دسته بندی ها: دسته بندی نشده

عوارض جراحی دیسک کمر

عوارض جراحی دیسک کمر

 در حالت کلی به صفحات نرم بین مهره‌های کمر، دیسک کمر می‌گویند؛ اما منظور از واژه دیسک کمر مربوط به نوعی بیماری ستون فقرات است که معروف به بیماری بیرون‌زدگی دیسک یا فتق دیسک نیز می‌باشد.

در اصطلاح پزشکی بکار بودن واژه دیسک کمر درست نیست زیرا همه افراد دیسک کمر دارند و برای بیان بیماری مربوط به دیسک باید از کلمه بیرون‌زدگی دیسک کمر استفاده کرد.

معمولا برای درمان قطعی دیسک کمر از جراحی استفاده می کنند که در این مقاله قصد داریم عوارض جراحی دیسک کمر را معرفی و بررسی کنیم. پیشنهاد می کنم قبل از مطالعه این مقاله، وارد لینک زیر شده تا اطلاعات کافی در مورد دیسک کمر به دست بیاورید.

صفر تا صد جراحی دیسک کمر

عوارض جراحی دیسک کمر

عوارض جراحی دیسک کمر

 انواع جراحی دیسک کمر چیست؟

انواع مختلفی از جراحی دیسک کمر وجود دارد که در لیست زیر جمع آوری شده اند. برای مطالعه و بررسی دقیق آن‌ها می‌توانید مقاله انواع جراحی‌های دیسک کمر را در همین سایت مطالعه کنید.

  1. جراحی لامینکتومی فتق دیسک
  2. جراحی میکروسکوپی فتق دیسک (میکرودیسککتومی)
  3. جراحی اندوسکوپی فتق دیسک
  4. جراحی دیسک کمر با لیزر
  5. تزریق‌های اپیدورال یا تزریق فاست

انواع عوارض جراحی دیسک کمر

خطرات بیهوشی

در خصوص این مورد عوارض جراحی دیسک کمر باید بگم که از بیشتر جراحی‌های دیسک کمر و ستون فقرات، تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شوند. از طریق یک خط داخل وریدی (IV) به شما دارو داده می‌شود تا بخوابید، بنابراین در طی عمل احساس درد نخواهید کرد.

خطرات ناشی از بیهوشی در عوارض جراحی دیسک کمر بسیار نادر اما جدی است. این خطرات شامل حمله قلبی، سکته مغزی، آسیب مغزی و مرگ است. این عوارض جراحی دیسک کمر ممکن است در اثر واکنش دارو یا مشکلات ناشی از سایر شرایط پزشکی ایجاد شود.

عوارض جراحی دیسک کمر

عوارض جراحی دیسک کمر

خونریزی

در مورد این مورد از عوارض جراحی دیسک کمر، تکنیک‌هایی که جراح ستون فقرات شما از برش تا بسته شدن زخم جراحی استفاده می‌کند با دقت انجام می‌شود تا خونریزی را به حداقل برساند. با این حال،ممکن است آسیب به رگ‌های خونی اصلی رخ دهد که می‌تواند باعث خونریزی شود.

برخی از روش‌های جراح شما عوارض خونریزی را به حداقل می ‌ساند. این روش‌ها عبارتند از:

  •  قبل از جراحی، تیم پزشکی شما ممکن است نمونه‌ای از خون شما را بگیرد ، بنابراین در صورت نیاز به خون اضافی در هنگام عمل، از گروه خونی شما اطلاع دارند. بیشتر اوقات برای انتقال خون از خون اهدا کننده استفاده می‌شود. ممکن است برخی از بیماران قبل از تاریخ عمل خود خون خود را اهدا کنند تا از از خون‌های اهدایی استفاده نکنند.
  •  نجات خون در حین عمل، که گاهی اوقات به آن انتقال خون خودکار نیز گفته می‌شود، با ساکشن کردن خون از محل جراحی، خون بیمار را در حین عمل جراحی بازیابی می‌کنند. تجهیزات تخصصی که گاهی اوقات دستگاه محافظ سلول نامیده می‌شوند خون را جمع می‌کنند و قبل از بازگشت از طریق IV جداگانه، بدن آن را فیلتر و پاک می‌کند.

