سیستم عصبی ممکن است دچار اختلالات مختلفی شود که بیماری پارکینسون یکی از این اختلالات است که بر سیستم حرکتی تاثیرگذار است.
علائم پارکینسون به تدریج شروع می شود که در بیشتر مواقع با لرزش دست اتفاق می‌افتد. این لرزش در ابتدای شروع بیماری به سختی قابل تشخیص است ولی با رشد بیماری پارکینسون به دنبال آن علائم و نشانه‌های بیماری پارکینسون نیز رشد می‌کنند و شرایط شما بدتر می‌شود…
بیماری پارکینسون یک بیماری غیر قابل درمان است، ولی پزشکان می‌توانند با تجویز انواع داروها به طور قابل توجهی از علائم بیماری پارکینسون را کاهش و بهبود ببخشند.
بیماری پارکینسون ممکن است برای هر کس دارای علائم و نشانه‌های مختلفی باشد. که این علائم ممکن است برای بعضی از افراد بسیار خفیف باشد طوری که مورد توجه فرد قرار نگیرد.
- لرزش یا لرزیدن یکی از اندام‌ها: که در اغلب مواقع از دست و یا انگشتان شروع می‌شود.
- کند شدن حرکات: از شروع بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شما بسیار کند شود طوری که انجام کارهای ساده نیز دشوار و وقت گیر باشد.
- کوتاه شدن قدم‌های شما
- بلند شدن از صندلی دشوار باشد.
- کشیدن پا هنگام حرکت
- ایجاد شدن عضلات سفت در قسمت‌های مختلف بدن: این عضلات سفت ممکن است دردناک باشند و در کاهش دامنه حرکات شما نقش داشته باشند و آنها را محدود کنند.
- اختلال در وضعیت بدن و تعادل
- از دست دادن توانایی انجام حرکات خودکار: ممکن است توانایی انجام حرکات ناخودآگاه، از جمله چشمک زدن، لبخند زدن یا توانایی حرکت دادن بازوها هنگام راه رفتن را نداشته باشید.
- تغییر در شیوه گفتار: سرعت گفتار شما کاهش می‌یابد و ممکن است در حین صحبت کردن درنگ کنید.
- ایجاد اختلال در نوشتن: ممکن است نوشتن برای افرادی که دارای علائم پارکینسون هستند سخت به نظر برسد.
علائم بالا از جمله شایع ترین علائمی هستند که اکثر پزشکان به بیماری پارکینسون مرتبط می‌کنند. در صورت مشاهده این علائم حتماً به پزشک مراجعه کنید.
علل بیماری پارکینسون
زمانی که سلول‌های عصبی مغز به تدریج از بین می‌روند و یا تجزیه می‌شوند منجر به بیماری پارکینسون می‌شود. بسیاری از علائم بیماری پارکینسون به دلیل از بین رفتن سلول‌های عصبی است.
دوپامین یک پیام رسان قوی در مغز شما است. وقتی سطح دوپامین مغز کاهش پیدا می‌کند، منجر به فعالیت غیر طبیعی مغز می‌شود؛ که همه این‌ها باعث اختلال در حرکت و ایجاد سایر علائم پارکینسون می‌شود.
علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما در تشکیل آن عوامل مختلفی نقش دارند، از جمله این علل به صورت زیر است:
با توجه به آزمایش‌ها و تحقیقات زیادی که در زمینه تشخیص و شناسایی علت بیماری پارکینسون شده، محققان حدس می‌زنند که تغییرات ژنتیکی ممکن است در ایجاد بیماری پارکینسون تأثیرگذار باشند.
بنابراین به نظر می‌رسد برخی تغییرات ژنی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می‌دهند.
از طرف دیگر محرک‌های محیطی و یا قرار گرفتن در معرض سموم خاص ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را در افراد افزایش دهد، اما این خطر نسبتاً ناچیز است.
عواملی که خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می‌دهند:
سن: بزرگ‌سالان بیشتر از جوانان به پارکینسون مبتلا می‌شوند. به طور معمول بیماری پارکینسون در اواسط یا اواخر زندگی شروع می‌شود و با افزایش سن این خطر افزایش می‌یابد. افراد معمولاً در حدود ۶۰ سالگی یا بالاتر به این بیماری مبتلا می‌شوند.
وراثت: اگر شما هم در نزدیکانتان کسی را دارید که به بیماری پارکینسون مبتلا است، امکان ایجاد این بیماری در شما نیز افزایش می‌یابد.
ارتباط جنسی: مردان بیش از زنان به پارکینسون مبتلا می‌شوند.
قرار گرفتن در معرض سموم: قرار گرفتن مداوم در معرض علف کش ها و آفت کش ها ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کمی افزایش دهد.
درمان بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون از انواع بیماری های غیر قابل درمان است، اما داروها می توانند به کنترل علائم تا حدودی کمک کنند، اغلب در برخی موارد در صورت پیشرفته تر شدن بیماری، ممکن است جراحی توصیه شود.
بسیاری از پزشکان برای درمان، تلاش برای تغییر سبک زندگی فرد می‌کنند و انجام ورزش‌های هوازی را پیشنهاد می‌کنند. انجام فیزیوتراپی برای افزایش تعادل و کشش تأثیر بسیار زیادی دارد.
داروهای درمان علائم بیماری پارکینسون
پزشکان با تجویز داروها به شما برای حل مشکلات مربوط به راه رفتن، حرکت و لرزش را کمک می‌کنند. این داروها باعث افزایش یا جایگزینی دوپامین از دست رفته می‌شوند.
