درمان لغزش مهره های کمری با جراحی
جراحی کمر برای درمان لغزش مهره ها، به موضوع بحث‌برانگیزی تبدیل شده است. با اینکه بیشتر جراحان بر این باورند که برداشتن فشار از روی رگ های عصبی برای بیمار مفید است، اما در مورد اینکه آیا اصلا مهره های جابجا شده نیاز به تنظیم مجدد دارند یا خیر، اختلاف نظر وجود دارد. پاسخ این سوال بستگی به این دارد که چه چیزی این لغزش را ایجاد کرده باشد.
اسپوندیلولیستزی تروماتیک (یعنی درجه ۲) به راحتی با جراحی قابل درمان و همسو شدن است. زیرا از آنجایی که ستون فقرات هنوز خودش را با لغزش تطبیق نداده است، بسیاری از ساختارهای ستون فقرات در معرض خطر قرار ندارند (یا حداقل نه به اندازه ی قسمت هایی که مستقیما با مهره لغزش یافته در تماس بوده، و برای تنظیم خود با لغزش تحت فشارند.). پزشک برای بهبود وضعیت ستون فقرات در این بیماری، می تواند از عمل جراحی استفاده کند.
اما در انواع دیگر لغزش مهره، جراحی ستون فقرات اولین قدم درمان نمی باشد و به موضوع بحث برانگیزی تبدیل شده است. برای مثال در اسپوندیلولیستزی نوع ۱ که مادرزادی است و از بدو تولد وجود دارد، بقیه اجزای ستون فقرات با این تغییر شکل تطبیق پیدا کرده اند و عمل جراحی می تواند به مشکلات بیشتری منجر شود.
این امر در مورد اسپوندیلولیستزی درجه ۳ نیز که از انحطاط تدریجی ناشی می‌شود، صادق است. در این مورد شاید به عمل کاهش فشار (کاهش فشار روی عصب ها ) یا جراحی فیوژن نیاز باشد، اما جراحی برای درمان لغزش معمولا توصیه نمی شود. در بیمارانی که مدت زیادی با اسپوندیلولیستزی دست و پنجه نرم کرده اند، چینش و ردیف کردن ناگهانی راستای ستون فقرات ممکن است منجر به شکستگی استخوان، آسیب به عصب ها و افزایش خطر شکستن ابزار شود (در ادامه ی این مقاله می‌توانید جزئیات بیشتری در مورد ابزار های جراحی ستون فقرات بیابید).
در بیشتر موارد اسپوندیلولیستزی، درمان بدون جراحی و در دوره های چند ماهه انجام می‌شود. در صورت عدم تسکین با درمان‌های بدون جراحی، آنگاه ممکن است که جراحی توصیه شود. در این مواقع بهتر است که نظر پزشک دیگری را نیز جویا شوید. جراحی تصمیمی بسیار جدی است، و پیش از انجام آن باید تا جای ممکن اطلاعات کسب کنید.
جراح ستون فقرات شما با توجه به شرایط شما، نوع و چگونگی عمل را مشخص خواهد کرد. تا آنجایی که می توانید درباره ی جراحی از او سوال کنید: چه اتفاقاتی قبل، حین و بعد از عمل جراحی خواهد افتاد. مدت زمان لازم برای ریکاوری پس از عمل چقدر است. جراح از چه ابزار هایی استفاده می کند؟ به عنوان یک بیمار آگاه، شما وظیفه دارید که پیش از انجام عمل، تمام اطلاعات لازم را کسب کرده باشید.
انواع جراحی برای درمان لغزش مهره
روش‌های جراحی معمول برای اسپوندیلولیستزی ,ALIF PLIFو TLIF نام دارند. حروف LIF در هر کدام از این کلمات اختصاری به معنای فیوژن بین مهره‌ای کمر می باشد. اولین حرف در هر روش نیز، حهت فیوژن مهره را مشخص می‌کند که به صورت قدامی (جلو)، خلفی (عقب)و ترانس فورمینال (پهلو) انجام می شود.
جراح با استفاده از این جراحی ها،می خواهد به سه هدف برسد:
- برداشتن فشار از روی عصب های نخاع (رفع فشار).
- تنظیم و تثبیت راستای ستون فقرات.
- افزایش پایداری ستون فقرات.