لخته شدن خون

بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، به خصوص جراحی‌هایی که روی لگن یا اندام تحتانی انجام می‌شود، در معرض خطر ایجاد لخته‌های خون در داخل رگ‌ها در پاهای خود هستند. در نتیجه می توان این مورد را نیز جزو عوارض جراحی دیسک کمر دانست.

بعد از عمل، مکانیسم لخته شدن بدن بسیار فعال است زیرا سعی می‌کند خونریزی ناشی از عمل را متوقف کند. صدمه به رگ‌های خونی اطراف محل جراحی نیز می‌تواند باعث لخته شدن شود.

لخته‌های خون می‌توانند در طی چند هفته اول بعد از عمل ایجاد شوند. علائم هشدار دهنده لخته شدن خون احتمالی عبارتند از:

  • تورم در ساق، مچ پا و یا پا
  • حساسیت به لمس و یا قرمزی که ممکن است در زیر یا بالای زانو گسترش یابد
  • درد در ساق پا

پارگی دورال

در این مورد از عوارض جراحی دیسک کمر، در حین عمل پوشش نازک و محافظ روی نخاع و اعصاب نخاعی پاره می‌شود. بعضی اوقات، جراح می‌تواند در حین جراحی پارگی دورال را تشخیص داده و بلافاصله آن را ترمیم کند.

بیشتر پارگی‌های دورال بهبود می‌یابند؛ اما اگر بهبود نیابد، مایعات نخاعی می‌توانند از طریق پارگی بیرون بیایند و باعث درد ستون فقرات شوند.

عوارض جراحی دیسک کمر

عوارض جراحی دیسک کمر

عفونت

خطر ابتلا به عفونت به دنبال جراحی دیسک کمر در اکثر بیماران اندک است. شما بلافاصله قبل از عمل آنتی‌بیوتیک IV دریافت خواهید کرد تا خط این مورد از عوارض جراحی دیسک کمرکاهش یابد.

اگر عفونت ایجاد شود، ممکن است سطحی باشد (فقط در برش پوست)، یا می‌تواند در نواحی اطراف نخاع و مهره‌ها گسترش یابد.

علائم و نشانه‌های عفونت شامل موارد زیر است:

  • زخم قرمز، داغ و متورم است
  • افزایش درد
  • تب، گاهی همراه با لرز است
  • ترشح مایع شفاف یا چرک زرد از برش
  • بوی ناخوشایند در محل زخم

مشکلات ریوی

بعد از جراحی دیسک کمر، ریه‌های شما ممکن است تحت تأثیر بی‌حسی، کمبود فعالیت و داروهای ضد درد قرار گیرند. بنابراین شما نیاز به ورزش دادن ریه‌های خود بعد از عمل دارید تا از این مورد در عوارض جراحی دیسک کمر پیشگیری کنید.

 عملکرد سالم ریه یک بخش اساسی در بهبودی بعد از عمل است زیرا ریه‌های شما اکسیژن را به مناطقی از بدن شما که برای بهبودی به آن نیاز دارند، می‌فرستد. اگر ریه‌های شما پس از عمل به درستی کار نکنند، می‌تواند منجر به ذات‌الریه (عفونت ریه از عوارض جراحی دیسک کمر) شود.

درد مداوم

بعد از عمل دیسک کمر، روند بهبودی شما شروع می‌شود.

بهبودی بعد از جراحی دیسک کمرمی‌تواند یک روند طولانی، چالش برانگیز و دردناک باشد. ممکن است کاهش درد یا سایر علائم هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد و در بعضی موارد، جراحی ستون فقرات درد شما را کاهش نمی‌دهد یا رفع نمی‌کند، در واقع می‌تواند درد شما را افزایش دهد که نشان از بروز این مورد از عوارض جراحی دیسک کمر می باشد.

بهترین راه برای کنترل درد بعد از عمل جراحی رعایت دستورالعمل‌های جراح است، اما برخی از دردها بعد از عمل طبیعی است حتی اگر همه کارها را درست بعد از عمل انجام دهید. اما اگر درد شما بعد از عمل مداوم و پیش‌رونده باشد باید با جراح خود صحبت کنید تا درمان این گزینه از عوارض جراحی دیسک کمر را هر چه سریع تر آغاز کنید.

عوارض جراحی دیسک کمر

عوارض جراحی دیسک کمر

علائم مکرر یا مداوم

جراحی رفع فشار کمر به طور کلی در تسکین علائمی مانند درد پا و بی‌حسی مؤثر است. با این حال، برخی از افراد بعد از عمل همچنان علائم خود را دارند یا در طی چند سال پس از عمل دوباره علائم عود می‌کنند.