افرادی که مبتلا به بیماری پارکینسون هستند، غلظت دوپامین مغزی آن ها بسیار پایین است و با توجه به اینکه دوپامین تزریقی نمی‌تواند وارد مغز شود، بنابراین نمی‌توانند به طور مستقیم وارد بدن کنند.
در ابتدای درمان ممکن است با مصرف داروها از علائم بیماری پارکینسون کاهش یابد و شما بهبود چشمگیری در علائم خود داشته باشید. ولی با گذشت زمان داروها با بدن سازگار تر می‌شوند و اثر دهی آن ها کاهش می یاید ولی باز تا حدودی می‌شود علائم بیماری پارکینسون را کنترل کرد.
داروهایی که ممکن است پزشک برای درمان بیماری پارکینسون تجویز کند:
کاربی دوپا لوودوپا
این دارو از مؤثر ترین داروها برای کاهش علائم بیماری پارکینسون است. این دارو یک ماده شیمیایی طبیعی است که به مغز منتقل و سپس به دوپامین تبدیل می‌شود.
عوارض جانبی این دارو ممکن است شامل حالت تهوع یا سبکی سر (افت فشارخون ارتواستاتیک) باشد.
با مصرف دارو کاربی دوپا لوودوپا در طی یک سال ممکن است اثر دهی آن کاهش یابد.
همچنین با مصرف داروی لوودوپا با دوز های بالا، ممکن است حرکات غیر ارادی زیادی را تجربه کنید که در صورت نیاز پزشک ممکن است دوز مصرف دارو را کاهش دهد تا این اتراث را کاهش دهد.
کاربی دوپا-لوودوپا استنشاقی
Inbrija یک داروی جدید با نام تجاری جدید است که کاربی دوپا-لوودوپا را به صورت استنشاقی تحویل بدن می‌دهد.
Duopa برای بیماران مبتلا به پارکینسون پیشرفته است که هنوز به کاربی دوپا-لوودوپا پاسخ می‌دهند، اما نوسانات زیادی در پاسخ خود دارند. از آنجا که Duopa به طور مداوم تزریق می‌شود، سطح این دارو در خون ثابت است.
آگونیست های دوپامین
برخلاف لوودوپا، آگونیست های دوپامین به دوپامین تغییر نمی کنند. در عوض، آنها اثرات دوپامین را در مغز شما تقلید می‌کنند و همان کاری که دوپامین در مغز می‌کند را انجام می‌دهد.
آگونیست ها در درمان علائم بیماری پارکینسون به اندازه لوودوپا موثر نیستند. با این حال، ماندگاری آنها بیشتر است و ممکن است با لوودوپا استفاده شود.
برخی از عوارض جانبی آگونیست های دوپامین مانند عوارض جانبی کاربی دوپا-لوودوپا است؛ اما آنها می‌توانند عوارضی ازجمله شامل توهم، خواب آلودگی و رفتارهای اجباری مانند ابر جنسیت، قمار و غذا خوردن باشند. اگر این داروها را مصرف می‌کنید و رفتاری غیرمعمول دارید، با پزشک خود صحبت کنید.
همانطور که در قسمت بالا توضیح دادیم بیماری پارکینسون یکی از بیماری های پیچیده است و برای درمان و کاهش علائم آن نیاز است که به یک تیم پزشکی مراجعه کنیم که این تیم باید شامل موارد زیر باشد:
متخصص اختلالات حرکتی
ارائه دهنده مراقبت های اولیه
متخصصان توانبخشی از جمله فیزیوتراپیست، شغلی و گفتار درمانی
پرستار
متخصص تغذیه
روانشناس
متخصص اعصاب و روان
درمان پارکینسون با تغییر سبک زندگی
اگر شما مبتلا به بیماری پارکینسون هستید در قدم اول با پزشک خود همکاری های لازم را جهت بهبود سریع تر انجام دهید و با پیش گرفتن یک برنامه درمانی درد و علائم بیماری پارکینسون را کاهش دهید.
همچنین با ایجاد برخی از تغییرات در سبک زندگی خود می‌توانید راحت تر با بیماری خود کنار بیاید.
از جمله این تغییرات به صورت زیر است:
داشتن تغذیه سالم
یبوست یکی از شایع‌ترین علائم پارکینسون است، شما می‌توانید با خوردن غذاهای فیبردار و نوشیدن مقدار کافی مایعات از بروز آن جلوگیری کنید.
یک رژیم خوب اغلب شامل مواد مغذی و اسید های چرب امگا ۳ می‌باشد که ممکن است برای افراد مبتلا به پارکینسون می‌باشد.
ورزش
افرادی که مبتلا به بیماری پارکینسون هستند قدرت عضلانی و انعطاف پذیری آنها کاهش می باید که شما با ورزش می‌توانید به افزایش آنها بپردازید.
بیماری پارکینسون می‌تواند احساس تعادل شما را مختل کند و راه رفتن را برای فرد دشوار کند. ورزش می‌تواند تعادل شما را بهبود بخشد.
در قسمت زیر سعی کردیم پیشنهادهایی به شما جهت بهبود عملکرد شما بدهیم:
- سرعت حرکت خود را افزایش دهید.
- برای راه رفتن اول پاشنه خود را در زمین قرار دهید.
- سعی کنید مستفیم بایستید.
- هنگام پیاده روی به جلو نگاه کنید.
- از راه رفتن به عقب خودداری کنید.
