فیزیوتراپی سکته مغزی یک نوع بسیار تخصصی از درمان فیزیوتراپی است که هدف آن به حداکثر رساندن بازیابی عملکرد در افرادی است که دچار سکته مغزی شده‌اند و بنابراین در کنترل پیام‌های مغز به ماهیچه‌ها مشکل‌دارند، بنابراین حرکت دشوار یا غیرممکن است.

هدف اول یک ارزیابی دقیق برای درک مشکلات اولیه مربوط به حرکت است که شامل ارزیابی آگاهی حسی، قدرت، ثبات وضعیتی، حرکت ارادی و تعادل است. مشکلات مستقیماً با بخش خاصی از مغز درگیر خواهد بود و ممکن است شامل از دست دادن حرکات خاص، ادراک، تعادل و ضعف و مشکلات مرتبط مانند سفت شدن عضلات و درد باشد. فیزیوتراپی سکته مغزی می‌تواند اثرات مثبتی در همه این زمینه‌ها داشته باشد.

سپس رویکرد درمانی ممکن است حرکت مفاصل سفت و ماهیچه‌های سفت، تقویت عضلات وضعیتی ضعیف‌تر و افزایش آگاهی حسی از قسمت‌های آسیب‌دیده بدن را با تکنیک‌های تحریک خاص ترکیب کند.

تلاش برای بهبود تعادل و استقلال بخش بزرگی از فیزیوتراپی سکته مغزی است و بسیاری از بیماران همچنان پتانسیل افزایش تحرک را حتی برای مدت طولانی پس از سکته مغزی نشان می‌دهند.

فیزیوتراپی سکته مغزی اگر از رویکرد Bobath استفاده کند، می‌توان گفت که، در آن ارزیابی کنترل وضعیتی و دانش حرکت کارآمد انسان بخشی جدایی‌ناپذیر از برنامه‌ریزی درمان است.

به‌طورکلی سکته مغزی می‌تواند هم برای بیمار و هم برای خانواده وی مخرب باشد و فیزیوتراپی بعد از سکته مغزی می‌تواند کمک زیادی به بهبود کیفیت زندگی بیمار کند.