علائم مکرر می‌تواند ناشی از ضعف ستون فقرات، برآمدگی دیسک کمر دیگر یا تشکیل استخوان جدید یا رباط ضخیم شده باشد که فشار را به نخاع شما وارد کند. جای زخم در اطراف اعصاب نیز ممکن است بعضاً بعد از عمل ایجاد شود که می‌تواند باعث ایجاد علائم مشابه با فشرده‌سازی اعصاب شود.

در صورت عود علائم، درمان‌های غیر جراحی مانند فیزیوتراپی معمولاً در مرحله اول انجام خواهد شد اما بعضی اوقات ممکن است به جراحی دیگری نیاز باشد. انجام عمل دوباره نسبت به عمل بار اول خطر عوارض بیشتری دارد.

آسیب عصبی و فلج

در خصوص این مورد از عوارض جراحی دیسک کمر باید خدمتتون عرض کنم که برخی از بیمارانی که تحت عمل جراحی دیسک کمر قرار دارند، بعد از عمل دچار بی‌حسی یا ضعف جدیدی می‌شوند.

فلج عارضه غیر معمول اما جدی است که می‌تواند در نتیجه جراحی دیسک کمر اتفاق بیفتد.

صدمات عصبی و فلج ممکن است در اثر مشکلات مختلفی ایجاد شوند، از جمله:

  • خونریزی داخل ستون فقرات (هماتوم نخاعی خارج از رحم)
  • نشت مایعات نخاعی (durotomy اتفاقی)
  • آسیب تصادفی رگ‌های خونی که خون را به نخاع می‌رسانند
  • آسیب تصادفی به اعصاب هنگام جابجایی

مرگ

مانند سایر انواع جراحی‌ها، خطر مرگ در حین یا بعد از جراحی دیسک کمر وجود دارد، اگرچه این مورد بسیار نادر است. لخته شدن خون، یک واکنش بد در برابر بیهوشی، و خونریز همه می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد.

عوامل اصلی بیماری اسپوندیلولیز

مهره کمری (سر خوردن مهره)  چیست؟

​​​​​​​​عوامل خاصی می توانند باعث لغزش مهره ها و بیماری اسپوندیلولیز مهره کمری انواع مختلف این بیماری شوند که پزشکان آن ها را به دسته های زیر تقسیم کرده اند.

اسپوندیلولیز نوع I:

در اسپوندیلولیز نوع I، که به آن حالت دیسپلاستیک یا مادرزادی نیز گفته می‌شود، زوائد مفصلی مهره، به طور مادرزادی دارای نقص هستند (‏زوائد مفصلی بخشی از مهره هستند که حرکت آن را کنترل میکنند، ضمنا مفاصل فاست نیز از این زوائد تشکیل شده‌اند)‏.

این نقص معمولا در ناحیه‌ تقاطع ستون فقرات و استخوان خاجی، یعنی ناحیه L5-S1 قرار دارد، و به همین دلیل، باعث لغزش رو به جلوی مهره L5 (‏آخرین مهره ستون فقرات)‏ از روی استخوان خاجی می شود.

بیماری اسپوندیلولیز

بیماری اسپوندیلولیز

اسپوندیلولیز نوعII:

این حالت که به آن اسپوندیلولیستزی ایستمیک نیز گفته میشود، رایج‌ترین نوع اسپوندیلولیستزی است. در این حالت، بخشی از مهره ها به نام پارس اینترآرتیکولاریس، دچار نقص می شود. اسپوندیلولیستزی ایستمیک، خود به سه حالت دیگر تقسیم می‌شود:

  • نوع II A: این حالت به دلیل بروز شکستگی‌های متعدد در پارس اینترآرتیکولاریس، به علت کشش زیاد و بیش از حد ایجاد می‌شود، و در میان ژیمناست ها، وزنه برداران و فوتبالیست ها شایع است. در این حالت ناحیه پارس کاملا شکسته می شود.​
  • نوع II B: اسپوندیلولیستزی استمیک نوع B نیز از بروز شکستگی در ناحیه پارس‌ ناشی می‌شود، ولی در این حالت پارس به طور کامل شکسته نمی‌شود بلکه، استخوان‌های جدیدی به جای استخوان های شکسته رشد می‌کنند و باعث کشیدن شدن پارس می شوند. این کشیده شدن، باعث بلندتر شدن پارس شده و منجر به لغزش مهره به سمت جلو میشود. ​
  • نوع II C: در این حالت، شکستگی کامل پارس، به دلیل ضربه و تروما، مثل تصادف با اتومبیل، رخ میدهد.

