آشنایی با سندرم تونل کارپال

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که در دست‌تان یا انگشتانتان دچار گزگز یا بی حسی شده باشید. اما آیا علت این احساس را می‌دانید؟ یا در رابطه با علت آن کنجکاو نشده‌اید؟! ما در این مقاله از سری مقالات سایت دکتر جباری ،  قصد داریم تا شما را با این سندرم و علت آن آشنا کنیم؛ پس همراه ما باشید.

سندرم تونل کارپال (CTS) فشار بر عصب مچ دست است که باعث گزگز، بی‌حسی و درد در دست و انگشتان می‌شود. آناتومی مچ دست، مشکلات سلامتی و احتمالا حرکات مکرر دست می‌تواند احتمال ابتلا به سندرم تونل کارپال را زیاد کند.

درمان مناسب معمولا سوزن سوزن شدن و بی‌حسی را از بین می‌برد و عملکرد مچ دست و دست را بازیابی می‌کند، اما ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا بهبودی اتفاق بیفتد.

سندرم تونل کارپال چیست؟

سندرم تونل کارپال در اثر فشار بر عصب مدیان ایجاد می‌شود. تونل کارپال یک گذرگاه باریک است که توسط استخوآن‌ها و رباط‌ها در سمت کف دست احاطه شده است. هنگامی که عصب میانی فشرده می‌شود، می‌تواند علائمی مانند بی‌حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در دست و بازو ایجاد کند.

 CTS شایع ترین و شناخته شده‌ترین بیماری گرفتگی عصبی است که در آن یکی از اعصاب محیطی بدن تحت فشار قرار می گیرد.

سندرم تونل کارپال چیست؟

شناسایی علائم این سندرم !

علائم سندرم تونل کارپال معمولا به تدریج شروع می‌شود و همچنین در ابتدا معمولا در یک یا هر دو دست در طول شب ظاهر می‌شوند، علائم عبارتند از:

  • سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی: ممکن است متوجه گزگز و بی‌حسی در انگشتان یا دست خود شوید. معمولا انگشت شست و اشاره، وسط یا حلقه تحت تأثیر قرار می‌گیرد، اما انگشت کوچک را تحت تاثیر خود قرار نمی‌دهد!! ممکن است در این انگشتان احساسی مانند شوک الکتریکی داشته باشید.
  • حرکت از مچ به بازو: این حس ممکن است از مچ دست شما به سمت بازوی شما حرکت کند. این علائم اغلب هنگام در دست گرفتن فرمان، تلفن یا روزنامه رخ می‌دهد حتی ممکن است شما را از خواب بیدار کند.
  • ضعف: ممکن است در دستان خود دچار ضعف شوید و اجسام را رها کنید. این ممکن است به دلیل بی حسی دست یا ضعف عضلات انگشت شست باشد که، به وسیله‌ی عصب میانی، کنترل می‌شوند.

چند نکته در باب علائم

  • در اوایل بیماری، تکان دادن دست‌ها ممکن است به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید. اما بعد از مدتی ممکن است این تکان دادن دست هم بی‌حسی را از بین نبرد.
  • همانطور که سندرم تونل کارپال بدتر می‌شود، ممکن است قدرت گرفتن کم‌تری داشته باشید زیرا ماهیچه‌های دست شما کوچک می‌شوند. همچنین درد و گرفتگی عضلات بیش‌تری خواهید داشت.
  • برخی از افراد مبتلا به CTS بسیار شدید، حتی نمی‌توانند با لمس کردن، گرم و سرد بودن اجسام را تشخیص دهند و ممکن است بدون اینکه بدانند نوک انگشتان‌شان بسوزد.

شاید تا همین قسمت مطلب را که خواندید برایتان سوال شده باشد که چه چیزی علت به وجود آمدن این سندرم می‌شود؟ قطعا این سندرم به صورت خود به خودی به وجود نمی آید!!! با ما همرا باشید تا در ادامه هم سبب شناسی و هم عوامل خطرساز سندرم تونل کارپال را برایتان توضیح دهیم.

