزن اومایا

در حین این عمل جراحی، یک مخزن کوچک به لوله ای در زیر پوست سر متصل می شود. این لوله به یکی از بطن های مغز، جایی که مایع مغزی نخاعی جریان دارد، ختم شده و امکان رساندن مواد شیمی درمانی به مغز و مایع مغزی نخاعی یا خارج کردن مقداری مایع جهت نمونه برداری را فراهم می سازد. هر زمانی که دیگر نیازی به مخزن نباشد، می توان آن را برداشت.

پرتو درمانی برای درمان تومور مغزی:

اشعه درمانی تیره ای از انرژی بالاست، مانند اشعه های ایکس یا پروتون ها به منظور کشتن سلول های تومور مغزی مورد استفاده قرار می گیرد.درمان با تشعشع می تواند از یک ماشین در خارج از بدن شما (تابش پرتوی بیرونی) باشد، یا در موارد بسیار نادر، تشعشع را می توان در بدن شما نزدیک به تومور مغزی (براکی تراپی) قرار بگیرد.اشعه نور خارجی می تواند تنها بر روی ناحیه مغز شما متمرکز شود که تومور مغزی در آن واقع شده است و یا می تواند به کلی روی تمام مغز شما اعمال شود (تشعشع کل مغزی). 

تشعشع کل مغز اغلب برای درمان سرطان مورد استفاده قرار می گیرد که از قسمت های دیگر بدن به مغز منتقل می شود و تومورهای متعددی را در مغز شکل می دهد. یک فرم جدیدتر از پرتو درمانی با استفاده از تیره ای از پروتون است، برای استفاده در افراد مبتلا به تومور مغزی مورد مطالعه قرار گرفته است. 

برای تومور مغزی که بسیار نزدیک به نواحی حساس مغز هستند، پرتو درمانی با پروتون ممکن است خطر اثرات جانبی مرتبط با تشعشعات را کاهش دهد.پرتو درمانی با پروتون بسیار موثرتر از پرتو درمانی استاندارد با اشعه ایکس است و عوارض جانبی تشعشع درمانی به نوع و دوز تشعشع که شما دریافت می کنید بستگی دارد. عوارض جانبی مشترک در طول زمان، یا بلافاصله پس از تشعشع به وجود می آید، مانند خستگی، سردرد، از دست رفتن حافظه و خارش پوست سر.

پرتو درمانی

رادیوتراپی برای درمان تومور مغزی:

رادیوتراپی عمل جراحی به سنتی نیست برعکس در این نوع از انواع متعددی از تشعشع استفاده می کنند تا یک شکل بسیار متمرکز از عملیات تشعشع برای کشتن سلول های تومور مغزی در یک ناحیه بسیار کوچک ایجاد شود. هر پرتو از تشعشع به طور خاص قدرتمند است، اما نقطه ای که همه تیرها با آن برخورد می کنند – در تومور مغزی – مقدار بسیار زیادی تشعشع دریافت می کند تا سلول های تومور مغزی را بکشد.

انواع مختلفی از تکنولوژی مورد استفاده در رادیوتراپی برای انتقال تشعشع برای درمان تومورهای مغزی، مانند چاقو گاما یا شتاب ده خطی وجود دارد. رادیوتراپی معمولاً در یک درمان انجام می شود و در اغلب موارد می توانید همان روز به خانه بروید.

رادیو تراپی

شیمی درمانی برای درمان تومور مغزی:

در شیمی درمانی با استفاده از داروها سلول های تومور مغزی را از بین مى برند. این کار باعث توقف رشد، تقسیم و ساخت سلول هاى بیشتر تومور مغزی مى شود. یک رژیم یا برنامه شیمی درمانی، معمولاً شامل تعداد مشخصی از چرخه است که طی مدت زمان مشخصی تکرار می شود.

یک بیمار ممکن است فقط یک دارو مصرف کند و بیمار دیگر ممکن است به طور همزمان ترکیبی از چند داروى مختلف را دریافت کند. هدف شیمی درمانی می تواند از بین بردن سلول های تومور مغزی پس از عمل جراحى، کند کردن رشد تومور مغزی و یا کاهش علائم باشد.

همان طور که در بالا توضیح داده شد، شیمی درمانی برای معالجه تومور مغزی معمولاً بعد از عمل و احتمالاً به همراه و یا بعد از پرتودرمانی انجام می شود، به خصوص اگر تومور مغزی پس از درمان اولیه برگشته باشد. برخى از داروها از حائل خونی مغزی بهتر عبور کنند.