علارغم امکان پذیر بودن تنظیم مجدد ستون فقرات،تا زمانی که از میزان فشار روی اعصاب کاسته شود و ستون فقرات پایدار بماند، عمل جراحی موفقیت‌آمیز تلقی می شود.
برای کاهش فشار، جراح هر چیزی را که روی عصب ها فشار می آورد و باعث ایجاد درد می‌شود، از بین می‌برد. نوع جراحی شما، به این بستگی دارد که کدام عضو، به عصب فشار وارد کند. فشرده شدن عصب ها با اسپوندیلولیستزی می‌تواند از چهار عامل اصلی ناشی شود:
- دیسک حجیم یا فتق شده: جراح با انجام عمل دیسککتومی آن بخش از دیسک که عصب را فشرده می‌کند، بر می دارد.
- باریکی منافذ استخوان: در منافذ استخوان، اعصاب نخاعی از مهره خارج شده و وارد بخش های دیگر بدن می شوند. اسپوندیلولیستزی هنگام حرکت مهره به جلو این منافذ را باریک می کند. که جراح با انجام عمل فورامینوتومی(افزایش فضای عصب ها برای عبور از منافذ) و یا تغییر راستای مهره‌ها، این مشکل را رفع می کند.
- تنگی مجرای نخاعی مرکزی: اگر فضای کافی برای نخاع و یا عصب های نخاعی برای عبور از ستون فقرات از طریق کانال نخاع وجود نداشته باشد، به آن تنگی مجرای نخاعی مرکزی گفته می شود. جراح ممکن است برای ایجاد فضای بیشتر ، عمل لامینکتومی انجام دهد و لامینا را از بین ببرد (می توانید آن را سقف بخش پشتی ستون فقرات خود در نظر بگیرید).
- تنگی مجرای نخاعی جانبی یا تکه Gill. بخشی از شکل مفصل می‌تواند در اسپوندیلولیستزی فرو بریزد که به آن تکه Gill گفته می‌شود. این قطعه بر عصب ها فشار وارد می کند، و برای برداشتن آن باید عمل جراحی انجام شود.
با برداشتن دیسک و اجزای دیگر ستون فقرات، در آن شکافی بوجود می آید که ستون فقرات شما را ناپایدار می کند. اگر جراح این شکاف را در ستون فقرات شما باقی بگذارد، ستون فقرات شما به درستی عمل نخواهد کرد و و توانایی تحمل وزن را از دست می دهد. به همین دلیل، جراحان ستون فقرات را با استفاده از عمل فیوژن تثبیت می کنند. جراح می تواند این شکاف را با عمل پیوند استخوان از سه جهت جلو، پشت و یا پهلو پر کند.
این استخوان پیوندی می‌تواند از بدن خود شما (اتوگرافت)و یا از بدن یک اهدا کننده (الوگرافت) تامین شود.همچنین برای بهبود رشد استخوان می توان از مواد مصنوعی نیز استفاده کرد.
با گذشت زمان، پیوند استخوان، مهره‌ها را به هم متصل می کند اما تا آن زمان، جراح برای پشتیبانی از ستون فقرات از ابزار هایی مثل پیچ‌ها، میله‌ها و قفس‌های مختلف استفاده می کند.
جراحی کم تهاجم
جراحی کم تهاجم تحول بزرگی است. در جراحی کم تهاجم بر خلاف جراحی های قدیمی تر، به جای یک برش بزرگ، از چندین برش کوچک استفاده می شود. جراح در این روش به کمک میکروسکوپ و ابزارهای بسیار کوچک، با انجام یک جراحی دکمپرسیون و یک جراحی فیوژن، قادر به درمان اسپوندیلولیستزی خواهد بود. با عمل جراحی کم تهاجم، علاوه بر اینکه جراح نیاز کمتری به برش ماهیچه ها، تاندون ها و رباط شما دارد، خون کمتری نیز در طول جراحی از دست می دهید، که منجر به کاهش زمان ریکاوری، و به تبع کاهش مدت اقامت در بیمارستان می شود.
جراحی های ALIF، PLIF و TLIF همگی می‌توانند به صورت کم تهاجم انجام شوند. بسیاری از جراحان از ترکیبی از روش کم تهاجم و و جراحی باز به نام جراحی “باز کوچک”، در جراحی های اسپوندیلولیستزی استفاده می‌کنند.