علل سندرم تونل کارپال؟!

  • سندرم تونل کارپال اغلب نتیجه‌ی ترکیبی از عوامل است که باعث افزایش فشار روی عصب میانی و تاندون‌ها در تونل کارپ می‌شوند، پس نتیجه می‌گیریم مشکلی در خود عصب وجود ندارد. عوامل مؤثر عبارتند از ضربه یا آسیب به مچ دست که باعث تورم می‌شود، مانند رگ به رگ شدن یا شکستگی.
  • حرکات تکراری، مانند تایپ کردن، یا هر حرکت مچ دستی که بارها و بارها انجام می‌دهید. این امر به ویژه در مورد کارهایی که هنگام انجام آن‌ها دستان‌تان پایین‌تر از مچ دست‌تان قرار می‌گیرد صادق است.
  • شرایطی مانند کم‌کاری تیروئید، چاقی، آرتریت روماتوئید و دیابت
  • بارداری
  • هر چیزی که عصب میانی را در فضای تونل کارپال تحت فشار قرار دهد یا تحریک کند ممکن است منجر به سندرم تونل کارپال شود. شکستگی مچ دست می‌تواند تونل کارپال را باریک کند و عصب را تحریک کند، همانطور که تورم و التهاب ناشی از آرتریت روماتوئید ممکن است باعث این اتفاق شوند.
  • همچنین بسیاری از اوقات، هیچ دلیل واحدی برای سندرم تونل کارپال وجود ندارد و ممکن است ترکیبی از عوامل خطر در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند.
علل سندرم تونل کارپال؟!

شناسایی عوامل خطرساز !!

تعدادی از عوامل در سندرم تونل کارپال نقش دارند. اگرچه ممکن است مستقیماً باعث سندرم تونل کارپال نشوند، اما ممکن است خطر تحریک یا آسیب به عصب میانی را افزایش دهند.

این عوامل شامل:

  • عوامل آناتومیک: شکستگی یا دررفتگی مچ دست، و یا آرتریت که باعث تغییر شکل استخوآن‌های کوچک مچ دست می‌شوند، می‌توانند فضای داخل تونل کارپال را تغییر دهند و به عصب میانی فشار وارد کنند.
  • افرادی که تونل‌های کارپال کوچک‌تری دارند ممکن است بیش‌تر به سندرم تونل کارپال مبتلا شوند.
  • جنسیت: سندرم تونل کارپال به طور کلی در زنان شایع‌تر است. این ممکن است به این دلیل باشد که ناحیه تونل کارپال در زنان نسبتاً کوچکتر از مردان است. زنانی که سندرم تونل کارپال دارند نیز ممکن است تونل های کارپال کوچک‌تری نسبت به زنانی که این عارضه را ندارند، داشته باشند.
  • شرایط آسیب‌رسان به اعصاب: برخی از بیماری های مزمن، مانند دیابت، خطر آسیب عصبی را افزایش می‌دهند، از جمله آسیب به عصب میانی.
  • شرایط التهابی: آرتریت روماتوئید و سایر بیماری‌هایی که دارای یک جزء التهابی هستند، می‌توانند پوشش اطراف تاندون‌های مچ دست را تحت تاثیر قرار دهند و به عصب میانی شما فشار وارد کنند.
  • داروها: برخی از مطالعات ارتباط بین سندرم تونل کارپال و استفاده از آناستروزول (آریمیدکس)، دارویی که برای درمان سرطان سینه استفاده می‌شود، را نشان داده‌اند.
  • چاقی: چاقی یک عامل خطرساز برای سندرم تونل کارپال است.
  • تغییرات مایع بدن: احتباس مایعات ممکن است فشار داخل تونل کارپ شما را افزایش دهد و عصب میانی را تحریک کند. این در دوران بارداری و یائسگی رایج است. سندرم تونل کارپال مرتبط با بارداری عموماً پس از بارداری به خودی خود بهبود می یابد.
  • سایر شرایط پزشکی: برخی شرایط، مانند یائسگی، اختلالات تیروئید، نارسایی کلیه و بیماری ورم لنفاوری (اِدِم لنفاوی)، ممکن است شانس ابتلا به سندرم تونل کارپال را افزایش دهند.

