انواع دارو های مغز و اعصاب

با توجه به گسترده بودن طیف بیماری های مغز و اعصاب، طبیعتاً درمان‌های وسیعی برای انواع مختلف بیماری‌ها وجود دارد. از جمله دارودرمانی، جراحی، فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی، درمان‌های نوین طب فیزیکی مانند مگنت تراپی، شوک ویو و …. برای درمان یا کنترل این بیماری‌ها از داروهای مغز و اعصاب استفاده می‌شود.

معمولاً مردم عادی اطلاعات زیادی در مورد دارو های مغز و اعصاب ندارند برای همین ما این مقاله را منتشر کردیم که در آن رایج‌ترین دارو های مغز و اعصاب را معرفی می‌کنیم. در ادامه با ما برای  قسمت دوم انواع دارو های مغز و اعصاب همراه باشید.

برای مطالعه قسمت اول وارد لینک زیر شوید.

انواع دارو های مغز و اعصاب – قسمت ۱

 دارو های مغز و اعصاب Glatiramer Acetate:

طبق مطالعات انجام شده این مورد از دارو های مغز و اعصاب ترکیبی از پلی پپتیدهای صناعی متشکل از چهار اسید آمینه است که موجب کاهش پاسخ ایمنی بیماران مبتلا به MS عود کننده می‌شود. اگر چه مکانیسم اثر دقیق این دارو هنوز شناخته نشده است. سینومر در درمان MS عود کننده استفاده می‌شود.

 مشخص شده اســت که این دارو تعداد و شدت حمله‌ها را کاهش می‌دهد و روند ناتوانی را کند می‌کند. در صورت حساسیت به گلاتیرامر استات و مانیتول مصرف دارو باید قطع شود.

دارو های مغز و اعصاب

 داروی Injectable Solution Of Paracetamol:

این مورد از دارو های مغز و اعصاب برای موارد زیر کاربرد دارد:

•  تسکین موقتی دردهای خفیف تا متوسط، خصوصاً بعد از اعمال جراحی
• درمان سریع الاثر تب
•  تسکین اورژانسی هیپرترمی و درد وقتی تجویز اشکال داروئی دیگر، ممکن نباشد.

این دارو با جلوگیری از ترشح پروستاگلاندین ها در CNS، کاهش اثرات ضد التهابی محیطی، کاهش تب با اثر مستقیم روی مرکز کنترل دما در هیپوتالاموس، موارد بالا را رقم میزند.

موارد توجه:

1.       در افراد با نارسائی کبدی و کلیوی با احتیاط مصرف شود.
2.       در افراد الکلیسم، دچار سوء تغذیه و دهیدراته با احتیاط مصرف شود.
3.       در افراد حساس به پاراستامول منع مصرف دارد.
4.       در افراد با نارسائی کبدی حاد منع مصرف دارد.
5.       دوزهای بالاتر از میزان تجویز باعث ایجاد مسمومیت و صدمات جدی به کبد می شود.

اولین علائم مسمومیت ۲ یا ۴ تا ۶ روز بعد از تجویز مشاهده می‌شود.

بعد از مشاهده علائم مسمومیت باید آنتی دوت تراپی سریع انجام شود.

 داروی Pregabalin:

این دارو خط اول درمان نوعی صرع به نام صرع پارشیال (ناحیه ای) می‌باشد. در این بیماری حملات تشنج کوتاه مدت در اثر اختلال جریان الکتریکی سلول‌های یک سمت مغز رخ می‌دهد.

از این رو علائم نیز در بخشی از بدن بروز می‌کند. پره گابالین با کاهش جریان الکتریکی غیر طبیعی سلول‌های مغزی به تنهایی یا همراه با سایر داروهای ضد صرع جهت کاهش حملات تشنج استفاده می‌شود.

پرگابالین همچنین در درمان دردهای مزمن ناشی از آسیب عصبی نیز تجویز می‌شود. این نوع درد که به درد نوروپاتیک معروف است می‌تواند علل مختلفی مانند دیابت و یا زونا داشته باشد.

مورد دیگر مصرف پرگابالین در درمان علائم اختلالات اضطرابی، خصوصاً در افرادی که به داروهای دیگر درمان‌کننده‌ی این اختلال پاسخ نداده‌اند می‌باشد.

دارو های مغز و اعصاب

 داروی Rizatriptan:

این مورد از دارو های مغز و اعصاب جزء داروهای ضد میگرن از دسته آگونیست های انتخابی سروتونین هست.

ریزاتریپتان به بیماران میگرنی کمک می‌کند تا سریعاً به زندگی عادی برگردند. این دارو علائم سردردهای با الگوی میگرنی را کاهش می‌دهد. این علائم شامل سردرد یک طرفه، تهوع، حساسیت به نور، حساسیت به صدا

با شروع اولین علائم میگرن مقدار تجویز شده ریزاتریپتان را با یک لیوان آب میل کنید و در مکانی آرام و بدون نور استراحت کنید.

 داروی Neuroaid:

 این مورد از دارو های مغز و اعصاب در یک کمپانی در سنگاپور به فروش می‌رسد و فروشندگان این دارو ادعا می‌کنند که این دارو در پیشگیری از سکته مغزی مؤثر است.

این دارو از ترکیب چندین گیاه و موادی که از حیوانات استخراج شده است، ساخته شده است.

تاکنون تحقیقات زیادی در مورد تأثیر احتمالی این دارو در سکته مغزی انجام شده است و طبق اکثر این مطالعات این دارو در پیشگیری و درمان سکته مغزی مؤثر نبوده است.

لذا با دانش کنونی استفاده از این دارو در درمان و پیشگیری از سکته مغزی توصیه نمی‌شود.

البته تحقیقات بیشتر در مورد اثرات این دارو در پیشگیری از سکته مغزی و درمان ضربات سر همچنان در جریان است و باید منتظر بود و دید که در آینده آیا این دارو می‌تواند در بیماری‌های مغز و اعصاب جایگاهی پیدا کند یا خیر.

دارو های مغز و اعصاب

 داروی Ropinirole:

این مورد از دارو های مغز و اعصاب برای درمان علائم بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک بکار می‌رود. این ترکیب یک آگونیست غیرارگولینی گیرنده های دوپامین بوده که نسبتاً اختصاصی و با فعالیت ذاتی کامل بر گیرنده‌های در مغز D2 و D3 عمل می‌کند.

 مکانیسم اثر دارو در درمان پارکینسون مشخص نیست، ولی احتمالاً به دلیل تحریک گیرنده‌های پس‌سیناپسی  D2 در Caudate-putamen می‌باشد. در صورت وجود توهم، افت فشار خون (عمومی یا وضعیتی) و سابقه مفرط نسبت به دارو، نباید استفاده شود.