شکستگی پارس می‌تواند به جابجایی قطعه ای از استخوان منجر شود که به آن قطعه Gill نیز گفته می‌شود. از آنجایی که قطعه Gill می‌تواند به ریشه عصبی انتهایی کمر آسیب برساند، در صورت نیاز باید برداشته شود.

به مشکلات مرتبط با پارس اینترآرتیکولاریس، اسپوندیلولیزیس نیز اطلاق میشود که نامی مشابه “اسپوندیلولیز” دارد و تا حدی هم به آن مرتبط است.

شکستگی‌ پارس اینترآرتیکولاریس در ورزشکارانی مثل ژیمناست ها، بازیکنان فوتبال و وزنه برداران نیز، نوعی اسپوندیلولیزیس است. حال اگر مهره به دلیل قرار گرفتن در جای نامناسب به سمت جلو حرکت کند، اسپوندیلولیزیس به اسپوندیلولیستزی تبدیل میشود. ​

بیماری اسپوندیلولیز

بیماری اسپوندیلولیز

اسپوندیلولیز نوعIII:

در این حالت علت اصلی بروز اسپوندیلولیستزی، پیری است. با افزایش سن، ستون فقرات شما به تدریج دچار تحلیل می شود.

این تحلیل معمولا از دیسک‌های بین مهره‌ای شروع می شود. با افزایش سن، میزان آب و پروتئوگلیکان موجود در دیسک‌ کمر کاهش پیدا می کند و باعث کاهش توانایی آن در کنترل حرکات عادی و ناگهانی میشود.

همچنین کاهش مایعات دیسک، باعث کاهش قطر آن و به تبع نزدیک تر شدن مفاصل به یکدیگر می شود. علاوه بر این، از آنجایی که دیسک دیگر نمی تواند  به عنوان یک بالش عمل کند، فاست ها قابلیت کنترل ستون فقرات را از دست می دهند و مهره ها متحرک می‌شوند.

همانطور که اشاره شد به علت عدم کنترل مهره ها توسط فاست ها، مهره به تدریج به سمت جلو حرکت می کند. اسپوندیلولیستزی نوع III معمولا در ناحیه L4-L5 (‏ناحیه بین مهره‌های چهارم و پنجم ستون فقرات)‏ رخ می دهد و در زنان بالای ۵۰ سال شایع است.

اسپوندیلولیز نوع IV:

مانند نوع II C، در این حالت نیز، عامل اصلی شکستگی است. اما بر خلاف نوع II C، در این حالت شکستگی در نواحی به غیر از پارس اینترآرتیکولاریس رخ می دهد. به عنوان مثال، با شکستن فاست ها، بخش جلویی مهره‌ها از بخش پشتی آن ها جدا میشود.

اسپوندیلولیز نوع V:

تومورها نیز با تضعیف استخوان ها می توانند باعث شکستگی و جدا شدن مهره ها شده، و باعث ناپایداری و لغزش آن ها شوند. ​

بیماری اسپوندیلولیز

بیماری اسپوندیلولیز

اسپوندیلولیز نوع VI:

عامل لغزش رو به جلوی مهره در این نوع اسپوندیلولیستزی، عمل جراحی است.

این اسپوندیلولیستزی که به اسپوندیلولیز ایاتروژنیک نیز معروف است، اغلب به دلیل تضعیف مفصل پارس در نتیجه عمل لامینکتومی(‏یک عمل جراحی کمر شایع است، اما قابل ذکر است که اسپوندیلولیستزی نوع VI ار عوارض رایج این جراحی نیست.) بروز می کند.

به طور خلاصه، اسپوندیلولیز می‌تواند ناشی از عوامل زیر باشد: ​​​​​​

  • عوامل مادرزادی.
  • شکستگی ​
  • اسپوندیلولیزیس (‏نقص یا شکستگی در مفصل پارس)‏.
  • تحلیل ستون فقرات به علت افزایش سن و استفاده ی بیش از حد از آن. ​
  • تومورها.
  • جراحی.