با این حال، شواهد علمی متناقض است و این عوامل به عنوان علل مستقیم سندرم تونل کارپال اثبات نشده‌اند.

شاید برای شما هم جالب باشد بدانید که بین استفاده از کامپیوتر و این سندرم ارتباطی وجود دارد یا خیر؟!

چندین مطالعه بررسی کرده‌اند که آیا ارتباطی بین استفاده از کامپیوتر و سندرم تونل کارپال وجود دارد یا خیر؟! برخی از شواهد نشان می دهد که استفاده از ماوس، و نه استفاده از صفحه کلید، ممکن است مشکل باشد.

با این حال، شواهد با کیفیت و ثابت کافی برای حمایت از استفاده گسترده از کامپیوتر به عنوان یک عامل خطرساز برای ابتلا به سندرم تونل کارپال وجود ندارد، اگرچه ممکن است شکل متفاوتی از درد دست را ایجاد کند.

حالا که باهم سبب شناسی و عوامل خطرساز این سندرم را مطالعه کردیم، به سراغ عوارض آن برویم. اگر فردی دچار سندرم تونل کارپال شود، پس از آن چه عوارضی گریبانش را می‌گیرد؟!

عوارض این سندرم عجیب!

اگر سندرم تونل کارپال دارید و آن را درمان نکرده‌اید، علائم ممکن است مدت طولانی ادامه بیابد و بدتر شود. این علائم همچنین می‌توانند مدتی از بین بروند و دوباره برگردند. هنگامی که به موقع تشخیص داده می‌شود، درمان آسان‌تر است و شما می‌توانید از آسیب دائمی عضله جلوگیری کنید تا دست‌تان همان‌طور که باید کار کند.

عوارض سندرم تونل کارپال

درمان سندرم تونل کارپال

درمان شما به علائم و میزان پیشرفت بیماری شما بستگی دارد. شاید نیاز پیدا کنید:

  • تغییر شیوه زندگی: اگر حرکات مکرر باعث علائم شما می‌شود، بیش‌تر اوقات استراحت کنید یا فعالیتی را که باعث درد شما می‌شود کمی کم‌تر انجام دهید.
  • بی حرکتی: ممکن است پزشک به شما بگوید که برای جلوگیری از حرکت مچ دست و کاهش فشار روی اعصاب، آتل ببندید. می‌توانید شب‌ها آن را بپوشید تا به وسیله‌ی آن از شر آن بی‌حسی یا گزگز خلاص شوید. این می‌تواند به شما کمک کند بهتر بخوابید و به عصب میانی خود استراحت دهید.
  • دارو: پزشک ممکن است به شما داروهای ضد التهابی یا واکسن‌های استروئیدی برای مهار تورم بدهد.
  • جراحی: اگر هیچ یک از این درمآن‌ها جواب نداد، ممکن است مجبور شوید عملی به نام آزاد کردن تونل کارپال انجام دهید، که اندازه تونل را افزایش می‌دهند و فشار روی عصب شما را کاهش میابد.

پیشگیری از سندرم تونل کارپال: مهم ترین گام

برای جلوگیری از سندرم تونل کارپال، سعی کنید:

  • مچ دست خود را صاف نگه دارید.
  • از خم کردن و باز کردن مکرر مچ دست خودداری کنید.
  • دستان خود را گرم نگه دارید.
  • هر زمان که می‌توانید استراحت کنید.
  • در حین کار، دست‌ها و مچ‌های خود را در وضعیت مناسب قرار دهید.